Στο ίδιο έργο θεατής γίνεται κάθε χρόνο ο λαός μας, βλέποντας τα καλοκαίρια να καίγεται το βιος του και τον χειμώνα να βουλιάζει στα λασπόνερα. Με τις πρώτες δυνατές μπόρες, δρόμοι και κεντρικοί λεωφόροι μετατράπηκαν και φέτος σε ποτάμια, πλημμύρισαν σπίτια, χωράφια και αυτοκίνητα. Η κυβέρνηση, όπως και σε κάθε ανάλογη περίπτωση, προσπαθεί να πετάξει από πάνω της οποιαδήποτε ευθύνη και αποδίδει τις καταστροφές στην «ένταση των φαινομένων» και στην κλιματική αλλαγή. Η «φροντίδα» του κράτους για τους πληγέντες περιορίζεται στην υπενθύμιση της ατομικής ευθύνης ...να μην καούν και να μην πνιγούν, χωρίς καμία ουσιαστική πρόληψη, κανένα σχέδιο υποστήριξης την ώρα της καταστροφής. Ακόμα κι αν το κλίμα αλλάζει όμως, προκαλώντας εντονότερα φαινόμενα σε σχέση με το παρελθόν, τι είναι αυτό που εμποδίζει το κράτος να πάρει τα αναγκαία μέτρα πρόληψης και προστασίας του λαού, με δεδομένο μάλιστα ότι σήμερα υπάρχουν τα επιστημονικά μέσα και οι δυνατότητες για έγκαιρη πρόβλεψη των καιρικών φαινομένων και κατασκευή σύγχρονων υποδομών;

Την απάντηση δίνει μια ματιά στην πολύπαθη Αττική: Από τη μία φαραωνικά έργα για την «Αθηναϊκή Ριβιέρα» και αναπλάσεις για την αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος, μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι για να τους εκμεταλλεύεται επιχειρηματικά το κεφάλαιο και έργα που υπηρετούν την ανάδειξη της χώρας σε ενεργειακό και εμπορικό κόμβο. Και από την άλλη ελάχιστα ή καθόλου μέτρα για αντιπλημμυρική - αντιπυρική - αντισεισμική προστασία του λαού, που βρίσκεται εκτεθειμένος στις απειλές των φυσικών φαινομένων και καταστροφών. Πόσες φορές δεν έχουμε δει τον Κηφισό να πλημμυρίζει, την Πειραιώς να θυμίζει Βενετία, το Κερατσίνι να γίνεται ένα με τη θάλασσα, τη Βουλιαγμένης και την Ποσειδώνος να μετατρέπονται σε υδάτινα κανάλια μέσα στα οποία επιπλέουν τα αυτοκίνητα. Οι ευθύνες γι' αυτές τις επαναλαμβανόμενες εικόνες ανήκουν εξολοκλήρου στο κράτος, από την κυβέρνηση και την Περιφέρεια μέχρι τους επικεφαλής και την πλειοψηφία στους δήμους. Τα έργα που δεν έχουν ανταποδοτικό όφελος για το κεφάλαιο υποτάσσονται στην πολιτική του «κόστους - οφέλους» και είτε δεν γίνονται καθόλου, είτε αυτά που γίνονται υποχρηματοδοτούνται και είναι αποσπασματικά, με αποτέλεσμα να μη λύνεται το πρόβλημα αλλά να μετατίθεται ένα οικοδομικό τετράγωνο πιο πέρα.

Τα στοιχεία από την Περιφέρεια Αττικής είναι ενδεικτικά και αποκαλυπτικά. Οπως είχαν καταγγείλει οι σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού του 2022, ενώ εμφανίζονται στα χαρτιά 414 εκατ. ευρώ για αντιπλημμυρικά έργα, πιστώνονται μόνο 18 εκατ. και πολλά εμφανιζόμενα ως έργα «μεσαίας» ή «μεγάλης ωρίμανσης», όπως λέγονται, ανακοινώνονται μόνο για το «θεαθήναι» και επί της ουσίας δεν γίνονται ποτέ. Για ποια αντιπλημμυρικά έργα να μιλήσεις, άλλωστε, όταν στην Ανατολική Αττική δεν υπάρχει καν αποχετευτικό σύστημα! Αντίστοιχη κατάσταση επικρατεί σε όλη τη χώρα: Γερασμένες υποδομές, που οι αντοχές τους έχουν ξεπεραστεί προ πολλού, μειωμένα κονδύλια για αντιπλημμυρικά έργα, εμπορευματοποίηση της γης, που ανοίγει διαρκώς νέα μέτωπα και νέες εστίες πιθανών καταστροφών. Αλλά και όταν συμβεί το κακό, πάλι το ίδιο κράτος αφήνει τους πληγέντες στην τύχη τους. Το ξέρουν καλά οι πλημμυροπαθείς στη Θεσσαλία, στην Εύβοια και αλλού. Πήραν αποζημιώσεις - ψίχουλα (αν πήραν), ενώ τρέμει το φυλλοκάρδι τους στην πρώτη νεροποντή. Ακόμα και σε περιοχές χτυπημένες από μεγάλες φωτιές, όπως η Βόρεια Εύβοια, τα αναγκαία έργα πάνε με ρυθμούς «χελώνας», σε αντίθεση με τα έργα - «φωτοδότες» της επιχειρηματικής δράσης στα καμένα.

Ο ολοκληρωμένος σχεδιασμός αντιμετώπισης των πλημμυρικών φαινομένων δεν μπορεί να συνυπάρξει με το κριτήριο του κέρδους στη χρήση γης, στον χωροταξικό σχεδιασμό, στη στελέχωση των αναγκαίων υπηρεσιών, στον σχεδιασμό και την κατασκευή των απαραίτητων υποδομών. Γι' αυτό, απέναντι σε κάθε απειλή, το κράτος αποδεικνύεται επιλεκτικά «αργό» και «ανίκανο» να προστατέψει τον λαό, σε αντίθεση με τη γρήγορη και ευέλικτη προσαρμογή του στις μεταβαλλόμενες ανάγκες του κεφαλαίου. Απέναντι σ' αυτό το κράτος και σε όλες τις κυβερνήσεις, ο λαός δεν πρέπει να πάψει ούτε στιγμή να διεκδικεί μέτρα για την ουσιαστική προστασία της ζωής και της περιουσίας του, δυναμώνοντας την πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Η διασφάλιση ολοκληρωμένης διαχείρισης και αντιπλημμυρικής προστασίας, ο σχεδιασμός και η υλοποίηση των απαραίτητων αντιπλημμυρικών έργων για τη συνδυασμένη κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και την ουσιαστική αντιμετώπιση των πλημμυρικών φαινομένων, προϋποθέτουν μια ριζικά διαφορετική διέξοδο, που προβάλλει και παλεύει το ΚΚΕ. Μπορούν να διασφαλιστούν μόνο στο έδαφος της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού, της εργατικής εξουσίας, του σοσιαλισμού.