ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 25 Απρίλη 2020 - Κυριακή 26 Απρίλη 2020
Σελ. /40
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΝΣΤΟΛΟΥΣ
ΝΕΑ ΑΝΤΙΠΥΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Μια από τα ίδια

Eurokinissi

Μετά από 20 χρόνια συνεχόμενης υποχρηματοδότησης, υποστελέχωσης και έλλειψης μέσων, υποδομών, φιλότιμης προσπάθειας αλλά και υπομονής, η «ευκαιρία» που ωρίμαζε χρόνο με τον χρόνο μέσα από την εφαρμογή των εγκληματικών τους πολιτικών στον τομέα της πυρασφάλειας και της δασοπροστασίας της χώρας, ήρθε σαν σοκ για όλη την ελληνική κοινωνία. Εκατόν δύο νεκροί, χιλιάδες κατεστραμμένες περιουσίες και δασικές εκτάσεις.

Το μόνο εμπόδιο που βρήκαν στην κοινή τους προσπάθεια όλα αυτά τα χρόνια, εκτός από τις ξεκάθαρες θέσεις και την κριτική του ΚΚΕ και των αγωνιστικών δυνάμεων μέσα στον χώρο του Πυροσβεστικού Σώματος, ήταν η ανυπολόγιστη στους σχεδιασμούς τους αυτοθυσία των πυροσβεστών, που ενώ μάτωναν με αλλεπάλληλους θανάτους, τραυματισμούς, απώλεια εργασιακών δικαιωμάτων και πάλευαν τις φλόγες σχεδόν με γυμνά χέρια, νηστικοί και διψασμένοι, δεν το έβαζαν κάτω.

Το ΚΚΕ όμως, έχοντας βαθιά επίγνωση αυτών των σχεδιασμών, είχε προειδοποιήσει αμέσως μετά την καταστροφή στο Μάτι, ότι όλοι τούτοι εδώ, που σήμερα δήθεν αφουγκράζονται τον θρήνο του λαού μας, θα αξιοποιήσουν τη μεγάλη καταστροφή για να ολοκληρώσουν τον στρατηγικό τους σχεδιασμό. Και επιβεβαιώθηκε γιατί το έπραξαν!

Δεν κατάφερε όμως να πάρει τη «χαρά» ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τα μπράβο των ταξικών του «αντιπάλων», που περιμένουν σαν κοράκια πάνω από τα αποκαΐδια για να βάλουν στο χέρι δασικά οικοσυστήματα, μηχανισμούς και δομές πυροπροστασίας. Τη «χαρά» για την πλήρη εμπορευματοποίηση όλων των δομών της πυροπροστασίας και της Πολιτικής Προστασίας σε επίπεδο έρευνας, εκπαίδευσης, χρηματοδότησης και οργάνωσης. Για τη σταδιακή μεταφορά αρμοδιοτήτων πυροπροστασίας σε επιχειρηματικούς ομίλους, δήμους, Περιφέρειες, εθελοντές και ΜΚΟ στη βάση της ανταποδοτικότητας. Για τη συρρίκνωση των κρατικών δομών πυροπροστασίας και της κρατικής χρηματοδότησης. Για την εμπλοκή της Πολιτικής Προστασίας στις βρωμοδουλειές του ΝΑΤΟ και των ευρωπαϊκών κατασταλτικών μηχανισμών, με χρηματοδότηση μυστικών κονδυλιών.

Για το ξεπουπούλιασμα των όποιων εργασιακών δικαιωμάτων απέμειναν στον πολύπαθο κλάδο των πυροσβεστών, με βασικότερο την πλήρη κατάργηση του αμετάθετου, του όποιου ελευθέρου χρόνου τους απέμεινε και το στήσιμο του μηχανισμού σταδιακής «αποσυμφόρησης» του «πλεονάζοντος» προσωπικού μέσω αξιολογήσεων και για τη μετατροπή του ΠΣ σε ένοπλο σώμα, αυτήν τη «χαρά» λοιπόν την πήρε όλη η κυβέρνηση της ΝΔ, προς ικανοποίηση γνωστού υπουργού της που διεκδικούσε το «προνόμιο» της αυτοϊκανοποίησης από την εφαρμογή παρόμοιων πολιτικών συρρίκνωσης κοινωνικών υπηρεσιών.

Ολοι οι παραπάνω «καλοπροαίρετοι» στόχοι συμπυκνώνονται μέσα στις διατάξεις του Νόμου 4662/2020 με τίτλο «Εθνικός Μηχανισμός Διαχείρισης Κρίσεων και Αντιμετώπισης Κινδύνων, αναδιάρθρωση της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, αναβάθμιση συστήματος εθελοντισμού πολιτικής προστασίας, αναδιοργάνωση του Πυροσβεστικού και άλλες διατάξεις». Λόγω όμως των πολυπλόκαμων μηχανισμών που προβλέπει στο πλαίσιο οργάνωσης της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, μπήκαν οι διατάξεις του προσωρινά σε καραντίνα για τους χειρισμούς αντιμετώπισης της πανδημίας, επαναφέροντας σε ισχύ τις καταργηθείσες!

Με αυτό λοιπόν το νομοθετικό πλαίσιο, πορευόμαστε στη νέα αντιπυρική περίοδο και εκτός από τις ευχές και τις μεγαλεπήβολες δηλώσεις που συνοδεύουν το νέο εγχείρημα, η πραγματικότητα παραμένει η ίδια και απαράλλακτη! Μόλις 272.000 ευρώ παραπάνω σε σχέση με πέρυσι, στον προϋπολογισμό του ΠΣ για το 2020 για όλες τις λειτουργικές του ανάγκες. Μειωμένες κατά 1.839.851 ευρώ οι δαπάνες για τη συντήρηση, την επισκευή και τα καύσιμα ενός στόλου 3.250 περίπου οχημάτων του ΠΣ, αλλά όμως αυξημένες κατά 34%, δηλαδή κατά 5.800.000 ευρώ οι δαπάνες για τη μίσθωση ιδιωτικών εναέριων μέσων!

Σε οργανωτικό επίπεδο δημιουργία εποχικών κλιμακίων αντί αναβάθμισης των υπαρχόντων με πανσπερμία του ήδη ελλειμματικού μόνιμου προσωπικού και προσωρινή πεντάμηνη ενίσχυση με 1.300 εποχικούς πυροσβέστες χωρίς καμία εμπειρία και εκπαίδευση, λίγο πριν την αντιπυρική περίοδο!

Ο λαός πρέπει να βάλει στο στόχαστρο την αιτία που οξύνει τα προβλήματα των δασικών οικοσυστημάτων, της δασικής γης, όλων των φυσικών πόρων, που είναι ο ίδιος ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής.

Η ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση των δασών στη βάση των λαϊκών αναγκών και η αποτελεσματική θωράκιση της πυρασφάλειας και της γενικότερης προστασίας των αστικών κέντρων από φυσικούς και τεχνολογικούς κινδύνους προϋποθέτει διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, το δρόμο της εργατικής εξουσίας, που με την κοινωνική ιδιοκτησία του συνόλου των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, της βιομηχανίας, του τουρισμού, των δασών, γενικότερα της γης και των φυσικών πόρων, και με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, μπορεί να διασφαλίσει την ισόρροπη επίδραση του εργαζόμενου ανθρώπου στη φύση και την ανάπτυξη της παραγωγής με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία.


Μιχάλης ΜΙΧΑΗΛ
Ανθυποπυραγός ε.α.


Η θάλασσα δεν είναι χωράφι για να το φράξεις

Τα χερσαία και θαλάσσια σύνορα ορίζουν τα γεωγραφικά όρια του ελληνικού κράτους, έτσι όπως έχουν προσδιοριστεί από τις διεθνείς συνθήκες και τις διακρατικές συμφωνίες με τα όμορα κράτη. Τα σύνορα είναι πλήρως ή μερικώς ελεγχόμενα και μπορούν να προσπελαστούν νόμιμα μόνο σε ελεγχόμενα σημεία.

Τα θαλάσσια σύνορα και τα χωρικά ύδατα της πατρίδας μας προφανώς επιτηρούνται. Δεν είναι όμως πρακτικά δυνατόν να ελέγχονται πλήρως και ειδικότερα όταν αφορά τα εξωτερικά χωρικά ύδατα όπου ναυσιπλοούν εμπορικά πλοία και ισχύει το Δίκαιο της Θάλασσας και ειδικότερα όταν πρόκειται περί αβλαβούς διέλευσης.

Τόσο τα χερσαία σύνορα όσο και τα θαλάσσια, με μεγαλύτερη ένταση, παραβιάζονται τα τελευταία χρόνια με την είσοδο στην ελληνική επικράτεια από πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες.

Αναφορικά με τους πρόσφυγες, τα αίτια είναι λίγο πολύ γνωστά (ένοπλες συρράξεις - αυταρχικά καθεστώτα - πολιτικές διώξεις κ.λπ.). Οι πρόσφυγες, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προστατεύονται και οι χώρες υποδοχής οφείλουν να σέβονται τα δικαιώματά τους, να τους συνδράμουν και να τους προστατεύουν. Είναι υποχρέωσή τους.

Οσο για τους οικονομικούς μετανάστες, εναπόκειται στην κάθε χώρα να αποφασίσει, αν θα τους δεχτεί και με ποιους όρους και προϋποθέσεις. Το φαινόμενο των οικονομικών μεταναστών προφανώς δεν είναι τωρινό. Είναι διαχρονικό και χάνεται στα βάθη των αιώνων. Είναι όμως γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχει ενταθεί τόσο σε συχνότητα όσο και σε αριθμούς. Η βασική αιτία της οικονομικής μετανάστευσης είναι η φτώχεια, η έλλειψη κοινωνικών δομών και η πρόνοια στις χώρες καταγωγής.

Οι χώρες που προτιμούν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες αναμφισβήτητα είναι οι προηγμένες χώρες τόσο κοινωνικά, πολιτικά όσο και οικονομικά.

Η Ευρώπη ανέκαθεν ήταν πόλος έλξης για τους παραπάνω. Οι δε χώρες προέλευσής των είναι κυρίως οι χώρες της Ασίας και της Αφρικής, όπου τα τελευταία 30 χρόνια ανετράπησαν καθεστώτα, διεξήχθησαν πόλεμοι, αναζωπυρώθηκαν θρησκευτικά πάθη, εμφύλιοι πόλεμοι κ.λπ.

Κύριοι υπεύθυνοι για τις ένοπλες συρράξεις αλλά και για τη φτώχεια είναι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και το παγκόσμιο κεφάλαιο, όπως αυτό εκφράζεται από τα μεγάλα οικονομικά κεφάλαια και τις εταιρείες τους.

Θύματα ο απλός και αδύναμος λαός, που υπακούοντας στο αρχέγονο ένστικτο της επιβίωσης, τρέχει όπου γης και πατρίς αναζητώντας σανίδα σωτηρίας.

Αυτόν τον κοσμάκη δυστυχώς οι αρμόδιοι, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, όπως ολοφάνερα φαίνεται, δεν τον αντιμετώπισαν ως όφειλαν. Αντίθετα είτε αδιαφόρησαν στην καλύτερη περίπτωση και τον άφησαν στην τύχη του, είτε τον εκμεταλλεύτηκαν ως εργαλείο για την επίτευξη άδικων και παράνομων σκοπών.

Η πατρίδα μας, λόγω της θέσης της ως πύλης εισόδου στην Ευρώπη, κατέστη υποδοχέας μεγάλου αριθμού τόσο προσφύγων όσο και οικονομικών μεταναστών. Οσο οι αριθμοί ήταν μικροί και ανεκτοί και βόλευαν το ντόπιο κεφάλαιο δεν αντιδρούσε. Στρατιές εργατικού δυναμικού, χωρίς δικαιώματα, χωρίς Ασφάλιση, χωρίς διεκδικήσεις εντάχθηκε στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Οταν όμως τα πράγματα ζόρισαν λόγω της οικονομικής κρίσης και του μεγάλου αριθμού των εισερχομένων, στράφηκε στην ΕΕ. Μετά από τάχα μου γκρίνιες, οι ανεπτυγμένες χώρες επέλεξαν την αφρόκρεμα και τους ενέταξαν στη δική τους παραγωγή.

Η Τουρκία, από την άλλη, από τους κυρίως υπευθύνους για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη Συρία, έστησε μια πραγματική βιομηχανία μεταναστών και τους εργαλειοποίησε, προκειμένου να επιτύχει τους επεκτατικούς της σκοπούς και να καταστεί περιφερειακή ιμπεριαλιστική δύναμη.

Φτάνοντας όμως ο κόμπος στο χτένι, οι παγκόσμιοι παράγοντες και οργανισμοί εντείνουν ακόμη περισσότερο την επιθετικότητά τους, με συνέχιση των πολεμικών συγκρούσεων, με νέες αποστολές στις χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής. Ολα αυτά δημιουργούν νέα προσφυγικά μεταναστευτικά ρεύματα και δεν ενδιαφέρονται να χτυπήσουν το κακό στη ρίζα του. Να επιβάλουν ειρήνευση στις εμπόλεμες περιοχές με όρους δικαίου και όχι συμφερόντων, σιγούν ή ψελλίζουν αδιάφορα και δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα. Σε αυτήν τη λογική της αδιαφορίας, αποφάσισαν τη λήψη αστυνομικών και αποτρεπτικών μέτρων κλείνοντας τα σύνορα σε όλους, με κάθε τρόπο.

Η ελληνική κυβέρνηση, συντασσόμενη απόλυτα σε αυτήν τη λογική και προκειμένου να μη στεναχωρήσει την ΕΕ και τα συμφέροντά της, αποφάσισε να κλείσει εκτός από τα χερσαία της σύνορα σε όλους και τα θαλάσσια.

Κάποιος λοιπόν από την κυβέρνηση είχε τη φαεινή ιδέα, κλεμμένη από το Ισραήλ, να τοποθετήσει θαλάσσια φράγματα. Για το σκοπό αυτόν προκήρυξε διαγωνισμό, για την προμήθεια πλωτών προστατευτικών συστημάτων 1.700 μέτρων αξίας 500.000 ευρώ. Στόχος της κυβέρνησης είναι να καταδείξει ότι τα θαλάσσια σύνορα υπάρχουν και μπορεί να οριοθετηθούν με κάποιον τρόπο. Τα πλωτά αυτά φράγματα αγκιστρώνονται και έχουν και αισθητήρες (λάμπες) που τα κάνουν ορατά ακόμα και από απόσταση 10 χιλιομέτρων.

Πολλά τα ερωτήματα

Μελετώντας την προκήρυξη, πέραν της ηθικής πλευράς που επιεικώς την κρίνω απαράδεκτη, προκύπτουν και ένα σωρό ερωτήματα που κατά την ταπεινή μου γνώμη καθιστούν το μέτρο των πλωτών φραγμάτων εντελώς αναποτελεσματικό.

Θέτω λοιπόν τους εξής προβληματισμούς και ενδεχόμενα:

1. Χώρος και τρόπος τοποθέτησης: Πού θα τοποθετηθούν; Στην οριογραμμή με τα τουρκικά θαλάσσια σύνορα ή εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων; Σε τι βάθη θάλασσας; Πώς θα αγκυρωθούν αν π.χ. το βάθος της θάλασσας είναι 200 μ.; Θα πρέπει να επιτηρούνται και από ποιον; Τι θα συμβεί αν παρασυρθούν από θαλάσσια ρεύματα ή κακοκαιρία εντός χωρικών υδάτων της Τουρκίας;

2. Ασφάλεια ναυσιπλοΐας: Δεδομένου ότι θα φωτίζονται τη νύχτα και θα έχουν επαρκή σήμανση τη μέρα και θα έχουν εκδοθεί και οι ανάλογες αγγελίες της Υδρογραφικής Υπηρεσίας: Παρεμποδίζουν ή όχι την ελεύθερη ναυσιπλοΐα; Αποκλείεται το γεγονός βλάβης της σήμανσης; Σε περίπτωση ναυτικού ατυχήματος εξαιτίας του φράχτη ποιος πληρώνει το μάρμαρο;

3. Συμπεριφορά μεταναστών: Σε περίπτωση που σκάφος με μετανάστες φτάσει στο φράγμα και οι μετανάστες βουλιάξουν το σκάφος τους ή πέσουν στη θάλασσα και πιαστούν από το φράγμα, ποιος τους σώζει αν το φράγμα βρίσκεται στα ελληνικά χωρικά ύδατα; `Η δεν τους σώζουμε; `Η αφήνουμε τους Τούρκους να μπουν στα χωρικά μας ύδατα, να κάνουνε διάσωση και στη συνέχεια να μας καταγγείλουν για παράλειψη υποχρεώσεων; Μήπως, λέω, με αυτόν τον τρόπο φτιάξουμε ένα πλωτό παραγάδι και κάθε πρωί μαζεύουμε μετανάστες;

4. Δολιοφθορές: Αν καλή ώρα όπως στον Εβρο, δέσουνε ένα σχοινί και ένα σκάφος τραβήξει το φράγμα ή λύσει τα ναυτικά κλειδιά που συγκρατούν τα τμήματα του φράγματος, που καθόλου δύσκολο δεν είναι, ή το κόψει που επίσης δύσκολο δεν είναι, τότε τι γίνεται; Αν επιτηρείται από το Λιμενικό Σώμα ή το Πολεμικό Ναυτικό πυροβολούμε;

5. Συντήρηση - επισκευές - μετακίνηση: Το προσωπικό, που σύμφωνα με την προκήρυξη θα εκπαιδευτεί, από ποιους θα αποτελείται; Πού θα βρίσκεται; Ποιο το κόστος;

6. Τι θα εμποδίσει τους διακινητές να παρακάμψουν το φράγμα μήκους περίπου ενός ναυτικού μιλίου και να πάνε από τη μία ή την άλλη άκρη;

Συμπέρασμα:

Α) Ως προς το πρακτικό σκέλος: Η θάλασσα δεν είναι χωράφι να το φράξεις. Δεν δέχεται να την δαμάσεις, να τη βιάσεις και να την υποτάξεις. Θα αποκαταστήσει με τη δύναμή της την τάξη και θα σου το επιστρέψει κουβαράκι.

Β) Ως προς το ηθικό σκέλος: Θυμηθείτε στην καταστροφή της Σμύρνης, που απελπισμένοι Ελληνες πρόσφυγες προσπαθούσαν να ανέβουν σε συμμαχικά πλοία, δεν τους άφηναν να ανέβουν, τους έριχναν ζεματιστό νερό και σε όσους κατάφερναν να αναρριχηθούν τους έκοβαν τα χέρια. Τα συμφέροντα των συμμάχων αυτών προστατεύει και η σημερινή κυβέρνηση με τις πρακτικές φύλαξης των συνόρων.

Αιδώς Αργείοι.


Αργύριος ΣΜΥΡΝΗΣ
Πλοίαρχος Λ.Σ. (ε.α.)



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ