- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Αλλωστε, όπως βλέπουμε και στην περίπτωση της Ελλάδας, η «γεωστρατηγική αναβάθμιση» της χώρας, προς όφελος του κεφαλαίου, για την οποία δίνει τα ρέστα της η κυβέρνηση, είναι αυτή που εμπλέκει το λαό στα επικίνδυνα πολεμικά σχέδια και όχι κάποια «ισχυρά στρατιωτικοβιομηχανικά συμπλέγματα», που αναφέρει ο αρθρογράφος, αναποδογυρίζοντας την πραγματικότητα όπως τον συμφέρει. Για τα συμφέροντα του κεφαλαίου η Ελλάδα συμμετέχει σε 13 ΝΑΤΟικές αποστολές εκτός συνόρων και δαπανά το 2% του ΑΕΠ της για εξοπλισμούς, που είναι οργανικά ενταγμένοι στην πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ. Επομένως, διέξοδο για το λαό μπορεί να δώσει μόνο η οργανωμένη πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που θα βάζει στο στόχαστρο το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης που τον προκαλεί, μακριά από ιαχές που βάζουν το κάρο μπροστά από το άλογο για να κρύψουν τις πραγματικές αιτίες του πολέμου και να αθωώνουν τις δυνάμεις που στοιχίζουν τους λαούς πίσω από τα γενικά συμφέροντα του κεφαλαίου.
Σε περίπτωση που δεν το ξέρατε, η χτεσινή «έκθεση ιδεών» του Αλ. Τσίπρα στο «Φόρουμ Αρχαίων Πολιτισμών» το ξεκαθάρισε: Στη σημερινή εποχή του ιμπεριαλισμού, «ένα μέλλον ειρήνης, σταθερότητας και προόδου, με επίκεντρο τον άνθρωπο, δεν εξασφαλίζεται, δεν μπορεί να εξασφαλίζεται μόνο με συναλλαγές και συνεννοήσεις στη βάση της οικονομικής και της στρατιωτικής ισχύος, αλλά εδραιώνεται πρωτίστως μέσα από την αλληλοκατανόηση, τον αλληλοσεβασμό και τον διάλογο, με εφαλτήριο τον πολιτισμό». Προφανώς πάνω σε αυτή τη βάση της «αλληλοκατανόησης», του «αλληλοσεβασμού» και πάει λέγοντας, η κυβέρνηση συμμετέχει για λογαριασμό της εγχώριας αστικής τάξης με τα μπούνια στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, καλεί το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, ετοιμάζεται να υπογράψει 5ετή επέκταση της σύμβασης για τη βάση της Σούδας, που φιλοξενεί τις δυνάμεις των ΗΠΑ που χτυπάνε τη Συρία, συμμετέχει σε κάθε είδους πολεμικό σχεδιασμό στην περιοχή και συνάπτει συμμαχίες «αλληλοκατανόησης» με άλλες αστικές τάξεις της περιοχής κόντρα σε άλλες. Ολα «για τον άνθρωπο». Τον καπιταλιστή, βεβαίως...
Οσο κι αν ήταν αναμενόμενο, δεν παύει να εκπλήσσει προχτεσινό δημοσίευμα στην «Καθημερινή» για την επιμονή με την οποία για πολλοστή φορά επιχειρείται να βγουν λάδι οι ΗΠΑ για το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967.
Σύμφωνα με τα δικά τους γραφόμενα, η CIA χρηματοδοτούσε απευθείας την ΚΥΠ. Οχι μόνο στη διάρκεια του Εμφυλίου, όπου καθοδηγούσαν απευθείας τον στρατό, αλλά κι αμέσως μετά οι ΗΠΑ είχαν άμεση παρέμβαση στις πολιτικές εξελίξεις. Ακόμη, είχαν διατυπώσει το σχέδιο Ατσεσον για την Κύπρο και πίεζαν την Ελλάδα να το αποδεχτεί. Τα δικά τους συμφέροντα διασταυρώνονταν με εκείνα της ελληνικής αστικής τάξης για λύση των αδιεξόδων στο πολιτικό σύστημα, που περιπλέκονταν από τις παρεμβάσεις των ανακτόρων. Ακόμα κι αυτός ο Τζον Μ. Μόρι, επικεφαλής της CIA στην Ελλάδα την περίοδο 1962 - 1967, τη μαρτυρία του οποίου επικαλείται η «Καθημερινή», σημειώνει ότι Αμερικανοί στρατιωτικοί «θεωρούσαν ότι η χούντα ήταν το καλύτερο πράγμα που είχε συμβεί στην Αθήνα μετά τον Περικλή».
Η χούντα ήρθε να λύσει οξυμένες ενδοαστικές αντιθέσεις σε ολόκληρο το πλέγμα του αστικού κράτους, όπως διαμορφώθηκε μετά από τη Συμφωνία της Βάρκιζας και κυρίως από το 1946. Αυτές οι αντιθέσεις διατηρούνταν και οξύνονταν στη δεκαετία του 1960. Ενα τμήμα της αστικής τάξης, που είχε πρόσβαση σε συγκεκριμένο τμήμα του στρατού, πρόλαβε τον βασιλιά, ο οποίος επίσης ετοίμαζε το δικό του πραξικόπημα με άλλη ομάδα του στρατού. Το ουσιώδες, που η «Καθημερινή» αποκρύπτει, είναι ότι οι ΗΠΑ στήριξαν τη δικτατορία. Το γεγονός ότι διατηρούσαν ταυτόχρονα επαφές με αστούς πολιτικούς ηγέτες, που επεξεργάζονταν σχέδια για «ομαλή» μετάβαση στον κοινοβουλευτισμό, δεν αλλάζει την ουσία του ζητήματος.
1744 Πεθαίνει ο Σουηδός αστρονόμος Αντερς Κέλσιους, εφευρέτης της ομώνυμης κλίμακας μέτρησης της θερμοκρασίας.
1792 Ο Γάλλος συνθέτης και ποιητής Ροζέ Ντελίλ συνθέτει την «Μασσαλιώτιδα», τον ύμνο της Γαλλικής αστικής Επανάστασης, που αργότερα έγινε ο εθνικός ύμνος της Γαλλίας.
1840 Γεννιέται ο Ρώσος συνθέτης Πιοτρ Ιλιτς Τσαϊκόφσκι (έργα του «Ο Καρυοθραύστης», η «Λίμνη των Κύκνων» κ.ά.).
1905 Ξεκινά τις εργασίες του το 3ο Συνέδριο του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος στο Λονδίνο (25/4-10/5/1905), στο οποίο έλαβαν μέρος οι περισσότερες οργανώσεις του Κόμματος που στήριζαν τους μπολσεβίκους (στο προηγούμενο Συνέδριο είχε επέλθει η διάσπαση μπολσεβίκων - μενσεβίκων). Το Συνέδριο καθόρισε την πολιτική και την τακτική του Κόμματος στην Επανάσταση του 1905, που είχε μόλις ξεσπάσει. Βάση τους υπήρξε η ιδέα για τον ηγετικό ρόλο του προλεταριάτου. Ως σκοπός της εξέγερσης τέθηκε το γκρέμισμα του τσαρισμού και η ίδρυση προσωρινής επαναστατικής κυβέρνησης - οργάνου της επαναστατικής δημοκρατικής δικτατορίας των εργατών και αγροτών. Σε αντιδιαστολή, οι μενσεβίκοι προσχώρησαν επίσης σε σύγκληση συνδιάσκεψης, κατά την οποία τόνισαν πως εφόσον η επανάσταση του 1905 ήταν μια επανάσταση αστική, καθήκον του προλεταριάτου ήταν να προωθήσει την αστική δημοκρατία και σε καμιά περίπτωση να μην την απειλήσει.
1920 Ο στρατός της Πολωνίας με την ενίσχυση της Αντάντ εισβάλλει στη Σοβιετική Ρωσία. Παρά τις αρχικές νίκες του, που τον έφεραν έως τις πύλες της Βαρσοβίας, ο Κόκκινος Στρατός ηττήθηκε έξω από την πρωτεύουσα, αναγκαζόμενος σε υποχώρηση. Με τη Συνθήκη Ειρήνης που υπογράφτηκε στη Ρίγα στις 18/3/1921, η Πολωνία κατάφερε να προσαρτήσει τις περιοχές της Δυτικής Ουκρανίας και Δυτικής Λευκορωσίας.
1959 Συνεδριάζει η Επιτροπή Διεθνών Βραβείων «Λένιν», η οποία αποφασίζει την απονομή του στον κομμουνιστική ποιητή Κώστα Βάρναλη.
1967 Δίνεται στη δημοσιότητα μέσω του ραδιοσταθμού «Φωνή της Αλήθειας» ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ με τίτλο «Ας οργανώσουμε παντού την αντίσταση κατά του πραξικοπήματος». Την ίδια μέρα, δολοφονείται στον Ιππόδρομο του Φαλήρου από τον ανθυπίλαρχο Κ. Κώτσαρη ο κρατούμενος Παναγιώτης Ελής.
1973 Υστερα από δηλώσεις του Κ. Καραμανλή, που κάλεσε τη Χούντα να αποδεχτεί την επιστροφή του βασιλιά και να παραδώσει την εξουσία σε «μια έμπειρη και ισχυρή κυβέρνηση», το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ εκδίδει απόφαση όπου τονίζεται πως οι δηλώσεις αυτές σημαίνουν παραχωρήσεις στη χούντα, στην οικονομική ολιγαρχία και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, πως αποβλέπουν, όχι στην αλλαγή, αλλά στη μεταμφίεση του δικτατορικού καθεστώτος.
1974 Αρχίζει το μποϊκοτάρισμα των ελληνικών πλοίων σε μια σειρά λιμάνια της Ευρώπης, με απόφαση των λιμενεργατικών και ναυτεργατικών οργανώσεων, σε ένδειξη συμπαράστασης προς τον ελληνικό λαό.
1974 Ξεκινά η «Επανάσταση των Γαρύφαλλων» στην Πορτογαλία, μετά από την ανατροπή της δικτατορίας που διαρκούσε από το 1926 από το «Κίνημα των Ενόπλων Δυνάμεων». Με τη μαζική είσοδο των λαϊκών μαζών στο προσκήνιο, πήρε χαρακτηριστικά λαϊκής επανάστασης και πυροδότησε βαθείς μετασχηματισμούς στην πορτογαλική κοινωνία που σήμαναν την απελευθέρωση των αποικιών. Στις 25 Νοεμβρίου 1975, όμως, επικράτησε η αντεπανάσταση.
1982 Δεκαπέντε χρόνια μετά την κατάληψη της χερσονήσου από το Ισραήλ, το Σινά επιστρέφεται στην Αίγυπτο.
