ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 25 Νοέμβρη 2009
Σελ. /40
Καθένας και το μετερίζι του

Σε 60 πόλεις σ' όλη τη χώρα διαδήλωναν χτες οι εργάτες ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ. Μαζί τους στην επαρχία και οι αγρότες. Από κοντά φοιτητές και σπουδαστές. Τη θέση τους στο αγωνιστικό μετερίζι πήραν ήδη μαζί με το ΠΑΜΕ και οι χιλιάδες υπό απόλυση εργαζόμενοι των διαφόρων προγραμμάτων της ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας.

Το μέτωπο που χτίζεται, το μέτωπο που ενισχύεται, το μέτωπο που δεν τα διπλώνει, το μέτωπο που όχι μόνο δεν αρκείται σε αμυντικούς αγώνες για το πόσα θα χάσουν οι εργάτες, αλλά και διεκδικεί όλα όσα ανήκουν στους εργάτες, αυτό το μέτωπο ανησύχησε σφόδρα την αστική τάξη, τα κόμματά της, τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης που ελέγχει το κεφάλαιο.

Και εξαπέλυσαν μια ομοβροντία «διαμαρτυριών» για τη ...βία!

Ποιοι; Αυτοί που απολύουν στο σωρό εργάτες, αυτοί μιλάνε για τη βία.

Αυτοί που σκοτώνουν τα όνειρα των παιδιών, αυτοί μιλάνε για τη βία.

Αυτοί που στέλνουν απ' τη δουλειά στον τάφο τους εργάτες αυτοί μιλάνε για τη βία.

Αυτοί που δουλειά τους είναι η απρόσκοπτη λειτουργία της δικτατορίας των μονοπωλίων, αυτοί μιλάνε για τη βία.

Για να ασκήσουν ακόμα πιο βίαια την πολιτική τους στο κορμί των εργατών (τόσα χρόνια μαζεύουν νόμους κι αστυνόμους...)

Αποκαλύπτονται ως ιερή συμμαχία για την υπεράσπιση του κεφαλαίου όταν - απέναντι στους εργάτες που βγαίνουν στο δρόμο - σπεύδουν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα της αστικής τάξης για συστράτευση των πολιτικών δυνάμεων. Σπεύδουν, γιατί τους ενώνει η ίδια η ταξική θέση τους.

Η απάντηση από τη σκοπιά των εργατών ήταν και παραμένει: Ακόμα μεγαλύτερη ταξική συσπείρωση, ακόμα καλύτερη οργάνωση, ακόμα πιο καθαρά ότι και οι μικρότερες λύσεις σήμερα περνάνε μέσα από τη συνείδηση ότι το επίπεδο της πάλης πρέπει να ανεβαίνει διαρκώς, θέτοντας και πολιτικούς στόχους - γιατί όχι; - έως και το επίπεδο της εξουσίας.

Η αστική τάξη μετράει σαν καρφί στο σώμα της κάθε εργάτη που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ. Γι' αυτό και σπεύδει η κυβέρνησή της (σήμερα του ΠΑΣΟΚ, χτες της ΝΔ) όταν τα πράγματα φτάνουν στα δύσκολα, να επικαλεστεί την υφαρπαγμένη λαϊκή ψήφο για να πει στους ψηφοφόρους να «κάτσουν στ' αυγά τους» γιατί τους ψήφισαν για την εφαρμογή της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής.

Η απάντηση ήταν και παραμένει: Ταξική Ενότητα. Λαϊκή συμμαχία. Ενάντια στα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό και την εξουσία τους.

Στη μάχη που ξεκινά, αυτός που θα βγει στη σύνταξη «το ποτέ» είναι από 'δώ μεριά. Αυτός που καλείται να ζήσει με 700 ευρώ είναι από 'δώ μεριά. Αυτός που πληρώνει χρυσή την παιδεία και την υγεία του παιδιού του, είναι από 'δώ μεριά.

Εκείνοι που ζητάνε πιο φτηνούς εργάτες είναι από 'κεί μεριά.

Εκείνοι που υπογράφουν «στο όνομα των εργατών» τη σφαγή των εργατών είναι από 'κεί μεριά. Μαζί τους είναι και οι άλλοι, που την ώρα της φωτιάς δηλώνουν πως δε θέλουν να κάνουν «φασαρία».

Δεν υπάρχει μεσαίος χώρος σ' αυτή τη σύγκρουση. Η κυβέρνηση - «ρυθμιστής» είναι ένα εφεύρημα για να γέρνει η ζυγαριά μονίμως προς τα αφεντικά.

Το μόνο ζύγι που μπορεί να αποδώσει δίκιο είναι η ίδια η ταξική πάλη.

Για να πάρει τέλος η βία που ασκεί η αστική τάξη κατά του συνόλου των λαϊκών στρωμάτων.

Μέχρι τότε, άσε τα σκυλιά να αλυχτάνε, αποκαλύπτουν τη θέση του αφεντικού τους.


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ


ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Ο ΟΧΛΟΣ: «Ορισμένοι επιλέγουν τη βία και την ισχύ του όχλου για να εμποδίσουν τον διάλογο. Είναι καιρός οι πολιτικές δυνάμεις που στέκονται απέναντι σε αυτό το φαινόμενο να συσπειρωθούν και να απαντήσουν (...) ο διάλογος που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για το ασφαλιστικό πρέπει να αρχίσει χωρίς άλλη καθυστέρηση» (το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ: «Το γεγονός ότι ένα κοινοβουλευτικό κόμμα, εμπόδισε χθες τη διενέργεια διαλόγου μεταξύ της κυβέρνησης με άλλα κόμματα και κοινωνικούς φορείς για μείζονα προβλήματα, είναι ενδεικτικό (...) η κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου θα πρέπει να περιμένει αντιδράσεις και μάλιστα σφοδρές (...) πρώτιστο, λοιπόν, καθήκον της είναι μπροστά στην αναμενόμενη αυτή θύελλα αντιδράσεων να χαράξει μια συγκεκριμένη πορεία και να την ακολουθήσει αταλάντευτα» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

«ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ»: «Η ώρα της δράσης για την κυβέρνηση είναι τώρα. Η λαϊκή ψήφος τής έδωσε μία ευρύτατη πλειοψηφία και ο ελληνικός λαός την περιέβαλε με εμπιστοσύνη και ελπίδα. Κι εύλογα αναμένουν από πλευράς της τις ανάλογες κινήσεις και αποφάσεις. Τις αναμένουν τώρα που η δυναμική του εκλογικού αποτελέσματος είναι ακόμη σχετικά αμείωτη. Αύριο ή, ακόμη χειρότερα, μεθαύριο θα είναι αργά. Και η ευκαιρία θα έχει χαθεί» (από το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

ΠΡΟΒΛΗΜΑ ...ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ: «Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις λαϊκές κινητοποιήσεις - το αντίθετο (...) η εικόνα ευσταλούς συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ να σπρώχνει χυδαία τις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ (...) πέραν του απεχθούς θεάματος συνιστά βαρύτατη προσβολή» (o Γ. Παπαχρήστου στα ΝΕΑ).

ΤΑ ...ΕΞΑΣΤΗΛΑ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΟΛΟΙ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ στην καθολική επίθεση κυβέρνησης - κεφαλαίου

ΤΟ ΒΗΜΑ: Η κυρία Παπαρήγα απαγορεύει τον διάλογο για το ασφαλιστικό

ΕΘΝΟΣ: ΔΥΟ ΓΡΑΜΜΕΣ για το ...τέμπο των αλλαγών

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΤΑ 'ΚΑΝΑΝ ΘΑΛΑΣΣΑ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Σύγκρουση σε διπλό μέτωπο

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Πρώτες γκρίνιες

Ο ΛΟΓΟΣ: «ΜΠΛΟΚΟ» στο Ασφαλιστικό

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

ΑΥΓΗ: Διάλογος παρασκηνίου για το ασφαλιστικό

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Τρομάζει το χρέος των κρατών

ΤΑ ΝΕΑ: Κόκκινη κάρτα για 7 στα 10 δάνεια

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Με ποια κριτήρια θα κλείνουν τα σχολεία

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΠΑΙΖΟΥΝ με τα νεύρα των μαθητών

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΕΣΦΑΞΕ ΜΕ ΤΟ ΒΑΜΒΑΚΙ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Επιτέλους ΣΟΒΑΡΕΥΘΕΙΤΕ

ΥΠΟ-ΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ
Η εμπειρία

«Οι ένοχοι επιστρέφουν χωρίς τύψεις στον τόπο του εγκλήματος, στη συζήτηση που έχει ανοίξει στην Ευρώπη για το ασφαλιστικό ζήτημα (...) μετέτρεψαν τα συνταξιοδοτικά σε επενδυτικά ταμεία και έπαιξαν τις αποταμιεύσεις των εργαζομένων στα χρηματιστήρια και τις αγορές ομολόγων (...) πρωτοστατούν πάλι στην ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος. Το σύνθημα το είχε δώσει πριν από τρεις δεκαετίες η Μάργκαρετ Θάτσερ, απευθυνόμενη στους δύστυχους ανθρακωρύχους του βρετανικού Βορρά. "Σας πήραν τη ζωή, δεν θα τους αφήσουμε να σας πάρουν και τη σύνταξη!", τους είχε πει. Κατόπιν τους τα πήρε και τα δύο. Οταν η Θάτσερ και αργότερα ο Μπλερ ποντάρισαν την αποταμίευση των εργαζομένων στα χρηματιστήρια, το συνταξιοδοτικό σύστημα οδηγήθηκε στην καταστροφή. Σήμερα, οι βρετανικές συντάξεις είναι οι χαμηλότερες στην Ευρώπη. Το 2007, από τα 11 εκατ. των Βρετανών συνταξιούχων, περίπου τα 2 εκατ. ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας. Και 25.000 πέθαιναν κάθε χρόνο από το κρύο επειδή δεν είχαν να πληρώσουν για θέρμανση.

Οι ζημιωμένοι

Τα ίδια συνέβησαν και στη Γαλλία. Το Αποθεματικό Ταμείο που είχε δημιουργήσει ο Λιονέλ Ζοσπέν προοριζόταν να χρηματοδοτήσει τις συντάξεις από το 2020. Με προίκα 30 δισ. ευρώ, είχε τοποθετήσεις κυρίως σε μετοχές. Αποτέλεσμα: όταν ξέσπασε η κρίση έχασε 3 δισ. ευρώ. Τα ίδια συνέβησαν σε όλες τις χώρες μέλη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης που ακολούθησαν αυτό το σύστημα (...) Οι πιο ζημιωμένοι ήταν εκείνοι που κόντευαν να βγουν στη σύνταξη.

Ο διάλογος

Στη φετινή έκθεσή του, ο ΟΟΣΑ επιστρέφει αναίσχυντα στον τόπο του εγκλήματος "Η οπισθοχώρηση στις μεταρρυθμίσεις ή η αποκλειστική στήριξη στα δημόσια συνταξιοδοτικά συστήματα θα ήταν ένα βήμα προς τη λανθασμένη κατεύθυνση", γράφει μεταξύ των άλλων. Σαν να μην ήταν, δηλαδή, η κρίση μια συμφορά αλλά μια ευκαιρία για να επιταχυνθεί η ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος (...) Ο ΟΟΣΑ (...) προβλέπει πως έως το 2020 όλα τα συνταξιοδοτικά συστήματα θα έχουν προσανατολιστεί στα χρηματιστήρια επειδή το Δημόσιο δεν θα μπορεί πια να καλύπτει τα ελλείμματά τους. Τι προκάλεσε αυτά τα ελλείμματα; (...) Ποιος θα διεκδικήσει τα 10 τρισ. δολάρια που κρύβονται στους φορολογικούς παραδείσους; αναρωτιέται ο οικονομολόγος Μπερνάρ Μαρίς στο περιοδικό "Μαριάν". Στη συζήτηση για το Ασφαλιστικό, όλα μπαίνουν στο τραπέζι, όλα εκτός αυτά» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ