Δυο νέες θεραπείες για την αντιμετώπιση του κακοήθους μελανώματος παρουσιάστηκαν από γιατρούς.

Τα φάρμακα και για τις δύο περιπτώσεις παράγονται από πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες. Το ένα στοιχίζει 8.000 ευρώ και μπορεί να χρειαστεί να το παίρνει ο άρρωστος μέχρι και δύο χρόνια. Το άλλο στοιχίζει 58.000 ευρώ και χορηγείται τέσσερις φορές. Στην Ελλάδα οι άρρωστοι από κακόηθες μελάνωμα είναι κοντά στους 200.

Οι 100 άρρωστοι θα χρειαστούν οπωσδήποτε θεραπεία με το πρώτο φάρμακο. Δηλαδή ο ΕΟΠΥΥ -η συμμετοχή του αρρώστου είναι μηδενική- θα πληρώσει: 8.000 Χ 24 μήνες Χ 100 άτομα = 19,2 εκατ. ευρώ. Για τους άλλους 100 το κοστολόγιο είναι το εξής: 58.000 Χ 4 φορές Χ 100 άτομα = 23,2 εκατ. ευρώ.

Φαρμακεροί, βέβαια, οι υπολογισμοί. Αλλά έτσι γίνεται η κοστολόγηση των φαρμάκων, που πρέπει να καλύπτει την καινοτομία - όπως λένε οι πολυεθνικές- αλλά, πρωτίστως, και την κερδοφορία - που δεν το λένε οι πολυεθνικές. Η ζωή και ο θάνατος -όσο κι αν οι γιατροί διατείνονται ότι η επιστήμη είναι υπεράνω των αριθμών- αποτελούν «μια αγορά πολλών δισεκατομμυρίων», όπως έλεγαν, πρόσφατα, μια ελληνική και μια ξένη εταιρεία που έκαναν συμφωνία για την παραγωγή νέων φαρμάκων βιοτεχνολογίας.

Αυτά ισχύουν όταν το φάρμακο είναι εμπόρευμα και χρησιμοποιείται ως μέσο κερδοφορίας. Αυτά δε θα συμβαίνουν όταν οι πρόοδοι της επιστήμης και τα φάρμακα χρησιμοποιηθούν για τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου. Οταν δηλαδή θα κοινωνικοποιηθούν τα μέσα παραγωγής...

Πρόσφατα ο Αντ. Σαμαράς στην ομιλία του στις ΗΠΑ, ως πολέμιος υποτίθεται των «άκρων», προπαγάνδισε την επικίνδυνη θεωρία ταύτισης της φασιστικής εγκληματικής δράσης κατά του εργατικού, του λαϊκού κινήματος, με τη δράση του εργατικού - λαϊκού κινήματος και ιδιαίτερα την πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το κλείσιμο των ιμπεριαλιστικών στρατιωτικών βάσεων κλπ. Προχτές η ΝΔ επανήλθε διά της εκπροσώπου Τύπου της, κατατάσσοντας στα «άκρα» τις δυνάμεις που παλεύουν «ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τη νεοαποικιοκρατία και τη δύναμη των πολυεθνικών εταιρειών», τη «διάλυση του ΝΑΤΟ, το γενικό αφοπλισμό και την κατάργηση των στρατιωτικών βάσεων εντός ΕΕ».

Στην ΕΕ συζητούν την ποινικοποίηση ακόμη και της έκφρασης διαφορετικών από τις επίσημες κρατικές και με νόμους κατοχυρωμένες ιδεολογικοπολιτικές τοποθετήσεις για ιστορικά ζητήματα. Και ξέρουμε ότι επίσημη κρατική τοποθέτηση είναι η ταύτιση ναζισμού - κομμουνισμού, η ταύτιση των φασιστικών καθεστώτων με τα σοσιαλιστικά. Ηδη η αντίθεση σ' αυτή τη σάπια ανιστόρητη θεωρία διώκεται σε χώρες της ΕΕ όπως οι Βαλτικές, όπως διώκονται και οι κομμουνιστές.

Προχτές στη Βουλή η κυβέρνηση έφερε και ψήφισε τροπολογία, σύμφωνα με την οποία «όποιος με πρόθεση παραβιάζει κυρώσεις ή περιοριστικά μέτρα που έχουν επιβληθεί σε βάρος κρατών ή οντοτήτων ή οργανισμών ή φυσικών ή νομικών προσώπων, με αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ ή με κανονισμούς της ΕΕ τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών, εκτός αν από άλλη διάταξη προβλέπεται βαρύτερη ποινή»...

Πού το πάνε με όλα τα παραπάνω; Να σηκώσουν νέα εμπόδια στην αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική πάλη του εργατικού, του λαϊκού κινήματος, ποινικοποιώντας αυτόν τον αγώνα κόντρα στη βαρβαρότητα. Ηθικά για την εργατική τάξη είναι δίκαιο το «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» έλεγε πρόσφατα ο Μ. Βορίδης σε τηλεοπτικό πάνελ, αλλά «πολιτικά ορθό» είναι η εφαρμογή των νόμων των καπιταλιστών. Ιστορικά το εργατικό, το λαϊκό κίνημα, τηρουμένων των αναλογιών, έχει ξαναπεράσει και αντιμετωπίσει παρόμοιες επιθέσεις των αστών (π.χ. το Ιδιώνυμο του Ελευθ. Βενιζέλου), αλλά δεν «τα δίπλωσε», τις αντιμετώπισε ακριβώς γιατί έχει το δίκιο με το μέρος του.

Χρειάζεται επαγρύπνηση, αλλά πάνω απ' όλα ανασύνταξη του κινήματος, οργάνωση, αντεπίθεση, ένταση της αντιμονοπωλιακής, αντικαπιταλιστικής πάλης, συμπεριλαμβανομένου και του ζητήματος ότι είναι δημοκρατικό δικαίωμα αναφαίρετο η αγωνιστική διεκδίκηση, κόντρα στους σφετεριστές του πλούτου από τους παραγωγούς του, το λαό. Το κίνημα να το επιβάλει στην πράξη.