Από τη συζήτηση με το «Ριζοσπάστη»

-- Με τι συνθήκες είναι αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών και γιατί το σωματείο καλεί στην απεργία στις 6 Νοέμβρη;

-- Στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών και της πληροφορικής υπάρχει έντονη κινητικότητα το τελευταίο διάστημα. Το μεγαλύτερο μονοπώλιο του κλάδου, ο ΟΤΕ, συνεχίζει την υψηλή κερδοφορία. Προ των πυλών βρίσκεται η δημιουργία καινούριας εταιρείας για τη μερική συλλειτουργία δικτύου, από «Vodafone» και «Wind».

Στον όμιλο «Intracom» υπήρχαν εξελίξεις αλλαγής ιδιοκτησιακού στη μεγαλύτερη επιχείρηση, την «Telecom», με την εξαγορά από την «Systema». Ο όμιλος «Forthnet» («Nova») πιέζεται από τον ανταγωνισμό με τον OTE και η «Hol», που βρίσκεται σε στρατηγική συνεργασία με την «Vodafone», συνεχίζει σταθερά το σχεδιασμό ανακύκλωσης του προσωπικού, δίνοντας ένα σημαντικό κομμάτι της τηλεφωνικής εξυπηρέτησης σε άλλες εταιρείες («Mediatel», CQS).

Παρόμοια είναι η κατάσταση στην πληροφορική. Χαρακτηριστικό ότι η «Singular» την προηγούμενη περίοδο προχώρησε σε μειώσεις μισθών για τρίτη φορά. Στις τηλεφωνικές υπηρεσίες, ελαστικοποιούνται περαιτέρω οι σχέσεις εργασίας με συμβάσεις μηνός, 15ημερες κτλ. Στα τηλεφωνικά κέντρα, όπου και πριν από την κρίση επικρατούσαν χειρότερες συνθήκες εργασίας, από τη μία στις μεγάλες επιχειρήσεις έχουμε ακόμα μεγαλύτερη ελαστικοποίηση της εργασίας και μειώσεις μισθών, ενώ στις μικρότερες ενισχύεται η πληρωμή με το κομμάτι, η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία.

Ο κλάδος μας είναι από τους λίγους που μπορεί σήμερα ένας εργαζόμενος να βρει δουλειά, κυρίως σε τηλεφωνικά κέντρα. Συνολικότερα, η τάση που «χρωματίζει» τον κλάδο είναι η μείωση του συνολικού τζίρου και των συνδέσεων, αλλά ταυτόχρονα η διατήρηση ακόμα και αύξηση της κερδοφορίας για τους μονοπωλιακούς ομίλους.

Εκτιμούμε ότι στον κλάδο, στην Αττική, εργάζονται περίπου 27.000, με τους 9.000 περίπου σε χώρο που υπάρχει επιχειρησιακό σωματείο. Δεν έχει υπογραφεί ποτέ κλαδική σύμβαση. Οι εργαζόμενοι καλύπτονταν είτε από επιχειρησιακές συμβάσεις (ΟΤΕ, «Cosmote», «Wind», «Vodafone»), είτε από κλαδικές ομοιοεπαγγελματικές (μηχανικοί, ηλεκτρολόγοι, υπάλληλοι γραφείου κτλ.). Συναντάμε όλες τις μορφές και τις σχέσεις εργασίας, με την «επινοικίαση» εργασίας να αυξάνεται, σε βάρος των ΣΣΕ, όπου αυτές υπάρχουν.

Με διάφορα προγράμματα «εθελούσιων» και μη, απολύσεων, οι πολυεθνικές ξεφορτώνονται παλιότερο προσωπικό με δικαιώματα το οποίο, στο βαθμό που αντικαθιστούν, αναπληρώνεται με νέους εργαζόμενους, επενοικιαζόμενους μέσω θυγατρικών ή άλλων δουλεμπορικών εταιρειών, εκεί όπου υπάρχουν ακόμα επιχειρησιακές συμβάσεις ή με νέους εργαζόμενους με πολύ χαμηλότερους μισθούς εκεί που δεν υπάρχουν. Αυτό συνεπάγεται εντατικοποίηση και τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, αλλά ταυτόχρονα συμβάλλει στο να σπάει η αυταπάτη του «καλού και απαραίτητου εργαζόμενου» ή του «οικογενειακού κλίματος» που ήθελαν να παρουσιάσουν σε σημαντικό βαθμό τα μονοπώλια το προηγούμενο διάστημα.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, το ΣΕΤΗΠ έκανε Γενική Συνέλευση και αποφάσισε τη συμμετοχή του κλάδου στην απεργία στις 6 Νοέμβρη, βάζοντας ταυτόχρονα σχέδιο για την επιτυχία της. Συγκεκριμένα:

-- Προχωράμε με συσκέψεις, συνελεύσεις σε κάθε χώρο δουλειάς με συμμετοχή όσο το δυνατόν περισσότερων συναδέλφων στην προσπάθεια για οργάνωση - συμμετοχή στην 24ωρη απεργία.

-- Ρίχνουμε το βάρος στην οργάνωση και τη συμμετοχή των εργαζομένων, στην ακόμα καλύτερη δραστηριοποίηση των Σωματειακών Επιτροπών και δημιουργία νέων σε μαζικούς χώρους που δεν υπάρχουν.

-- Αυτό που παλεύουμε σήμερα στον κλάδο είναι η υπεράσπιση των συμβάσεων, όπου αυτές υπάρχουν και υπογραφή κλαδικής σύμβασης που να καλύπτει όλους τους εργαζόμενους ανεξαρτήτου σχέσης εργασίας. Αυτό προϋποθέτει την ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή των εργαζομένων στα επιχειρησιακά σωματεία με στόχο την ανατροπή των συσχετισμών και ταυτόχρονα συλλογική ενιαία πάλη με το κλαδικό μας σωματείο, το ΣΕΤΗΠ.

Το ΣΕΤΗΠ πρωτοστατεί στην προπαγάνδιση και την οργάνωση της απεργίας, όταν οι δυνάμεις που πλειοψηφούν στα επιχειρησιακά σωματεία, βάζουν εμπόδια, την υπονομεύουν. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του σωματείου της «Cosmote», που έκανε Γενική Συνέλευση τη Δευτέρα 21/10. Πήραν κατά σειρά το λόγο ο εκπρόσωπος Τύπου της ΓΣΕΕ, ο πρόεδρος και ο γραμματέας της ΟΜΕ - ΟΤΕ. Αφού ανέπτυξαν το ζοφερό μέλλον για τους εργαζόμενους και τις «προκλήσεις» για την επιχείρηση, δεν είπαν κουβέντα για την απεργία στις 6 του Νοέμβρη.

Στο σωματείο της «Wind», στη Γενική Συνέλευση στις 22/10, οι δυνάμεις που έχουν την πλειοψηφία, την ώρα που «σφάζονται» στο όνομα τάχα της ενότητας, πρότειναν 48ωρη απεργία με ανοιχτή ημερομηνία, αποσυνδέοντάς την από τη γενική απεργία στη λογική του «να σώσουμε το μαγαζάκι μας». Στο σωματείο της «Vodafone» που ελέγχεται από αντίστοιχες δυνάμεις, εδώ και 3 βδομάδες δεν έχουν απαντήσει στην επιτροπή επινοικιαζόμενων εργαζόμενων, στο βασικό τους αίτημα, να γίνουν μέλη του σωματείου!

-- Ποια είναι η κατάσταση με τους νέους που απασχολούνται στον κλάδο; Πώς δουλεύει το σωματείο για να τους βοηθήσει να μπουν στη δράση;

-- Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί για τους νέους εργαζόμενους στον κλάδο είναι εφιαλτική. Από τη μία, κατανοούν και οι ίδιοι ότι «με αυτούς τους μισθούς δεν ζεις», «με αυτές τις συνθήκες δεν τη βγάζεις». Από την άλλη, η τεράστια ανεργία πιέζει όλο και πιο πολλούς να ρίξουν τις απαιτήσεις τους. Πρέπει, επίσης, να υπολογίσουμε ότι στους νέους απουσιάζει η συνδικαλιστική πείρα, ότι οι άνθρωποι που γνωρίζουν τι σημαίνει συζητώ -αποφασίζω- δρω συλλογικά είναι μια πολύ μικρή μειοψηφία.

Το συνδικάτο μας λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι συνάδελφοι που μπήκαν για πρώτη φορά σε αγώνες κάτω από το βάρος οξυμένων προβλημάτων, μπορεί να οδηγηθούν στην απογοήτευση, καθώς το ιδεολόγημα της αναποτελεσματικότητας των αγώνων καλλιεργείται έντεχνα από την εργοδοσία στους χώρους δουλειάς, σιγοντάρεται από τους συνδικαλιστικούς της εκπροσώπους, ακόμα κι αν δεν εκφράζεται ενιαία σε όλους τους χώρους δουλειάς.

Εχοντας σημαντικό τμήμα νέων εργαζόμενων στον κλάδο, φροντίζουμε όταν ερχόμαστε σε επαφή, να ξεκινάμε από βασικά ζητήματα, που για παλιότερους εργαζόμενους μπορεί να ήταν αυτονόητα. Οπως, για παράδειγμα, τι είναι σωματείο, τι είναι συλλογική σύμβαση, πώς υπογράφεται, πώς διεκδικείται, πώς παίρνονται συλλογικές αποφάσεις, γιατί ένας εργαζόμενος, άσχετα αν συμφωνεί με τους διαμορφωμένους συσχετισμούς στο κίνημα ή σε ένα σωματείο, οφείλει να συμμετέχει προβάλλοντας τη διαφωνία, τη διαφορετική σκέψη κτλ.

Ταυτόχρονα, παίρνουμε μέτρα ώστε οι συνάδελφοι να κατανοήσουν ότι ο αγώνας δεν αρχίζει ούτε τελειώνει με μια κινητοποίηση. Οτι δεν πρέπει να "τσιμπάνε" στην τακτική της διάσπασης που περνάει η εργοδοσία. Οτι την αποτελεσματικότητα του αγώνα δεν τη μετράμε μόνο με το αν είχε ένα άμεσο αποτέλεσμα, ή με το πόσοι συμμετείχαν σε μια κινητοποίηση. Χρειάζεται επιμονή και υπομονή, σχέδιο και οργάνωση, καλή γνώση και «ζύγισμα» του αντίπαλου.

Προπάντων, χρειάζεται συσπείρωση στο σωματείο, να έχει ο κάθε εργαζόμενος έγνοια για το δυνάμωμά του, για τον προσανατολισμό που θα έχει η πάλη του. Να ανεβαίνει σταθερά η συμμετοχή του στην αντιπαράθεση για το ποια γραμμή στο σωματείο και συνολικά το κίνημα, υπηρετεί τα δικά του συμφέροντα, και όχι της εργοδοσίας. Τέτοια σωματεία και τέτοιοι αγώνες μπορούν να κερδίζουν μικρές μάχες και σε συμμαχία με όλη την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, να ανοίγουν δρόμους για πιο ριζικές αλλαγές προς όφελος των εργαζόμενων.

Σε ό,τι αφορά τους νέους εργαζόμενους, είναι φυσικό να έχουν και άλλα ενδιαφέροντα στον Αθλητισμό, στον Πολιτισμό κ.α. Κάνουμε προσπάθειες με εκδηλώσεις, γλέντια κτλ. να δείξουμε την άποψη που έχει το συνδικάτο για την ίδια τη ζωή μέσα από αυτά τα ενδιαφέροντα. Πολύ σημαντική πρωτοβουλία, που βοήθησε σε αυτή την κατεύθυνση είναι και το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου 5χ5 του ΠΑΜΕ. Η πρωτοβουλία αυτή συσπείρωσε κόσμο, κατεβάσαμε πέντε ομάδες.

-- Πόσο και πώς έχει βοηθήσει η δράση των Σωματειακών Επιτροπών;

-- Σημαντικό και αναντικατάστατο ρόλο σε αυτή τη διαδικασία έχουν παίξει οι σωματειακές επιτροπές. Σε ένα μαζικό σωματείο, που έχει στόχο να οργανώσει όλους τους εργαζόμενους του κλάδου, είναι φυσικά αδύνατο την καθημερινή επαφή και συζήτηση που είναι απαραίτητη να τη φέρει σε πέρας το Διοικητικό Συμβούλιο. Οσο καλά και αν είναι γραμμένη μια ανακοίνωση, όσο καλή να είναι η εισήγηση σε μια γενική συνέλευση, ο εργαζόμενος την ίδια σχεδόν στιγμή δέχεται βομβαρδισμό ιδεολογημάτων από τα μονοπώλια μέσα στο χώρο δουλειάς και έξω από αυτόν.

Οπως επίσης είναι καθοριστικής σημασίας η μεταφορά του «κλίματος», της γνώμης των μελών και των εργαζομένων μέσα στους χώρους δουλειάς. Οι Σωματειακές Επιτροπές παίζουν αυτό το διπλό ρόλο από και προς το ΔΣ του συνδικάτου, αποκτά ζωή, δράση το ίδιο το συνδικάτο. Ετσι εκεί που έχουμε συγκροτήσει Σωματειακές Επιτροπές και καλύτερη εικόνα έχουμε και δυνατότητα άμεσης παρέμβασης και χαρακτηριστικά πολύ περισσότερα μέλη που αυξάνονται μέρα με την ημέρα.