Οι απειλές και οι πιέσεις των ΗΠΑ σε βάρος του Ιράν συνεχίζονται, με αφορμή και την υπόθεση του τεράστιου δεξαμενόπλοιου «ADRIAN DARYA 1», που συνεχίζει να πλέει στη Μεσόγειο φορτωμένο με περίπου 2,1 εκατομμύρια βαρέλια αργού πετρελαίου, αξίας 130.000.000 δολαρίων.

Την περασμένη Κυριακή, έπειτα από 46 μέρες κράτησης, επιτράπηκε ο απόπλους του από το Γιβραλτάρ (βρετανικό έδαφος), μετά από απόφαση δικαστηρίου που απέρριψε ένταλμα κατάσχεσης από τις ΗΠΑ, οι οποίες θεωρούν ότι το πλοίο παραβιάζει τις κυρώσεις στο Ιράν, μεταφέροντας πετρέλαιο στη Συρία και ότι είναι ναυλωμένο από τους Ιρανούς «Φρουρούς της Επανάστασης», τους οποίους θεωρούν «τρομοκρατική οργάνωση».

Την Παρασκευή, οι ΗΠΑ έδειξαν ότι οι προειδοποιήσεις τους για βαριές κυρώσεις δεν απευθύνονται μόνο στις κυβερνήσεις των μεσογειακών χωρών, ανάμεσά τους και η ελληνική, αλλά και σε ναυτιλιακές εταιρείες, σε περίπτωση που θελήσουν να διευκολύνουν το πλοίο.

Στέλεχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, μιλώντας στο πρακτορείο «Ρόιτερς», εμφανίστηκε να λέει ότι «ο ναυτιλιακός τομέας ειδοποιήθηκε» και ότι «θα εφαρμόσουμε με επιθετικό τρόπο κυρώσεις σε όποιον παράσχει βοήθεια στο πλοίο».

Στην Ελλάδα, που αποτελεί πυλώνα του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού στην περιοχή, η κυβέρνηση της ΝΔ έσπευσε να δηλώσει ότι ευθυγραμμίζεται πλήρως με τα αμερικανικά συμφέροντα και ότι δεν θα παράσχει την παραμικρή βοήθεια στο πλοίο.

Μάλιστα, την Πέμπτη, ο Κυρ. Μητσοτάκης, σε συνέντευξή του από τη Γαλλία, σχολιάζοντας τις πληροφορίες ότι η Καλαμάτα αποτελεί ενδιάμεσο προορισμό του τάνκερ, είπε ότι «το πλοίο δεν κατευθύνεται προς την Ελλάδα. Δεν έχουμε λάβει αίτημα για να δέσει σε ελληνικό λιμάνι».

Πάντως, με βάση τα δεδομένα της Παρασκευής, το τάνκερ μπορεί να μπει σε ελληνικά ύδατα την Κυριακή, ενώ δημοσιεύματα στον διεθνή Τύπο μιλάνε για «πιθανό εγκλωβισμό του στην περιοχή». Εξειδικευμένες ιστοσελίδες, που καταγράφουν δορυφορικά τις κινήσεις των πλοίων, εμφάνιζαν το τάνκερ να βρίσκεται την Παρασκευή πάνω από την Τυνησία και κοντά στην Σικελία, με προορισμό την Καλαμάτα.

Το βέβαιο είναι ότι προκειμένου να περάσει από τη Διώρυγα του Σουέζ πρέπει να ξεφορτώσει σημαντικό μέρος του φορτίου του, κάτι που μπορεί να γίνει με μεταφόρτωση σε άλλο δεξαμενόπλοιο είτε με αναζήτηση αγοραστή.

Παράλληλα με τις απειλές για το πλοίο, προχωρούν τα σχέδια των ΗΠΑ για τη συγκρότηση πολυεθνικής ναυτικής δύναμης, με πρόσχημα την «προστασία» της διεθνούς ναυτιλίας στα Στενά του Ορμούζ και τον Κόλπο του Ομάν.

Βρετανία, Μπαχρέιν και Αυστραλία έχουν ικανοποιήσει επίσημα το αμερικανικό αίτημα για συμμετοχή σε «διεθνή» ναυτική δύναμη για την «προστασία της ναυσιπλοΐας», ενώ αρκετές ακόμα χώρες έχουν αποφύγει να πουν ένα ξεκάθαρο «όχι» με διάφορα προσχήματα. Λιγότερες είναι εκείνες που το απέρριψαν για τα δικά τους γεωπολιτικά και μονοπωλιακά συμφέροντα (π.χ. Γερμανία).

Θυμίζουμε ότι αίτημα να συμμετάσχει στην πολυεθνική ναυτική δύναμη στον Περσικό δέχτηκε και η ελληνική κυβέρνηση από τις ΗΠΑ, δίνοντας «καταρχάς θετική» απάντηση για την αποστολή φρεγάτας, σε μια επόμενη φάση.

Το ΚΚΕ, με ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ, την Τετάρτη, απαίτησε από την κυβέρνηση να απορρίψει τις αμερικανικές προειδοποιήσεις για το ιρανικό δεξαμενόπλοιο και να αποκλείσει κάθε συμμετοχή ελληνικού πλοίου ή αεροσκάφους στη λεγόμενη πολυεθνική δύναμη στον Περσικό, γενικότερα στα πολεμικά σχέδια κατά του Ιράν.

Το ΚΚΕ κατήγγειλε την αμερικανική παρέμβαση, που εντάσσεται στον ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό κλιμάκωσης της επιθετικότητας κατά του Ιράν, στο πλαίσιο των γενικότερων ανταγωνισμών στον Περσικό Κόλπο και την ευρύτερη περιοχή, σημειώνοντας ότι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για τους λαούς της περιοχής.

Τόνιζε, τέλος, ότι το δεξαμενόπλοιο έχει δικαίωμα να προσεγγίσει ελληνικό ή άλλο λιμάνι, για τις ανάγκες που αφορούν σε εφοδιασμό καυσίμων και τροφίμων, για ζητήματα ασφαλείας, τις ανάγκες του πληρώματος κ.ά., τηρώντας τους σχετικούς διεθνείς κανόνες και την εθνική νομοθεσία.

Οι κόντρες συμφερόντων γύρω από το Ιράν καταγράφηκαν στα μέσα της βδομάδας και σε ανοιχτή συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη Μέση Ανατολή, με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο, να απαιτεί παράταση του διεθνούς εμπάργκο όπλων σε βάρος του Ιράν και να απειλεί ανοιχτά με σκληρές κυρώσεις όλους όσοι δεν ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των ΗΠΑ για πλήρη «απομόνωση» της Τεχεράνης.

Ωστόσο, υπάρχουν αντιπαραθέσεις μεταξύ σύμμαχων χωρών (π.χ. Γερμανία, Γαλλία κ.ά.), που τα μονοπώλια τους έχουν ισχυρά συμφέροντα στο Ιράν και επιδιώκουν μια πιο αυτοτελή διαπραγμάτευση μαζί του.

Θα πρέπει επίσης να παρατηρήσει κανείς πως οι όποιοι «δισταγμοί» για νέα επέμβαση στον Περσικό (ιδιαίτερα μετά την τροπή που πήρε η επίθεση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους το 2003 στο Ιράκ) δημιουργούνται σε μία περίοδο που αυξάνονται οι προειδοποιήσεις ή ανησυχίες για νέα συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση.

Από την πλευρά του, το Ιράν συνεχίζει τις διπλωματικές κινήσεις απέναντι στις πιέσεις των ΗΠΑ και επιχειρεί να αξιοποιήσει τις διαφορετικές προσεγγίσεις τους με χώρες της ΕΕ, που διαφώνησαν με την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη διεθνή συμφωνία του 2015 για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα.

Ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών, Μοχάμαντ Τζαβάντ Ζαρίφ, πραγματοποίησε περιοδεία σε χώρες της Σκανδιναβικής Χερσονήσου, ενώ την Παρασκευή συναντήθηκε στο Παρίσι με τον Γάλλο Πρόεδρο, Εμ. Μακρόν. Σύμφωνα με το ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων ILNA, ο Ζαρίφ χαρακτήρισε τις συνομιλίες «παραγωγικές» και σημείωσε ότι «η Γαλλία παρουσίασε κάποιες προτάσεις και εμείς παρουσιάσαμε κάποιες προτάσεις για το πώς θα υλοποιήσουμε (την πυρηνική συμφωνία) και τα βήματα που πρέπει και οι δύο πλευρές να λάβουν». Πρόσθεσε ότι «εξαρτάται από το πώς η Ευρωπαϊκή Ενωση μπορεί να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις εντός (της πυρηνικής συμφωνίας) όπως επίσης τις δεσμεύσεις που ανέλαβε μετά (τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα) και την έξοδο της Αμερικής». Και κατέληξε: «Δεν είναι δυνατό να επαναδιαπραγματευθούμε τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα».

Ταυτόχρονα, την Πέμπτη, ο Ιρανός Πρόεδρος, Χασάν Ροχανί, συμμετείχε στην παρουσίαση του νέου συστήματος κινητής πυραυλικής αεράμυνας «Bavar 375».

Κλιμακώνει σταθερά τις προκλήσεις της η Τουρκία στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, επιδιώκοντας να δημιουργήσει και να κατοχυρώσει νέα τετελεσμένα, που θα αξιοποιήσει και στον προετοιμαζόμενο νέο γύρο του παζαριού για το Κυπριακό, αλλά και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Στο πλαίσιο αυτό εξέδωσε νέες NAVTEX για δεσμεύσεις περιοχών στην κυπριακή ΑΟΖ και στη θαλάσσια περιοχή κοντά στο Καστελόριζο, καθώς και για δέσμευση περιοχών έως το τέλος του χρόνου (!) στα λεγόμενα οικόπεδα 2, 9, 13 της κυπριακής ΑΟΖ (στα νότια της Λεμεσού), προκειμένου να κάνει σεισμογραφικές έρευνες το πλοίο «Μπαρμπαρός», που βρίσκεται στην περιοχή, όπως και τα γεωτρύπανα «Φατίχ» και «Γιαβούζ», ενώ αναμένεται και άλλο ερευνητικό, το «Ορούτς Ρέις».

Την κίνηση με το «Μπαρμπαρός» κατήγγειλε ως «ποινικό αδίκημα» η κυπριακή κυβέρνηση εκδίδοντας δική της NAVTEX.

Με δεδομένα τα παραπάνω, Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι ετοιμάζονται για τον νέο γύρο διαπραγμάτευσης στο Κυπριακό, ενόψει της συνάντησης με την ειδική απεσταλμένη του ΟΗΕ, Τζέιν Χολ Λουτ, η οποία θα μεταβεί στην Κύπρο πιθανόν στις αρχές Σεπτέμβρη για να προετοιμάσει τη συνάντηση του Κύπριου Προέδρου, Ν. Αναστασιάδη, και του ηγέτη του ψευδοκράτους, Μουσταφά Ακιντζί, με τον γγ των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες.

Η πλευρά του ψευδοκράτους ζητάει πρώτα να συμφωνηθεί η μοιρασιά των υδρογονανθράκων, ως προϋπόθεση για να προχωρήσει η συνολικότερη διαπραγμάτευση πάνω στη λεγόμενη «κοινή ανακοίνωση του Φλεβάρη του 2014» για «δύο συνιστώντα κράτη», που επί της ουσίας οδηγεί σε ντε φάκτο διχοτόμηση.

Για το ζήτημα της τακτικής στο παζάρι για το Κυπριακό είχαν συναντήσεις την Πέμπτη στην Αγκυρα με τον Πρόεδρο Ρ. Τ. Ερντογάν και άλλους αξιωματούχους ο «πρωθυπουργός» Ερσίν Τατάρ (στην πρώτη του επίσκεψη με αυτή την ιδιότητα στην Τουρκία) και ο «υπουργός Εξωτερικών» του ψευδοκράτους Κουντρέτ Οζερσάι.

Στη συνάντηση αυτή ο Ερντογάν για άλλη μια φορά επανέλαβε ότι «κανένα σχέδιο που αγνοεί την Τουρκία ή την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (σ.σ. όπως αποκαλεί το ψευδοκράτος) μπορεί να πραγματοποιηθεί στην Ανατολική Μεσόγειο».

Ταυτόχρονα, δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στον «Αττίλα» του 1974, που είχε δήθεν «ειρηνευτικό χαρακτήρα». Στο ίδιο μοτίβο και ο πρωθυπουργός του ψευδοκράτους, που δήλωσε ότι «η Τουρκία θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να παρεμβαίνει μονομερώς στην Κύπρο σε περίπτωση συμφωνίας» και ότι «οι Τουρκοκύπριοι δεν θα δέχονταν ποτέ άλλους εγγυητικούς μηχανισμούς».