Στο σημερινό 4σέλιδο «Κομματική Ζωή και Δράση» μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:

• «Το τσάκισμα των δικαιωμάτων μας είναι το λίπασμα για τα κέρδη τους. Ανάπτυξη από ποιον για ποιον; Η πρόταση του ΚΚΕ» - Αποσπάσματα από ομιλία του Μ. Παπαδόπουλου, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, σε εκδήλωση της ΤΟ Βιομηχανίας της ΚΟ Κ. Μακεδονίας
• «Διεθνείς εξελίξεις και Προσφυγικό» - Αποσπάσματα από την ομιλία του Κ. Παπαδάκη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, σε εκδήλωση στα Ανω Λιόσια.
• Πειραιάς: Ρεπορτάζ από την εκδήλωση της ΤΟ Πειραιά της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ για τη συμβολή των γυναικών στην ταξική πάλη.
• Ενέργεια - Δυτική Μακεδονία: Ανταπόκριση από την περιοδεία του Σ. Ζαριανόπουλου, ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, σε χώρους της ΔΕΗ - Παρεμβάσεις του ΚΚΕ για τις μετεγκαταστάσεις των πληττόμενων οικισμών.

Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία του.

Το δολοφονικά χτυπήματα όπως αυτά στις Βρυξέλλες χρησιμοποιούνται ως άλλοθι για να επιταχυνθούν αντιλαϊκοί σχεδιασμοί. Να θυμίσουμε ότι οι βομβαρδισμοί και η συγκέντρωση πολεμικών στρατευμάτων στη Συρία από χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Βρετανία, η Γερμανία, όπως και η Ρωσία, και βεβαίως η βαθύτερη εμπλοκή του ΝΑΤΟ, κλιμακώθηκαν μετά το δολοφονικό χτύπημα στο Παρίσι, που χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα, με τις ευλογίες σύσσωμης της ΕΕ. Ενεργοποιήθηκε, μάλιστα, το άρθρο 42.7 της ευρω-συνθήκης, κινητοποιώντας όλα τα κράτη - μέλη της, με την υπογραφή και της ελληνικής κυβέρνησης. Στόχευσή τους είναι να ελέγξουν τον τεράστιο πλούτο στη Μέση Ανατολή, τις ενεργειακές πηγές, ανταγωνιζόμενοι σφοδρά τη Ρωσία, όπως και την Κίνα, που η καθεμιά για τα συμφέροντά της, αναπτύσσουν τους δικούς τους σχεδιασμούς.

Είναι ενδεικτικό ότι τα συμβόλαια που είχαν συνάψει ρωσικές εταιρείες με την κυβέρνηση Ασαντ για την εξόρυξη, πριν τα γεγονότα στη Συρία έφταναν τα 1,6 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ το μέγεθος των κοιτασμάτων της χώρας δημιουργεί νέα κατάσταση στο διεθνή ενεργειακό ανταγωνισμό, αν σκεφτεί κανείς ότι σύμφωνα με όσα έχουν δημοσιευτεί μέχρι σήμερα, τα κοιτάσματα φυσικού αεριού στη Συρία είναι δεκαπλάσια των κοιτασμάτων του Ισραήλ.

Αυτονόητο είναι, λοιπόν, ότι μια ανεξέλεγκτη ανατροπή του καθεστώτος Ασαντ θα έθετε σε κίνδυνο όλα αυτά τα κέρδη. Αυτή είναι η οικονομική βάση των τεραστίων συμφερόντων κι οξυμένων ανταγωνισμών που αναπτύσσονται στη Συρία για τα μονοπώλια και την κερδοφορία τους, προκειμένου να περάσουν στην ανάκαμψη.

Τόσο στις επιθέσεις στις Βρυξέλλες όσο και στις προηγούμενες στο Παρίσι, εμφανίζεται ως δράστης το «Ισλαμικό Κράτος». Δεν πρόκειται, όμως, για μια νέα ιστορία. Οι λαοί δεν πρέπει να ξεχάσουν ότι τέτοιες «οργανώσεις» χρησιμοποιούνται και χρηματοδοτούνται εδώ και πολλές δεκαετίες από τους ιμπεριαλιστές, για την προώθηση των συμφερόντων των μονοπωλίων τους στη Μέση Ανατολή κι όχι μόνο.

Η στράτευση στην οποία καλούν οι αστοί τους λαούς, είναι στην πραγματικότητα για να χύσουν το αίμα τους στα νέα αιματοκυλίσματα που μεθοδεύουν για το μοίρασμα αγορών, των εδαφών, των δρόμων της μεταφοράς Ενέργειας ανάμεσα στα μονοπώλια.

Η ιστορία όλων των εκμεταλλευτικών κοινωνιών έχει πολλάκις αποδείξει ότι οι θρησκευτικές και εθνικές διαφορές και αντιθέσεις, υπαρκτές και υποδαυλιζόμενες, αξιοποιούνταν και αξιοποιούνται πάντοτε για να προωθήσουν τα συμφέροντα των αρχουσών τάξεων. Τέτοιες αντιθέσεις είναι το περίβλημα με το οποίο συχνά εκδηλώνονται στην ουσία τους ταξικές αντιθέσεις.

Η ΕΕ εδώ και χρόνια μιλά για «τον κίνδυνο της ριζοσπαστικοποίησης», τσουβαλιάζοντας την εργατική - λαϊκή πάλη με τη δράση μηχανισμών του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος.

Οι κεφαλαιοκράτες, η ΕΕ, οι κυβερνήσεις τους έχουν στόχο την κερδοφορία των μονοπωλίων, που έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την επίθεση σε βάρος των λαών. Γι' αυτό οι λαοί πρέπει να απαντήσουν προβάλλοντας τα δικά τους συμφέροντα κι ανάγκες, για την απαλλαγή από τους εκμεταλλευτές τους, από τον αντίπαλό τους, το καπιταλιστικό σύστημα. Γι' αυτό χρειάζεται να επαγρυπνούν, ιδιαίτερα από τη στιγμή που στην ευρύτερη περιοχή της Αν. Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, βρίσκονται σε εξέλιξη μεγάλοι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, που οξύνονται επικίνδυνα.

Παίρνοντας όλα αυτά υπόψη, οι εξελίξεις αυτές διαμορφώνουν ακόμα χειρότερες προϋποθέσεις και συνθήκες για τους πρόσφυγες που βρίσκονται στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, κάτω από το πρίσμα και των πρόσφατων αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής ΕΕ - Τουρκίας, που σηματοδότησαν το κλείσιμο των βόρειων συνόρων, τον εγκλωβισμό χιλιάδων ανθρώπων, την άρνηση από την πλευρά της ΕΕ, με τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, να εφαρμόσει τη Συνθήκη της Γενεύης για το καθεστώς των προσφύγων.

Οι πρόσφατες αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες επιβεβαιώνουν τα κλειστά σύνορα, τον εγκλωβισμό χιλιάδων απελπισμένων προσφύγων παρά τη θέλησή τους στη χώρα μας, ενώ επιχειρούν να ανατρέψουν στην πράξη το Δίκαιο των Προσφύγων, που αποτελούσε συμβολή και κατάκτηση της Σοβιετικής Ενωσης, της πίεσης και της επίδρασης που είχε αυτή ασκήσει μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Με «φαστ τρακ» διαδικασίες, μετατρέπουν την αίτηση ασύλου σε διαδικασία που θα έχει δυνατότητα τελικά να δοθεί σε ελάχιστους. Μάλιστα, προβλέπεται κράτηση και για αιτούντες άσυλο, αλλά και πριν καν κριθεί η αίτησή τους θα μπορούν να απελαύνονται στην Τουρκία.

Αυτή είναι συνολικά η βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος που γεννά την αθλιότητα της Ειδομένης, τη βαρβαρότητα της διαλογής στα hot spots, την αγριότητα των κατασχέσεων των λιγοστών υπαρχόντων των προσφύγων, στο όνομα να βγουν τα έξοδα παραμονής τους, σε χώρες όπως η Δανία ή σε κρατίδια της Γερμανίας. Αυτή είναι η ταξική εκμετάλλευση, που στη Φιλανδία προωθεί την τσάμπα εργασία των προσφύγων για να βγάλουν το «κόστος της παραμονής τους» και στη Δανία ήδη ψήφισαν ότι οι πρόσφυγες θα παίρνουν μόλις το 1/3 του βασικού μισθού, με επιδότηση μάλιστα των εργοδοτών με 5.500 ευρώ (40.000 κορώνες).

Είναι, λοιπόν, σκέτη υποκρισία και κάλπικος ο δήθεν ανθρωπισμός της ΕΕ, όπως και της κυβέρνησης, για την άθλια κατάσταση όπως αυτή στην Ειδομένη ή τον Πειραιά. Δεν είναι ότι η ΕΕ δεν κάνει όσα μπορεί ή ότι είναι αδύναμη, όπως ισχυρίζονται όλα τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Αυτή είναι μια συμμαχία λύκων, που όπως βομβαρδίζει για τα συμφέροντα των μονοπωλίων, έτσι μεταχειρίζεται και τα θύματα των βομβαρδισμών της ως πρόσφυγες, πάνω απ' όλα σαν φτηνό εργατικό δυναμικό.

Εμφανίζεται ως εύκολος αντίπαλος ο πρόσφυγας και μένουν στο απυρόβλητο αυτοί που καταδικάζουν εσένα στη φτώχεια και τον πρόσφυγα στον ξεριζωμό και τον κατατρεγμό. Για παράδειγμα, ακούγεται η άποψη «εδώ δεν αντέχουν τα νοσοκομεία να καλύψουν τις ανάγκες του ντόπιου πληθυσμού και θα μπορούν να περιθάλψουν πρόσφυγες;».

Το πρόβλημα είναι ότι οι κρατικές υποδομές Υγείας δεν φτάνουν να καλύψουν πλέον στοιχειώδεις ανάγκες του λαού μας, υπολειτουργούν και στην ουσία στέλνουν μαζικά ακόμα κι ανήμπορους οικονομικά στους ιδιωτικούς ομίλους της Υγείας. Αυτό είναι το πρόβλημα. Το γεγονός ότι επιπρόσθετα χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες ζώντας σε άθλιες συνθήκες στερούνται ουσιαστικής περίθαλψης, είναι μια ακόμα επιβεβαίωση του ίδιου πάντα προβλήματος, ότι το κρατικό σύστημα Υγείας αδυνατεί να καλύψει τις λαϊκές ανάγκες. Γιατί κριτήριο για την προστασία της υγείας του λαού είναι και το αν αυτή μπορεί να ανταποκριθεί και σε έκτακτες συνθήκες, που σήμερα είναι οι πρόσφυγες, αύριο ένας μεγάλος σεισμός κ.ά. Σε κάθε περίπτωση, ίδια είναι η απάντηση. Οτι οι παροχές Υγείας, παρότι είναι χρυσοπληρωμένες από το λαό μας μέσα από το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα και την άγρια φορολογία, δεν καλύπτουν ούτε τα στοιχειώδη. Νοσηλεύεσαι και θεραπεύεσαι αν και κατά πόσο έχεις να πληρώσεις. Ενώ οι όμιλοι της Υγείας που λειτουργούν με βάση το κέρδος, κάτι που είναι ασυμβίβαστο με το ζήτημα της υγείας του λαού μας, θησαυρίζουν.

Το ζήτημα, λοιπόν, είναι αν θα συμβιβαστεί ο λαός μας με αυτήν την κατάσταση. Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι ότι τα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας είναι γυμνά από γιατρούς και προσωπικό, υποδομές και φάρμακα. Την ίδια ώρα, ακόμα μια μεγάλη αντίφαση ενός σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος είναι ότι χιλιάδες νέοι γιατροί, νοσηλευτές αναγκάζονται να μεταναστεύσουν από τη χώρα μας. Αρα, το κρίσιμο ερώτημα και το ζητούμενο είναι αν ο λαός μας θα απολαμβάνει σύγχρονη αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, που ακριβώς επειδή θα καλύπτει τις λαϊκές ανάγκες του ντόπιου πληθυσμού, θα είναι ικανή και σε θέση, ως αυτονόητη ευθύνη της, να ανταποκριθεί και σε κάθε κατάσταση και βεβαίως και στη στήριξη, την ανακούφιση και την περίθαλψη των προσφύγων.

Το ζήτημα είναι, λοιπόν, τι σύστημα Υγείας, τι νοσοκομείο, τι Κέντρο Υγείας έχει ανάγκη ο λαός. Και βεβαίως, ποια εξουσία με ποια οικονομία μπορεί να τα εξασφαλίσει. Αν δεν σκεφτεί και πολύ περισσότερο δεν παλέψει σε αυτήν την κατεύθυνση ο λαός μας, ούτε ο ίδιος θα απολαμβάνει ουσιαστική περίθαλψη, ούτε θα είναι σε θέση να στηρίξει κατατρεγμένους ανθρώπους. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος, ο άλλος οδηγεί στη βαρβαρότητα να τσακώνεσαι για το ποιος θα πάρει το μοναδικό κρεβάτι στη ΜΕΘ: ο Ελληνας ή ο πρόσφυγας; Ο άνεργος ή ο εργαζόμενος; Ο νέος ή ο ηλικιωμένος; Εσύ ή η μάνα σου; Πρόκειται για αδιέξοδο που «βγάζει λάδι» τον αντίπαλο, το καπιταλιστικό σύστημα και τις κυβερνήσεις του, όλη την αντεργατική στρατηγική της ΕΕ και των μονοπωλίων.