Ηταν μία από τις μέρες που οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους βιώνουν με απίστευτα βίαιο τρόπο την καταστροφή που προκαλεί ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης. 102 άνθρωποι νεκροί, ανυπολόγιστες καταστροφές, μνήμες στους ζωντανούς που τους στοιχειώνουν για την υπόλοιπη ζωή τους.

Η μεγάλη φωτιά που ξεκίνησε από το βουνό της Πεντέλης κατέστρεφε ανεξέλεγκτα ό,τι έβρισκε μπροστά της, εξαιτίας των εγκληματικών ελλείψεων σε πρόληψη και πυροπροστασία. Εν έτει 2018 στο μεγαλύτερο αστικό κέντρο της χώρας, εκεί που εδρεύουν όλες οι κρίσιμες και νευραλγικές υπηρεσίες της Πολιτικής Προστασίας, χάθηκαν δεκάδες άνθρωποι. Και αν ακούστηκαν πολλά από την τότε κυβέρνηση και τους κάθε λογής αρμόδιους, για την «κακιά στιγμή», τα «ανθρώπινα λάθη», τους «λάθος χειρισμούς» ή τη γνωστή πλέον καραμέλα της «ατομικής ευθύνης», όλα αυτά δεν είναι σε καμία περίπτωση ικανά να κρύψουν την πραγματική αιτία, την πηγή του κακού.

Οι αδικοχαμένοι της φονικής καταστροφής, μαζί με τους πάνω από 170 τραυματίες, τους δεκάδες εγκαυματίες που ακόμα και σήμερα, τρία χρόνια μετά, δίνουν τη μάχη για να επουλώσουν τις πληγές τους, είναι οι αδιάψευστοι μάρτυρες ότι προτεραιότητα του αστικού κράτους δεν είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής και της λαϊκής περιουσίας, αλλά των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.

INTIME NEWS

Παρά τις μέχρι σήμερα εξαγγελίες των κυβερνήσεων, της Περιφέρειας και των δήμων, τα περισσότερα προβλήματα, όπως στεγαστικά και άλλα, παραμένουν, με ευθύνη της σημερινής αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης, ενώ οι όποιες νομοθετικές προθεσμίες τέθηκαν για την ελάχιστη ανακούφιση των πυρόπληκτων ουσιαστικά έχουν λήξει.

Η πραγματικότητα σήμερα είναι ότι συνεχίζεται η μη έγκαιρη καταβολή της πενιχρής επιδότησης ενοικίου, με το αίτημα αυτή να είναι μηνιαία και όχι τρίμηνη, όπως και η μη καταβολή όλου του ποσού για την αποκατάσταση κατοικιών.

Η πραγματικότητα σήμερα είναι ότι παραμένουν τα προβλήματα που γεννά το ειδικό χωροταξικό σχέδιο και τα προβλήματα με τις δασικές εκτάσεις. Πιο συγκεκριμένα, κατοικίες που κάηκαν και ανήκουν στους οικισμούς Προβάλινθος και Αμπελούπολη έχουν εξαιρεθεί, και οι ιδιοκτήτες τους δεν έχουν πάρει τις αναγκαίες αποζημιώσεις για να επισκευάσουν τα σπίτια τους. Η επίσημη κυβερνητική δικαιολογία είναι ουσιαστικά η αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας και του χαρακτήρα της έκτασης. Παρόλο που φορείς του κράτους (υπουργείο Γεωργίας, Διεύθυνση Εποικισμού, υπουργείο Περιβάλλοντος κ.λπ.) έχουν εγκρίνει τη νομιμότητα της απόκτησης της έκτασης από τον συνεταιρισμό, η έκταση έχει νόμιμα αγοραστεί, μετεγγραφεί, έχει κατασκευαστεί οδικό δίκτυο, οικοδομικά τετράγωνα και έχουν ανεγερθεί πάνω από 150 σπίτια, την ίδια στιγμή άλλοι κρατικοί φορείς (Γενική Γραμματεία Δασών, Δασική Υπηρεσία της περιοχής) θεωρούν ότι η έκταση ανήκε από την ίδρυση του ελληνικού κράτους στο Δημόσιο και χαρακτηρίζεται δημόσια διακατεχόμενη και δασική έκταση. Αυτές τις αντιφάσεις, ως αποτέλεσμα της πολιτικής εμπορευματοποίησης της γης που ασκήθηκε διαχρονικά από όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, τις πληρώνουν οι πληγέντες.

Την ίδια στιγμή συνεχίζεται η προσπάθεια «έξωσης» των ελάχιστων οικογενειών που φιλοξενούνται στο ΚΕΔΑ/Ζ και στα ΚΑΑΥ στο Ζούμπερι. Συγκεκριμένα, από τα 150 άτομα στο Κέντρο Ετοιμότητας Διασποράς Αεροπορίας και τα 84 άτομα στο ΚΑΑΥ, αυτήν τη στιγμή έχουν απομείνει 20 οικογένειες. Οι διοικήσεις του ΚΕΔΑ/Ζ - ΚΑΑΥ και το υπουργείο Εθνικής Αμυνας ζητούν την απομάκρυνση των οικογενειών από τους χώρους μέχρι τέλος Ιούλη, φορτώνοντας την ευθύνη στους πληγέντες που παραμένουν στις κατασκηνώσεις, τη στιγμή που το κράτος δεν έχει φροντίσει ούτε για την πλήρη αποκατάσταση των σπιτιών τους ούτε να δοθούν τα ψίχουλα για το επίδομα ενοικίου.

Στον αντίποδα των αργόσυρτων διαδικασιών που δοκιμάζουν την υπομονή των πληγέντων βρίσκεται η βιασύνη των κυβερνήσεων, χτες του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα της ΝΔ, να προχωρήσουν τα σχέδια ανάπλασης, με κριτήριο την εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων, που δείχνουν το «ενδιαφέρον» τους για την περιοχή.

Ενδεικτικό είναι το ειδικό πολεοδομικό σχέδιο που παρουσίασε η κυβέρνηση από πέρυσι. Ενα σχέδιο ενταγμένο στη λογική της προσέλκυσης επενδύσεων, που δίνει αβάντα στους επιχειρηματικούς ομίλους και προσφέρει έδαφος κερδοφορίας αξιοποιώντας τα «φιλέτα» γης. Μοναδικό μέλημα της κυβέρνησης είναι η πολεοδομική συγκρότηση του νέου οικισμού, που εντάσσεται στον γενικότερο σχεδιασμό για τη δημιουργία ενός τουριστικού πόλου στην ευρύτερη περιοχή, με γνώμονα τις ανάγκες των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Κάτι τέτοιο άλλωστε περιλαμβάνεται και στο Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αττικής, αλλά και στα «αναπτυξιακά» σχέδια για την Ανατολική Αττική. Στη συγκεκριμένη δε περιοχή, σημείο αναφοράς είναι το λιμάνι της Ραφήνας.

Από την εκδήλωση

Οι υποδομές παραμένουν ανύπαρκτες, οι υπηρεσίες υποστελεχωμένες, υποχρηματοδοτούμενες, για να εξασφαλίζεται ζεστό χρήμα στους επιχειρηματικούς ομίλους για να στηρίζουν την ανάκαμψη των κερδών των λίγων. Πέρασαν 3 ολόκληρα χρόνια. Εκφωνήθηκαν λόγοι από την προηγούμενη και τη σημερινή κυβέρνηση. Πέρασαν πολλές φορές και φωτογραφήθηκαν. Το μαχαίρι θα έφτανε στο κόκαλο. Θα γίνονταν ριζικές αλλαγές. Η Πυροσβεστική παραμένει υποστελεχωμένη και υποχρηματοδοτούμενη με μειωμένους χρόνο με το χρόνο πόρους από τον κρατικό προϋπολογισμό. Η Περιφέρεια Αττικής συνεχίζει να μην διαθέτει ούτε ένα όχημα να στείλει, αλλά πριν από κάθε αντιπυρική περίοδο δαπανά τεράστια ποσά σε εργολάβους για υδροφόρες. Η εμπορευματοποίηση της γης, τα ξενοδοχεία πάνω στον αιγιαλό και οι βίλες που έφραζαν το δρόμο για τη θάλασσα είναι στη θέση τους και τώρα δεν βαφτίζονται παγίδες θανάτου και αυθαίρετη δόμηση, αλλά ευκαιρίες ανάπτυξης!

Το αστικό κράτος δεν είναι πάντα γυμνό. Οταν πρόκειται για τους επιχειρηματικούς ομίλους είναι ταχύτατο για τις φοροαπαλλαγές τους, την ψήφιση και προώθηση αναπτυξιακών νόμων, το ξεκοκάλισμα ευρωπαϊκών προγραμμάτων και προγραμμάτων δημόσιων επενδύσεων, για την ψήφιση αντεργατικών εκτρωμάτων όπως το πρόσφατο που κάνει το 8ωρο 10ωρο και 12ωρο και τη δουλειά λάστιχο, βάζει νέα εμπόδια στη συλλογική διεκδίκηση των εργαζομένων, στερεί το δικαίωμα στα παιδιά του λαού να σπουδάσουν με το επιχείρημα ότι «δεν μπορούν να σπουδάζουν όλοι» εκτός αν έχουν να πληρώσουν τα ιδιωτικά κολέγια. Τότε δεν υπάρχει περιορισμός.

Ο Γ. Πρωτούλης

Είναι αποφασιστικό το αστικό κράτος όταν είναι να αφαιμάξει το πενιχρό εισόδημα των εργαζομένων και του λαού με φόρους δυσβάσταχτους, να βγάλει στο σφυρί τη δημόσια περιουσία και να τη δώσει σε ιδιώτες, να ψηφίζει δέκα δέκα τους αντιλαϊκούς νόμους, να ανοίγει κεφάλια αγωνιστών, να καταδικάζει απεργίες, να βγάζει παράνομους αγώνες, να φέρνει χωματερές παρά την αντίδραση των κατοίκων. Εκεί δεν υπάρχει γύμνια.

Γύμνια έχει όταν είναι να προσλάβει γιατρούς και νοσηλευτές και να φτιάξει ΜΕΘ για τα νοσοκομεία, να προσλάβει προσωπικό για τα δασαρχεία, την Πυροσβεστική, την Πολιτική Προστασία, τους δήμους, όταν είναι να δώσει για τη στήριξη των πυροπαθών, πλημμυροπαθών, με καθυστέρηση ακόμα και τα λίγα που δίνουν, όταν είναι να καθαριστεί το τοξικό χώμα για να ανασάνουν όσοι καταστράφηκαν, να έρθει το ρεύμα, το νερό, να δοθεί άμεση αποζημίωση. Εδώ υπάρχουν καθυστερήσεις, όροι, προϋποθέσεις, έλεγχος. Τεράστια ταλαιπωρία.

Την ίδια ακριβώς περίοδο που τα αναγκαία δασικά αντιπυρικά έργα δεν εκτελούνταν πολύ καιρό λόγω υποχρηματοδότησης, στην Πυροσβεστική οι πόροι και το ανθρώπινο δυναμικό έχουν περικοπεί κατά 50%, την ίδια ακριβώς περίοδο που η καταστροφή και οι συνέπειες ήταν ανοικτές πληγές, με εντατικούς ρυθμούς συνεχίζονταν τα έργα για την κατασκευή του ΧΥΤΑ στο Γραμματικό, το οποίο έφτασε, από 19 εκατ. αρχικό προϋπολογισμό μετά από 7 αναμορφώσεις και 12 παρατάσεις, στο ποσό των 35 εκατ. ευρώ, δηλαδή το 80% του προϋπολογισμού για ΧΥΤΥ όλου του Λεκανοπεδίου, καταστρέφοντας και από πάνω και 100 στρέμματα δασικής έκτασης!

Για να υπάρχει σύγκριση, για την αποκατάσταση μιας ολόκληρης κατεστραμμένης περιοχής η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στα καμένα είχε ανακοινώσει το ανεπαρκές ποσό των 20 εκατ. Τι δόθηκε από αυτά και πού; Η σημερινή κυβέρνηση η οποία επένδυσε πολιτικά πάνω στην καταστροφή της περιοχής, πόσα και τι έδωσε για την αποκατάσταση της περιοχής; Ολοι μπορούμε να δώσουμε απάντηση. Εκεί που υπάρχει επιχειρηματικό ενδιαφέρον τα πράγματα τρέχουν πολύ γρήγορα.

Βλέπετε ότι το κράτος δεν είναι ουδέτερο, όταν είναι για τα επιχειρηματικά συμφέροντα, για το καπιταλιστικό κέρδος δεν υπολογίζει κόστος.

Τον Αύγουστο του 2018, από την πλατεία της Νέας Μάκρης το μόνο κόμμα που ήρθε, διαδήλωσε και κατέθεσε έπειτα, όπως είχε κάνει και πριν την καταστροφή, μέσα και έξω από τη Βουλή, μέσα και έξω από το Περιφερειακό Συμβούλιο συγκεκριμένες διεκδικήσεις, ήταν το ΚΚΕ. Απαιτήσαμε μαζί με τους κατοίκους:

-- Αμεση αποζημίωση κατοίκων και επαγγελματιών της περιοχής στο 100% της συνολικής ζημιάς.

-- Να υπάρξουν μέτρα ασφαλούς στέγασης, καθαριότητας και υγιεινής για όσους δεν μπορούν να μείνουν στην οικία τους, επιδότηση ενοικίου για όσους το χρειάζονται.

-- Αμεση αποκατάσταση των υποδομών, όπως της ύδρευσης, της ηλεκτροδότησης, της τηλεφωνίας, χωρίς την επιβάρυνση των καταναλωτών για τη σύνδεσή τους στο δίκτυο κ.λπ.

-- Να γίνει απορρύπανση της περιοχής.

-- Να γίνουν οι απαραίτητες μελέτες - μετρήσεις και να υλοποιηθούν ΤΩΡΑ έργα που σχετίζονται με την αντιμετώπιση πλημμυρών και πιθανής μόλυνσης του εδάφους, της ατμόσφαιρας και του υδροφόρου ορίζοντα στις πυρόπληκτες περιοχές.

-- Εξασφάλιση δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλους με ευθύνη του κράτους. Να υπάρξουν άμεσα μέτρα στήριξης των Κέντρων Υγείας Ραφήνας και Νέας Μάκρης, με μόνιμο προσωπικό και μέσα.

-- Να παρθούν ειδικά μέτρα για τα σχολεία της περιοχής, με στήριξη παιδιών, γονιών, εκπαιδευτικών.

-- Να φτιαχτεί σύγχρονος οικισμός με ευθύνη και χρηματοδότηση του κράτους, με χωροταξικό σχεδιασμό που να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.

-- Να απαλλαγούν από τα δημοτικά τέλη όλοι οι πληγέντες.

-- Να παρθούν μέτρα ουσιαστικής στήριξης εργαζομένων και επαγγελματιών που έχουν χάσει τη δουλειά τους.

-- Να παγώσουν όλα τα χρέη σε εφορία, ΕΦΚΑ, τράπεζες, ΟΤΑ, χωρίς τόκους και προσαυξήσεις.

-- Να καθαριστεί και να προστατευτεί το πευκοδάσος του Σχινιά με ευθύνη του κράτους.

-- Να σταματήσει κάθε σχεδιασμός για τη δημιουργία ΧΥΤΑ στο Γραμματικό, που θα βάλει ταφόπλακα στην περιοχή. Να αποδοθεί ο χώρος αυτός στους κατοίκους για τις ανάγκες πολιτισμού και άθλησης.

-- Να αντιμετωπιστούν ΑΜΕΣΑ οι ελλείψεις στους τομείς της δασοπροστασίας και πυρόσβεσης και να εκπονηθεί σχέδιο αντιμετώπισης παρόμοιων φαινομένων.

Οσες λύσεις δόθηκαν ήταν κάτω από την πίεση, δεν μας ικανοποιούν, τα οξυμένα προβλήματα παραμένουν. Το κυριότερο είναι ότι παραμένει η εγκληματική γύμνια του κρατικού μηχανισμού στην πρόληψη, στην αντιμετώπιση έκτακτων και επικίνδυνων καταστάσεων με:

• Την έλλειψη ολοκληρωμένων σχεδίων αντιμετώπισης που να λαμβάνουν υπόψη το σύνολο των κινδύνων.
• Την ανεπάρκεια υποδομών και μέσων αντιμετώπισης και προστασίας του πληθυσμού, όπως είναι για παράδειγμα η έλλειψη μέσων, διαδικασιών και οδών διαφυγής και εκκένωσης σε περίπτωση ενός μεγάλου τεχνολογικού ατυχήματος ή μιας φυσικής καταστροφής, που θα απειλεί την ασφάλεια του πληθυσμού.

Κανένας και καμία δεν πρέπει να ξεχάσει την προσπάθεια της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, των συγκροτημάτων του Τύπου, συνολικά του συστήματος να στρέψει την οργή και την απόγνωση μετά τη σοκαριστική καταστροφή ενάντια στους ίδιους τους κατοίκους, να φορτώσει στους ίδιους τους κατοίκους την αιτία της καταστροφής με την αυθαίρετη δόμηση. Τότε έκανε την εμφάνισή της η θεωρία της ατομικής ευθύνης, που γνωρίσαμε πολύ καλύτερα μέσα στην πανδημία!

Δεν αγνοούμε τις προσωπικές ευθύνες που μπορεί να υπάρχουν.

Η προσωπική ευθύνη όλων μας υπάρχει κυρίως όταν στο όνομα μιας πρόχειρης ψευτο-λύσης, παραβλέπουμε ότι θα πληρώσουν ακόμα πιο βαριά τα παιδιά μας.

Οταν ανεχόμαστε την κερδοσκοπία στη γη, στο νερό, στη φύση γενικότερα.

Οταν δεν αγωνιζόμαστε για να υπάρξει πραγματική φιλολαϊκή λύση.

Οταν δεν αντιδρούμε στους πολιτικούς ενόχους, πολύ περισσότερο όταν τους δίνουμε τη δυνατότητα να καθίσουν στο σβέρκο μας.

Αυτοί οι ίδιοι είναι που έφεραν νόμο τακτοποίησης των αυθαιρέτων, αμέσως μόλις έπεσαν τα φώτα από την καταστροφή και τη βρώμικη προπαγάνδα που συνοδευόταν με τις γελοιότητες παραγόντων που πήγαιναν με μπουλντόζες και γκρέμιζαν κάτι ψευτοφράχτες και ξήλωναν τις γαριφαλιές!

Οταν είναι να στήσουν ένα ολόκληρο σύστημα κομματικών πελατειακών σχέσεων που μετέτρεψε και μετατρέπει έως σήμερα χιλιάδες λαϊκές οικογένειες σε ομήρους, εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη να αποκτήσει κάποιος ένα σπίτι, όταν είναι να κάνουν έργα που έχει ανάγκη το μεγάλο κεφάλαιο, τότε δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Οταν, όμως, είναι να κάνουν έργα υποδομής για να προστατεύσουν τον λαϊκό κόσμο, τότε του ρίχνουν το ανάθεμα και ανακαλύπτουν την άναρχη δόμηση!

Στη μεγάλη καταστροφή του 2018 διαπιστώθηκε από όλους με τραγικό τρόπο ότι ολόκληρη η Ανατολική Αττική με 500.000 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι το καλοκαίρι αυξάνονται, δεν έχει ένα κρατικό νοσοκομείο και τα Κέντρα Υγείας είναι λίγα και ανεπαρκή, χωρίς γιατρούς βασικών ειδικοτήτων. Τα ασθενοφόρα μετέφεραν τους καμένους στο «Θριάσιο» Νοσοκομείο στην Ελευσίνα! Με την εκδήλωση της πανδημίας οι τραγικές ελλείψεις ξαναήρθαν στο προσκήνιο με δραματικό τρόπο. Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού που όλοι ακούσαμε είναι να μην υπάρχει δεύτερο κρατικό νοσοκομείο σε απόσταση 30 χιλιομέτρων, για να υπάρχει χώρος για την ιδιωτική Υγεία, η οποία προστατεύτηκε με προκλητικό τρόπο.

Η κυβέρνηση της ΝΔ παρουσίασε το ειδικό πολεοδομικό σχέδιο για το Μάτι. Η κυβερνητική εξαγγελία έκανε λόγο για χωρική οργάνωση μιας περιοχής 8.000 στρεμμάτων, από τα οποία τα 2.600 πολεοδομούνται για πρώτη φορά.

Επιπλέον, η κυβέρνηση της ΝΔ παρουσίασε σχέδιο για την ανάπλαση της περιοχής ενταγμένο στη λογική της προσέλκυσης επενδύσεων, σχέδιο - «αβάντα» για τους επιχειρηματικούς ομίλους που βρίσκουν έδαφος για την κερδοφορία τους αξιοποιώντας «φιλέτα» γης μετά την καταστροφή.

Βρεθήκαμε στο ίδιο έργο θεατές με τα χωροταξικά σχέδια με τα οποία αλλάζουν τις χρήσεις γης για να προωθηθούν οι επενδύσεις των επιχειρηματικών ομίλων. Και όταν έρθει η καταστροφή, το ανάθεμα θα το ρίξουν ξανά στην ατομική ευθύνη και τους κατοίκους.

Οι περιοχές που προστατεύονται από τη δασική νομοθεσία ή άλλες διατάξεις φτάνουν περίπου τα 4.250 στρέμματα. Σχεδιάζεται κατεδάφιση για 140 σπίτια και 340 μάνδρες και αυλές.

Την ίδια στιγμή που χωροθετούν με κριτήριο τις επενδύσεις, την ίδια ώρα αφήνουν ολόκληρους οικισμούς, όπως ο Προβάλινθος, εκτεθειμένους, απροστάτευτους και τους κατοίκους ομήρους, να μην μπορούν να πάρουν ούτε καν αποζημίωση για να φτιάξουν τα κατεστραμμένα σπίτια τους. Αυτό είναι το κριτήριό τους.

Δεν γίνεται ολοκληρωμένη αντιμετώπιση της καταστροφής με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες για ποιοτικά καλή, σύγχρονη και φτηνή κατοικία. Το κόστος των ζημιών για τις οποίες ευθύνονται οι κυβερνήσεις θα το πληρώσουν για άλλη μια φορά οι λαϊκές οικογένειες, ενώ από το ειδικό πολεοδομικό σχέδιο δεν εξασφαλίζονται:

• οι απαραίτητοι κοινόχρηστοι χώροι σε περίπτωση νέας πυρκαγιάς ή σεισμού
• η αντιμετώπιση της μαζικής διαφυγής όταν τυχόν ξαναχρειαστεί
• τα πάρκινγκ αυτοκινήτων θα σταθμεύουν ξανά σε ίδιους δρόμους των 2-3 μέτρων,

Δεν εξασφαλίζεται ούτε η ασφάλεια των κατοικιών δίπλα στα ρέματα και η αυθαίρετη εκτός σχεδίου και σε δασικές εκτάσεις δόμηση.

Το «πάθημα» δεν έχει γίνει «μάθημα».

Η ίδρυση της εταιρείας «Μάτι Ξανά», που μόνο το ΚΚΕ καταψήφισε στη Βουλή, αποτέλεσε εργαλείο μετάθεσης της κρατικής ευθύνης στις πλάτες της τοπικής κοινωνίας. Και σήμερα το βλέπουν ακόμα καλύτερα οι φορείς της περιοχής.

Τόσο από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της ΝΔ δεν αντιμετώπισαν τα προβλήματα των πυρόπληκτων, δεν έχει προχωρήσει το θέμα των αποζημιώσεων για ανακατασκευή και επισκευή των κατοικιών, αρκετοί παραμένουν σε νοικιασμένα σπίτια, πολλοί υποχρεώνονται να επανακαταθέσουν διάφορα έγγραφα σε δημόσιες υπηρεσίες. Πολλοί κάτοικοι έχουν μπλέξει σε δαιδαλώδεις διαδικασίες στο θέμα της αποκατάστασης των σπιτιών τους.

Απέναντι λοιπόν στα κάλπικα δίπολα για το ποια δύναμη είναι περισσότερο ή λιγότερο «πράσινη», ανάλογα με τα τμήματα του κεφαλαίου που υπηρετεί περισσότερο, για το ποιος είναι «ικανός» ή «ανίκανος» για τη διαχείριση μεγάλων καταστροφών, η λαϊκή πάλη πρέπει να βάλει στο στόχαστρό της την ίδια την αιτία τους, την καπιταλιστική εκμετάλλευση, που είναι ασυμβίβαστη με την προστασία της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος.

Η πραγματική διέξοδος είναι ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός της κοινωνικοποιημένης παραγωγής για τη διασφάλιση της λαϊκής ευημερίας και του περιβάλλοντος, ο σοσιαλισμός. Είναι το σύστημα που θα μπορεί να κινητοποιεί το σύνολο των μέσων παραγωγής, της γης συμπεριλαμβανομένης, με κριτήριο τη διασφάλιση των διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών.

Η γη σταματά να είναι εμπόρευμα και αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία. Και η εργατική τάξη, η κοινωνία, διαμέσου της εργατικής - λαϊκής συμμετοχής και του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού, αποφασίζει για την κοινωνικά βέλτιστη αξιοποίηση. Με γνώμονα το σύνολο των εργατικών - λαϊκών αναγκών, δηλαδή τη διασφάλιση της υγείας των κατοίκων και των εργαζομένων, την εξάλειψη της ανεργίας και της ενεργειακής φτώχειας, τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, την προστασία του περιβάλλοντος.

Ο κοινωνικός χαρακτήρας της ιδιοκτησίας στη γη επιτρέπει τη χωροθέτηση των δραστηριοτήτων με κριτήριο την ευημερία του λαού, αφού η κερδοσκοπία στη γη εξαφανίζεται, μαζί με την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας πάνω σ' αυτή.

Η επιστημονική έρευνα και γενικότερα η επιστήμη θα αξιοποιείται για να ελαχιστοποιήσει την αρνητική επίδραση στο περιβάλλον, για να πολλαπλασιάσει την ευημερία του λαού από κάθε παραγωγική δραστηριότητα.

Για να ανοίξει ο δρόμος γι' αυτή την ελπιδοφόρα προοπτική, οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ συνεχίζουν να πρωταγωνιστούν στις αγωνιστικές πρωτοβουλίες ενάντια στην αντιπεριβαλλοντική στρατηγική της ΕΕ και των κυβερνήσεων.

Είμαστε στην πρώτη γραμμή και δίνουμε καθημερινά μάχες σε όλες τις περιοχές της χώρας μας:

-- Για την αναβάθμιση των υποδομών πολιτικής προστασίας.

-- Για περισσότερα αντιπυρικά, αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά έργα.

-- Για περισσότερα δάση με προστασία των πλούσιων οικοσυστημάτων τους.

-- Ενάντια στην εμπορευματοποίηση του νερού.

-- Για τον περιορισμό της βιομηχανικής ρύπανσης.

-- Για την πρόληψη των Βιομηχανικών Ατυχημάτων Μεγάλης Εκτασης.

Σε αυτή την κατεύθυνση τα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε όλη τη χώρα, οι εκλεγμένοι κομμουνιστές στη Βουλή, στην Ευρωβουλή, στα Περιφερειακά, Δημοτικά Συμβούλια, οι εκλεγμένοι μας στα εργατικά σωματεία, στους φορείς του εργατικού - λαϊκού κινήματος πρωτοστατούμε.

Μαζί με όλους και όλες, όσους και όσες έχουμε συμπορευτεί μέχρι σήμερα σε κρίσιμες και μεγάλες μάχες, αλλά και με όσους και όσες μας έχουν προσεγγίσει το τελευταίο διάστημα, αναζητώντας, διψώντας για πραγματική εναλλακτική σε αυτήν τη ζοφερή κατάσταση. Μακριά από τις ψεύτικες υποσχέσεις και τα μεγάλα λόγια των άλλων κομμάτων που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά σε καταστροφικές πολιτικές σε όλα τα επίπεδα, σε όλους τους τομείς και στο κρίσιμο ζήτημα του περιβάλλοντος.