ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 25 Νοέμβρη 2009
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΙΚΟ ΤΥΠΟ
Ομοβροντία ενάντια στα συμφέροντα της εργατιάς

Με πανομοιότυπο τρόπο τα ΜΜΕ προσπαθούν να χτυπήσουν τις κινητοποιήσεις του ταξικού κινήματος, συκοφαντώντας το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ

Το πρωτοσέλιδο του χτεσινού «Βήματος» είναι αντιπροσωπευτικό της ενιαίας γραμμής που διατρέχει τα χτεσινά δημοσιεύματα στον αστικό Τύπο
Το πρωτοσέλιδο του χτεσινού «Βήματος» είναι αντιπροσωπευτικό της ενιαίας γραμμής που διατρέχει τα χτεσινά δημοσιεύματα στον αστικό Τύπο
Οταν οι κινητοποιήσεις βάζουν στο στόχαστρο την καρδιά της αντιλαϊκής πολιτικής, όταν αναδεικνύουν τις πραγματικές στοχεύσεις της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της για παραπέρα πετσόκομμα των δικαιωμάτων της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, τότε σύσσωμοι οι μηχανισμοί του αστικού κράτους συντάσσονται πίσω από ενιαία γραμμή, σε ευθεία κόντρα με τις εργατικές λαϊκές κινητοποιήσεις και το δίκιο τους.

Σ' αυτή την ενιαία κατεύθυνση οικοδομούν την προπαγάνδα τους οι μεγαλοεκδότες, υπερασπιζόμενοι το δίκιο της δικής τους τάξης. Με σημαία τους χαρακτηρισμούς περί «αντιδημοκρατικών» και «ακραίων» συμπεριφορών του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ και με εξόφθαλμη παραποίηση της πραγματικότητας, στο πνεύμα «το ΚΚΕ αντιδρά επειδή είναι κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ», ο αστικός Τύπος έδωσε χτες ρεσιτάλ συκοφάντησης του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, για να δώσει αβάντα στην πολιτική της πλουτοκρατίας.

Σε ενιαία γραμμή

Παραθέτουμε ορισμένα χαρακτηριστικά δημοσιεύματα:

-- Η ναυαρχίδα του Λαμπρακέικου, το «ΒΗΜΑ», βγήκε χτες με πρωτοσέλιδο τίτλο «Η κυρία Παπαρήγα απαγορεύει τον διάλογο για το ασφαλιστικό!». Στο προβοκατόρικο σχόλιο - γραμμής στην πρώτη σελίδα αναφέρει ανάμεσα σε άλλα ότι «το ΚΚΕ στα χρόνια της μεταπολίτευσης έδρασε σταθεροποιητικά (...) Η αμφισβήτηση και η εναντίωσή του σε πολιτικές υπήρξε ισχυρή, αλλά πάντοτε εντός ορίων. Τελευταίως, δείχνει να υιοθετεί τη λεγόμενη "κινηματική" λογική, που μέχρι πρότινος αρνιόταν (...) Αλήθεια, πώς θα σχολίαζε αυτές τις πολιτικές μεταπτώσεις ο Χαρίλαος Φλωράκης;». Οι μεγαλοαστοί και η ναυαρχίδα τους απειλούν έμμεσα το ΚΚΕ ότι είναι εκτός ορίων. Αναπαράγουν το επικίνδυνο θεώρημα ότι οι διεκδικήσεις των εργαζομένων έχουν όρια και πως το ΚΚΕ κινείται στα όρια της νομιμότητας, όπως παλιότερα προπαγάνδιζαν στελέχη του ΠΑΣΟΚ.

-- Στο «ΕΘΝΟΣ» καταγράφεται ότι «τα στελέχη του ΚΚΕ όρθωσαν τείχος στο διάλογο για το ασφαλιστικό» και «με πολιορκία φρέναραν το διάλογο», ενώ βαδίζοντας την πεπατημένη συκοφαντική γραμμή που πρώτος λάνσαρε ο Γ. Παπανδρέου, η εφημερίδα ανακαλύπτει ότι το ΚΚΕ «ξαναβρήκε τη μιλιά του έπειτα από πεντέμισι χρόνια αφωνίας».

-- Στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» επισημαίνεται: «Η ρουτίνα (σ.σ. των ασφαλιστικών "διαλόγων") περιλάμβανε όλα τα γνωστά στοιχεία του σκηνικού. Κατ' αρχάς, την κινητοποίηση των συνδικαλιστών του ΚΚΕ, το οποίο κάτω από το έμβλημα του ΠΑΜΕ με μια κινητοποίηση λίγων διαδηλωτών, απέκλεισε τον χώρο εισόδου του υπουργείου (...) Η προσπάθεια δραματοποίησης του σκηνικού που επιχείρησε να επιβάλει το ΚΚΕ εμποδίζοντας τη συζήτηση, κατά τα πρότυπα και της παρέμβασής του έξω από το υπουργείο Οικονομίας και το 2007 (με την "επιτροπή σοφών") συνοδεύτηκε από τα γνωστά κλισέ των συνθημάτων που καταδικάζουν συλλήβδην όποιον έχει τη διάθεση να συζητήσει για το ασφαλιστικό». Ο δημοσιογράφος του ίδιου συγκροτήματος Π. Μανδραβέλλης ξεσάλωσε μάλιστα προχτές στον τηλεοπτικό ΣΚΑΪ, κάνοντας λόγο για «κόκκινο φασισμό» του ΚΚΕ!

-- Τα «ΝΕΑ» προτάσσουν τον τίτλο «Ασφαλιστικός πόλεμος Περισσού - κυβέρνησης» και σημειώνουν ότι «δεν είναι η πρώτη φορά που το ΚΚΕ πρωτοστατεί σε κινητοποιήσεις κατά της κυβέρνησης».

Φιλοεργοδοτικές «αναλύσεις» και χυδαιότητες

-- Σε άρθρο στην «ΑΥΓΗ» σημειώνεται: «Το ΠΑΜΕ προσπαθεί να κερδίσει τις εντυπώσεις της ημέρας, αδιαφορώντας πλήρως αν τελικά περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης στο ασφαλιστικό. Γιατί αν περάσουν, το ΚΚΕ θα είναι δικαιωμένο, οι υπόλοιποι μαζί με την κυβέρνηση "πουλημένοι" και στο φινάλε οι εργαζόμενοι μέσω της ακόμα μεγαλύτερης εξαθλίωσης που θα υποστούν με την εφαρμογή τους θα πυκνώσουν τις γραμμές του για την τελική έφοδο στο ...πουθενά (...) Το χτεσινό "φιάσκο" ανήκει εξολοκλήρου στην κυβέρνηση, που χθες επιβεβαίωσε την ανικανότητά της ακόμα και να οργανώσει στοιχειωδώς διάλογο για το ασφαλιστικό».

-- Στη «ΝΙΚΗ» σημειώνεται χυδαία: «Μαγκιές ΚΚΕ στο διάλογο για το ασφαλιστικό που δεν άφησε κανέναν να προσέλθει» και στη συνέχεια καταγράφεται: «Σε μια σύνθετη περίοδο, όπως είναι η σημερινή, το ΚΚΕ συνεχίζει, κινητοποιώντας το ΠΑΜΕ και εμποδίζοντας το διάλογο εκείνων που τον επιθυμούν, να κλείνει τα μάτια στην πραγματικότητα της σύγχρονης φτώχειας (...) Ενα μέτωπο προοδευτικών δυνάμεων θα μπορούσε να στηρίξει ό,τι θετικό και να αντιπαραταχθεί σε ό,τι θίγει τα δικαιώματα των εργαζομένων... Αλλά αυτή είναι μια δύσκολη μάχη και το ΚΚΕ, σε αντίθεση με το παρελθόν, έχει μάθει στα εύκολα».


Για ποια δημοκρατία;

Με πυρά ενάντια στο ΚΚΕ και στο ΠΑΜΕ, οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης και των υπόλοιπων κομμάτων που υπηρετούν την πλουτοκρατία, οι αστοί δημοσιολόγοι και σχολιαστές έντυπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ κάνουν τεμενάδες στη «δημοκρατία» και την «πλειοψηφία», που δήθεν εμποδίζεται από το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ να εκφραστεί! Ομνύουν στο όνομα της πλειοψηφίας και της δημοκρατίας... Εκείνης της πλειοψηφίας, που η πλουτοκρατία και τα αστικά ΜΜΕ τής αναγνωρίζουν το δικαίωμα να εκφράζεται μόνο κάθε δυο ή τέσσερα χρόνια στις εκλογές και από εκεί και πέρα να σιωπά και να παρακολουθεί παθητικά την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής σε βάρος της. Γι' αυτό και λυσσομανούν κόντρα στην οργάνωση των εργαζομένων, στη συλλογική τους πάλη, στην ίδια την οργάνωση του αγώνα τους μέσα από τα ΤΑΞΙΚΑ συνδικάτα. Γι' αυτό και στους αγώνες του ταξικού κινήματος βλέπουν «δυναμικές μειοψηφίες» ή κάποιες εκατοντάδες «νοματαίους» που δήθεν στρέφονται σε βάρος της δημοκρατίας. Αυτό που φοβούνται είναι η δυναμική που έχει η δράση τους, με πλαίσιο που ικανοποιεί τις ανάγκες του λαού και μορφές πάλης που μπορούν να συμβάλουν ώστε να βγουν μαζικά στο προσκήνιο πλατιές λαϊκές δυνάμεις, κόντρα στην πολιτική τους. Γι' αυτό και αναγνωρίζουν το δικαίωμα να ομιλούν στο όνομα των εργαζομένων μόνο στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, τα στελέχη δηλαδή του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, κρύβοντας ότι αυτές βάζουν πλάτη για την υλοποίηση μέτρων σε βάρος των συμφερόντων της πλειοψηφίας, σε βάρος των συμφερόντων των εργαζομένων που υποτίθεται πως εκπροσωπούν.

Ρίχνουν πέπλα καπνού για να μη δουν οι εργαζόμενοι ότι και αυτός ο διάλογος για το Ασφαλιστικό έρχεται να νομιμοποιήσει προειλημμένες αποφάσεις για περαιτέρω χτύπημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, για ωμό πετσόκομμα των δικαιωμάτων της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων. Αλλωστε, για την πλουτοκρατία και τους μηχανισμούς της, πεμπτουσία της δημοκρατίας είναι να θεσμοθετούνται και να εφαρμόζονται μέτρα σε βάρος της πλειοψηφίας, στο όνομα της πλειοψηφίας και μάλιστα να καταργείται το δικαίωμα της πλειοψηφίας και των ταξικών της εκπροσώπων να αντιδρούν. Μήπως δεν αυξήθηκαν «δημοκρατικά» τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης; Μήπως δεν ψηφίστηκε «δημοκρατικά» ο νόμος - πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση, μήπως δεν αποφασίζονται «δημοκρατικά» οι φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο και το πάγωμα των μισθών, μήπως δεν ιδιωτικοποιήθηκαν «δημοκρατικά» λιμάνια και αεροδρόμια; Η εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία δεν αποφάσισε για τα παραπάνω; Ηταν προς όφελος της πλειοψηφίας των εργαζομένων, της πλειοψηφίας του λαού; Οχι βέβαια. Ηταν προς όφελος της πλουτοκρατίας και των εκπροσώπων της και αυτή ακριβώς είναι η δημοκρατία τους: «Δημοκρατία» για την πλουτοκρατία και σκλαβιά για τους εργατοϋπάλληλους.

Το ΚΚΕ έχει πάρει σαφή θέση στο στρατόπεδο της ταξικής πάλης: Είναι με την εργατική τάξη και τα δικά της συμφέροντα υπερασπίζει, το δικό της αγώνα οργανώνει, τη δική της πάλη προσανατολίζει. Αυτό είναι το κριτήριο και ο γνώμονας στη δράση του ΚΚΕ: Η υπεράσπιση και διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών των εργατοϋπαλλήλων και των λαϊκών στρωμάτων. Φυσικά, αυτό δε γίνεται μέσα από συναίνεση και χαριεντίσματα με την πλουτοκρατία, ούτε με υποχωρήσεις και διαπραγματεύσεις της χασούρας των εργαζομένων. Γίνεται μόνο με ανάπτυξη της πάλης, σε ρήξη και σύγκρουση με τα συμφέροντα των μονοπωλίων, σε ρήξη και σύγκρουση με την πολιτική της πλουτοκρατίας που εφαρμόζουν στο όνομα της πλειοψηφίας τα κόμματα του κεφαλαίου, για τον άλλο το φιλολαϊκό δρόμο ανάπτυξης όπου η ιδιοκτησία θα είναι κοινωνική και όχι καπιταλιστική και ο λαός αφέντης στη δική του κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.


Ελένη ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ