Η μαζική έξοδος των τρακτέρ στις πλατείες την προηγούμενη Κυριακή, όπως ήταν αναμενόμενο, ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης, η οποία προσπαθεί να υψώσει εμπόδια στην επέκταση και στο δυνάμωμα των κινητοποιήσεων, να πλήξει τον αγώνα της αγροτιάς που παλεύει για να ζει από το χωράφι της, που δεν αποδέχεται τα ψίχουλα των «δημοσιονομικών δεδομένων».

Ετσι, ο πρωθυπουργός, Κυρ. Μητσοτάκης, στην προχτεσινή συνέντευξη Τύπου με αντικείμενο την οικονομία, αναφερόμενος στις αγροτικές κινητοποιήσεις, τις παρουσίασε περίπου ως ...εποχιακό φαινόμενο, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «κάθε Ιανουάριο και Φεβρουάριο γίνεται κουβέντα για κινητοποιήσεις», ενώ αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα ισχυρίστηκε ότι «φέτος σε μια σειρά προϊόντων έχουμε πολύ καλές τιμές».

Οι αγρότες όμως δεν βγαίνουν στους δρόμους από συνήθεια, αλλά γιατί είναι εδώ τα μεγάλα και διαχρονικά προβλήματά τους. Αυτά τους υποκινούν και τους βγάζουν ξανά στον δρόμο του αγώνα. Αγωνίζονται ενάντια στη στρατηγική θωράκισης των επιχειρηματικών ομίλων, της ΚΑΠ και της ΕΕ. Μια πολιτική που έχει «συνέχεια» από κυβέρνηση σε κυβέρνηση, αποδεικνύοντας ότι κανένα συμφέρον δεν έχουν οι αγρότες να αναμένουν «σωτηρία» από κυβερνητικές εναλλαγές.

Αλλά και οι νέες κινητοποιήσεις αποτελούν συνέχεια μιας πολύμηνης αγωνιστικής δραστηριότητας που ανέπτυξαν Αγροτικοί Σύλλογοι και Ομοσπονδίες με συντονισμένες δράσεις σε πολλές περιοχές της χώρας για τα προβλήματα που αφορούσαν τους ροδακινοπαραγωγούς, τους μηλοπαραγωγούς, τους σταφιδοπαραγωγούς, όπως το πανελλαδικό συλλαλητήριο στην «Agrotica» στη Θεσσαλονίκη, οι κινητοποιήσεις έξω από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στην Αθήνα, το μπλόκο που έστησαν οι Καρδιτσιώτες αγρότες για 12 μέρες στις αρχές Δεκέμβρη, καθώς και άλλες παρεμβάσεις στον ΕΛΓΑ, σε Περιφέρειες κ.ά.

Οι αγωνιστικές τους αποφάσεις αυτές λαμβάνονται μέσα από τις διαδικασίες του οργανωμένου αγροτικού κινήματος. Ετσι, οι σημερινές κινητοποιήσεις αποφασίστηκαν στη σύσκεψη της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων στις 8 Γενάρη, στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι 12 Ομοσπονδιών και άνω των 100 Αγροτικών και Κτηνοτροφικών Συλλόγων από όλη τη χώρα, ενώ ακολούθησαν διεξοδικές συζητήσεις στα καφενεία και στις πλατείες των χωριών, συνεδριάσεις Αγροτικών Συλλόγων και Ομοσπονδιών, νέες συσκέψεις σε επίπεδο νομών και περιοχών.

Οσο για τις «υψηλές τιμές» που τσαμπουνάει ο πρωθυπουργός, ενδεικτικές είναι οι τιμές με τις οποίες πουλήθηκαν το 2022 ορισμένα προϊόντα σε σχέση με το 2021: Τα μήλα πουλήθηκαν από 0,15 έως 0,25 ευρώ το κιλό (από 0,4 ευρώ πέρσι), τα κεράσια 1 ευρώ (από 1,35), τα ροδάκινα 0,30 ευρώ (από 0,38), τα δαμάσκηνα 0,1 ευρώ (από 0,6), τα αχλάδια 0,3 ευρώ (από 0,6), τα ακτινίδια 0,45 ευρώ (από 0,7). Αλλά και βασικά προϊόντα, όπως το βαμβάκι και το σιτάρι, εδώ και δύο μήνες πουλιούνται σε χαμηλότερες τιμές από πέρσι.

Την ίδια ώρα, τα περισσότερα αγροτικά προϊόντα φτάνουν στο ράφι και τη λαϊκή κατανάλωση πολλές φορές ακριβότερα, εξαιτίας του κυνηγιού του κέρδους από εμπόρους και μεσάζοντες. Ενδεικτικά: Πορτοκάλια: 0,3 ευρώ τιμή παραγωγού - 0,89 ευρώ στο σούπερ μάρκετ. Ντομάτες: 0,5 ευρώ τιμή παραγωγού - 2 ευρώ στη λιανική. Μήλα: 0,25 ευρώ τιμή παραγωγού - 1,5 έως 2 ευρώ στη λιανική. Πατάτες: 0,7 ευρώ τιμή παραγωγού - 1,4 στη λιανική.

Η κυβέρνηση επικαλείται το πλαίσιο της «ελεύθερης αγοράς» για να μην υλοποιεί το αίτημα για κατώτατες εγγυημένες τιμές στα προϊόντα, που θα ανταποκρίνονται στο κόστος παραγωγής και θα διασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης. Την ίδια ώρα, εξακολουθεί να προσφέρει «κατώτατα εγγυημένα κέρδη» π.χ. στους εργολάβους που εκμεταλλεύονται τις Εθνικές οδούς και τα διόδια, ή στα μονοπώλια της Ενέργειας που απολαμβάνουν όλες τις εγγυήσεις ότι θα συνεχίσουν να αυγαταίνουν τα κέρδη τους κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και συγκυρίες της αγοράς και επιδοτούνται με παχυλά προνόμια και «ζεστό» κρατικό χρήμα για τις «πράσινες» επενδύσεις τους.

Ταυτόχρονα, το κόστος παραγωγής είναι πολύ μεγαλύτερο σε σχέση με την τελευταία χρονιά. Ενδεικτικά αναφέρουμε το ακριβό πετρέλαιο, με την τιμή του να βρίσκεται εδώ και έναν χρόνο κοντά στα 2 ευρώ, το πανάκριβο ρεύμα, όπου η τιμή του από 0,07 ευρώ/KWh το καλοκαίρι του 2021, έφτασε κάποια στιγμή τα 0,21 ευρώ/KWh, ενώ σήμερα είναι περίπου 0,16 ευρώ/KWh, ενώ μεγάλες αυξήσεις σημειώθηκαν σε ζωοτροφές, λιπάσματα, αγροτικά μέσα και εφόδια.

Οσο για την προσπάθεια να αποδοθεί το υψηλό κόστος παραγωγής σε «συγκυριακούς» λόγους και εξωγενείς παράγοντες, δεν μπορεί να κρυφτεί ότι η ουσιαστική αιτία πίσω από τις τεράστιες αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα, στα καύσιμα, γενικότερα στην Ενέργεια, είναι η πολιτική της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας και της «πράσινης ανάπτυξης», η πολιτική δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την Ενέργεια την οποία υπηρέτησαν πιστά όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν την προηγούμενη περίοδο. Ανάλογα διαμορφώνουν το κόστος παραγωγής στα ύψη τα μονοπώλια που ελέγχουν αγροτικά μέσα, εφόδια, μηχανήματα, σπόρους, φάρμακα και λιπάσματα.

Η μαζικοποίηση των πολύμορφων δράσεων και η έξοδος κι άλλων τρακτέρ στις πλατείες, το δυνάμωμα της εργατικής - λαϊκής αλληλεγγύης και η κοινή δράση των αγροτών με τους εργατοϋπαλλήλους και τα άλλα λαϊκά στρώματα μπορούν να δώσουν απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική και στην προπαγάνδα που τη συνοδεύει, μπορούν να στριμώξουν ακόμη περισσότερο την κυβέρνηση, ώστε να ικανοποιηθούν δίκαια αιτήματα.

Αυτός είναι ο δρόμος που δίνει διέξοδο και όχι οι λογικές της αναμονής που καλλιεργούν επίδοξοι - παλιοί και νέοι - κυβερνητικοί «σωτήρες».