Η νέα «εταιρική σχέση ασφάλειας» που συγκρότησαν ΗΠΑ - Βρετανία - Αυστραλία (AUKUS), με το βλέμμα πρώτα από όλα στην αντιπαράθεση με την Κίνα και την κυριαρχία στην κρίσιμη περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, έφερε ταυτόχρονα πιο έντονα στο προσκήνιο αντιθέσεις και εντός του ευρωατλαντικού μπλοκ, σηματοδοτώντας νέα όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών σε όλη την κλίμακα.

Η ίδια η συγκρότηση της AUKUS έχει εξαρχής έντονα χαρακτηριστικά πολεμικής - στρατιωτικής προετοιμασίας, σε μια γεωγραφική ζώνη με πολλά ανοιχτά μέτωπα, ενώ οι χώρες της ευρύτερης περιοχής - και όχι μόνο - καλούνται όλο και περισσότερο να πάρουν θέση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρώτη κίνηση του νέου ιμπεριαλιστικού σχήματος είναι το πρόγραμμα για τον εξοπλισμό της Αυστραλίας με πυρηνοκίνητα υποβρύχια, με αμερικανική τεχνολογία, τα χαρακτηριστικά των οποίων ταιριάζουν γάντι για επιχειρήσεις στον ανοιχτό ωκεανό και σε όλο τον Ινδο-Ειρηνικό. Ως προτεραιότητα της AUKUS προσδιορίστηκε ακόμα η ενίσχυση των «δυνατοτήτων άμυνας και ασφάλειας» σε τομείς υπερσύγχρονης τεχνολογίας που αξιοποιούνται στην πολεμική προπαρασκευή, ενώ την ίδια μέρα ανακοινώθηκε ότι η Αυστραλία θα αποκτήσει αμερικανικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς «Κρουζ», όπως και η αύξηση του αριθμού των στρατευμάτων των ΗΠΑ που σταθμεύουν στη χώρα.

Ολα αυτά ενώ όλος ο Ινδο-Ειρηνικός «βράζει» από διαμάχες:

Στη Νότια Κινεζική Θάλασσα, όπου η Κίνα έχει εδαφικές διαφορές με χώρες της ASEAN (π.χ. Βιετνάμ, Φιλιππίνες) και αναβαθμίζει μια σειρά από στρατιωτικές εγκαταστάσεις, ενώ σε αυτό το πλαίσιο καταγράφονται και συχνά «περιστατικά» (παρενοχλήσεις αλιευτικών κ.λπ.).

Το «θερμόμετρο» ανεβαίνει και στα Στενά της Ταϊβάν, με επικίνδυνη συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων, αλλεπάλληλες ασκήσεις και «διελεύσεις» από Κίνα και ΗΠΑ, αερομαχίες και αλληλοκατηγορίες.

Αντίστοιχα και στην Κορεατική Χερσόνησο, όπου χαρακτηριστικά στα μέσα Σεπτέμβρη Βόρεια και Νότια Κορέα πραγματοποίησαν την ίδια μέρα δοκιμαστικές εκτοξεύσεις νέων βαλλιστικών πυραύλων.

Η δε Ιαπωνία ξεκίνησε στρατιωτικές ασκήσεις που θα διαρκέσουν μέχρι τα μέσα Νοέμβρη και τις οποίες ΜΜΕ της χώρας χαρακτηρίζουν «τις μεγαλύτερες από το 1993»...

Και η λίστα δεν σταματά: Στην Κορεατική Χερσόνησο τυπικά οι δύο πλευρές είναι ακόμα σε εμπόλεμη κατάσταση, όπως το ίδιο συμβαίνει και ανάμεσα σε Ιαπωνία και Ρωσία (εξαιτίας και της διαμάχης τους για τις Κουρίλες Νήσους). Στη μεθόριο Ινδίας - Κίνας η κατάσταση παραμένει τεταμένη, όπως και συνολικά στις σχέσεις Ινδίας - Πακιστάν...

Μέσα σε όλη αυτήν την κατάσταση, τα τελευταία χρόνια οι ΗΠΑ έχουν καθιερώσει περιπολίες στο όνομα της «υπεράσπισης της ελεύθερης κίνησης σε θάλασσα και αέρα», αεροπλανοφόρα τους ελλιμενίζονται στη γειτονιά κάθε τρεις και λίγο, διευρύνουν στρατιωτικά γυμνάσια με ισχυρά καπιταλιστικά κράτη της περιοχής όπως η Ινδία, παζαρεύουν επίμονα τους όρους εγκατάστασης σύγχρονης «αντιπυραυλικής ασπίδας» (THAAD).

Το «ενδιαφέρον» βέβαια δεν είναι τυχαίο: Αφορά μια γεωγραφική ζώνη όπου παράγεται το 60% του παγκόσμιου ΑΕΠ και τα επόμενα χρόνια θα αντιπροσωπεύει το 70% της αύξησης της ενεργειακής ζήτησης. Τεράστιος ορυκτός πλούτος εκτιμάται ότι συγκεντρώνεται σε Νότια αλλά και Ανατολική Κινεζική Θάλασσα. Ενώ μόνο από τη Νότια Κινεζική Θάλασσα υπολογίζεται ότι διέρχονται το 30% της ποσότητας ακατέργαστου πετρελαίου που διακινείται διεθνώς και το 50% του υγροποιημένου φυσικού αερίου.

Η AUKUS, βέβαια, δεν προορίζεται να αποτελέσει ένα στατικό σχήμα. Αποτελεί νέα βάση πάνω στην οποία οι ΗΠΑ εντείνουν προσπάθειες να επεκτείνουν συμμαχίες απέναντι στην Κίνα.

Διαπλέκεται αντικειμενικά με άλλα σχήματα αντίστοιχης στόχευσης στην ίδια περιοχή, όπως το Quad (ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ινδία, Αυστραλία), την πρώτη διά ζώσης Σύνοδο Κορυφής του οποίου φιλοξένησε την Παρασκευή η Ουάσιγκτον.

Τόσο για την AUKUS όσο και για το Quad, στο τραπέζι βρίσκονται προτάσεις για τη διεύρυνσή τους, ενώ ήδη καταγράφονται οι πρώτες τοποθετήσεις από χώρες της περιοχής για τη συνεργασία ΗΠΑ - Βρετανίας - Αυστραλίας.

Χαρακτηριστικά, οι Φιλιππίνες εξέφρασαν κατανόηση για τη «στρατιωτική ικανότητα» της Καμπέρα, που «θα μπορούσε να αποβεί ευεργετική μακροπρόθεσμα». Εκφράζοντας ανοιχτά προθυμία για δική τους εμπλοκή, τόνισαν: «Η δυναμική και το ευρύ γεωγραφικό εκτόπισμα του Ινδο-Ειρηνικού απαιτούν πολυμερείς σχηματισμούς που είναι ευέλικτοι και προσαρμόσιμοι, στη σύνθεση, στις στρατηγικές επιδιώξεις και τα μέσα για την αντιμετώπιση αλλαγών στη στρατιωτική ισορροπία της περιφέρειας». Σημειωτέον, στα τέλη Ιούλη οι Φιλιππίνες αποκατέστησαν πλήρως την ισχύ της συμφωνίας VFA (Visiting Forces Agreement), που ουσιαστικά διασφαλίζει την αναβάθμιση των αμερικανικών γυμνασίων στην περιοχή, αν και η κυβέρνηση Ντουτέρτε παλαιότερα προειδοποιούσε για το αντίθετο.

Από την άλλη πλευρά, σε αντίστοιχο μήκος κύματος με την πρώτη τοποθέτηση του Πεκίνου, οι κυβερνήσεις Ινδονησίας και Μαλαισίας, όπως και η Βόρεια Κορέα, ανέφεραν ότι η Αυστραλία κινδυνεύει να πυροδοτήσει μια νέα κούρσα εξοπλισμών στην περιοχή.

Την όξυνση του ανταγωνισμού, εξάλλου, επιβεβαιώνουν, όπως ήταν αναμενόμενο, οι αντιδράσεις της Κίνας και της Ρωσίας.

Το Πεκίνο εντείνει αντίστοιχες παρεμβάσεις για τη διαμόρφωση αξόνων γύρω από «μέτωπα» με ειδικό βάρος και τη μακροπρόθεσμη σταθεροποίηση συμμαχιών. Αυτό δείχνει και το νέο 6μερές σχήμα περιφερειακής συνεργασίας που εγκαινιάστηκε με αιχμή, προς το παρόν, το «αφγανικό ζήτημα» (από τις χώρες που συνορεύουν με το Αφγανιστάν).

Στον δε Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (Κίνα, Ρωσία, Πακιστάν, Ινδία, Ουζμπεκιστάν, Καζακστάν, Κιργιστάν, Τατζικιστάν) εντάχθηκε πριν από λίγες μέρες ως πλήρες μέλος και το Ιράν, ενώ για πρώτη φορά ανακοινώθηκε ότι ο εν λόγω Οργανισμός θα κάνει κοινές ασκήσεις με τον Οργανισμό Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας (συμμετέχουν Ρωσία, Λευκορωσία, Αρμενία, Καζακστάν, Κιργιστάν, Τατζικιστάν), με ορίζοντα τη σταθερή τους συνεργασία στο όνομα της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας». Με το ίδιο πρόσχημα, ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης ολοκλήρωσε την Παρασκευή ασκήσεις («Peace Mission 2021») μέχρι και στα Ουράλια Ορη, τα φυσικά σύνορα Ευρώπης και Ασίας.

Την ίδια στιγμή, το Πεκίνο εντείνει κινήσεις και σε οικονομικό επίπεδο: Υπέβαλε αίτημα ένταξης στη Συνολική και Προοδευτική Συμφωνία για τη Διασυνοριακή Εταιρική Σχέση στην Περιοχή του Ειρηνικού (CPTPP), το σχήμα που συγκρότησαν 11 χώρες (μεταξύ τους ισχυρά κράτη όπως Ιαπωνία και Καναδάς) αφότου το 2017 η κυβέρνηση Τραμπ «τίναξε στον αέρα» το Σύμφωνο Συνεργασίας των Δύο Πλευρών του Ειρηνικού (TPP). Σημειώνεται ότι στο ίδιο σχήμα υπέβαλε αίτημα ένταξης και η Ταϊβάν.

Παράλληλα, η όξυνση της αντιπαράθεσης ΗΠΑ - Κίνας φέρνει στην επιφάνεια ακόμα περισσότερο και τις αντιθέσεις εντός του ευρωατλαντικού μπλοκ.

Μεταξύ άλλων η εντεινόμενη αυτή κόντρα περιορίζει τα περιθώρια «ελιγμών» της ΕΕ και των ισχυρότερων κρατών - μελών της για την υπηρέτηση των ιδιαίτερων συμφερόντων των μονοπωλίων τους, τη δυνατότητά τους να πετύχουν τη «σύσφιξη της διατλαντικής συμμαχίας», την ίδια ώρα που ενισχύουν «μπίζνες» με την Κίνα και τη Ρωσία.

Ετσι, μπορεί η ΕΕ να επιμένει πως έχει «στρατηγική χωρίς αποκλεισμούς» για τον Ινδο-Ειρηνικό και ότι «η συνεργασία της Κίνας είναι ουσιώδης», την ίδια ώρα ωστόσο προχωρά σε κινήσεις όπως το «πάγωμα» των διαπραγματεύσεων με την Κίνα για τη Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου, καθώς συμπαρατάχθηκε με τις ΗΠΑ στις κυρώσεις εναντίον της Κίνας, με προσχηματικές επικλήσεις για την κατάσταση στη Σιντζιάνγκ και το Χονγκ Κονγκ.

Ο «αποκλεισμός» της ΕΕ από τα παζάρια για την AUKUS «φώτισε» ακόμα περισσότερο τις αντιθέσεις μέσα στον ευρωατλαντικό άξονα.

Καθόλου τυχαία, η Γαλλία ήταν αυτή που αντέδρασε εντονότερα, με την ανάκληση των πρεσβευτών της από ΗΠΑ και Αυστραλία για πρώτη φορά στην ιστορία των διπλωματικών τους σχέσεων, με τα «ερωτήματα» που έθεσε γύρω από τη λειτουργία του Συμβουλίου Εμπορίου - Τεχνολογίας ΗΠΑ - ΕΕ (TTC) αλλά και για τις διαπραγματεύσεις για συμφωνία «ελεύθερου εμπορίου» ΕΕ - Αυστραλίας. Πέρα από την ακύρωση συμβολαίου δεκάδων δισ. ευρώ για την αγορά γαλλικών υποβρυχίων από την Αυστραλία, η έντονη αντίδραση σχετίζεται με τον ιδιαίτερο ρόλο που διεκδικεί η Γαλλία στον Ινδο-Ειρηνικό, αξιοποιώντας και κτήσεις στην περιοχή, κατάλοιπα της αποικιοκρατίας.

Η Γερμανία, από τη μεριά της, καθώς και οι ανώτατοι αξιωματούχοι της ΕΕ έθεσαν ξανά στο προσκήνιο τη «στρατηγική αυτονομία» της λυκοσυμμαχίας, όπως και τη δημιουργία νέας ενισχυμένης στρατιωτικής δύναμης, ως ένα «ατού» στο ενδοΝΑΤΟικό παζάρι, με δυνατότητα «αυτοτελούς» διεξαγωγής μεγάλης κλίμακας ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, ακόμα και χωρίς τις ΗΠΑ.

«Πρέπει να σκεφτούμε στην Ευρώπη πώς να επιτύχουμε περισσότερη κυριαρχία», ανέφερε ο υπουργός Γερμανός Εξωτερικών, Χ. Μάας, ενώ η υπουργός Αμυνας, Ανεγκρέτ Κραμπ - Καρενμπάουερ διαμήνυσε ότι θα καταθέσει άμεσα «συγκεκριμένη πρόταση για δημιουργία ευρωπαϊκής στρατιωτικής δύναμης, για την αντιμετώπιση καταστάσεων όπως αυτή του Αφγανιστάν», επειδή με τους Αμερικανούς «μπορεί να υπάρχουν καταστάσεις στις οποίες έχουμε διαφορετικά συμφέροντα, και εντός του ΝΑΤΟ. Σε τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να γίνουμε πιο ικανοί να δρούμε μόνοι μας».

Σε ένα τέτοιο φόντο, η ελληνική κυβέρνηση, μαζί τους ΝΑΤΟικούς συμμάχους, συμφώνησε στο πλαίσιο της συνεδρίασης της Στρατιωτικής Επιτροπής της λυκοσυμμαχίας στην Αθήνα ότι «η άνοδος της Κίνας αλλάζει ριζικά την ισορροπία δυνάμεων» και γι' αυτό η νέα «Στρατιωτική Στρατηγική του ΝΑΤΟ» έχει στόχο «να διασφαλίσει ότι το ΝΑΤΟ διατηρείται στρατιωτικά ισχυρό και έχει ικανότητες κατάλληλες» για τους «μελλοντικούς πολέμους»... Παράλληλα, ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ στηρίζουν τα επικίνδυνα σχέδια για στρατιωτική αναβάθμιση της ΕΕ.

Σε πλήρη αντίθεση όμως με τα περί «ασφάλειας» και «σταθερότητας» που προσφέρει τάχα η εμπλοκή στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών, οι εξελίξεις στο Αφγανιστάν, η πολεμική προετοιμασία που εντείνεται και με την AUKUS, αλλά και τα «αλληλομαχαιρώματα» μεταξύ «εταίρων» που ακολούθησαν την ανακοίνωσή της, γκρεμίζουν ξανά όλα τα κάλπικα αστικά αφηγήματα, επιβεβαιώνουν την ανάγκη να δυναμώσει η λαϊκή πάλη ενάντια σε αυτά τα πολλαπλά επικίνδυνα σχέδια.

Σε κινητοποιήσεις βρίσκονται οι εργαζόμενοι της αεροπορικής εταιρείας «Alitalia», η οποία από τα μέσα Οκτώβρη θα μετασχηματιστεί σε ΙΤΑ («Italia Trasporto Aereo»).

Την Παρασκευή χιλιάδες απεργοί διαδήλωσαν στο αεροδρόμιο «Φιουμιτσίνο - Λεονάρντο Ντα Βίντσι» στη Ρώμη, ενάντια στον μετασχηματισμό που θα οδηγήσει σε χιλιάδες απολύσεις και μείωση μισθών για πιλότους και αεροσυνοδούς, σχεδόν στο μισό των σημερινών αποδοχών. Στην Ιταλία προκηρύχθηκε απεργία στον κλάδο των αερομεταφορών και το 60% των πτήσεων της «Alitalia» ακυρώθηκε.

Η αστυνομία προσπάθησε με γκλομπ και ασπίδες να εμποδίσει τους διαδηλωτές να πραγματοποιήσουν πορεία στον αυτοκινητόδρομο που συνδέει τη Ρώμη με το αεροδρόμιο, με τους διαδηλωτές ωστόσο να «σπάνε» τον αστυνομικό κλοιό.

Στην κινητοποίηση συμμετείχαν και εργαζόμενοι από άλλους κλάδους, όπως λιμενεργάτες του Λιβόρνο και της Γένοβας, αλλά και η Ενωση Συνδικάτων Βάσης (USB).