Μια ακόμα απόδειξη του αντιδραστικού χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποτελούν η προχτεσινή έκτακτη Σύνοδος Κορυφής για το προσφυγικό - μεταναστευτικό ζήτημα και οι αποφάσεις της. Εκεί επιβεβαιώθηκε, για άλλη μια φορά, η υποκρισία των ιμπεριαλιστών και των εκπροσώπων τους, αλλά και του ελληνικού αστικού κράτους διαχρονικά, σχετικά με μια «ανοιχτή πληγή» που δημιουργούν οι επεμβάσεις τους στη Μέση Ανατολή, στην Ασία και την Αφρική. Τώρα, που οι ξεριζωμένοι της βάρβαρης πολιτικής τους είτε θαλασσοπνίγονται στη Μεσόγειο και το Αιγαίο, είτε φτάνουν με ό,τι μέσα μπορούν στο κατώφλι της ΕΕ, υποτίθεται ευαισθητοποιούνται. Οι αποφάσεις της Συνόδου, που ο Ελληνας πρωθυπουργός χαρακτήρισε «σημαντικό θετικό βήμα», σαφώς και δεν αντιμετωπίζουν το ζήτημα, αφού δε θίγουν τις αιτίες του (πώς θα μπορούσαν άλλωστε...), αλλά το διαχειρίζονται προς όφελος των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Το όλο ζήτημα είναι η «ρύθμιση» της προσφυγικής ροής, το ανοιγοκλείσιμο των συνόρων, με την αξιοποίηση της καταστολής, τη διαλογή τους ανάλογα με τις δυνατότητες αξιοποίησης αυτού του κόσμου ως φτηνού εργατικού δυναμικού στις χώρες προορισμού, αλλά και ανάλογα με τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις κάθε ευρωπαϊκού καπιταλιστικού κράτους στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μ. Ανατολής. Ετσι, λοιπόν, με αφορμή το μεταναστευτικό - προσφυγικό, ανοίγουν μια σειρά από ζητήματα που αφορούν στο στρατιωτικό έλεγχο θαλάσσιων οδών, περιοχών γεωστρατηγικής σημασίας όπως είναι π.χ. το Αιγαίο, η ανατολική λεκάνη της Μεσογείου κ.λπ. Κινήσεις που οξύνουν αντιθέσεις της ΕΕ με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΗΠΑ, Ρωσία).

Αυτή είναι η «ευαισθησία» των ιμπεριαλιστών για τα εκατομμύρια ανθρώπων που τους ξεριζώνουν και τους αναγκάζουν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους όχι... για πλάκα, αλλά γιατί η ζωή τους γίνεται αφόρητη από τις επεμβάσεις τους, τα «τέρατα», όπως το «Ισλαμικό Κράτος», που δημιουργούν, εξοπλίζουν και φουντώνουν, αλλά και από τη φτώχεια και την ανέχεια.

Αν κάτι αναδεικνύει, επίσης, το διαρκές παζάρι στην ΕΕ, είναι ότι αυτή η διακρατική καπιταλιστική ένωση, δηλαδή ένωση του κεφαλαίου από τα γεννοφάσκια της, είναι ένα πεδίο διαπάλης διαφορετικών συμφερόντων της κάθε αστικής τάξης. Οσο και αν προσπαθούν να εξωραΐσουν αυτή τη λυκοσυμμαχία διάφορες αστικές δυνάμεις - και σε αυτόν τον τομέα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προσφέρει τεράστιες υπηρεσίες στο κεφάλαιο - η ουσία δεν αλλάζει. Η διαπάλη που γίνεται στην ΕΕ δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων ούτε και με αυτές των προσφύγων - θυμάτων της. Αφορά τις αντιθέσεις ανάμεσα σε εκπροσώπους του κεφαλαίου, με βάση την ανισόμετρη ανάπτυξη που υπάρχει μέσα στη λυκοσυμμαχία. Οι αστικές τάξεις της Γερμανίας, της Γαλλίας και άλλων χωρών πρωτοστατούν στην απορρόφηση προσφύγων, γιατί βλέπουν ότι μπορούν να τους χρησιμεύσουν ως φτηνό εργατικό δυναμικό. Πρόσφατες είναι οι δηλώσεις Γερμανών βιομηχάνων, που απηύθυναν πρόσκληση για 500.000 πρόσφυγες το χρόνο για κάποια χρόνια. Αστικές τάξεις από χώρες όπως η Ουγγαρία, η Σλοβακία, η Τσεχία κ.λπ., με χαμηλότερο επίπεδο ανάπτυξης, βλέπουν τους πρόσφυγες ως απειλή και δεν μπορούν να τους αξιοποιήσουν, γι' αυτό και «τρώγονται», ειδικά με τη γερμανική κυβέρνηση, και δε θέλουν να εφαρμόσουν υποχρεωτική κατανομή προσφύγων σε πολλές χώρες.

Αυτή η πραγματικότητα δεν πρόκειται ν' αλλάξει. Αυτό, όμως, που όντως μπορεί ν' αλλάξει, είναι να συνειδητοποιήσουν οι εργάτες, οι λαοί τις αιτίες των προβλημάτων τους. Να διεκδικήσουν ανθρώπινες συνθήκες και δικαιώματα για τους ξεριζωμένους τώρα και ταυτόχρονα να παλέψουν ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου και την καπιταλιστική βαρβαρότητα σε κάθε χώρα. Να παλέψουν ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους πολέμους, στην εμπλοκή των χωρών τους. Η αποδέσμευση από ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, το να γίνουν οι λαοί αφέντες στον τόπο τους, είναι η βασική προϋπόθεση για να μπορούν να ζήσουν χωρίς πολέμους και φτώχεια.