ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 25 Νοέμβρη 2007
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ»

(αφιέρωμα στα 90 χρόνια του ΚΚΕ)

ΜΕ ΧΑΡΑ η στήλη σήμερα θα κινηθεί σ' ένα ιδιαίτερα αγαπητό θέμα από συντρόφους και φίλους. Θέλει να τους πληροφορήσει πως η «ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ», το πολύ αγαπημένο περιοδικό της ΕΠΟΝ, το επίσημο όργανο του ΚΣ, τυπώθηκε και ο πρώτος τόμος της κυκλοφορεί. Μπορούν να τον αναζητήσουν όσοι επιθυμούν. Είναι ένας τόμος αφιέρωμα στα 90χρονα του ΚΚΕ που με τα νιάτα της ΕΠΟΝ αντάμωσαν σε μεγάλους, ηρωικούς αγώνες, σε δύσκολες ώρες.

Η ΕΚΔΟΣΗ αυτή περιλαμβάνει σε φωτογραφική ανατύπωση τα φύλλα της «Νέας Γενιάς» από 39 έως 56. Στόχος της «ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΠΟΧΗΣ» είναι η έκδοση του συνόλου των φύλλων της νόμιμης και παράνομης. Αρκετά φύλλα, κυρίως από την περίοδο της Κατοχής, δεν έγινε κατορθωτό να βρεθούν. Γι' αυτό και δεν ξεκίνησε η έκδοση από το 1ο φύλλο.

Η «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ» καλεί όποιον διαθέτει φύλλα να επικοινωνήσει μαζί της ώστε να συμβάλει σε μια πλήρη έκδοση όλων των φύλλων της «Νέας Γενιάς».

Ο ΠΡΩΤΟΣ τόμος περιλαμβάνει πρόλογο της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σ. Αλέκας Παπαρήγα, του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, Γιάννη Πρωτούλη, και του δημοσιογράφου Νίκου Καραντηνού, που στα χρόνια εκείνα ήταν αρχισυντάκτης της «Νέας Γενιάς». «Η "Σύγχρονη Εποχή", η ΚΝΕ και η ΠΕΑΕΑ προσφέρουν, γράφει η σ. Αλέκα Παπαρήγα, ό,τι καλύτερο ως αφιέρωμα στα 90χρονα του ΚΚΕ, μια πολύτιμη και ανεπανάληπτη έκδοση του κεντρικού δημοσιογραφικού οργάνου της θρυλικής ΕΠΟΝ, της "Νέας Γενιάς". Αποτελεί ένα είδος γέφυρας του χτες και του σήμερα σε μια περίοδο, που αξίζει να θυμόμαστε και να μελετάμε το παρελθόν για να γίνουμε καλύτεροι, μαχητικότεροι και ικανότεροι στο σύγχρονο αγώνα...».

«Η ΕΚΔΟΣΗ αυτή, προσθέτει η σ. Αλέκα Παπαρήγα, εκφράζει την ευγνωμοσύνη στα νιάτα της ΕΠΟΝ για τους αγώνες και τις θυσίες στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν μετά την απελευθέρωση. Ευγνωμοσύνη προς αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους, αλλά και προς εκείνους που συνέχισαν απτόητοι τον αγώνα ως ενήλικοι. Προς εκείνους που εξακολουθούν να παλεύουν παλικαρίσια με προμετωπίδα τις αγέραστες ιδέες του ΚΚΕ, του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα».

ΑΥΤΟΣ που διαβάζει τις σελίδες της «Νέας Γενιάς» εκπλήσσεται για την πολυμέρεια και την ποικιλία της ύλης του οργάνου της ΕΠΟΝ σε μια περίοδο που η νεολαία συνολικά είχε ένα σχετικά στενότερο ορίζοντα ενδιαφερόντων, σε σχέση με σήμερα.

Η ΥΛΗ της «Νέας Γενιάς» δίνει ολοζώντανα αντιπροσωπευτικά κομμάτια από το μεγαλειώδη αγώνα κατά του ιταλικού και γερμανικού φασισμού, τις θυσίες και δοκιμασίες που πέρασαν ακόμη και μικρά παιδιά.

ΣΤΟ προλογικό του σημείωμα ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Γιάννης Πρωτούλης, γράφει: «...Είναι μια έκδοση απόδειξη για το μέγεθος του ηρωισμού και της πρωτοπόρας δράσης, της δίψας για γνώση και της πολιτιστικής δημιουργίας, της πρωτοβουλίας και της υψηλής αισθητικής που μπορεί να φτάσει ένας νέος άνθρωπος μέσα από το συλλογικό οργανωμένο αγώνα όταν επιλέξει το δρόμο της ανυπακοής...».

Η ΚΝΕ με τη συμβολή της σ' αυτή την πολύτιμη έκδοση θέλει να συμβάλει στη δημιουργία ενός ανατρεπτικού μορφωτικού ρεύματος όχι μόνο στις γραμμές της αλλά συνολικά στη νεολαία. Να φέρει σε επαφή χιλιάδες νέους με την άγνωστη ιστορία του νεολαιίστικου και γενικότερα του επαναστατικού κινήματος της χώρας μας. Με πράγματα που δε διδάσκονται ούτε πρόκειται να διδαχτούν οι νέοι στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, πράγμα φυσιολογικό γιατί θα ήταν σα να διδάσκει το σύστημα το χαμό του.


Του
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ


ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ
Η λαϊκή συνείδηση εν μέσω «διασταυρούμενων πυρών»

Στον απόηχο του εκλογικού αποτελέσματος, το οποίο αποτύπωσε σ' ένα βαθμό διεργασίες σε θετική κατεύθυνση που συντελούνται μέσα στο λαό, οι πολιτικοί εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης ανοίγουν ξανά το φάκελο του εκλογικού νόμου, ως ενός από τους παράγοντες που μπορεί να συμβάλει στην πιο σταθερή λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος, να παρεμποδίσει την πιο ριζοσπαστική έκφραση αυτών των διεργασιών, να κλείσει το δρόμο σε όσους προσεγγίζουν το ΚΚΕ.

Η τάση ριζοσπαστικοποίησης που με σαφήνεια κατέγραψε το εκλογικό αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με τη μεγάλη πτώση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, το οποίο δεν κατόρθωσε να καρπωθεί τη δυσαρέσκεια από την κυβερνητική πολιτική, θορύβησε και ενεργοποίησε αμέσως τα αντανακλαστικά τους. Η επενέργεια της συζήτησης γύρω απ' τον εκλογικό νόμο είναι πολύ ευρύτερη και δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στο αν θα έχουμε ένα λιγότερο ή περισσότερο καλπονοθευτικό σύστημα.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, και μέσω αυτών η άρχουσα τάξη, μπροστά στην ολοένα και μεγαλύτερη δυσκολία τους να διαχειρίζονται τη λαϊκή οργή, καθώς όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένοι να υποχωρήσουν ούτε κατ' ελάχιστο από την πηγή που την προκαλεί, τη βαθιά άδικη πολιτική, αλλά προωθούν πιο αποφασιστικά τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, επιδιώκουν να ενισχύσουν κοινοβουλευτικά - χειραγωγώντας τις λαϊκές συνειδήσεις - το αστικό πολιτικό σύστημα, να το θωρακίσουν μέσω και του εκλογικού νόμου. Αλλωστε και τα δυο κόμματα συμφωνούν στη γερή πριμοδότηση του εκάστοτε πρώτου με 50 έδρες.

Δύναμη του λαού η αδυναμία των αστικών κυβερνήσεων

Δεν προβάλλεται τυχαία ως επιχείρημα η δήθεν ανάγκη ύπαρξης «ισχυρών κυβερνήσεων». Οταν μάλιστα έχει προηγηθεί μια ασύστολη κινδυνολογία ότι «η ΝΔ είναι ανίσχυρη κυβέρνηση». Ο λαός όμως όχι μόνο δεν πρέπει να φοβάται τις αδύναμες κυβερνήσεις στο υπάρχον σύστημα, αλλά να τις επιδιώκει. Να επιδιώκει να τις καθιστά ανίσχυρες με την ψήφο του και με την ταξική του πάλη. Η δική τους αδυναμία είναι δική του δύναμη. Η ίδια η ζωή το δείχνει. Οι ισχυρές κυβερνήσεις που υπήρξαν στη χώρα μας χρησιμοποίησαν την ισχύ τους σε βάρος των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, υπέρ της πλουτοκρατίας. Δικό τους έργο η ανέχεια, η φτώχεια, η ανεργία, η ακρίβεια, η υποαπασχόληση, οι ανατροπές εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, δημοκρατικών ελευθεριών, η τρομοκρατία και η καταστολή σε βάρος του κινήματος.

Γνωρίζουν βέβαια ότι από μόνος του ο εκλογικός νόμος δεν αρκεί να κρατά εσαεί καθηλωμένους όσους πλήττονται από τη βαθιά αντιλαϊκή αντιδραστική πολιτική που υπαγορεύουν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Γι' αυτό και παράλληλα με τη συζήτηση γύρω απ' το εκλογικό σύστημα διεξάγονται κι άλλες, π.χ., η εκλογολογία ή περί της ανάγκης αναμόρφωσης του συστήματος της δικομματικής εναλλαγής σε σύστημα διπολικής εναλλαγής. Ολα τα σφυριά τους χτυπάνε στον ίδιο στόχο, στο να εφησυχάσουν τη λαϊκή συνείδηση, να την αποπροσανατολίσουν, να ανακόψουν ριζοσπαστικές διεργασίες. Να ξανακερδίσουν και όσους έκαναν το βήμα στις προηγούμενες εκλογές ψηφίζοντας ΚΚΕ.

Για μια ακόμα φορά ανοίγοντας αυτή τη συζήτηση επιδιώκουν να καλλιεργήσουν φρούδες ελπίδες και απατηλές προσδοκίες σε όλο το λαό και ιδιαίτερα σε εκείνα τα τμήματά του που βρίσκονται σε μια πορεία χειραφέτησης απ' τα κόμματα αυτά. Οτι κάτι μπορεί να αλλάξει. Οτι κάτι καινούριο, ελπιδοφόρο θα έρθει. Θέλουν να αποσπάσουν κι άλλη περίοδο χάριτος, να δώσουν η δυσαρέσκεια και η αγανάκτηση τη θέση τους στην ανοχή. Ο λαός όμως έχει πείρα. Κι αυτή λέει ότι κανένας εκλογικός νόμος δε διαθέτει θαυματουργές ιδιότητες, δεν μπορεί να επηρεάσει και ν' αλλάξει προς το φιλολαϊκότερο την εφαρμοζόμενη πολιτική. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Τα κόμματα που εφαρμόζουν αντιλαϊκή αντιδραστική πολιτική επιλέγουν το εκλογικό σύστημα που μπορεί στη δοσμένη χρονική στιγμή να εξασφαλίσει καλύτερα την εφαρμογή της.

Η επίθεση στο ΚΚΕ προϋπόθεση της λαϊκής χειραγώγησης

Στην ίδια ρότα βρίσκεται και η προπαγάνδα που επιμένει να προβάλλει το ΚΚΕ σαν το κόμμα που παραπέμπει τη λύση των λαϊκών προβλημάτων στη λαϊκή εξουσία, αρνούμενο να συμβάλει σε μια κυβέρνηση αστικής διαχείρισης. Ενοχλεί προφανώς ότι το ΚΚΕ, τιμώντας τις προεκλογικές του υποσχέσεις αλλά και όλη την προηγούμενη πορεία του, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της αντίστασης στην αντιλαϊκή πολιτική, μέσα και έξω απ' τη Βουλή, με την προσπάθεια οργάνωσης των αγώνων. Τους «πονάει» το γεγονός ότι το ΚΚΕ συνδέει, π.χ., την πάλη για το Ασφαλιστικό, το λαϊκό εισόδημα, την αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία, Υγεία κλπ., με την αναγκαιότητα κατάργησης των καπιταλιστών, την κοινωνική ιδιοκτησία στα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, ως μονόδρομο για την οριστική λύση των λαϊκών προβλημάτων. Οτι συνδέει τον αγώνα για διεκδικήσεις μέτρων που ανταποκρίνονται στις λαϊκές ανάγκες, με την πολιτική πάλη όχι για να έρθει μια «προοδευτική κυβέρνηση», αλλά για να ανατρέψει ο λαός την εξουσία του κεφαλαίου και να κατακτήσει τη λαϊκή εξουσία. Τους «πονάει» ότι το ΚΚΕ δεν πρόκειται να συμβάλει σε μια κυβερνητική «λύση» με σημαία μιαν απάτη, π.χ., τον «ανθρώπινο καπιταλισμό», μαζί με το ΠΑΣΟΚ ή και με τον ΣΥΡΙΖΑ - τέτοια κυβέρνηση θα είναι αντιλαϊκή αφού θα είναι κυβέρνηση διαχείρισης του καπιταλισμού - ότι δεν κάνει εκπτώσεις στη γραμμή του, κάτι για το οποίο όλο και πιο πλατιές λαϊκές δυνάμεις το εμπιστεύονται.

Τη στιγμή που αυτά γράφονται και λέγονται για το ΚΚΕ, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προβάλλεται από τα αστικά ΜΜΕ σαν η «πραγματική» αντιπολίτευση. Πρωτοβουλίες του, όπως, η πρόταση κοινής δράσης που απηύθυνε στο ΠΑΣΟΚ, απολαμβάνουν αξιοσημείωτη προβολή. Αναμενόμενο αφού αυτή του η στάση υπονομεύει τη ριζοσπαστικοποίηση λαϊκών δυνάμεων, δρα ανασχετικά προς κάτι τέτοιο. Γιατί καλλιεργεί αυταπάτες ότι μπορεί αυτή η τακτική να πιέσει το ΠΑΣΟΚ σε «φιλολαϊκή αντιπολίτευση», υπό τον φόβο της απώλειας δυνάμεων. Κι ας μην έπαψε ποτέ το ΠΑΣΟΚ να είναι κόμμα των μονοπωλίων.

Είναι επίσης αποκαλυπτικά τα όσα προκύπτουν απ' το χώρο του ΠΑΣΟΚ, που επίσης τυγχάνουν της θερμής υποδοχής του αστικού Τύπου, καθώς βοηθούν στην προώθηση αντιλαϊκών σεναρίων. Κορυφαία του στελέχη μιλούν για μια «μεγάλη δημοκρατική παράταξη», με κορμό το ΠΑΣΟΚ και τη δοσμένη πολιτική που αυτό έχει - αυτή ουδέποτε τέθηκε σε συζήτηση έστω. Αν επιτευχθεί το εγχείρημα αυτοί που θα συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ θα μετακινηθούν προς τις θέσεις του και όχι το αντίστροφο, επανακαταθέτοντας στο ταμείο του ό,τι μπόρεσαν να του αποσπάσουν. Εξάλλου, αυτό δείχνει η εμπειρία τέτοιων πειραμάτων παντού όπου εφαρμόστηκαν, όποια σύνθεση κι αν είχαν, στη Γαλλία, στην Ιταλία, στη Γερμανία.

Να καταδικαστεί και η δικομματική και η διπολική εναλλαγή

Εγκαιρα, οι άνθρωποι του μόχθου, που η συνείδησή τους βρίσκεται εν μέσω «διασταυρούμενων πυρών» που στοχεύουν να «δολοφονήσουν» κάθε ίχνος ριζοσπαστικοποίησής της, πρέπει να θέσουν στο στόχαστρο της πάλης τους την αντιλαϊκή αντιδραστική πολιτική που υπηρετεί τα κέρδη των λίγων, απομυζώντας τον ιδρώτα των πολλών. Να το πιστέψουν ότι αυτή η πολιτική αντιπαλεύεται, παρεμποδίζεται, ακόμα και ακυρώνεται σε ορισμένα της σημεία, αν βρει απέναντί της ένα ισχυρό εργατικό και λαϊκό κίνημα. Αν τα κόμματα που την εφαρμόζουν αποδυναμωθούν στο μέγιστο βαθμό και συγχρόνως ισχυροποιηθεί το ΚΚΕ. Αν καταδικάσουν κι απορρίψουν εξίσου το σύστημα δικομματικής εναλλαγής και το σύστημα διπολικής εναλλαγής.

Είναι ανάγκη και έχουν συμφέρον απ' την ανατροπή αυτής της πολιτικής και του - όποιας μορφής - αστικού πολιτικού συστήματος. Καμία κυβέρνηση, κανενός σχήματος δε θα μπορέσει ποτέ να υπηρετήσει ούτε στο ελάχιστο τον εργαζόμενο άνθρωπο όσο κυριαρχεί το μεγάλο κεφάλαιο, όσο τα μέσα παραγωγής είναι ιδιοκτησία του. Οσο ο ίδιος ο λαός δεν επιβιβάζεται στο όχημα μιας πανίσχυρης λαϊκής συμμαχίας που θα τον πάει ως τη λαϊκή εξουσία.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ