Στην ημερίδα που οργάνωσε το ΚΚΕ στις 10 Μάη 2018 παρουσιάστηκε εισήγηση με τίτλο: «Πυροπροστασία σε αστικές και βιομηχανικές περιοχές». Την εισήγηση παρουσίασε η Εύη Γεωργιάδου, δρ. χημικός μηχανικός, μέλος της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ. Στην εισήγηση αφού αναλύονται οι σοβαροί κίνδυνοι που υπάρχουν για βιομηχανικά ατυχήματα στην περιοχή της Αττικής και για πυρκαγιές στον οικιστικό ιστό της πόλης σημειώνεται σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση πως αυτό που υπάρχει σήμερα είναι:

«Ανεπαρκής συντονισμός εμπλεκόμενων φορέων, μεταφορά αρμοδιοτήτων για την πολιτική προστασία στους δήμους και τις Περιφέρειες μέσα στο πλαίσιο της οικονομικής αυτοτέλειας και της επιχειρηματικής λειτουργίας τους και των ελλείψεων προσωπικού, απουσία ολοκληρωμένων σχεδίων αντιμετώπισης, απουσία μέσων, προσωπικού και μαζικών οδών διαφυγής, απουσία υπηρεσιών και υποδομών για την προστασία του πληθυσμού και για την παροχή πρώτων βοηθειών και την αποκατάσταση της υγείας των πληγέντων σε περίπτωση τεχνολογικών και φυσικών καταστροφών».

Ολα αυτά τα ζούμε σήμερα με παραστατικό τρόπο στην περιοχή κυρίως της Ανατολικής Αττικής αλλά και της Κινέτας παρόλο που στη δεύτερη περίπτωση δεν υπήρχαν θύματα.

Στην εισήγηση όμως επισημαίνονταν και οι όροι επίλυσης αυτών των ζητημάτων ώστε να περιορίζονται οι κίνδυνοι για εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα. Αναφερόταν χαρακτηριστικά (οι υπογραμμίσεις δικές μας):

«Η προστασία εργαζομένων και πληθυσμού μπορεί να επιτευχθεί με βάση το κατακτημένο σήμερα επίπεδο της επιστήμης και της τεχνικής.

Απαιτείται όμως ένας ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης, που θα αντιμετωπίζει τα θέματα πρόληψης και διαχείρισης έκτακτων καταστάσεων με γνώμονα τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι με γνώμονα τη διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, που αποτελεί το κριτήριο σήμερα στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.

Η πρόληψη των κινδύνων προϋποθέτει ότι το κριτήριο της εγγενούς ασφάλειας, δηλαδή της πρόληψης του κινδύνου στην πηγή, θα λαμβάνεται υπόψη κατά τον σχεδιασμό κάθε εγκατάστασης, υποδομής και εξοπλισμού, όπως επίσης και σε επίπεδο χωροταξικού σχεδιασμού (που αφορά στις εδαφολογικές μελέτες, στη σεισμικότητα κάθε περιοχής, στις αποστάσεις ασφαλείας, στη συνύπαρξη διαφορετικών δραστηριοτήτων μέσα σε μια περιοχή κ.ο.κ.).

Στο πλαίσιο του σχεδιασμού χρήσεων γης, πρέπει να περιλαμβάνεται και η χωροθέτηση των υπηρεσιών και υποδομών έκτακτης ανάγκης (π.χ. πυροσβεστικών σταθμών, οδών εκκένωσης - διαφυγής - πρόσβασης του προσωπικού έκτακτης ανάγκης, ειδικών κτιρίων για προστασία του πληθυσμού αν χρειαστεί, νοσοκομειακών μονάδων κ.ά.).

Η πρόληψη των κινδύνων προϋποθέτει ότι οι υποδομές, οι εγκαταστάσεις, ο εξοπλισμός θα λειτουργούν και θα συντηρούνται σύμφωνα με τις προδιαγραφές ασφάλειας με βάση το κατακτημένο επίπεδο της επιστήμης και της τεχνικής (π.χ. μέτρα παθητικής και ενεργητικής πυροπροστασίας, τεχνικά μέτρα πρόληψης πυρκαγιών και εκρήξεων κ.λπ.). Προϋποθέτει ότι οι όποιες δραστηριότητες θα πραγματοποιούνται με διαδικασίες ασφαλείας, που με τη σειρά τους προϋποθέτουν πέραν των αναγκαίων τεχνικών μέτρων και την επάρκεια προσωπικού. Επάρκεια προσωπικού που σχετίζεται με τον αριθμό, τη σχετική εκπαίδευση και εξειδίκευση, καθώς και με το ρυθμό εργασίας.

Η προστασία εργαζομένων, πληθυσμού και περιβάλλοντος προϋποθέτει επίσης ότι θα υπάρχει σχεδιασμός έκτακτων καταστάσεων με ολοκληρωμένα σχέδια αντιμετώπισης πυρκαγιών και γενικότερα τεχνολογικών ατυχημάτων και φυσικών καταστροφών, ανάλογα με την περίπτωση και τους ειδικούς κινδύνους.

Βασικές παράμετροι ενός ολοκληρωμένου σχεδίου είναι ενδεικτικά η εξέταση του συνόλου των σεναρίων έκτακτων καταστάσεων, λαμβάνοντας υπόψη την ολοκληρωμένη, ποσοτική εκτίμηση της επικινδυνότητας και την αλληλεπίδραση παραγόντων σε κάθε συγκεκριμένο δήμο και περιοχή. Επίσης, η δυνατότητα επικαιροποίησης των σχεδίων και έγκαιρης ενσωμάτωσης δεδομένων πραγματικού χρόνου. Το ποια προστατευτική ενέργεια για τον πληθυσμό θα επιλεγεί ανάλογα με την περιοχή (αν δηλαδή θα επιλεγεί εκκένωση, προστασία σε σπίτια ή άλλες υποδομές, χρήση μέσων ατομικής προστασίας) δεν είναι μονοσήμαντα, αλλά εξαρτώνται από πολλές παραμέτρους (...)».

Ολα τα προηγούμενα δεν είναι ζητήματα άγνωστα για το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του, δεν ισχύει ότι δεν υπάρχουν οι τεχνικές, τα μέσα και οι υποδομές για να εφαρμοστούν. Είναι θέμα πολιτικής απόφασης, πολιτικής βούλησης. Το κύριο ζήτημα είναι ότι οι επιχειρηματικοί όμιλοι με κίνητρο το κέρδος και ένα κράτος που τους υπηρετεί πιστά βάζουν διαφορετικούς όρους και προτεραιότητες συνυπολογίζοντας το όσο δυνατόν μικρότερο κόστος για το κράτος όσον αφορά τις υποδομές, την εμπορευματοποίηση των χρήσεων γης, το όσο δυνατόν μικρότερο «λειτουργικό» κόστος των επιχειρήσεων κ.ά. Ολοι αυτοί οι παράγοντες ουσιαστικά μπαίνουν εμπόδιο στο να μπορεί να υπάρξει ουσιαστικός σχεδιασμός πρόληψης και αντιμετώπισης κινδύνων για τη ζωή των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, από πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμούς ή οποιαδήποτε φυσική καταστροφή. Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα που πρέπει να αναδείξει η τραγωδία των τελευταίων ημερών...