Ανάμεσα στα πολλά που γράφονται αυτές τις μέρες πάνω στον αντικομμουνιστικό οίστρο των αστικών επιτελείων, ξεχωρίζουμε το εξής απόσπασμα από άρθρο που δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ: «Υπάρχει βεβαίως και το "συνεπές" ΚΚΕ. Αυτό όχι μόνο δεν καταδικάζει αυτή την εισβολή (σ.σ. αναφέρεται στα γεγονότα της Πράγας), όπως και τα γκούλαγκ, το Κατίν, τον ουκρανικό λοιμό, τα εκατομμύρια θύματα και πολλές άλλες θηριωδίες - στην κυριολεξία - του σοβιετικού και του κινεζικού - ασιατικού κομμουνισμού, αλλά και επιμένει να αντιστρέφει την πραγματικότητα, συνεχίζοντας να παρουσιάζει την Κόλαση σαν Παράδεισο. Ακούμε από πολλές πλευρές πως, αν μη τι άλλο, το ΚΚΕ παραμένει συνεπές στις ιδέες του. Το λένε για καλό. Συνέπεια να είναι και ό,τι να 'ναι. Αλήθεια, πόσο ανώριμο πολιτικό σύστημα έχουμε, την ίδια στιγμή που φοβάται τους γιαλαντζί "σταλινικούς" του ΣΥΡΙΖΑ, εραστές μόνο της εξουσίας, αφήνει στο απυρόβλητο τους γνήσιους σταλινικούς του ΚΚΕ; Αυτούς που στην Πολιτική Απόφαση του 20ού Συνεδρίου, στην ενότητα "Καθήκοντα του ΚΚΕ για την ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση", στέκονται "κόντρα στις ξεπερασμένες ιστορικά απόψεις ότι μπορεί μια μεταβατική κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού να ανοίξει τον δρόμο για την επαναστατική ανατροπή, αλλά και τις αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει μία μεταβατική ενδιάμεση εξουσία που θα στέκεται ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό, εντείνοντας τη διαπάλη με τους πολιτικούς φορείς που τις εκφράζουν". Μας λένε δηλαδή καθαρά ότι ακόμα πιστεύουν στη δικτατορία του ενός και μοναδικού κόμματος; Οποία συνέπεια!!!».

Αν και το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει ο αρθρογράφος προδίδει επιπολαιότητα ή αυθαιρεσία, η ουσία που θέλει να αναδείξει δεν αλλάζει. Στην πραγματικότητα, ομολογεί ότι η συζήτηση περί αντικομμουνισμού αφορά πρώτα και κύρια το σήμερα, τους στόχους και την προοπτική του εργατικού - λαϊκού κινήματος και τις διαφορετικές, αγεφύρωτες στρατηγικές που συγκρούονται στην οικονομία, την ιδεολογία και την πολιτική. Γι' αυτό στρέφει τους προβολείς της αντιπαράθεσης απευθείας στο ΚΚΕ, που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των εργατικών - λαϊκών αγώνων για τα σύγχρονα δικαιώματα και τις ανάγκες του λαού. Που δεν έκρυψε ποτέ ότι προγραμματικός του στόχος είναι η ανατροπή του καπιταλισμού από τη συντριπτική λαϊκή πλειοψηφία και η οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Και ότι δεν υπάρχει ενδιάμεση εξουσία ανάμεσα στη δικτατορία του κεφαλαίου, που ζούμε σήμερα, και στη δικτατορία του προλεταριάτου, δηλαδή την εργατική εξουσία. Να γιατί στάζουν τόση χολή για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε. Επειδή ξέρουν πως το σάπιο σύστημα που υπηρετούν, είναι «καταδικασμένο» να γεννάει μόνο εκμετάλλευση, πόλεμο, φτώχεια και προσφυγιά. Και πως η υποχώρηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος δεν είναι ανεπίστρεπτη στην Ελλάδα και στα άλλα καπιταλιστικά κράτη. Και πως όσο υπάρχουν κόμματα, που δεν τα 'στριψαν, δεν έβαλαν νερό στο κρασί τους και συνεχίζουν να κρατούν ψηλά τη σημαία της απελευθέρωσης από τον «χαλκά» της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, κανείς εκμεταλλευτής δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος...