Η πλούσια εμπειρία των λαών των Βαλκανίων βεβαιώνει πως με τον ιμπεριαλισμό έχουν μόνο να χάσουν. Η μάχη που έδωσε ο λαός της Γιουγκοσλαβίας δεν πήγε χαμένη, αντίθετα, βοήθησε τους λαούς να αντλήσουν σημαντικά συμπεράσματα. Καταρρίφθηκαν πολλοί μύθοι. Ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός εγκυμονεί κινδύνους γενικότερης ανάφλεξης. Πρέπει να δυναμώσει η αντιιμπεριαλιστική πάλη, να ανθίσει η μόνη προοπτική για τους λαούς, ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός.

Τα παραπάνω σημείωσε, ανάμεσα σε άλλα, η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας χτες στη Διεθνή Διάσκεψη που οργάνωσαν το Φόρουμ Βελιγραδίου και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης στο Βελιγράδι.

Παραθέτουμε ολόκληρη την ομιλία της Αλ. Παπαρήγα:

«Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Δέκα χρόνια κύλησαν από τα γεγονότα που συγκλόνισαν την περιοχή μας, φέρνοντας αντιμέτωπους το λαό μιας χώρας της Βαλκανικής με τον ισχυρότερο πολιτικό - στρατιωτικό ιμπεριαλιστικό οργανισμό της εποχής μας, το ΝΑΤΟ.

Η μάχη αυτή, που, αντικειμενικά, ήταν άνιση από την πλευρά των στρατιωτικών δυνάμεων που αναμετρήθηκαν εκείνη τη δεδομένη στιγμή, δεν πήγε χαμένη, όπως μπορεί να ισχυριστούν ορισμένοι, εξαιτίας της επικράτησης της σύγχρονης "Ιεράς Συμμαχίας". Το αντίθετο! Βοήθησε σημαντικά τους λαούς, ιδιαίτερα της Βαλκανικής, της Ευρώπης, αλλά και γενικότερα, να αντλήσουν σημαντικά, κρίσιμα συμπεράσματα για το παρόν και το μέλλον τους.

Πρώτα απ' όλα αποτέλεσε τη "δεξαμενή" για την αφύπνιση λαϊκών μαζών, που τις είχαν "αποκοιμίσει" τα προηγούμενα χρόνια, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και στην Ανατολική Ευρώπη, με το "νανούρισμα" περί δήθεν "ειρηνικής διευθέτησης" των προβλημάτων, "ειρηνικής ανάπτυξης", που θα έφερνε η λεγόμενη "παγκοσμιοποίηση", μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας.

Ταυτόχρονα, εκείνη η πάλη που έδωσε ο λαός της Γιουγκοσλαβίας πριν 10 χρόνια, κατέρριψε μια σειρά «μύθους», που έντεχνα είχε καλλιεργήσει, ιδίως μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο το αστικό σύστημα.

H παγκόσμια καπιταλιστική κρίση που πλήττει συγχρονισμένα τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές χώρες, αλλά και τις ανερχόμενες περιφερειακές, προσφέρει πολλές αποκαλύψεις και κυρίως αναδεικνύει πόσο σαθρό ήταν το οικοδόμημα περί της αειφόρου ανάπτυξης, των πλεονεκτημάτων της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, των μονοδρόμων ένταξης στις περιφερειακές διακρατικές ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως είναι η ΕΕ.

Ετσι αποκαλύφθηκε ο ρόλος διάφορων (στα λόγια) "αριστερών" και "σοσιαλιστών", των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, της σοσιαλδημοκρατίας, που "έβαλε πλάτη" για να καμφθεί η αντίσταση του λαού της Γιουγκοσλαβίας με τα όπλα! Κυβερνήσεις των σοσιαλιστικών και δήθεν "αριστερών" κομμάτων, σε Ελλάδα, Ιταλία, Γαλλία κ.α. έδωσαν "γη και ύδωρ" για την υλοποίηση αυτών των ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Οσο σήμερα κι αν προσπαθούν αυτές οι δυνάμεις να παρουσιαστούν ως "προοδευτικές", ως "φιλολαϊκή λύση", ένα είναι σαφές: Δεν έχει εφευρεθεί ακόμη το "πλυντήριο", στο οποίο θα μπορούσαν να ξεπλύνουν τα εγκλήματα, που διέπραξαν πριν 10 χρόνια σε βάρος του λαού της Γιουγκοσλαβίας.

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,

Οι εξελίξεις στη Γιουγκοσλαβία έδειξαν την ιδιαίτερα επικίνδυνη για τους λαούς στρατηγική των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων με την επίκληση της αρχής του λεγόμενου "αυτοπροσδιορισμού", της δήθεν "υπεράσπισης" των μειονοτήτων, ως προσχήματος για τη δημιουργία κρατών - προτεκτοράτων, όπως συμβαίνει στο Κόσσοβο και στη Βοσνία κ.α. Οι ιμπεριαλιστές υποκινούν σήμερα υπαρκτά και ανύπαρκτα μειονοτικά ζητήματα, όχι γιατί πραγματικά νοιάζονται για τα δικαιώματα των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, αλλά επειδή ακολουθούν τη δοκιμασμένη μέθοδο του "διαίρει και βασίλευε". Το ίδιο εξυπηρετεί και η προώθηση πολιτικών κομμάτων σε εθνοτική - μειονοτική βάση.

Δυστυχώς, σ' αυτή τους την προσπάθεια οι ιμπεριαλιστές έχουν "αρωγό" τους, πέρα από τα αστικά πολιτικά κόμματα, κι εκείνες τις δυνάμεις του οπορτουνισμού που κάνουν πως δε βλέπουν αυτούς τους σχεδιασμούς και συχνά, όπως έγινε και πριν 10 χρόνια, ταυτίζουν το θύτη με το θύμα.

Σήμερα, το Διεθνές Δίκαιο, όπως το γνώρισαν οι λαοί στην περίοδο της ενεργητικής παρουσίας και δράσης του σοσιαλιστικού συστήματος στις διεθνείς υποθέσεις, δεν υπάρχει. Εχει υποκατασταθεί πλήρως από το ιμπεριαλιστικό δόγμα του "προληπτικού χτυπήματος", της εκστρατείας "κατά της τρομοκρατίας".

Οι αναζητήσεις και οι προβληματισμοί για την αποκαλούμενη "αναμόρφωση του ΟΗΕ", για "νέα συστήματα ασφαλείας" στην Ευρώπη και οι διακηρύξεις σε παγκόσμιο επίπεδο περί του "πολυπολικού κόσμου" αντανακλούν την τάση αλλαγής του συσχετισμού μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων, αλλά και την ενιαία προσπάθειά τους απέναντι στους λαούς, για να συγκαλύπτεται ο επιθετικός χαρακτήρας των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και ενώσεων. Στη συγκάλυψη συμβάλλει και ο οπορτουνιστικός αποπροσανατολισμός για το δήθεν εξανθρωπισμό του καπιταλισμού και εκδημοκρατισμό του ΟΗΕ. Ομως ο πόλεμος, η βία, και ο εκβιασμός - εκφοβισμός είναι σύμφυτα με τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα του καπιταλιστικού συστήματος, πολύ περισσότερο στο ανώτατο στάδιό του, το ιμπεριαλιστικό.

Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί εξελίσσονται σε όλα τα πεδία - οικονομικό, στρατιωτικό, πολιτικό - και μεταξύ διαφόρων ομάδων κρατών. Οι εστίες πολέμου που εμφανίστηκαν μετά τη διαμόρφωση νέων αγορών στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, παραμένουν θερμές, ή, κινδυνεύουν να περάσουν σε νέα αναζωπύρωση, καθώς εντείνονται οι ανταγωνισμοί πρώτ' απ' όλα για τον έλεγχο των πηγών και των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου. Σε αυτές τις συνθήκες, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ εγκαθιστούν νέους πυραύλους στην Ευρώπη, ενώ οι ΗΠΑ υποκίνησαν την επίθεση της Γεωργίας κατά της Νότιας Οσετίας, που προκάλεσε την ανταπάντηση της Ρωσίας. Η περιοχή του Καυκάσου αναδεικνύεται σε μια ακόμη θερμή ζώνη του αμερικανο - ρωσικού ανταγωνισμού, περικλείει νέους κινδύνους γενικότερης ανάφλεξης στην περιοχή, στην οποία εμπλέκονται και η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, η Τουρκία και άλλες δυνάμεις.

Ενισχύεται ο ανταγωνισμός για τη στρατιωτική παρουσία και πολιτική επιρροή των διαφόρων ιμπεριαλιστικών κέντρων στην Κεντρική Ασία, στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική, καθώς και στην Αρκτική. Αυξάνονται οι στρατιωτικές δαπάνες, οι εξαγωγές όπλων, ο σχεδιασμός παραγωγής και εγκατάστασης νέων πυρηνικών όπλων.

Είναι ψεύτικες οι ελπίδες που καλλιεργούν ορισμένες δυνάμεις, για την αντιστροφή αυτής της κατάστασης, εξαιτίας δήθεν της εκλογής του Μπάρακ Ομπάμα στην ηγεσία των ΗΠΑ και της έναρξης των συνομιλιών με τη Ρωσία. Εκείνο που στην πραγματικότητα διεξάγεται δεν είναι άλλο από ένα σκληρό παζάρι ανάμεσα σε παλιές και ανερχόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που διεξάγεται στο ζοφερό τοπίο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, με στόχο τη διαμόρφωση νέων "αξόνων" και "αντιαξόνων", που όμως δεν μπορούν να αναιρέσουν την ίδια τη φύση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τον έλεγχο των πηγών ενέργειας, τους δρόμους μεταφοράς τους, αλλά και τα μερίδια των αγορών που θα διασφαλιστούν για τα μονοπωλιακά μεγαθήρια της κάθε πλευράς. Οι λαοί δεν πρέπει να προσδοκούν τίποτα το θετικό από αυτές τις διαβουλεύσεις, ούτε πρέπει να επιλέξουν πλευρά, στη βάση γλωσσικών ή θρησκευτικών γνωρισμάτων. Αυτά τα γνωρίσματα μπορεί να υπάρχουν, αλλά δεν μπορούν να ανατρέψουν την εγκληματική ταξική φύση του μεγάλου κεφαλαίου, που καθορίζει τη στάση κάθε ιμπεριαλιστικής δύναμης, είτε αυτή είναι σλαβόφωνη ή αγγλόφωνη, είτε ορθόδοξη ή καθολική?.

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Ποια μπορεί να είναι σήμερα η απάντηση των λαών; Ορισμένοι προχωρούν στην εξής λαθροχειρία: Περιορίζουν τον ιμπεριαλισμό στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ και επί της ουσίας παρουσιάζουν ως λύση για τους λαούς την ΕΕ. Υποστηρίζουν πως αν η ΕΕ "απογαλακτιστεί" από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, τότε θα πάμε, όπως λένε, σε "προοδευτική και σοσιαλιστική κατεύθυνση". Το ότι πρόκειται για "στάχτη στα μάτια" των λαών φαίνεται κι από το γεγονός πως από τα 27 μέλη της ΕΕ τα 3/4 είναι και μέλη του ΝΑΤΟ. Πέρα όμως από αυτό, στην πραγματικότητα, ο οποιοσδήποτε "απογαλακτισμός", δηλαδή ο αυτοτελής ρόλος της ΕΕ (σε σχέση με το ΝΑΤΟ), δε σημαίνει κάτι άλλο από την ετοιμότητα της ΕΕ ή τμήματός της να διεκδικήσει αγορές με τη δύναμή της, ακόμα και με τα όπλα. Κάτι που ήδη έχει ξεκινήσει να γίνεται! Δεν αποτελεί λύση για τους λαούς. Η ΕΕ έχει δείξει το αντιλαϊκό της πρόσωπο, αφού πρωτοστάτησε στις διεργασίες για τη διάλυση της Ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, αλλά και στη συνέχεια με την αναγνώριση της απόσχισης του Κοσσόβου, την επιδίωξή της να αντικαταστήσει τις ΝΑΤΟικές δυνάμεις με του ευρωστρατού, καθώς και την άλλη συνδρομή που παρέχει σ' αυτό το μόρφωμα, την εγκαθίδρυση της Eulex, που διοικεί την παρέμβαση των ιμπεριαλιστών στην περιοχή.

Πρέπει να είναι ξεκάθαρο πως οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, παρά τις διακηρύξεις τους, δεν έχουν καμία σχέση με την ασφάλεια και την ειρήνη. Αντίθετα, η όποια εμπλοκή τους οδηγεί στην όξυνση των κινδύνων για τους λαούς. Σήμερα, 60 χρόνια μετά την ίδρυση του ΝΑΤΟ, πρέπει να δυναμώσει η πάλη ενάντια σ' αυτές τις ιμπεριαλιστικές οργανώσεις. Για τον απεγκλωβισμό των λαών και των χωρών από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την κατοχή χωρών, όπως του Ιράκ, του Αφγανιστάν κι από τα άλλα επικίνδυνα σχέδιά τους και σε τελική φάση από τις ίδιες αυτές τις ενώσεις.

Σήμερα, που βρίσκεται σε εξέλιξη μια νέα οικονομική κρίση, που είναι αποτέλεσμα της φύσης του καπιταλιστικού συστήματος, προβάλλει η αναγκαιότητα να δυναμώσει η πάλη για την αναγνώριση του δικαιώματος κάθε λαού να μπορεί να επιλέγει ο ίδιος το δρόμο της δικής του ανάπτυξης. Ενα δικαίωμα, που μπορεί να κατοχυρώσει μια άλλου είδους ανάπτυξη, προς όφελος του λαού, έξω από τις ιμπεριαλιστικές οργανώσεις, με ανοιχτή την προοπτική της οικοδόμησης της νέας σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, που αποτελεί και τη μοναδική πραγματική εναλλακτική λύση για τους λαούς.

Σήμερα, που οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους τρέμουν στο άκουσμα της λέξης "κρίση", οι λαοί πρέπει να πάρουν κουράγιο από αυτήν την αδυναμία του συστήματος, που είναι ικανή να "λυγίσει" τα κανόνια τους. Αρκεί να παλέψουν ώστε να μην κουβαλήσουν τις συνέπειες της κρίσης, καθώς και να αποτρέψουν νέους πολέμους, που μπορεί να προκύψουν εξαιτίας των ανταγωνισμών κι ως "εργαλείου" διεξόδου από την κρίση.

Για κάτι τέτοιο, ιδιαίτερα στην περιοχή μας, στην "μπαρουταποθήκη" των Βαλκανίων, είναι αναγκαίο να δυναμώσει η πάλη ενάντια στην καλλιέργεια αυταπατών, ότι η ένταξη και των υπόλοιπων χωρών της Βαλκανικής στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ θα δώσει την ειρήνη, την ευημερία και τις "ίσες ευκαιρίες" στους λαούς, θα προστατεύσει από την καπιταλιστική κρίση και τους πολέμους. Σας διαβεβαιώνουμε πως ο λαός της Ελλάδας έχει μακρά κι αρνητική εμπειρία, που μας έχει οδηγήσει στο ακριβώς αντίστροφο συμπέρασμα.

Θεωρούμε, λοιπόν, πως οι κομμουνιστές και οι άλλοι προοδευτικοί άνθρωποι πρέπει να είναι αντίθετοι στην παρουσία και επέκταση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή, ενάντια στον εθνικισμό, στο μεγαλοϊδεατισμό της "Μεγάλης" Ελλάδας, Αλβανίας, Σερβίας, Βουλγαρίας κ.ο.κ., που χρησιμοποιεί και τα μειονοτικά ζητήματα, τις αλλαγές των συνόρων, με στόχο τον αποπροσανατολισμό και την κάλυψη των πραγματικών, των ταξικών συμφερόντων, που συγκρούονται, καθώς και την ενσωμάτωση των λαών στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Με την ευκαιρία, θα ήθελα να σημειώσω ιδιαίτερα πως για το ζήτημα που έχει προκύψει ανάμεσα σε Ελλάδα και ΠΓΔΜ, το κυριότερο δεν είναι το όνομα, αλλά η διασφάλιση των σχέσεων συνεργασίας και καλής γειτονίας, του απαραβίαστου των συνόρων των δύο χωρών και η εγκατάλειψη της αλυτρωτικής προπαγάνδας.

Θέλουμε να σας διαβεβαιώσουμε πως το Κόμμα μας, όσο περνάει από το χέρι του, θα επιδιώξει να συμβάλει σ' ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα απειθαρχίας κι ανυπακοής στις επιλογές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, της ιμπεριαλιστικής "νέας τάξης πραγμάτων".

Ο ελληνικός, ο σέρβικος, ο αλβανικός, όλοι οι λαοί της Βαλκανικής, αλλά πρώτα απ' όλα η εργατική τάξη των Βαλκανίων, έχουν μοναδικό, αποκλειστικό συμφέρον από ένα τέτοιο λαϊκό κίνημα».