ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 25 Σεπτέμβρη 2008
Σελ. /32
Οι επαναλήψεις σώζουν την τιμή του κινηματογράφου

Τυχαίο είναι, τάχα, που, για μια ακόμα βδομάδα, οι επαναλήψεις είναι πιο ενδιαφέρουσες (απ' όλες τις πλευρές) από τις νέες ταινίες; Οχι! Είναι σύμπτωμα των καιρών. Η εμπορευματοποίηση της Τέχνης έχει, πια, σχεδόν γίνει νόμος! Εδώ και τώρα, λοιπόν, καλείται να παίξει το ρόλο του ο θεατής. Η παρουσία του και το εισιτήριό του στην αίθουσα καιρός είναι να δώσουν το δικό του στίγμα.

Ταινία με πολιτική σκέψη και στιλ «Ο Κομφορμίστας» (1970), του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι. Ιταλός φασίστας (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος) διατάσσεται να σκοτώσει τον πρώην καθηγητή του. Μελό η δεύτερη επανάληψη της βδομάδας («Κυματιστά Σύννεφα» (1955), του Ιάπωνα Μίκιο Ναρούζε). Μελό, αλλά τι μελό! Κέντημα! Φτωχοδιάβολοι προσπαθούν να επιβιώσουν βιολογικά και συναισθηματικά στην αμέσως μεταπολεμική Ιαπωνία.

Και μπαίνουμε στο σήμερα (ο «θεός» να το κάνει σήμερα). «Καυτό Απόρρητο», των αδελφών Κοέν (Τζόελ και Ιθαν). Κωμωδία, σάτιρα για τη CIA; Δεν κατάλαβα τι ακριβώς ήθελαν να κάνουν τα υπερτιμημένα αδέλφια του αμερικάνικου κινηματογράφου! Ο θεατής θα μείνει με την απορία! Τα ίδια ισχύουν και για την «Τροπική καταιγίδα», του Μπεν Στίλερ. Η δράση εδώ μεταφέρεται στο Βιετνάμ του πολέμου! Αστειάκια με το Βιετνάμ των νεκρών και της καμένης γης; Γιατί, όχι! Εδώ το βομβαρδίσανε, θα το σεβαστούνε κινηματογραφικά;

Δυο κινηματογραφικά ενδιαφέρουσες (μόνον κινηματογραφικά) ερωτικές ταινίες! Η ρωσική ποιητική «Ευφορία», του Ιβάν Κιπιράγιεφ (ερωτικό τρίγωνο με τραγικό τέλος) και η κινέζικη, επίσης ποιητική, ταινία του Ξιαοσουάι Γουάνγκ, «Εμπιστεύσου την Αγάπη» (Αγάπη, ζήλια και (μικροαστικής) πίστης διλήμματα)! Σχετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο «Hamlet 2: Η Ανάσταση», του Αντριου Φλέμινγκ. Νεαρός αποτυχημένος ηθοποιός ζει και αναπνέει για την τέχνη του.

Γερμανοτουρκική η προτελευταία ταινία της βδομάδας («Chiko, Ο Ανυπότακτος», του Ουζγκούρ Γιλντιρίμ). Κακοποιοί Βαλκάνιοι και Αραβες μετανάστες στη Γερμανία αλληλοεξοντώνονται! Ποιον νοιάζει, αλήθεια; Τελευταίο και καταϊδρωμένο το, ας το πούμε περιπετειώδες, «Ταξίδι στο Κέντρο της Γης», του Ερικ Μπρέιβιγκ. Υποψία από Ιούλιο Βερν, χωρίς ίχνος από τη φαντασία του, δυστυχώς!

ΜΠΕΡΝΑΡΝΤΟ ΜΠΕΡΤΟΛΟΥΤΣΙ
Ο Κομφορμίστας

«Ο Κομφορμίστας» είναι από τις πιο γοητευτικές ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ο δημιουργός του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι εκείνη την εποχή έβρισκε, επιτέλους, τον εαυτό του. Ξέφευγε από δυο επιρροές που τον κράταγαν δεμένο στην αντιγραφή. Με τον «Κομφορμίστα» απαλλάχτηκε οριστικά από την επίδραση του Γκοντάρ, σε σχέση με τον κινηματογράφο, και από την επίδραση του διάσημου ποιητή πατέρα του (Ατίλιο Μπερτολούτσι) σε σχέση με το περιεχόμενο και τη φιλοσοφία. Μέχρι τότε, ζούσε στη σκιά αυτών των δύο αντρών.

«Ο Κομφορμίστας» είναι η έκτη ταινία του Μπερτολούτσι και είναι ολόκληρη δική του! Από την αρχή μέχρι το τέλος έχει ένα καταπληκτικό γούστο. Η φόρμα της, που είναι πολύ φανερή και επιδεικνύεται από τον σκηνοθέτη, σε καμία περίπτωση δεν την κάνει δυσκίνητη. Αντίθετα, έχει και αυτή μετατραπεί σε εκφραστικό μέσο. Ο,τι βγαίνει από τους χαρακτήρες των ηρώων της βγαίνει και από τις κινήσεις της μηχανής, τους φωτισμούς, τα κοστούμια, τα ντεκόρ, τη μουσική και τους ήχους της. Πρόκειται για μια άριστα οργανωμένη ομοιογένεια. Για μια κινηματογραφική πολυτέλεια!

Η ταινία στηρίζεται στο ομότιτλο βιβλίο ενός άλλου πολύ μοντέρνου στιλίστα. Του πολυγραφότατου (27 βιβλία, άρθρα, δοκίμια, κριτικές, κλπ.) Αλμπέρτο Μοράβια. Αναφέρεται σε μια ιστορία που εξελίσσεται στο Παρίσι δυο χρόνια πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενας νεαρός Ιταλός άντρας, ο οποίος θέλοντας να ικανοποιήσει τον ...κομφορμισμό του υπηρετεί άκριτα το φασισμό, στέλνεται στο Παρίσι να εκτελέσει έναν Ιταλό καθηγητή, ο οποίος δημιουργεί προβλήματα στον Μουσολίνι. Εκεί ο Ιταλός εκτελεστής, ο οποίος ό,τι κάνει το κάνει για την καλοπέρασή του, και όχι από πίστη στο φασισμό, διαπιστώνει πως ο καθηγητής που καλείται να εκτελέσει υπήρξε δικός του καθηγητής. Από τους αγαπημένους του!..

Δε θα σας πω τη συνέχεια (για εσάς, κυρίως, που δεν την έχετε δει). Η ταινία ξεχειλίζει φασισμό! Είναι σκοτεινή και δολοπλόκα. Με απλές, λιτές γραμμές αναβλύζει σαπίλα και αρρώστια. Παράλληλα, και αυτό είναι το αισιόδοξο, ο ήρωας, έστω και προς στιγμή, μεταβάλλεται θετικά. Η σκηνή του φινάλε, από τις καλύτερες στον παγκόσμιο κινηματογράφο (πολλοί άλλοι σκηνοθέτες προσπάθησαν να την αντιγράψουν) είναι πολύ αποκαλυπτική. Και διδακτική.

Παίζουν: Ζαν Λουί Τρεντινιάν, Στεφανία Σαντρέλι, Ντομινίκ Σαντά, Υβόν Σανσόν, Πιέρ Κλεμεντί, κ.ά.

ΜΙΚΙΟ ΝΑΡΟΥΖΕ
Κυματιστά σύννεφα

Τον προικισμένο Ιάπωνα σκηνοθέτη Μίκιο Ναρούζε (1905-1969) τον γνωρίσαμε ουσιαστικά (από κοντά) μόλις φέτος το καλοκαίρι, με την πολύ καλή ταινία του «Μια γυναίκα ανεβαίνει τη σκάλα». Μερικοί, βέβαια, ισχυρίζονται ότι γνώριζαν γι' αυτόν και το έργο του από... παλιά! Η αλήθεια, πάντως, είναι, πως ο Ναρούζε ζούσε στη σκιά των τριών γιγάντων του ιαπωνικού κινηματογράφου (Οζου, Μιζογκούτσι, Κουροσάβα). Τα «Κυματιστά σύννεφα», είναι η δεύτερη ταινία του που παίζεται στην πατρίδα μας φέτος. Θα ακολουθήσει μια τρίτη ταινία του, τα «Σκόρπια σύννεφα»...

Το έργο του Μίκιο Ναρούζε δεν είναι πολύ μακριά, αισθητικά και ουσιαστικά, από το έργο των τριών παγκοσμίως γνωστών Ιαπώνων σκηνοθετών. Και ετούτος είναι ένας βαθιά σκεπτόμενος δημιουργός. Με υψηλές γνώσεις για την ιαπωνική και δυτική κουλτούρα. Οι ταινίες του, παρότι κάποιες από αυτές, όπως και τα «Κυματιστά σύννεφα», μοιάζουν μελό, στο βάθος είναι μια πιστή και ρεαλιστική χρονική τοιχογραφία της Ιαπωνίας. Ο θεατής ενώ σε πρώτο επίπεδο θα παρακολουθεί μια ερωτική ιστορία, θα βλέπει, κάπως αχνά, ίσως, αλλά αρκετά ευδιάκριτα για τα έμπειρα μάτια, να ξεδιπλώνεται μπροστά του η αμέσως μεταπολεμική Ιαπωνία και τα καυτά και έντονα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματά της. Χωρίς μεγάλες τυμπανοκρουσίες το προσωπικό (ερωτική ιστορία) εντάσσεται οργανικά στο γενικό (διαλυμένη και ηττημένη χώρα που προσπαθεί να βρει τους ρυθμούς της).

Τα δυο κεντρικά πρόσωπα της ταινίας, όπως και τα βοηθητικά πρόσωπα επίσης, με τη συμπεριφορά τους διαμορφώνουν την Ιαπωνία της εποχής και διαμορφώνονται από αυτή. Για να επιβιώσουν βιολογικά και συναισθηματικά δίνουν μάχες με τον εαυτό τους και με το κοινωνικό περιβάλλον. Αλλες μάχες από αυτές χάνονται και άλλες κερδίζονται. Κάποιες στιγμές τα ίδια πρόσωπα είναι θετικοί ήρωες και κάποιες άλλες αρνητικοί. Από αυτή τη διαρκή μεταλλαγή, που είναι προσωπική και κοινωνική πάλη, παράγεται το τελικό αποτέλεσμα, διαμορφώνονται οι ανθρώπινοι χαρακτήρες, σχηματίζεται η νέα ιαπωνική κοινωνία.

Το ζευγάρι γνωρίστηκε στην Ινδοκίνα. Εκεί χώρισαν κιόλας. Μετά τον πόλεμο η γυναίκα επιστρέφει στην πατρίδα της. Στο μεταπολεμικό Τόκιο θα συναντήσει τον εραστή της. Η πόλη, η χώρα, είναι, πια, τελείως αφιλόξενα μέρη. Οι συνθήκες δεν ευνοούν γενναιότητες. Δεν προσφέρονται για αφοσίωση και αληθινούς έρωτες. Το ζευγάρι, και ιδιαίτερα εκείνος, ο πιο «ρεαλιστής», γίνονται αναξιόπιστοι. Τη μια «θυσιάζονται» την άλλη «διαφεύγουν». Στο τέλος και οι δυο γίνονται συντρίμμια.

Στα χέρια ενός οποιουδήποτε μικρότερης αξίας σκηνοθέτη η συγκεκριμένη ιστορία θα ξέπεφτε στην εύκολη συγκίνηση και στο κλάμα. Στα χέρια του Μίκιο Ναρούζε μετατράπηκε σε μια λεπτή, σε μια ανθρώπινη, σε μια κομψή ερωτική και κοινωνική ιστορία. Τα «Κυματιστά σύννεφα», παρότι οι πλάτες τους μεταφέρουν πάνω από μισό αιώνα ζωής, δε μοιάζουν καθόλου γερασμένα. Αντίθετα, η γραφή τους είναι φρέσκια και μοντέρνα.

Παίζουν: Χιντέκο Τακαμίνε, Μασαγιούκι Μόρι, Μαρίκο Οκάντα, Ισάο Γιαμαγκάτα κ.ά.

ΤΖΟΕΛ ΚΑΙ ΙΘΑΝ ΚΟΕΝ
Καυτό απόρρητο

Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί έχουν σηκώσει τόσο θόρυβο οι αδελφοί Κοέν. Οι ταινίες τους δεν είναι τίποτα περισσότερο από καλογυρισμένες καθαρά εμπορικές και, κάποιες από αυτές, απλώς διασκεδαστικές ταινίες. Η τελευταία τους μάλιστα δεν κρατάει ούτε τα προσχήματα! Διάφοροι επιτυχημένοι και αποτυχημένοι πράκτορες της CIA, καθώς και άλλα κοινωνικά αποβράσματα, μπλέκονται σε επαγγελματικά και ερωτικά γαϊτανάκια. Ολος αυτός ο κόσμος, σύμφωνα με τους Αμερικανούς υπερτιμημένους δημιουργούς, στο βάθος είναι καλά ανθρωπάκια. Ο,τι κάνουν το κάνουν από καλοσύνη τους ή από χαζομάρα τους!

Κάποιοι, βέβαια, θα μιλήσουν για σάτιρα ή για υπόγειο ξεφωνητό της γνωστής αμερικάνικης υπηρεσίας. Θα δούνε πίσω από την οθόνη καταδίκη των μεθόδων της CIA. Ο,τι κι αν πούνε, η ταινία είναι, προσπαθεί να είναι, μια γελαστική περιπέτεια και τίποτα άλλο. Ομως, γέλιο δε βγαίνει. Γιατί δε φτάνει το υπερβολικό παίξιμο των ηθοποιών για να γελάσεις. Ούτε και τα απίθανα περιστατικά που συμβαίνουν. Οι σοβαροί άνθρωποι δε γελάνε ποτέ με τη CIA. Οργίζονται μόνο.

Και οι σοβαροί δημιουργοί, θα έλεγα, δεν πρέπει να κάνουν αστεία με τη CIA. Ιδιαίτερα, αστεία που αθωώνουν και αποπροσανατολίζουν! Αστεία που λέγονται από γνωστούς και «χαριτωμένους» ηθοποιούς. Οι οποίοι έχουν το «χάρισμα» να περνάνε ευκολότερα τα μηνύματα. Θυμίζω, απλώς, πως για να γυριστούν παρόμοιες ταινίες χρειάζεται ειδική άδεια από τη CIA και το FBI και πως υπάρχουν «ειδικοί» που παρακολουθούν τα γυρίσματα. Αυτά, βέβαια, όταν οι συγκεκριμένες ταινίες δεν είναι κατ' ευθείαν χρηματοδοτούμενες από τις εν λόγω υπηρεσίες.

Παίζουν: Μπραντ Πιτ, Τζορτζ Κλούνι, Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, Τζον Μάλκοβιτς, Τίλντα Σουίντον, Ρίτσαρντ Τζένκινς.

Ο Ερωτας
  • Η ποιητική ερωτική «Ευφορία», του Ρώσου Ιβάν Βιριπάγιεφ, έχει σπάνιες αρετές! Η εξαιρετική φωτογραφία της (Αντρέι Νεϊντένοφ) και η ακόμα καλύτερη μουσική της (Αϊντάρ Γαϊνούλιν), οι, επίσης, εξαιρετικές ερμηνείες, Πολίνα Αγκουρέγιεβα, Μιχαήλ Οκούνεφ, Μαξίμ Ουσάκοφ, οι απέραντες ρωσικές στέπες, ο ήρεμος Ντον που διασχίζει το τοπίο, κάνουν την ταινία να μοιάζει με ένα άγριο λαϊκό ερωτικό ποίημα. Ενα άγριο λαϊκό ερωτικό ποίημα που έχει αμηχανία μπροστά στο άγνωστο ερωτικό σκίρτημα των απλών και αγνών ανθρώπων, έχει μεγάλο πάθος, έχει μανιασμένη εκδίκηση για την απιστία, έχει έρωτα και λατρεία. Πρόκειται για μια μικρή τραγωδία.

«Ο Ανυπότακτος» του Ουζγκούρ Γιλντιρίμ
«Ο Ανυπότακτος» του Ουζγκούρ Γιλντιρίμ
Ο Βαλερί, ο σύζυγος, ο Μάσα, ο αγαπημένος, και η Βέρα, η σύζυγος και η αγαπημένη. Οι τρεις αυτοί άνθρωποι μπλέκονται στα δίχτυα του έρωτα. Το μάτι τους χάνεται στο ατέλειωτο βάθος των στεπών. Ο ουρανός και ο ήλιος. Πόσο μικρός είναι ο άνθρωπος συγκρινόμενος με το τεράστιο τοπίο. Ο Βαλερί, σιγά - σιγά γίνεται βίαιος. Η Βέρα θα τον εγκαταλείψει. Θα βρει καταφύγιο στον Μάσα. Ο σύζυγος θα τους στήσει καρτέρι. Το τέλος θα είναι τραγικό. Μια όμορφη, τρυφερή ταινία.

  • «Εμπιστεύσου την Αγάπη», του Κινέζου Ξιαοσουάι Γουάνγκ. Το θέμα της ταινίας είναι πέρα για πέρα «φτιαχτό». Και ακραίο! Είναι από αυτά που συμβαίνουν μια στο ... δισεκατομμύριο! Οι Κινέζοι δεν ήταν - και δεν είναι - καθόλου ευχαριστημένοι με τον σκηνοθέτη. Θεωρούν ότι η Κίνα έχει υπαρκτά προβλήματα, τα οποία πρέπει να αποτυπώσει ο κινηματογραφικός φακός. Αντίθετα, οι Δυτικοί ενθουσιάστηκαν. Τον κάλεσαν στις Κάννες, στη Βενετία (δε συμφώνησαν οι Κινέζοι). Τελικά πήγε στο φεστιβάλ του Βερολίνου, όπου κέρδισε την Αργυρή Αρκτο. (Τα παραπάνω είναι μια μικρή υπόμνηση για τον πολιτικό πόλεμο που γίνεται πίσω από τις κάμερες!)

Χωρισμένη γυναίκα ζει αρμονικότατα με τον νέο της σύντροφο. Μαζί μεγαλώνουν τη μικρή κόρη της γυναίκας (από τον προηγούμενο γάμο). Το μικρό κορίτσι αρρωσταίνει από μια σπάνια μορφή λευχαιμίας. Πρέπει επειγόντως να βρεθεί μόσχευμα. Το σπάνιο μόσχευμα δε βρίσκεται. Η μόνη ελπίδα είναι να γεννηθεί ένα νέο παιδί από τους ίδιους, όμως, γονείς της μικρής. Η μάνα στην απελπισία της καταφεύγει στον πρώην άντρα της. Μετά από διαφωνίες το πρώην ζευγάρι αποφασίζει να κάνει το δεύτερο παιδί το οποίο θα σώσει το πρώτο!

«Hamlet 2: Η Ανάσταση» του Αντριου Φλέμινγκ
«Hamlet 2: Η Ανάσταση» του Αντριου Φλέμινγκ
Σας είπα, το θέμα της ταινίας είναι φτιαχτό. Το «δίλημμα», ωστόσο, που βάζει έχει κάποια αξία! Η «θυσία» και η «ανοχή» των νέων συντρόφων έχει κάποιο φιλοσοφικό, ας πούμε ενδιαφέρον. Αυτά. Τίποτα άλλο. Να μην ξεχάσουμε πως σκηνοθετικά, ερμηνευτικά και φωτογραφικά η ταινία παίρνει καλό βαθμό.

Παίζουν: Τάισεν Τσενγκ, Τζιαγί Ζανγκ, Βεϊβέι Λίου, Ναν Γιου.

Η Τέχνη
  • «Hamlet 2: Η Ανάσταση», του Αντριου Φλέμινγκ. Ολα τα λεφτά της ταινίας είναι ο πολύ καλός πρωταγωνιστής της (Στιβ Κούγκαν). Και το πάθος της για την Τέχνη. Νεαρός αποτυχημένος ηθοποιός διδάσκει υποκριτική σε κάποιο σχολείο. Οσα δεν μπόρεσε να κάνει σαν ηθοποιός (δε διαθέτει το απαραίτητο ταλέντο και είναι γεμάτος κόμπλεξ από την άρνηση του πατέρα του να γίνει ηθοποιός), προσπαθεί με δύναμη και πάθος να τα μεταδώσει στους μαθητές του.

Το αισιόδοξο της ταινίας πηγάζει από τους έξυπνους και με πλήρες νόημα διαλόγους της. Ακούγονται σημαντικά πράγματα για την τέχνη, για τους καλλιτέχνες, για το καλλιτεχνικό έργο. Μπαίνουν σημαντικοί προβληματισμοί. Τα υπόλοιπα, η «ιστορία» της ταινίας δεν ενδιαφέρει. Ο νεαρός ηθοποιός θα γίνει συγγραφέας και θα σημειώσει, επιτέλους, επιτυχία. Αυτά τα έχουμε ξαναδεί...

Παίζουν: Στιβ Κούγκαν, Κάθριν Κίνερ, Ντέιβιντ Αρκέτ, Ελίζαμπεθ Σου.

Οι Περιπέτειες
  • «Ο Ανυπότακτος», του Τούρκου Ουζγκούρ Γιλντιρίμ. Βαλκάνιοι και Αραβες μετανάστες δεύτερης γενιάς στη Γερμανία. Ούτε ένας καλός, θετικός ήρωας.

«Ευφορία» του Ιβάν Βιριπάγιεφ
«Ευφορία» του Ιβάν Βιριπάγιεφ
Ολοι τους καθάρματα, πουτάνες, κακοποιοί και δολοφόνοι. Βέβαια, δολοφόνοι με καλή καρδιά και μπέσα στη φιλία. (Ο Ουζγκούρ Γιλντιρίμ είναι γιος Τούρκων μεταναστών και γεννήθηκε και εργάζεται στη Γερμανία. Τέτοια ιδέα έχει για τον εαυτό του; Α, όχι. Αυτός είναι σκηνοθέτης. Σκηνοθέτης που βοηθάει τους Γερμανούς να γνωρίσουν τους Τούρκους μετανάστες! Τέτοιος πατριωτισμός)!

Δυο Τούρκοι φίλοι, λοιπόν, βαποράκια και μικροαπατεώνες, φροντίζουν την άρρωστη μάνα του ενός (πάσχει από νεφρική ανεπάρκεια και πρέπει να κάνει μεταμόσχευση). Αμάρτησα για τη μάνα μου! Ο χωρίς ...υποχρεώσεις κακοποιός, αφήνει πίσω του το φίλο του στο προσκεφάλι της άρρωστης μάνας του, και αποφασίζει να ανοίξει τα φτερά του. Ερχεται σε επαφή με το χοντρό έγκλημα. Το οποίο και αυτό βρίσκεται στα χέρια μεταναστών (πουθενά οι Γερμανοί). Γίνεται ένας απ' αυτούς. Μετά από κάποια παρεξήγηση οι «κακοί» θα σκοτώσουν τη μάνα του φίλου του. Ο Τούρκος κακοποιός γίνεται ...Τούρκος! Οπλίζει και γίνεται της ...πουτάνας! Στην κυριολεξία.

Το τέλος της ταινίας ο Τούρκος δημιουργός, όπως κάνουν οι παρόμοιες αμερικάνικες ταινίες, θα αποδώσει δικαιοσύνη. Οσοι παρανόμησαν θα τιμωρηθούν. Το έγκλημα, βέβαια, δεν πρόκειται να σταματήσει. Υπάρχουν τόσοι μετανάστες για να συνεχίσουν...

Παίζουν: Μορίτς Μπλάιμπτροϊ, Βόλκαν Οζγκάν, Ντένις Μοσκίκο.

  • «Ταξίδι στο Κέντρο της Γης», του Ερικ Μπέρβινγκ. Μια αδιάφορη και λιγότερο επιστημονική περιπέτεια από αυτές που γυρίζει το «Νάσιοναλ Τζεογκράφικ» και το BBC για «όλη την οικογένεια». Νεαρός επιστήμονας βουτάει τον μικρό ανιψιό του (του τον άφησε η χήρα αδερφή του, για να τον προσέχει μερικές μέρες) και πάει στο «Κέντρο της Γης» (κάπου στην ...Ισλανδία). Εκεί, στα βάθη της γης, θα συναντήσουν σεισμούς, κατολισθήσεις, πύρινα ποτάμια, τέρατα και σημεία! Θείος και ανιψιός, τελικά θα ανακαλύψουν το «μυστικό» που είχε βρει ο επιστήμονας αδερφός και πατέρας του ανιψιού, και ο οποίος αδερφός και πατέρας δεν κατάφερε να βγει στην επιφάνεια από τα αφιλόξενα βάθη της γης.

Ο θείος και ο ανιψιός τα κατάφεραν, γιατί μαζί τους είχαν μια όμορφη ντόπια (από την Ισλανδία και όχι από τα βάθη της γης) δεσποινίδα, η οποία ήξερε τα κατατόπια. Ο πατέρας της ήταν γνωστός επιστήμονας και συνεργάτης του αδερφού και πατέρα που χάθηκε! Αυτά!

Παίζουν: Μπρένταν Φρέιζερ, Τζος Χάτσερσον, Ανίτα Μπρίεμ.

ΜΠΕΝ ΣΤΙΛΕΡ
Τροπική καταιγίδα

Οι αδελφοί Κοέν κάνουν αστεία με τη CIA, ο Μπεν Στίλερ με το Βιετνάμ! Εδώ οι «κωμικές» καταστάσεις μεταφέρονται στη Ζούγκλα. Μια ομάδα ηθοποιιών, που οι παραγωγοί τούς έφεραν στη Νοτιανατολική Ασία για να κοστίσει λιγότερο η ταινία που γυρίζουν (αφού το «ντεκόρ» -ο πόλεμος- είναι ήδη στημένο, οι χιλιάδες «κομπάρσοι» είναι ήδη σε κίνηση - μάχες), μπλέκονται σε αληθινό πόλεμο με τους Βιετκόνγκ. Και, βέβαια, αφού «ξεκαρδιστούμε» όλοι στα γέλια, αφού γελάσουμε μέχρι σκασμού με τα χιλιάδες πτώματα, με τα καμένα χωριά, με τις χυδαίες ακρότητες, που δείχνει η ταινία, οι ηθοποιοί, όπως και οι Aμερικανοί φαντάροι άλλωστε, γυρίζουν νικητές και τροπαιοφόροι στις ΗΠΑ!

Και για ετούτη την ταινία σίγουρα θα υπάρξουν και άλλες αναγνώσεις. Αυτοί που προσποιούνται πως δεν καταλαβαίνουν ή αυτοί που δε σέβονται τίποτα, αρκεί οι ίδιοι να «περνάνε καλά», και «να διασκεδάζουν», θα βρούνε, ίσως, την ταινία καυστική! Γιατί σε κάποιες στιγμές της φαίνεται να δείχνει πως θέλει να σατιρίσει και να σχολιάσει τις αμερικάνικες ταινίες (Ράμπο κλπ), οι οποίες πάτησαν πάνω σε πτώματα για να γεμίσουν τα ταμεία τους. Η σάτιρά της, όμως, εξαφανίζεται από τη δική της βία. Ο σκηνοθέτης της ενθουσιάζεται με τις δικές του πολεμικές σκηνές και, τελικά, θέλει δε θέλει, αναπαράγει τις ταινίες που υποτίθεται προσπαθεί να σατιρίσει.

Αν αυτές οι ταινίες δεν έχουν γυριστεί σκόπιμα, τότε έχουμε να κάνουμε με ανόητες ταινίες. Η «Τροπική καταιγίδα», για παράδειγμα, τι καινούριο έφερε στον κόσμο; Τι κενό ήρθε να γεμίσει; Τι καινούριο πρόσφερε στην τέχνη; Φτάνει να τρέχει το φιλμ και δεν πειράζει τι κουβαλάει μαζί του; Η ίδια ταινία, έστω ακόμα και αν αναφέρεται στον πόλεμο του Βιετνάμ που κόστισε εκατομμύρια ζωές, θέμα με το οποίο δεν πρέπει να παίζουμε, θα είχε άλλα αποτελέσματα αν, βέβαια, είχε άλλους σκοπούς και άλλους στόχους. Ομως τότε θα έπρεπε το σενάριο να είχε άλλη ανάλυση και η κινηματογράφηση άλλη προσέγγιση. Εδώ μιλάμε για αναπαραγωγή της ηθικής και του γούστου του Ράμπο! Εδώ μιλάμε για σίγουρη συνταγή εισιτηρίου!

Παίζουν: Μπεν Στίλερ, Τζακ Μπλακ, Νικ Νόλτε, Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Στιβ Κούγκαν.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ