Πτωχό το χριστουγεννιάτικο κινηματογραφικό τραπέζι, χωρίς εκπλήξεις και γεύσεις εκλεκτές... Ευτυχώς που εξακολουθούν να προβάλλονται κάποιες αξιόλογες ταινίες... Στο «Αστυ», για 3η βδομάδα ο «Λευκός θεός» του Κορνέλ Μουντρούτσο, στο «Πτι Παλαί» το «Ενα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί συλλογιζόμενο την ύπαρξή του» του Ρόι Αντερσον και το «Κελί από χρυσάφι» του Ντιέγκο Κεμάδα - Ντίεζ στην «Αλκυονίδα». Οσο για τις υπόλοιπες, η κωμωδία «Μια νύχτα στο Μουσείο: Το μυστικό του Φαραώ» (2014) του Σάουν Λέβι, μια αγγλοαμερικάνικη παραγωγή με τον Μπεν Στίλερ, «Ο έβδομος γιος» (2014) σε έκδοση 3D, σε σκηνοθεσία Σεργκέι Μποντρόφ, με τον Τζεφ Μπρίτζες και την Τζουλιάν Μουρ. Μια φτηνή εποποιία, συμπαραγωγής ΗΠΑ, Αγγλίας, Καναδά και Κίνας, πνιγμένη στα στερεότυπα, στα ειδικά εφέ και σε υπόλοιπα συστατικά που χτίζουν μεγαλεπήβολα θεάματα με φαντασία gothic. Ακολουθεί «Το μονοπάτι του θανάτου» (2014), θρίλερ αμερικάνικης παραγωγής σε σκηνοθεσία Σκοτ Φρανκ με τον Λίαμ Νίσον, ως αλτρουιστή ιδιωτικό ντετέκτιβ, σε ρόλο περιπλανώμενου ιππότη μέσα στη βίαιη μεγαλούπολη και, τέλος, σε κινούμενα σχέδια ένας ακόμα «Αστερίξ: Η κατοικία των θεών» (2014) σε 3D έκδοση και σε σκηνοθεσία των Αλεξάντρ Αστιέ και Λουί Κλισί. Γαλλική παραγωγή με πετυχημένη εικονογράφηση των εθνικών ηρώων του γαλατικού χωριού για οικογενειακή διασκέδαση. Προβάλλεται και με ελληνικούς υπότιτλους αλλά και μεταγλωττισμένη... Καλά Χριστούγεννα!
Η ταινία με τις πολιτικές συγκρούσεις που επακριβώς, ουδέποτε διευκρινίζονται, με ένα ελαττωματικό σενάριο σε επίπεδο ίντριγκας και με καταστροφικούς συχνά διαλόγους, διαθέτει καλή και φιλόδοξη φωτογραφία που παιχνιδίζει με αρκετά εφέ. Η Νικόλ Κίντμαν δε, παρότι εκφραστική ηθοποιός, όταν τα κλισέ εξουσιάζουν, σπάνια καταφέρνει να αποδώσει εκείνη την ιδιαίτερη λάμψη που πρέπει στο πρόσωπο που υποδύεται. Η Κίντμαν ομοιάζει περισσότερο με κέρινο είδωλο της Γκρέις Κέλι. Είδωλο κομψότατο, αλλά κενό. Το ίδιο ισχύει και για τον Αλφρεντ Χίτσκοκ, τη φιγούρα του οποίου αναγνωρίζουμε κάπου μετά την εισαγωγή. Οταν η κάμερα τον πλησιάζει κι εκείνος αρχίζει να μιλά, αποδεικνύεται και αυτός κέρινο, κενό είδωλο του Βρετανού σκηνοθέτη, μια φτηνή καρικατούρα.
Η ομιλία της Γκρέις τέλος, ενώπιον του Ντε Γκολ, του συζύγου της και όλων των βαρύγδουπων επωνύμων είναι επιθετικά σχεδόν, συναισθηματική. Είναι ένα ξέσπασμα, ένας ύμνος στην αγάπη που κάνει όχι μόνο τη Γαλλία να εγκαταλείψει τα σχέδιά της για προσάρτηση του Μονακό, αλλά ακόμα και τους πιο ορκισμένους εχθρούς, στη σκοτεινή πλατεία, να βγαίνουν «αγκαλιασμένοι» από την αίθουσα...
Με τους: Νικόλ Κίντμαν, Τιμ Ροθ, Παζ Βέγκα, Φρανκ Λαντζέλα, κ.ά.
Παραγωγή: «Grace of Monaco», Γαλλία, ΗΠΑ, Βέλγιο, Ιταλία (2014)
Με τους: Ζαμάντ Ταχά, Σαρβάρ Φαζίλ, κ.ά.
Παραγωγή: «BEKAS», Σουηδία, Φινλανδία, Ιράκ (2012)
Η ιστορία, με τολμηρά εφευρετική φόρμα, οργανώνεται γύρω από έναν απόντα αλλά πανταχού παρόντα άνδρα. Ταινία κομψότατη, διακριτική και πνευματώδης, μια λαμπερή αστική φαντασία, μια αναμφισβήτητη ταινία δημιουργού...
Με τους: Αντρέ Ντισολιέ, Σαμπίν Αζεμά, Ιπολίτ Ζιραρντό, Καρολίν Σιόλ, Σαντρίν Κιμπερλέν και Μισέλ Βιγιερμό.
Παραγωγή: «Aimer, boire et chanter» Γαλλία (2014)