Τη στιγμή που η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου έχει εξαπολύσει μια δίχως προηγούμενο επίθεση σε βάρος των εργαζομένων στο Δημόσιο, σφάζοντας μισθούς και συντάξεις, διαλύοντας τις εργασιακές σχέσεις, καταργώντας δημόσιες υπηρεσίες και απολύοντας μαζικά τους υπαλλήλους, η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ απευθύνει απεγνωσμένες εκκλήσεις για «διάλογο». «Καλούμε την κυβέρνηση να εγκαταλείψει την πολιτική του περιορισμού των οργανικών μονάδων του Δημοσίου και των απολύσεων του προσωπικού τους, η οποία - στο πλαίσιο του μνημονίου που έχει συμφωνηθεί με την τρόικα - οδηγεί σε υποβάθμιση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών, με σοβαρότατες επιπτώσεις για τους εργαζόμενους και τους πολίτες», τονίζεται στη σχετική δήλωση της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΑΔΕΔΥ, απευθύνοντας εκ νέου έκκληση «να αποδεχθεί τις προτάσεις που επανειλημμένως έχουν καταθέσει οι εργαζόμενοι μέσω των συνδικαλιστικών τους εκπροσώπων και να επιλέξει την πρακτική του ουσιαστικού - και όχι του προσχηματικού - διαλόγου με τους εργαζόμενους για τα κεντρικά θέματα που αφορούν στο Δημόσιο». Ούτε λόγος βέβαια για αγωνιστικές κινητοποιήσεις για την παρεμπόδιση των αντεργατικών μέτρων και ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής. Πιο καθαρό μήνυμα συμβιβασμού και υποταγής δε θα μπορούσαν να στείλουν οι εργατοπατέρες της πλειοψηφίας της ΑΔΕΔΥ, που επιβεβαιώνουν διαρκώς ότι μαζί με τους εργατοπατέρες της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ είναι πολύτιμοι σύμμαχοι και συνεταίροι της τρικομματικής συγκυβέρνησης της πλουτοκρατίας προκειμένου να περάσουν τα μέτρα - σφαγείο των εργασιακών δικαιωμάτων. Οι εργαζόμενοι πρέπει να τους πετάξουν έξω από τα σωματεία και να συστρατευτούν με το ΠΑΜΕ, να συμπλεύσουν με το ΚΚΕ για να ανατραπεί αυτή η πολιτική και η εξουσία των μονοπωλίων.
Φαίνεται πως η «Αυγή» και η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όταν δεν μπορούν να στηρίξουν την πολιτική και τις θέσεις τους ψάχνουν άλλοθι στο αντιΚΚΕ μένος τους. Δεν εξηγείται διαφορετικά η προσπάθειά τους να ταυτίσουν το ΚΚΕ με τη ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ. (θέμα την Κυριακή, σχόλιο την Τρίτη), επειδή τους κάναμε κριτική ότι στηρίζουν, (με γεια τους με χαρά τους) το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα ναρκωτικά. Νομοσχέδιο το οποίο ουσιαστικά ανοίγει το δρόμο της χρήσης, της διάδοσης και της νόμιμης εμπορίας, όταν την ίδια ώρα με την πολιτική της η κυβέρνηση καταστρέφει την πρόληψη και τα προγράμματα απεξάρτησης, ενισχύοντας τη μεθαδόνη, δηλαδή τη συνέχιση της εξάρτησης, αφού αποδεδειγμένα δίπλα στη μεθαδόνη είναι και ο έμπορος με τα ναρκωτικά. Είναι λοιπόν η «Αυγή» και η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τόσο ευαίσθητη για τους ναρκομανείς που τους θέλει συνεχώς εξαρτημένους και αυξανόμενους. Αντε το πολύ πολύ να υπάρχουν και τα γκέτο όπου θα τους περιποιούνται, δίνοντάς τους και τη δόση τους, όπως γράφει σε διπλανό της σχόλιο η «Αυγή». Φαίνεται πως μέρος της «αριστεροσύνης» τους είναι και ναρκωκουλτούρα...
Τρεις μόλις ώρες το μελέτησε - κατά δήλωσή της - η Λούκα Κατσέλη. Καθόλου δεν το διάβασε, όπως είπε, ο Μ. Χρυσοχοΐδης και αναμένουμε εναγωνίως να πληροφορηθούμε πόσο... μελετηροί ήταν οι υπόλοιποι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ.
Βεβαίως, ανεξαρτήτως του πόσο το διάβασαν και πόσο το ανέλυσαν, ένα είναι το σίγουρο: Το ψήφισαν και - το χειρότερο - στη συνέχεια ...το εφάρμοσαν.
Και ομολογούμε πως ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικοί όλοι τους εάν αναλογιστούμε πως εφάρμοζαν κάτι που δε γνώριζαν.
Γενικά, πάντως, αν έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε κάποιους που υπακούν στις εντολές του κεφαλαίου χωρίς να τις μελετήσουν και σε κάποιους άλλους που υπακούν αφού τις... μελετήσουν καλά, δε διαλέγουμε κανέναν.
Είναι όλοι τους επικίνδυνοι και για τους εργαζόμενους και για το λαό και για τον τόπο και η πολιτική τους πρέπει να ανατραπεί άμεσα.
Διότι μπορεί τώρα να μην έχουμε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όμως έχουμε παρούσα την πολιτική της στην υπηρεσία του κεφαλαίου και μάλιστα με τη στήριξη αυτών που υποτίθεται πως την αντιπολιτεύονταν.
ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΟΜΩΣ ο Βενιζέλος ότι το PSI θα «βγάλει από τις πλάτες του λαού ένα βάρος 100 δισεκατομμυρίων ευρώ»! Γιατί άραγε επιμένει να παραβλέπει ότι ...θα του φορτώσει ένα άλλο βάρος που θα είναι ακόμη μεγαλύτερο;
Εκτός αν πιστεύει πως τα 70 περίπου δισ. που θα πρέπει να πληρώσουν οι εργαζόμενοι για τις ανακεφαλαιοποιήσεις, μαζί με τα περίφημα μέτρα τόνωσης της ανταγωνιστικότητας, παρέα με την ακρίβεια, την ύφεση, τη φορολογία, τις αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, την ανεργία και την υποαπασχόληση συνιστούν μικρό βάρος...