Να κρατήσει κάποιες αποστάσεις από την "άτεγκτη" εφαρμογή της νεοσυντηρητικής πολιτικής της κυβέρνησης επιχειρεί, μετά τον Γερ. Αρσένη και ο πρόεδρος της Βουλής, σε προχτεσινή συνέντευξή του στα "Νέα": Ετσι, περισσεύουν οι διαπιστώσεις του τύπου: "Ασφαλώς δεν είναι μονόδρομος η Συνθήκη του Μάαστριχτ" ή "Δεν είναι δυνατόν το όραμα μιας Ευρώπης των λαών, μιας Ευρώπης του πολιτισμού, της ανάπτυξης και της προόδου, να ξεθωριάσει στα μάτια αυτών των λαών και να πάρει τη μορφή της Ευρώπης των τεχνοκρατών, των τραπεζιτών και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων".

Στο "διά ταύτα", όμως, ο Απ. Κακλαμάνης συμφωνεί πλήρως και έμπρακτα με την εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική, αδιάφορο αν την ντύνει με άλλο μανδύα. Ας είναι ξεκάθαρο προς όλους: Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, απέναντί τους βλέπουν ένα συμπαγές κυβερνητικό σχήμα, όπου όλοι όσοι συμμετέχουν, βάζουν πλάτες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, για να περάσει αυτή η αντιλαϊκή λαίλαπα. Από αυτή τη σκοπιά τους θεωρούν όλους συνυπεύθυνους και έτσι τους αντιμετωπίζουν.

Δυο μέτρα και δυο σταθμά εφάρμοσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - με επικεφαλής τον "εκσυγχρονιστή" πρωθυπουργό, Κ. Σημίτη - στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τα αιτήματα διαφόρων κατηγοριών εργαζομένων. Απέναντι στους αγρότες έδειξε πολιτική "πυγμής". Μια πολιτική που εκφράστηκε, όχι μόνο με την άρνησή της να ικανοποιήσει κάποιο από τα δίκαια αιτήματά τους, αλλά και με την πρωθυπουργική αλαζονεία του τύπου "δε συζητώ με τους αγρότες, αν πρώτα δε διαλύσουν τα μπλόκα".

Την ίδια ώρα, όμως, που η κυβέρνηση απέρριπτε την ικανοποίηση δίκαιων αιτημάτων των αγροτών - πολλά από τα οποία είχε δεσμευτεί να ικανοποιήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πριν ένα χρόνο - προχωρούσε στη μερική ικανοποίηση αιτημάτων διαφόρων κατηγοριών εργαζομένων στο δημόσιο και, μάλιστα, με συμφωνίες, που έγιναν στη "ζούλα". Παράδειγμα, οι υπάλληλοι του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας και των μηχανικών του δημοσίου.

Αν η κυβέρνηση ικανοποίησε, έστω και μερικώς, αυτά τα αιτήματα των εργαζομένων στο δημόσιο, δεν το έκανε επειδή "συγκινήθηκε". Το έκανε επειδή δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει - εκτός από το μέτωπο των αγροτικών και άλλων εργατικών κινητοποιήσεων - και άλλες κινητοποιήσεις. Γεγονός που το ομολογούσαν και υπηρεσιακοί παράγοντες των οικονομικών υπουργείων.

Να, λοιπόν, μια ακόμη πλευρά της πολύμορφης σημασίας της αγροτικής κινητοποίησης, αλλά και της ανάγκης για πολύ μεγαλύτερο ακόμη συντονισμό, αλληλεγγύη και συμπαράταξη των εργαζόμενων και των αγώνων τους.

Και, τελικά, ο περιβόητος διάλογος έγινε. Τα μπλόκα στη Μακεδονία "έσπασαν" και οι πρωταγωνιστές της διάσπασης και της υπονόμευσης του εκεί αγώνα των αγροτών είχαν το ...προνόμιο της συνάντησης με τον πρωθυπουργό της χώρας και του διαλόγου μαζί του.

Και το αποτέλεσμα; Ενας τζίφος και μισός. Τόσος, που υποχρεώθηκαν να το ομολογήσουν, με τα μάτια κατεβασμένα στη γη, και οι ίδιοι οι πρωτεργάτες της διάσπασης.

Αυτός είναι ο διαβόητος διάλογος της κυβέρνησης. Μοχλός αποπροσανατολισμού των εργαζομένων και εκτόνωσης της λαϊκής αγανάκτησης. Μέσο, για το παραμύθιασμα και το κορόιδεμά τους. Με δυο λόγια, μόνο με πραγματικό διάλογο δεν έχει σχέση.

Κάτι ήξεραν οι αγρότες της Θεσσαλίας, που δεν έπεσαν στη λούμπα και δικαιώθηκαν και σ' αυτό το σημείο.

Πώς το έλεγε τις προάλλες, στη Βουλή, ο υπουργός Δικαιοσύνης, απευθυνόμενος προς τους κομμουνιστές βουλευτές; "Ούτε τα Χριστούγεννα δε σκέφτεστε, εσείς της κομμουνιστικής Αριστεράς, και κρατάτε τους δρόμους κλειστούς". Και τα έλεγε με ύφος αυστηρό, κουνώντας με σημασία το χέρι του πάνω - κάτω κι έχοντας το δείκτη τεντωμένο απειλητικά.

Και όσον αφορά τους αγρότες - όλων των πολιτικών αποχρώσεων, που είχαν κλείσει τους δρόμους και όχι μόνο της κομμουνιστικής Αριστεράς - ανέστειλαν τον αγώνα τους και άνοιξαν τους δρόμους, αποδείχνοντας ότι δε διαθέτουν μόνο θέληση, ενότητα και πίστη στο δίκαιο αγώνα τους, αλλά και κατανόηση στις ανάγκες των άλλων κοινωνικών στρωμάτων.

Οσον αφορά, όμως, τον υπουργό και τους ομοίους του, ήρθε η ώρα να του αντιγυρίσουμε το ερώτημα: Ούτε σήμερα, μέρα Χριστουγέννων, δε σκέφτεστε λίγο ανθρώπινα εσείς της κυβέρνησης; Πόσοι, άραγε, αγρότες δεν έχουν σήμερα την παραμικρή δυνατότητα να γιορτάσουν; Πόσοι άλλοι φτωχοί, συνταξιούχοι, άνεργοι, άστεγοι, άνθρωποι που ζουν στο κοινωνικό περιθώριο; Πώς, άραγε, θα περάσουν τούτες τις μέρες οι 1.100 εργάτες των Ναυπηγείων Ελευσίνας και οι 1.200 της "Σόφτεξ", στους οποίους η κυβερνητική ...ευαισθησία στέρησε το δώρο των Χριστουγέννων και στους δεύτερους και το μισθό του Δεκέμβρη;

Ατέλειωτος είναι ο κατάλογος. Οπως ατέλειωτη είναι και η υποκρισία του υπουργού Δικαιοσύνης και των υπολοίπων της κυβέρνησης...

"Κατηγορούμε τις ελληνικές κυβερνήσεις, γιατί υπήρξαν άβουλες και άτονες στην αρχιτεκτονική της Ευρώπης. Γιατί υποδέχτηκαν, ως παθητικά υποκείμενα και όχι ως συνδημιουργοί, τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του '90".

Αυτά τα απίθανα (που, ωστόσο, δεν είναι καθόλου απίθανο να λέγονται από έναν εκπρόσωπο του ΣΥΝ) τα είπε, ανάμεσα σε άλλα παρόμοια, ο Γ. Δραγασάκης, μιλώντας στη Βουλή, για τον κρατικό προϋπολογισμό.

Ωστε έτσι έχουν τα πράγματα; Παθητικό υποκείμενο είναι η εγχώρια ολιγαρχία στη διαδικασία της καπιταλιστικής ενοποίησης; Και τα κέρδη της, που αυξάνουν με τους μεγαλύτερους ρυθμούς στην ΕΕ, ενώ τα προβλήματα των εργαζομένων και του λαού οξύνονται ραγδαία, πώς γίνονται; Από μόνα τους..; Και από την άλλη, οι εργαζόμενοι άλλων χωρών, σαν της Ισπανίας ή της Γαλλίας, που υποτίθεται πως οι κυβερνήσεις τους έχουν περισσότερο ενεργητική συμμετοχή, τι κέρδισαν; Μήπως, δεν αντιμετωπίζουν και αυτοί σοβαρότατα προβλήματα, ενώ οι αντίστοιχες ολιγαρχίες και πάνω απ' όλους οι πολυεθνικές του κεφαλαίου συσσωρεύουν κέρδη και δύναμη;

Η αλήθεια είναι πως η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί. Μόνο, που, τόσο αυτή, όσο και οι καρεκλοκένταυροι των Βρυξελλών φροντίζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αυτούς εκπροσωπούν. Γι' αυτό, άλλωστε, φτιάχνουν και Συνθήκες του Μάαστριχτ και ΚΑΠ και "νόμους της αγοράς" και άλλα παρόμοια. Πόσο περισσότερο ενεργητική, δηλαδή, τη θέλει ο Γ. Δραγασάκης; Πόσα περισσότερα, δηλαδή, να πάθουν οι εργαζόμενοι, ο λαός και η χώρα..;