Το εξαιρετικά επίκαιρο λόγω και των τελευταίων εξελίξεων στην Ουκρανία 1ο τεύχος της ΚΟΜΕΠ κυκλοφορεί με πλούσιο υλικό για τα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και γενικότερα τους ανταγωνισμούς μεταξύ των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.

Στα περιεχόμενα του τεύχους περιλαμβάνεται επίσης ολόκληρη η ιστορική Απόφαση της Ευρείας Συνόδου της ΚΕ του ΚΚΕ (16 - 17 Μάη 1992): «Η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ενωση και οι θέσεις του ΚΚΕ».

(...) Ο αστικός προπαγανδιστικός μηχανισμός, με κάθε ευκαιρία, με συστηματική παρέμβαση στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, με την παρέμβαση ΝΑΤΟικών μηχανισμών και της πρεσβείας των ΗΠΑ, με κατευθυνόμενες μεταπτυχιακές εργασίες, προσπαθεί να χειραγωγήσει τον λαό και τη νεολαία.

Ο μηχανισμός αυτός υποστηρίζει ψευδώς ότι το ΝΑΤΟ συγκροτήθηκε για να αντιμετωπίσει τον «σοβιετικό επεκτατισμό», ενώ είναι αναμφισβήτητο ότι το εργατικό κράτος στη Σοβιετική Ενωση, που οικοδομούσε τη νέα σοσιαλιστική κοινωνία, δεν είχε επιθετικές βλέψεις, αλλά, αντίθετα, εξέφραζε την αλληλεγγύη του και στήριζε την πάλη των λαών, έδινε μάχη ενάντια στην αποικιοκρατία. Οι ΗΠΑ διέπραξαν το έγκλημα της ρίψης των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι τον Αύγουστο του 1945, ενώ ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ουσιαστικά είχε τελειώσει, εξαπέλυσαν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Κορέα (1950 - 1953) και έγραψαν αμέτρητες μαύρες σελίδες πολυάριθμων ιμπεριαλιστικών πολέμων, επεμβάσεων και πραξικοπημάτων. Στην πράξη, αποδείχτηκε η σκοπιμότητα του λεγόμενου από «Βορρά κινδύνου» που χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογηθεί η εμπλοκή της Ελλάδας στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς.

Η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, οι συστηματικές αντεπαναστατικές ενέργειες και η επέκταση του ΝΑΤΟ προκάλεσαν την ίδρυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας στις 14.5.1955.

Οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών του ΝΑΤΟ, σε συνεργασία με τα στρατιωτικά επιτελεία, επεξεργάζονται και ανανεώνουν κατά καιρούς τη «Στρατηγική Αντίληψη», τους στόχους και τα μέσα που την υπηρετούν, για να γίνει η ιμπεριαλιστική αυτή συμμαχία πιο αποτελεσματική κατά των λαών, πιο ικανή στους σφοδρούς ανταγωνισμούς, και διευρύνουν τις γραμμές της με νέα κράτη. Μετά την αντεπανάσταση, την ανατροπή του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση και τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, το ΝΑΤΟ διευρύνθηκε παραπέρα και ενέταξε κατά κύματα στις γραμμές του την πλειοψηφία των πρώην σοσιαλιστικών κρατών, χρησιμοποίησε σχήματα προσεταιρισμού δεκάδων κρατών και κατασκεύασε σωρεία προσχημάτων ως βάση για την κλιμάκωση της επιθετικότητας.

Η Σύνοδος Κορυφής στην Ουαλία πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβρη του 2014. Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από τις κινήσεις της Ρωσίας στη Μαύρη και την Αζοφική Θάλασσα και την προσάρτηση της Κριμαίας (2014), που σηματοδότησε νέες προσαρμογές στη ΝΑΤΟική στρατηγική. Μεταξύ άλλων, έδωσε έμφαση στη βελτίωση του Σχεδίου Δράσης για τη συγκρότηση Υψηλής Ετοιμότητας στρατιωτικών δυνάμεων (High Readiness Forces), τον εκσυγχρονισμό και τον συντονισμό πυρηνικών και συμβατικών πυραυλικών συστημάτων.

Στη Σύνοδο Κορυφής στη Βαρσοβία, τον Ιούλη του 2016, έγινε έλεγχος των αποφάσεων της Συνόδου του Σικάγου το 2012 περί της «Εξυπνης Αμυνας» και των αποφάσεων της Ουαλίας, ενώ εξετάστηκε η στρατηγική για το λεγόμενο «Πρώτο Πυρηνικό Πλήγμα». Δόθηκε βάρος στην ενίσχυση της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και στη συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων κατά μήκος των ανατολικών συνόρων για την περικύκλωση της Ρωσίας, τη στήριξη της φιλοΝΑΤΟικής πορείας της Ουκρανίας (...)

Η Σύνοδος Κορυφής του Λονδίνου, τον Δεκέμβρη του 2019 - στην οποία δόθηκε πανηγυρικός χαρακτήρας για τα 70 χρόνια της λυκοσυμμαχίας - διεξήχθη σε περιβάλλον έντονων αντιθέσεων για την πορεία του ΝΑΤΟ, κυρίως μεταξύ ΗΠΑ (Τραμπ) και Γαλλίας (Μακρόν). Στη σχετική διακήρυξη έγινε προσπάθεια εξωραϊσμού της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, αναδείχτηκε ως βασικό ζήτημα η δέσμευσή της για τη «συλλογική ασφάλεια» στη βάση του άρθρου 5 του Καταστατικού Χάρτη, το οποίο προβλέπει ότι ένοπλη επίθεση κατά κράτους - μέλους θεωρείται επίθεση εναντίον όλων των κρατών - μελών.

Εκτιμήθηκε ότι οι δαπάνες για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, που υποχώρησαν κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης, μετά το 2008 αυξήθηκαν για πέντε συνεχή χρόνια. Συζητήθηκαν μέτρα για τον έλεγχο του πυραυλικού συστήματος του Ιράν και εγκρίθηκε σχέδιο προώθησης των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στην Ανατολική Ευρώπη, στη Μαύρη Θάλασσα, στον Καύκασο. Χαιρετίστηκε η στρατιωτική άσκηση «Defender Europe 2020», «πρόβα πολέμου» στην αναμέτρηση με τη Ρωσία, με την πιο μαζική κινητοποίηση αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη τα τελευταία 25 χρόνια. Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν, την περίοδο αυτή υπήρχαν 64.000 Αμερικανοί στρατιώτες στην Ευρώπη, εκ των οποίων 35.000 στη Γερμανία.

Σχετικά με την Κίνα, αναφέρθηκε ότι «αναγνωρίζουμε πως η αυξανόμενη επιρροή και οι διεθνείς πολιτικές της Κίνας παρουσιάζουν τόσο ευκαιρίες όσο και προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσει το ΝΑΤΟ», ενώ τέθηκε ο στόχος της ενιαίας πολιτικής απέναντι στην Κίνα και την «εξασφάλιση της ασφάλειας των επικοινωνιών των κρατών - μελών», τα δίκτυα 5G.

Το ΝΑΤΟ, προκειμένου να καλύψει τους πραγματικούς λόγους των στρατιωτικών επεμβάσεων και τα εγκλήματα κατά των λαών, τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και σακατεμένους από τους βομβαρδισμούς, τη δολοφονία αμάχων, χρησιμοποίησε ένα σωρό προσχήματα. Μόνο στους τελευταίους πολέμους σε Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Ουκρανία πρόβαλε τα περί αντιμετώπισης της «γενοκτονίας», της «τρομοκρατίας», τον «τερματισμό των όπλων μαζικής καταστροφής», την «προστασία άμαχου πληθυσμού», την «επιβολή εμπάργκο όπλων και ζωνών απαγόρευσης πτήσεων». Ομως, ο δολοφονικός ρόλος του σε πολλές επιχειρήσεις αξιοποίησε αποφάσεις του ΟΗΕ, ο οποίος αποδείχτηκε εργαλείο κάλυψης και νομιμοποίησης των σχεδίων του αμερικανοΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού.

Στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ (ως διακρατική ιμπεριαλιστική συμμαχία) εκδηλώνονται αντιθέσεις ανάλογα με τα συμφέροντα των μονοπωλίων και των κρατών - μελών που τα εκπροσωπούν και τις γεωστρατηγικές τους στοχεύσεις (...)

Στο περιβάλλον αυτό, για την εκτόνωση των προβλημάτων και τη χάραξη νέας «Στρατηγικής Αντίληψης», τον Απρίλη του 2020, με ευθύνη του γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, συγκροτήθηκε ομάδα μελέτης που διαμόρφωσε έκθεση για τη «Στρατηγική ΝΑΤΟ 2030», η οποία εγκρίθηκε στη Σύνοδο Κορυφής τον Ιούνη του 2021.

Η Στρατηγική αυτή δίνει συνέχεια και ενισχύει τη «Στρατηγική Αντίληψη 2010 - 2020», προσαρμόζοντας τη δράση του ΝΑΤΟ στις ανάγκες «ενός πιο απαιτητικού στρατηγικού διεθνούς περιβάλλοντος, που χαρακτηρίζεται από την επιστροφή της συστημικής αντιπαλότητας, την επίμονα επιθετική Ρωσία, την άνοδο της Κίνας (...) ταυτόχρονα με το να αντιμετωπίζει αυξημένες διακρατικές απειλές και κινδύνους», ώστε το ΝΑΤΟ «να παραμείνει δυνατό στρατιωτικά», να γίνει «πιο ενωμένο πολιτικά» και να ακολουθήσει μια «ευρύτερη, παγκόσμια προσέγγιση».

Σε αυτήν την κατεύθυνση προβλέπεται:

• Να διαθέσει το ΝΑΤΟ «πολύ περισσότερο χρόνο, πολιτικούς πόρους και δράση στις προκλήσεις ασφάλειας που τίθενται από την Κίνα (...) Να αναπτύξει μια πολιτική στρατηγική για την προσέγγιση ενός κόσμου όπου η Κίνα θα έχει όλο και μεγαλύτερη σημασία έως το 2030».
• Να συνεχίσει «τη διπλή προσέγγιση της αποτροπής και του διαλόγου με τη Ρωσία, να ανταποκριθεί στις ρωσικές απειλές και τις εχθρικές ενέργειες με πολιτική ενότητα, αποφασιστικότητα και συνοχή».
• Να ενισχυθεί η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ (Μεσόγειος, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική κ.ά.) και να συνεχιστούν οι εταιρικές σχέσεις και η διεύρυνση των γραμμών του με την πολιτική των «ανοιχτών θυρών», σημειώνοντας ιδιαίτερα την Ουκρανία, τη Γεωργία, τη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, τον «Μεσογειακό Διάλογο» και την «Πρωτοβουλία Συνεργασίας της Κωνσταντινούπολης», την αναβάθμιση της στρατηγικής σχέσης με τη Σουηδία και τη Φινλανδία, προκαλώντας την αντίδραση της Ρωσίας.

Ειδική αναφορά γίνεται στην παγκόσμια δράση του ΝΑΤΟ, στην παρέμβαση στην Αφρική, στη συνεργασία με κράτη της Ασίας, του Ειρηνικού, όπως οι Ινδία, Αυστραλία, Ιαπωνία, Νέα Ζηλανδία, Νότια Κορέα, στην ενίσχυση της παρουσίας στην Αρκτική, μέχρι και στο Διάστημα (...)

Η Κίνα εκπληρώνει καθοριστικό ρόλο στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Η οικονομία της στηρίζεται σε ισχυρά μονοπώλια με διεθνή δράση, εξάγει κεφάλαια, τρισ. δολάρια, σε δεκάδες κράτη, σε όλες τις ηπείρους, και επεκτείνεται διαρκώς με τον «Νέο Δρόμο του Μεταξιού» («One road - One Zone») που διασχίζει περισσότερες από 70 χώρες. Απειλεί την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα και τις ξεπέρασε στον αριθμό των δισεκατομμυριούχων¹.

Σύμφωνα με στοιχεία του ΔΝΤ για το 2020, το ονομαστικό ΑΕΠ των ΗΠΑ είναι 22,6 τρισ. δολάρια έναντι 16,6 τρισ. της Κίνας, ενώ με κριτήριο το πραγματικό ΑΕΠ η Κίνα προηγείται με 26,6 τρισ. δολάρια και ακολουθούν οι ΗΠΑ με 22,6 τρισ. (...)

Στις συνθήκες αυτές οξύνεται ο ανταγωνισμός ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, που εκδηλώνεται με ιδιαίτερη σφοδρότητα στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, αλλά και σε άλλες περιοχές. Στη βάση των παραπάνω, γίνεται φανερό ότι οι ισχυρισμοί ορισμένων ΚΚ περί «ψυχρού πολέμου», που παρουσιάζουν την καπιταλιστική Κίνα ως τη νέα Σοβιετική Ενωση, είναι εκτός πραγματικότητας, προκαλούν συγχύσεις και επιδρούν αρνητικά στην προετοιμασία των λαών για τις συνέπειες της αντιπαράθεσης μεταξύ δύο ισχυρών δυνάμεων του καπιταλιστικού κόσμου (...)

Η ελληνική αστική τάξη ακολουθεί επιθετική στρατηγική, έχει θέσει επιθετικούς στόχους και αυτούς υπηρετούν η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και τα άλλα κόμματα που προωθούν τα συμφέροντά της, κινούνται στις ράγες της βαθύτερης ενσωμάτωσης της χώρας στη στρατηγική του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ενισχύουν τις σχέσεις με τις ΗΠΑ. Το βασικό κριτήριο της πολιτικής τους είναι η «γεωστρατηγική αναβάθμιση» προς το συμφέρον των μεγάλων οικονομικών ομίλων, και αυτό καταγράφεται τόσο στην οικονομική, γενικότερα την εσωτερική πολιτική όσο και στις διεθνείς και περιφερειακές σχέσεις (...)

Το 1990, επί κυβέρνησης της ΝΔ, ανανεώθηκε η Ελληνοαμερικανική Συμφωνία και διαμορφώθηκε το έδαφος για αναβάθμιση των αμερικανικών βάσεων με κέντρο τη Σούδα. Η νέα Συμφωνία το 2019 προετοιμάστηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο του «Στρατηγικού Διαλόγου» με τις ΗΠΑ, και την υπέγραψε η κυβέρνηση της ΝΔ. Με τη Συμφωνία αυτή αναβαθμίστηκε η βάση της Σούδας με νέες υποδομές και ικανότητες στάθμευσης πολεμικών αεροσκαφών και πλοίων, αεροπλανοφόρων και πυρηνικών υποβρυχίων, τηλεπικοινωνιακών - κατασκοπευτικών μέσων και εγκαταστάσεων ανεφοδιασμού, ως κέντρο εφόρμησης του αμερικανοΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού κατά άλλων κρατών και λαών. Δημιουργήθηκαν νέες βάσεις στην Αλεξανδρούπολη, στο Στεφανοβίκειο, στη Λάρισα. Οι σχεδιασμοί των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στο περιβάλλον της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και η αναβάθμιση του ρόλου της ελληνικής αστικής τάξης, ως «πρωτοπαλίκαρου», για την προώθηση αυτών των σχεδίων στην περιοχή, οδήγησαν την κυβέρνηση της ΝΔ στην υπογραφή της νέας Συμφωνίας τον Οκτώβρη του 2021. Με τη Συμφωνία αυτή επεκτείνονται κι ενισχύονται οι αμερικανικές βάσεις, δίνεται η δυνατότητα σε αμερικανικά στρατεύματα να αξιοποιούν όλες τις ελληνικές στρατιωτικές μονάδες, ο ελληνικός στρατός λειτουργεί ως ΝΑΤΟικός, όλες οι βάσεις συντονισμένα χρησιμοποιούνται στην υλοποίηση του ΝΑΤΟικού σχεδίου στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επίσης προετοίμασε και η ΝΔ υπέγραψε τον Σεπτέμβρη του 2021 την Ελληνογαλλική Συμφωνία «Στρατηγικής Συνεργασίας». Η Συμφωνία αυτή είναι επιθετική και ενταγμένη στον σχεδιασμό του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, υπηρετεί τις στρατηγικές τους επιδιώξεις και όχι την άμυνα της χώρας, όπως υποστηρίζει η αστική προπαγάνδα.

Η κυβέρνηση της ΝΔ ανέλαβε την υποχρέωση να δημιουργηθούν γαλλικές στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα και ελληνικές ένοπλες δυνάμεις να συμμετέχουν στον πόλεμο που διεξάγει η Γαλλία στο Μάλι, στο Σαχέλ της Αφρικής, για να συνεχίσει την καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών αυτής της περιοχής, στον αγώνα δρόμου με την Κίνα, τη Ρωσία, την Τουρκία κ.ά.

Ο κυβερνητικός ισχυρισμός ότι οι διμερείς αμυντικές συμφωνίες (π.χ. με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία) εξασφαλίζουν την «αμυντική στρατιωτική συνδρομή» που αδυνατούν να παρέχουν οι πολυμερείς συμμαχίες τύπου ΝΑΤΟ - ΕΕ είναι επικίνδυνος και παραπλανητικός, ενώ μαρτυρά τη χρεοκοπία των για δεκαετίες διαβεβαιώσεων των αστικών κομμάτων ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ αποτελούν δήθεν «ασπίδα θωράκισης της χώρας». Ολες οι ιμπεριαλιστικές συμφωνίες, διμερείς ή πολυμερείς, έχουν οδηγήσει σε περιπέτειες και βάζουν σε μεγάλους κινδύνους τον λαό (...)

Το βασικό προπαγανδιστικό δόγμα των αστικών κομμάτων και του αστικού κράτους, ότι μέσα από την ισχυροποίηση των σχέσεων με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ διαμορφώνονται όροι υπεράσπισης της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας έναντι των διεκδικήσεων της τουρκικής αστικής τάξης, έχει καταρριφθεί μέσα από πλήθος γεγονότων. Η Ελλάδα και η Τουρκία είναι ΝΑΤΟικοί σύμμαχοι. Τα δύο αστικά κράτη και οι κυβερνήσεις τους, παρά τις τριβές, υλοποιούν από κοινού τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ κατά των λαών, συνεργάζονται και ανταγωνίζονται για την αναβάθμιση της θέσης των οικονομικών τους ομίλων, για να πάρουν μεγαλύτερο κομμάτι από τη λεία των ιμπεριαλιστικών πολέμων.

Σε αυτόν τον ανταγωνισμό, η αστική τάξη της Τουρκίας αξιοποιεί την οικονομική και στρατιωτική της δύναμη και «προβάλλει ισχύ» στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, στην ευρύτερη περιοχή. Αμφισβητεί τα σύνορα, την κυριαρχία ελληνικών νησιών συνολικά, διαμορφώνονται όροι νέων εντάσεων. Παράλληλα, «παζαρεύει» με τις ΗΠΑ, την ΕΕ, τη Ρωσία. Διατηρεί περιοχές της Συρίας υπό κατοχή, στρατιωτικές δυνάμεις στο Ιράκ, βάσεις στη Σομαλία και το Κατάρ, παρεμβαίνει στη σύγκρουση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, στο πλευρό του Αζερμπαϊτζάν, έχει στρατιωτική παρουσία στη Λιβύη, εκπληρώνει σημαντικό ρόλο στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στη Βόρεια Αφρική, αλλά και στην περιοχή του Σαχέλ.

Ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός κινείται με κριτήριο τα δικά του συμφέροντα και τις γεωστρατηγικές του επιδιώξεις. Αντιμετωπίζει την Τουρκία ως «στρατηγικό εταίρο», διατηρεί υψηλού επιπέδου οικονομικές σχέσεις, την χρειάζεται για τα ΝΑΤΟικά σχέδια, επιδιώκει να την αποσπάσει από την επιρροή της Ρωσίας, να αποδυναμωθούν οι ρωσοτουρκικές σχέσεις, ιδιαίτερα στις συνθήκες που διαμορφώνει η σύγκρουση στην Ουκρανία.

Ισχυρά κράτη - μέλη της ΕΕ, η Γερμανία, η Ισπανία, η Ιταλία, έχουν συνάψει συμφωνίες εξοπλισμού των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Βρίσκονται σε εξέλιξη διαπραγματεύσεις για την αναθεώρηση και ενίσχυση της Τελωνειακής Ενωσης ΕΕ - Τουρκίας, από κοινού προωθείται η απαράδεκτη Συμφωνία για το προσφυγικό - μεταναστευτικό ζήτημα και μέσω αυτής παίζονται εγκληματικά παιχνίδια σε βάρος των ξεριζωμένων από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

ΗΠΑ και ΕΕ παρεμβαίνουν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις για να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για κεντρικό συμβιβασμό, για τη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο προς όφελος των ενεργειακών ομίλων (...)

Το ΚΚΕ πολεμά την πολιτική της εμπλοκής, η στάση του εναρμονίζεται με τα λαϊκά συμφέροντα και επικροτείται από σημαντικά τμήματα του λαού και της νεολαίας.

Οι θέσεις του επιβεβαιώνονται. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος του ΚΚΕ στον αγώνα δείχνει τον δρόμο και διαμορφώνει τις προϋποθέσεις να δυναμώσει η εργατική - λαϊκή πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις αιτίες του, να αναδειχτεί το βασικό πρόβλημα, η καπιταλιστική εκμετάλλευση και οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί, να δυναμώσει η πάλη για να μη χύσουν ο λαός και τα παιδιά του το αίμα τους για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των ΗΠΑ.

Στην πράξη, έχει αποδειχτεί πόσο σημαντική είναι η θέση του ΚΚΕ για καμιά εμπιστοσύνη στις αστικές κυβερνήσεις που εναλλάσσονται, να καταδικάσουν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, η νεολαία, οι γυναίκες λαϊκής προέλευσης, μαζικά, την επικίνδυνη πολιτική που εμπλέκει τον λαό σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, επεμβάσεις και πολέμους, να διεκδικήσουν την απεμπλοκή της χώρας, να κλείσουν οι αμερικανικές βάσεις, να επιστρέψουν ελληνικά στρατιωτικά τμήματα από ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό, να δυναμώσουν η αλληλεγγύη και η κοινή δράση με τους άλλους λαούς (...)

Παραπομπή

1. Σύμφωνα με το ερευνητικό ινστιτούτο Hurun της Σαγκάης, στις αρχές του 2021 η Κίνα ήταν η 1η χώρα στον κόσμο και ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων έφτασε τους 1.058.

Γιώργος Μαρίνος: Ιμπεριαλιστικές συμμαχίες στην υπηρεσία των μονοπωλίων - Αντίπαλος των λαών

Ιδεολογική Επιτροπή της ΚΕ του ΚΚΕ: Οπορτουνιστικό ρεύμα: Νεροκουβαλητής στον μύλο της σοσιαλδημοκρατίας

Μάκης Μαΐλης: Η διαμόρφωση των δύο αστικών κυβερνήσεων στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου

Μάκης Παπαδόπουλος: 100 χρόνια ΚΟΜΕΠ: Για την οργάνωση ιδεολογικής αντεπίθεσης μέσα στη νεολαία

Αρχειακό υλικό - Απόφαση της Ευρείας Συνόδου της ΚΕ του ΚΚΕ (16 - 17 Μάη 1992): Η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ενωση και οι θέσεις του ΚΚΕ

Αρχειακό υλικό - Από την ομιλία στη Βουλή του σ. Χαρίλαου Φλωράκη για την επανένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ

Αρχειακό υλικό - Δημήτρης Σάρλης: Η γραμμή του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές και η σαθρότητα των επιχειρημάτων που προβάλλονται εναντίον της

Ελένη Μπέλλου: Η ταξική ρίζα της γυναικείας ανισοτιμίας. Η βία - και η ενδοοικογενειακή - ως έκφρασή της

Κομματικά Ντοκουμέντα (από 26.11.2021 μέχρι 15.02.2022)