Ο βουλευτής του ΚΚΕ, Γιάννης Δελής, κατά την τέταρτη συνεδρίαση της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων την Παρασκευή αναφέρθηκε σε συμπεράσματα που προκύπτουν από τη συζήτηση, στάθηκε σε πλευρές του νομοσχεδίου και κάλεσε την κυβέρνηση να το αποσύρει.

«Παρά τις συνεχείς αναφορές της κυβέρνησης και των βουλευτών της σε αποτελέσματα αμφιλεγόμενων και κατά παραγγελία δημοσκοπήσεων, παρά το συστηματικό μπαράζ υποστηρικτικής αρθρογραφίας στις ναυαρχίδες του αστικού Τύπου αλλά και σε πολυσύχναστα αστικά sites, τελικά στη συνεδρίαση της Επιτροπής με τους φορείς, αφού πρώτα οι Ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών, διερμηνεύοντας τη θέληση των μελών τους, ζήτησαν την απόσυρση του νομοσχεδίου, και αφού βέβαια εξαιρέσουμε για ευνόητους λόγους τούς κυβερνητικούς κρατικούς φορείς, όπως π.χ. η ΕΘΑΑΕ και το ΙΕΠ, τότε ξέρετε ποιος ήταν ο φορέας εκείνος που δεν μπόρεσε να κρύψει τον ενθουσιασμό του για το νομοσχέδιο;

Ο Σύνδεσμος των Ιδιωτικών Σχολείων, οι μεγαλέμποροι δηλαδή της Παιδείας! Οι οποίοι μάλιστα, αφού πρώτα δεν δίστασαν να δώσουν και δημοσίως τα συγχαρητήριά τους στην κυβέρνηση, ως γνήσιοι αντιπρόσωποι όλου του επιχειρηματικού κόσμου, και αφού υπενθύμισαν ότι η λεγόμενη "αυτονομία" των σχολείων αποτελεί κατεύθυνση του ΟΟΣΑ και της ΕΕ - γι' αυτό και συμφωνεί μαζί της και ο ΣΥΡΙΖΑ - αλλά και του ΣΕΒ, προσθέτουμε εμείς, μετά μας θύμισαν τη λαϊκή παροιμία "τρώγοντας έρχεται η όρεξη"! Μιας και στο τέλος ζήτησαν "ακόμα μεγαλύτερη ελευθερία και αυτονομία στις σχολικές μονάδες, ακόμα περισσότερη ενδυνάμωση του ρόλου του διευθυντή του σχολείου, σε συνδυασμό βέβαια με τις διαδικασίες αξιολόγησης και λογοδοσίας".

Αυτοί είναι που σας στηρίζουν, μαζί με τα λογής λογής παπαγαλάκια των ΜΜΕ, και όχι οι εκπαιδευτικοί, όχι οι γονείς, όχι η νέα γενιά, που διαδηλώνουν ενάντια στο νομοσχέδιο, όπως έκαναν και χτες (σ.σ. την Πέμπτη) σε μαζικά συλλαλητήρια μέσα στο καλοκαίρι!

Γι' αυτό και την ΑΣΓΜΕ, τους γονείς δηλαδή των μαθητών, αυτούς τους οποίους υποτίθεται ωφελεί το νομοσχέδιό σας, δεν τολμήσατε καν να τους καλέσετε, όπως οφείλατε, στην Επιτροπή και τους αποκλείσατε με αστείες δικαιολογίες.

Δημιουργείται μια εκτεταμένη ιεραρχική δομή σε όλο το εύρος της Εκπαίδευσης, στη βάση πάντα του νόμου 4547/18 του ΣΥΡΙΖΑ, εμπλουτισμένου τώρα πια και με την ατομική αξιολόγηση που εισάγει η ΝΔ.

Τα στελέχη τώρα όλης αυτής της δομής, λόγω των γραφειοκρατικών, απογραφικών και κυρίως λόγω των αξιολογικών τους καθηκόντων, αντικειμενικά θα βρίσκονται πολύ μακριά, αν όχι απέναντι, και δεν θα μπορούν ποτέ να σταθούν δίπλα στους εκπαιδευτικούς για να τους βοηθούν στη δύσκολη εκπαιδευτική τους καθημερινότητα. (...)

Σε ό,τι αφορά τώρα τη λειτουργία και τη διοίκηση του σχολείου που ετοιμάζετε: Σε ένα τέτοιο σχολείο "αυτόνομο", σε ένα τέτοιο σχολείο - επιχείρηση, δεν θα μπορούσε παρά να συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο, σχεδόν να καταργηθεί κάθε ουσιαστικός ρόλος του Συλλόγου Διδασκόντων, και οι εκπαιδευτικοί του να μετατραπούν σε απλά εκτελεστικά όργανα των άνωθεν εντολών, χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα στο σχολείο.

Ενα τέτοιο σχολείο, φυσικά, δεν μπορεί να το διοικεί παρά μόνο ένας διευθυντής, με πάμπολλες υπερεξουσίες, ένας διευθυντής - manager, ένας διοικητής, στην πραγματικότητα ένας απόλυτος άρχοντας.

Θα υπογράφει τις οικονομικές συμφωνίες του σχολείου με τους διάφορους χορηγούς, θα πουλάει στην αγορά τη χρήση των υποδομών του σχολείου, θα αξιολογεί όλους τους εκπαιδευτικούς του σχολείου και θα επιλέγει αποκλειστικά αυτός τους περιβόητους μέντορες των νέων εκπαιδευτικών και τους λεγόμενους συντονιστές των σχολικών τάξεων και των διδακτικών αντικειμένων. (...)

Ολο αυτό το αυταρχικό και αντιδημοκρατικό πλαίσιο συμπληρώνεται και με το άρθρο 107 για τη λεγόμενη αναμόρφωση του σχολικού συμβουλίου. (...) Στη θέση της σημερινής μορφής και σύνθεσής του, δημιουργείται ένα κλειστό και ελεγχόμενο όργανο που θα "τρέχει" όλες τις διαδικασίες του σχολείου - επιχείρηση, της "αυτόνομης" και οικονομικά εξαρτημένης από τους χορηγούς σχολικής μονάδας. (...)

Θεωρούμε εξαιρετικά επικίνδυνη τη διάταξη του νομοσχεδίου σε σχέση με τις αρμοδιότητες του σχολικού συμβουλίου, για την κατάθεση σχεδίου για αντιμετώπιση των κρίσεων που εμφανίζονται στη σχολική μονάδα.

Καθώς, με πρόσχημα δήθεν την αντιμετώπιση κρίσεων, ανοίγουν επικίνδυνοι δρόμοι για την παρέμβαση σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις που λαμβάνουν χώρα σε ένα σχολείο, για την καταστολή μαθητικών αγώνων και καταλήψεων, μέχρι και για παρέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα λειτουργίας του ίδιου του Συλλόγου Διδασκόντων, π.χ. για τη συλλογική απόρριψη λ.χ. μιας κυβερνητικής οδηγίας, για τη συμμετοχή σε μια κινητοποίηση κ.ά.

Τον φόβο της ομολογεί η κυβέρνηση και θέλει να "πετάξει" έξω από τα σχολικά συμβούλια κάθε ενοχλητική φωνή, να περιορίσει τη δυνατότητα της συζήτησης, να μειώσει τη συμμετοχή της σχολικής κοινότητας, να μην επιτρέψει την αμφισβήτηση των εντολών της για το σχολείο. Για τόση ελευθερία και αυτονομία μιλάμε!

Παρά τα όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση περί επιμόρφωσης, την οποία αντιλαμβάνεται ως ποινή και όχι ως δικαίωμα όλων των εκπαιδευτικών και ως υποχρέωση της πολιτείας - την οποία δεν ικανοποιεί χρόνια τώρα - φαίνεται ξεκάθαρα ο συγκεντρωτικός χαρακτήρας του μηχανισμού της αξιολόγησης ο οποίος στήνεται, απόλυτα ελεγχόμενος από το ΥΠΑΙΘ, ένα στοιχείο το οποίο διαπνέει άλλωστε και όλο το νομοσχέδιο, και φαίνεται έντονα και στον τρόπο επιλογής στελεχών.

Τι είναι αυτά που μας λέτε, ότι με την αξιολόγηση οι εκπαιδευτικοί θα κρίνουν τα αποτελέσματα της δουλειάς τους; Κάθε μέρα, κάθε ώρα που βγαίνουν οι εκπαιδευτικοί από την τάξη κρίνουν τη δουλειά τους. Συζητούν μεταξύ τους για το πώς θα τη βελτιώσουν.

Λέτε, θα ενημερώνονται οι γονείς για τα αποτελέσματα στο σχολείο. Ολοι οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν επαφή με τους γονείς, δεν τους ενημερώνουν για τα παιδιά τους;

Σε όλον αυτόν τον καιρό της καραντίνας, ποιοι νομίζετε ότι κράτησαν ζωντανή τη σχέση ανάμεσα στο σχολείο και στα παιδιά;

Μηχανισμό για την επιβολή της αντιεκπαιδευτικής κυβερνητικής πολιτικής στήνετε, και όποιος εκπαιδευτικός τον αμφισβητεί, όποιος τον αντιμάχεται, όποιος υπερασπίζεται τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών, τότε απειλείται και με στέρηση μισθού, αλλά και με τον αποκλεισμό του για 8 ολόκληρα χρόνια από την επιλογή οποιασδήποτε στελεχιακής θέσης, ακόμα και αυτής του υποδιευθυντή του σχολείου!

Πρόκειται για τη γνωστή τροπολογία Γεροβασίλη, με την οποία η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2017 ποινικοποιούσε την απεργία - αποχή των εργαζομένων στο Δημόσιο ενάντια στην αντιδραστική αξιολόγησή τους. Αυτήν την επαίσχυντη νομοθετική σας διάταξη αξιοποιεί τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ!

Πάμε τώρα λίγο και στην πολυδιαφημισμένη "αυτονομία" των σχολείων, με την οποία επί της ουσίας συμφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ και το δηλώνει μάλιστα ευθαρσώς, απλά τη θέλει λέει λίγο διαφορετική, "πασπαλισμένη" και με λίγη δημοκρατία.

Πρέπει να είναι καθαρό στις λαϊκές οικογένειες: Το σχολείο που ετοιμάζετε στόχο έχει την κατηγοριοποίηση των μαθητών, τη διάσπαση της ενιαίας γνώσης που πρέπει να δίνεται σε όλα τα παιδιά, γι' αυτόν τον σκοπό αξιοποιεί και την "αξιολόγηση" των μαθητών.

Το καινοτόμο κρίνεται βασικά από τον σκοπό και το περιεχόμενο και όχι από τις μορφές της αξιολόγησης. Η Παιδαγωγική δεν είναι ένα απλό άθροισμα τεχνικών διδασκαλίας και ελέγχου, αλλά επιστήμη, που σκοπό πρέπει να έχει τη δημιουργία ανθρώπων ικανών να γνωρίζουν και να αλλάζουν τον κόσμο.

Οσα "καινοτόμα" και δήθεν εναλλακτικά μοντέλα κι αν παρουσιάσει το ΥΠΑΙΘ, αυτά δεν φέρνουν αυτόματα και την αναβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Το καθοριστικό στοιχείο είναι ο σκοπός της Εκπαίδευσης και το περιεχόμενο των σχολικών μαθημάτων, το τι άνθρωπο θέλουμε να ετοιμάζει το σχολείο. (...)

Το τελευταίο διάστημα συνεχώς η κυβέρνηση, για μια σειρά παρεμβάσεις της, όπως π.χ. η ελάχιστη βάση εισαγωγής, επικαλείται τα ακαδημαϊκά κριτήρια.

Αναρωτηθήκατε όμως, κυρία υπουργέ, τι είναι αυτό που πραγματικά φταίει για τις χαμηλές επιδόσεις στις εξετάσεις;

Γιατί άραγε συμβαίνει αυτή η πτώση του μορφωτικού επιπέδου της νέας γενιάς;

Κι αυτό είναι άσχετο με τη συνεχή υποκατάσταση της γνώσης της επιστημονικής στο σχολείο από τις εφήμερες δεξιότητες που μαζικά προωθούνται τα τελευταία χρόνια στα σχολεία;

Για ποιες κοινωνικές δεξιότητες μιλάτε, όταν αφαιρέσατε εν μία νυκτί τα μαθήματα των κοινωνικών επιστημών, ένα στίγμα που θα σας κατατρέχει μέχρι να τα επαναφέρετε και να πάρουν τη θέση που τους αξίζει στο σχολικό πρόγραμμα».