ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 26 Οχτώβρη 2000
Σελ. /40
Για τον Μάο Τσε Τουγκ, το ΚΚ Κίνας και τις ανατροπές

Στις Θέσεις της ΚΕ για το 16ο Συνέδριο γίνεται αναφορά στις συνθήκες που επικρατούν στη σημερινή Κίνα. Οι Θέσεις λίγο- πολύ παρουσιάζουν την αυξανόμενη ενσωμάτωση της χώρας στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα ως απόρροια εξωτερικών παραγόντων, όπως είναι η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Παρουσιάζεται δηλαδή μια τουλάχιστον αχρονική και επιφανειακή εκτίμηση της εξέλιξης της κινεζικής οικονομίας και πολιτικής και αγνοείται παντελώς η πλούσια ιστορική πείρα της μεγάλης χώρας του Μάο, τη στιγμή ακριβώς που απαιτείται εμβάθυνση της διερεύνησης των πραγματικών αιτιών των ανατροπών για την εξαγωγή των απαραίτητων ιδεολογικοπολιτικών διδαγμάτων. Από πλευράς μας θα προσπαθήσουμε στα ασφυκτικά πλαίσια του παρόντος κειμένου να συμβάλουμε ουσιαστικά προς την κατεύθυνση αυτή.

Η επικράτηση του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ είχε ολέθριες συνέπειες για την ίδια τη Σοβιετική Ενωση αλλά και για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Στην ιταμή επίθεση που εξαπέλυσε ο Χρουστσόφ κατά του ηγέτη του παγκόσμιου προλεταριάτου Ι. Β. Στάλιν, το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας και ο Μάο Τσε Τουνγκ αντιπαρατάχθηκαν σθεναρά μέσα από την πολεμική των ανοιχτών επιστολών της περιόδου 1963-1964, ανάμεσα στα έως τότε αδελφά κόμματα, αναδεικνύοντας τις πραγματικές προθέσεις αλλά και τα βαθύτερα αίτια του φαινομένου, που δεν ήταν άλλα από την επικράτηση στο σοβιετικό κόμμα των πρώιμων εκφραστών της αστικής παλινόρθωσης. Η ρήξη των αρχών της δεκαετίας του 1960 προκάλεσε ανεπανόρθωτο πλήγμα στην πορεία της επικράτησης του σοσιαλισμού διεθνώς, αποθάρρυνε τους κομμουνιστές σε όλο τον κόσμο, μάτωσε τις καρδιές τους.

Οι Ελληνες κομμουνιστές γνώριζαν και εκτιμούσαν βαθύτατα τον Κινέζο θεωρητικό και επαναστάτη, τον εκ των ιδρυτών του ΚΚ Κίνας, σύντροφο του Στάλιν και του Ζαχαριάδη, δημιουργό του Ενιαίου Εθνικού Αντιιαπωνικού Μετώπου, που μέσα από την έννοια του λαϊκού παρατεταμένου πολέμου αλλά και τη δημιουργική αφομοίωση της μαρξιστικολενινιστικής θεωρίας και εφαρμογή της στις ιδιομορφίες της χώρας του, οδήγησε τις μάζες στην «έφοδο στον ουρανό» και στη δημιουργία της ΛΔ της Κίνας, τροποποιώντας τον παγκόσμιο συσχετισμό δύναμης.

Εχοντας κατά νου τη σοβιετική παλινδρόμηση, ο Μάο συμπεραίνει ότι η ταξική πάλη συνεχίζεται στο σοσιαλισμό με βασικούς αντιπάλους την εργατική και την αστική τάξη και ότι οι αντιθέσεις αυτές αντανακλώνται και διαπερνούν το κόμμα σαν κόκκινη κλωστή. Ο κίνδυνος της καπιταλιστικής παλινόρθωσης είναι υπαρκτός αν δεν επαγρυπνεί το κόμμα και δε βαθαίνει η ιδεολογικοπολιτική ρήξη με το παλιό σε όλα τα επίπεδα.

Εξαπολύοντας τη Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση, ο Μάο Τσε Τουνγκ επιχείρησε να ενδυναμώσει τους δεσμούς του κόμματος με τις μάζες, τη ριζοσπαστικοποίηση της πρωτοπορίας, το βάθεμα της επανάστασης ενάντια στον εφησυχασμό και την αλαζονεία και αυθεντία της εξουσίας και των ειδικών. Επιχείρησε να αντιστρέψει την τάση κυρίαρχων στρωμάτων με ιδιαίτερη πρόσβαση στον κομματικό, κρατικό και οικονομικό μηχανισμό να συγκεντρώνουν περισσότερα προνόμια και ισχύ και να μετεξελίσσονται σε φύτρα και υβρίδια της νέας αστικής τάξης.

Για τον ανηλεή και ανυποχώρητο αγώνα του ενάντια στο ρεβιζιονισμό, ο Μάο λοιδορείται και χλευάζεται (από τους πρώην Σοβιετικούς συντρόφους, που βιάζονται να αποσύρουν τους τεχνικούς και να αφήσουν ημιτελή τα συμφωνημένα συμβόλαια και έργα της σταλινικής περιόδου), ως ακραίος σεχταριστής, βολονταριστής, μικροαστός, με φιλόδοξες τάσεις αναγέννησης της αυτοκρατορίας των Μογγόλων Χαν! Οσο είναι δυνατόν υποβαθμίζονται και αποσιωπούνται τα πολιτικά και φιλοσοφικά κείμενά του «Για την πράξη», «Για τις αντιθέσεις», για το διαλεχτικό υλισμό, για τον παρατεταμένο πόλεμο, για τη «Νέα δημοκρατία» κ.ά. Βάλλεται από τη δεξιά διεθνή αντίδραση, από τις ηγεσίες των ανατολικών χωρών αλλά και από τους δεξιούς και αριστερούς οπορτουνιστές, μέσα στο ίδιο του το κόμμα, που, γνωρίζοντας την αγάπη των μαζών για τον ηγέτη τους, προσπαθούν να τον εξουδετερώσουν ανυψώνοντάς τον σε εξαϋλωμένη μορφή, αδειάζοντας το περιεχόμενο της μαρξιστικολενινιστικής του σκέψης.

Με το θάνατο του Μάο το 1976, τα δεξιά στοιχεία στο κόμμα, που είχαν ως τότε μερικώς ελεγχθεί, περνούν στην αντεπίθεση. Τα γεγονότα είναι γνωστά αν και επιμελώς αποσιωπούνται. Συλλαμβάνονται τέσσερα από τα επτά μέλη της Μόνιμης Επιτροπής του ΠΓ του κόμματος, ενώ η σύντροφος του Μάο, Τσιαγκ Τσιγκ, καταδικάζεται από τους πραξικοπηματίες σε θάνατο. Εν μέσω ταραχών και συγκρούσεων σε όλη την κινεζική επικράτεια προωθούνται οι «τέσσερις εκσυγχρονισμοί» του έως τότε ελλοχεύοντος δεξιού κομματικού παράγοντα Τενγκ Χσιάο Πινγκ.

Η στροφή στην Κίνα αλλά και στη μετασταλινική ΕΣΣΔ δεν έγινε τυχαία αλλά ούτε και υπαγορεύτηκε από αδήριτες ανάγκες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Ας μην ξεχνάμε ότι η σοσιαλιστική οικοδόμηση τόσο στην Κίνα όσο και στην ΕΣΣΔ είχε ήδη επιτελεστεί σε σημαντικό βαθμό στο οικονομικό επίπεδο. Με την εκβιομηχάνιση, την αυτάρκεια σε πρώτες ύλες και την οικονομική ανάπτυξη που σημειώθηκε επί των ημερών του Στάλιν και του Μάο, δημιουργήθηκαν, από τις γενιές που δίδαξαν «πώς δενότανε τ' ατσάλι», καλύτερες συνθήκες και υλικοί όροι για το σφετερισμό της οικονομίας και της πολιτικής εξουσίας από τον ελλοχεύοντα ταξικό εχθρό μέσα στις ίδιες τις γραμμές του κόμματος, που ανατρέποντας την κρυστάλλινη μαρξιστικολενινιστική σκέψη των ιστορικών ηγετών του παγκόσμιου προλεταριάτου γυρίζει τον τροχό της ιστορίας προς τα πίσω, έστω και προσωρινά.

Η ραγδαία και αχαλίνωτη καπιταλιστικοποίηση μεγάλων περιοχών της Κίνας, που ακολούθησε την επικράτηση της αντεπανάστασης, και η «εκσυγχρονιστική» (sic) προσαρμογή της στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα (ΔΟΕ, ΠΟΕ, κλπ.), έχει ήδη τραγικές συνέπειες για τον κινεζικό λαό: ανεργία, «μαύρη εργασία», εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση, άλωση σημαντικών τομέων της οικονομίας από το ξένο κεφάλαιο, λατρεία της τεχνολογίας, πολιτιστική παρακμή και διαφθορά κ.ά. Στις δύσκολες σημερινές συνθήκες της «νέας τάξης πραγμάτων», πρώτιστο καθήκον των απανταχού της Γης κομμουνιστών είναι να διδαχθούν από την ιστορική πείρα αλλά και το θεωρητικό έργο των κλασικών, να μελετήσουν σοβαρά τις αιτίες της ρήξης στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και των ανατροπών σε ΕΣΣΔ, Ανατολική Ευρώπη και Κίνα, μια και οι υποχωρήσεις αυτές είναι προφανώς άρρηκτα συνδεδεμένες και αλληλοκαθοριζόμενες ιστορικά. Να μην ξεχνούν, τέλος, ότι ο ιμπεριαλισμός, αυτός «ο γίγαντας με τα πήλινα πόδια», δεν είναι ανίκητος, αρκεί, όπως έλεγε και ο Μάο, ΝΑ ΤΟΛΜΑΜΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΝΑ ΤΟΛΜΑΜΕ ΝΑ ΝΙΚΑΜΕ.

ΠΕΤΡΟΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ

ΚΟΒ ΥΠΑ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ