Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται οι συνεννοήσεις της κυβέρνησης με την πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των άλλων ευρωπαϊκών «θεσμών» αναφορικά με την τελική διαμόρφωση των μεγεθών του κρατικού προϋπολογισμού για το 2019. Σε αυτό το φόντο, στο τραπέζι πέφτουν «βροχή» τα σενάρια αναφορικά με την λήψη του ενός ή του άλλου «ισοδύναμου» αντιλαϊκού μέτρου, με κοινό παρονομαστή την επίτευξη των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕSM), Κλ. Ρέγκλινγκ, έδειξε τις προάλλες προς την κατεύθυνση της «μερικής» εφαρμογής του μέτρου για την κατακρεούργηση των συντάξεων. Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, στο τραπέζι βρίσκεται και η πρόταση για τη «μερική» εφαρμογή του προνομοθετημένου μέτρου για το αφορολόγητο όριο, ήδη από το 2019, προκειμένου να συμπληρωθούν τα όποια «δημοσιονομικά κενά». Σε κάθε περίπτωση, η ολοκληρωτική εφαρμογή του μέτρου για το αφορολόγητο, κατά τα ήδη προβλεπόμενα, ξεκινά από το 2020.

Επιπλέον, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η πλευρά των ευρωπαϊκών «θεσμών» - χωρίς την επιβολή του μέτρου για τις συντάξεις - και με την πλήρη εφαρμογή του πακέτου με τα λεγόμενα «αντίμετρα», εκτιμά τα πλεονάσματα του 2019 στο επίπεδο του 3,2% - 3,3% του ΑΕΠ, δηλαδή χαμηλότερα από το στόχο, γεγονός που μεταφράζεται σε πρόσθετες αντιλαϊκές παρεμβάσεις ύψους άνω των 500 εκατ. ευρώ, έτσι ώστε πέρα από την επίτευξη του στόχου για το πλεόνασμα να δημιουργηθεί και ένα πρόσθετο «μαξιλάρι ασφαλείας»...

Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από την τελική επιλογή του «μείγματος» της δημοσιονομικής πολιτικής όπως προβλέπεται στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής, οι αντιλαϊκοί στόχοι για τα πλεονάσματα στη διάρκεια της επόμενης 4ετίας (μέχρι το 2022) διογκώνονται κατά 4,5 δισ. ή πάνω από 1 δισ. κατά μέσο όρο σε ετήσια βάση.

Από την πλευρά του, το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) στην τριμηνιαία του έκθεση τονίζει: «Η αίσθηση εγρήγορσης θα πρέπει να είναι ακόμη περισσότερο έντονη με δεδομένο πως στο διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον δεν αποκλείεται επιδείνωση στο επόμενο διάστημα ή ακόμη και στοιχεία κρίσης».

«Οι όποιες κινήσεις στην οικονομική πολιτική δεν πρέπει να δημιουργούν την αίσθηση ότι αυτή θα κινηθεί προς δημοσιονομικά ανεύθυνες ή προς αντιαναπτυξιακές κατευθύνσεις», επισημαίνει το ΙΟΒΕ αναφορικά με τον πυρήνα της αντιλαϊκής πολιτικής που θα εφαρμοστεί στην επόμενη περίοδο, ανεξάρτητα από το όποιο «μείγμα» και εκδοχή θα τον περιβάλλει. Σε αντίθετη περίπτωση, όπως χαρακτηριστικά τονίζεται, «η όποια αναβολή στη μείωση των συντάξεων θα είναι ιδιαίτερα βραχύβια και η περικοπή θα καταστεί αναπόφευκτη πολύ σύντομα, ενώ η αναβολή θα έχει ενδιάμεσα και ευρύτερες επιπτώσεις στην οικονομία». Δηλαδή, με απλά λόγια, σε αυτήν τη φάση ακόμη και μια πρόσκαιρη αναβολή του προνομοθετημένου μέτρου για τις συντάξεις θα λειτουργήσει ως ανάχωμα στη διαμόρφωση κατάλληλου κλίματος «επιχειρηματικής εμπιστοσύνης».

Επιπλέον, η ανάκαμψη της οικονομίας και η προσέλκυση ικανής μάζας κερδοφόρων επενδύσεων προϋποθέτουν την κλιμάκωση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, ταυτόχρονα βέβαια και σε συνδυασμό με τη δημοσιονομική πολιτική για «υπερπλεονάσματα», τη διεύρυνση της φοροληστείας απέναντι στο λαό, τη συμπίεση κρατικών κονδυλίων που αφορούν την κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών κοινωνικών αναγκών.

Σε αυτό το πλαίσιο, το ΙΟΒΕ εστιάζει στους παρακάτω άξονες και «προβληματισμούς»:

-- Στο επίπεδο της ανταγωνιστικότητας, «υπάρχει ο κίνδυνος η αύξηση της αμοιβής της εργασίας να οδηγήσει σε οπισθοδρόμηση, στο βαθμό που δεν υπάρχει σημαντική βελτίωση της παραγωγικότητας και του επιχειρηματικού περιβάλλοντος».

-- Κεντρική σημασία θα έχει «το πότε και με ποιους όρους θα επιτευχθεί η ουσιαστική πρόσβαση στις αγορές για τη χρηματοδότηση της οικονομίας, που τώρα είναι αναιμική». Σήμερα, όπως επισημαίνουν, «η οικονομία κινείται σε μια ενδιάμεση περιοχή, όπου δεν υπάρχει πλέον η προστασία των προγραμμάτων αλλά και δεν έχει ακόμη επιτευχθεί η πρόσβαση στις αγορές».

-- «Προβληματισμοί», μεταξύ άλλων, διατυπώνονται για την «υπερβολική επιβάρυνση της εργασίας μέσω ασφαλιστικών εισφορών» (διάβαζε: Των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών), για «το χαμηλό επίπεδο των δημοσίων επενδύσεων», αλλά και για τη μείωση της αξίας των ακινήτων «λόγω στρεβλωτικών χαρακτηριστικών του σχετικού φόρου».

-- Στην πλευρά της χρηματοδότησης της οικονομίας, κομβικής σημασίας είναι η βελτίωση της λειτουργίας των τραπεζών με όσο το δυνατόν πιο γρήγορους ρυθμούς. Στο «διά ταύτα» επισημαίνεται ότι «οι κινήσεις χειρισμού των μη εξυπηρετούμενων δανείων είναι θετικές, όμως δεν καταγράφονται με τον γρήγορο ρυθμό που θα μπορούσαν εάν υπήρχε ευρύτερη ισχυρή ανάπτυξη».

-- Η ύπαρξη του λεγόμενου «μαξιλαριού ασφαλείας» δεν μπορεί να προκαλεί εφησυχασμό. Οπως λένε, «όσο παρατείνεται η περίοδος μη ομαλής χρηματοδότησης, αυξάνεται και η πιθανότητα πως τελικά η χρηματοδότηση θα γίνει με δυσχέρεια», τόσο για το ελληνικό κράτος όσο και συνολικά για την ελληνική οικονομία.