Στη «δήλωση συμπερασμάτων» της αποστολής του ΔΝΤ στην Ελλάδα, αναφέρεται για το Ασφαλιστικό ότι παρά τις αλλαγές παραμένουν μεγάλα ρίσκα και προβλήματα, ότι το βάρος των μεταρρυθμίσεων έπεσε κυρίως στους υφιστάμενους εργαζόμενους και ότι οι υφιστάμενοι συνταξιούχοι είχαν περιορισμένες μειώσεις και αυτό δεν βοηθά στη διαγενεακή ισορροπία του συστήματος. Επομένως, συμπεραίνει το ΔΝΤ, «χρειάζεται μείωση υφιστάμενων συντάξεων». Οι αναφορές αυτές μας θύμισαν αμέσως το εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ, στο οποίο αναφέρεται ότι «το Ασφαλιστικό θα εξακολουθήσει για πολλά χρόνια ακόμη να απορροφά πόρους και να δημιουργεί πίεση για αύξηση των πρωτογενών πλεονασμάτων (...) Συνεπώς, η μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων μπορεί να ακούγεται ως ανέξοδη πολιτική προσπορισμού εσόδων, ωστόσο είναι ανέφικτη, δεδομένων των ελλειμμάτων του Ασφαλιστικού (αλλά και της Υγείας), που θα ενταθούν, καθώς ο ελληνικός πληθυσμός γερνά γρήγορα». Δηλαδή, αν δεν «μεταρρυθμιστεί» κι άλλο το Ασφαλιστικό, τα προβλεπόμενα από τη συμφωνία πρωτογενή πλεονάσματα είναι ανέφικτα. Σημειώνουμε αυτήν την ταύτιση ΔΝΤ - ΣΕΒ επειδή η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει το Ταμείο ως τον κακό της διαπραγμάτευσης, που έχει τη δική του «νεοφιλελεύθερη» ατζέντα, ενώ επιβεβαιώνεται ότι με τις θέσεις του αναπαράγει τον πυρήνα των αξιώσεων του κεφαλαίου. Το ίδιο ισχύει και με τα Εργασιακά, για τα οποία ο ΣΕΒ σημειώνει με νόημα στο «εβδομαδιαίο δελτίο» του ότι είναι «κύριο προαπαιτούμενο της 2ης αξιολόγησης», την ίδια ώρα που το ΔΝΤ πιέζει για επιτάχυνση και διεύρυνση των ανατροπών. Οσονούπω, λοιπόν, δεν είναι απίθανο να δούμε και το ΔΝΤ να συντάσσεται στο εθνικό μέτωπο που συγκρότησε η κυβέρνηση για τα Εργασιακά, με τη συμμετοχή και του ΣΕΒ.

«Εργαζόμαστε σκληρά (...) προκειμένου να δημιουργήσουμε ένα φιλικό για τις επιχειρήσεις περιβάλλον που ενθαρρύνει τις επενδύσεις και ξεπερνάει τις αμαρτίες του παλιού κατεστημένου: Τη διαφθορά, τις πελατειακές και παρασιτικές επιχειρηματικές πρακτικές». Είναι μία από τις αναφορές του πρωθυπουργού, Αλ. Τσίπρα, στην ομιλία του στην 71η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών που έγινε προχτές. Και αξίζει να την καταγράψουμε γιατί περιέχει ένα μεγάλο μέρος της ουσίας μιας πολιτικής, που επιβεβαιώνει το για ποιον δουλεύει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Και βέβαια, την πολιτική ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων ο πρωθυπουργός τη βάζει σε αντιπαράθεση με το «παλιό καθεστώς». Ακριβώς γιατί μία από τις αποστολές της κυβέρνησής του είναι το ξαναμοίρασμα της πίτας σε μια σειρά τομέων και κλάδων της οικονομίας.

20 με 23 Σεπτέμβρη, αρχηγοί ΓΕΝ, Ακτοφυλακών και εκπρόσωποι «διεθνών οργανισμών» από περισσότερες από 110 χώρες συγκεντρώθηκαν στο Ροντ Αϊλαντ των ΗΠΑ για το 22ο Διεθνές Συμπόσιο Θαλάσσιας Ισχύος («International Seapower Symposium»), με κεντρικό θέμα «Ισχυρότεροι εταίροι στο θαλάσσιο περιβάλλον» («Stronger Maritime Partners»). Οπως αναφέρεται ενδεικτικά από το ΓΕΝ, συζητήθηκαν «θέματα ναυτικής ισχύος και θαλάσσιας ασφάλειας, ενώ το υψηλό επίπεδο συμμετοχής σε παγκόσμια κλίμακα καταδεικνύει τη βαρύτητα που αποδίδεται σε αυτό από την παγκόσμια κοινότητα». Και πώς αλλιώς, εφόσον τα μονοπώλια θέλουν υπό τον έλεγχό τους πλουτοπαραγωγικές πηγές, κοιτάσματα, διαύλους εμπορίου και διαμετακόμισης, ευρισκόμενα σε σκληρό ανταγωνισμό μεταξύ τους για τον τέτοιο έλεγχο, προετοιμάζοντας προς τούτο και τις στρατιωτικές τους δυνάμεις, σε μια υπόθεση που σερβίρεται ως «τάξη και ασφάλεια», ενώ στην πραγματικότητα βρωμάει όλο και περισσότερο μπαρούτι για τους λαούς.