Ισραηλινές ειδικές δυνάμεις την ώρα που καταλαμβάνουν το πλοίο με ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα

Το γεγονός από μόνο του δεν προκαλεί απαραίτητα έκπληξη. Η στάση της ισραηλινής ηγεσίας ήταν και είναι γνωστή. Χαρακτηρίζει κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια του Ισραήλ όλες τις αποστολές που δεν υπάγονται στο έλεγχο του Τελ Αβίβ και με τη συνένοχη σιωπή ή και ανοιχτή υποστήριξη ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΕΕ - ΗΠΑ) επιμένει στη διατήρηση του φονικού εμπάργκο επί 1,5 εκατομμυρίου και πλέον Παλαιστινίων που κρατούνται, ουσιαστικά, έγκλειστοι από την ισραηλινή κατοχή στην μεγάλη «φυλακή» της Λωρίδας της Γάζας.

Η ισραηλινή ηγεσία μπορεί να είναι ικανοποιημένη, όμως, με κάτι άλλο. Με τη σχεδόν απόλυτη σύμπνοια και συνεργασία που πέτυχε στις θέσεις της από πολλές ηγεσίες. Καταρχάς, η ισραηλινή διπλωματία πέτυχε ακόμη και ο ΟΗΕ με τον ΓΓ του Οργανισμού, Μπαν Γκι μουν να ενστερνιστεί την άποψή της ότι, δηλαδή, η ανθρωπιστική βοήθεια που επρόκειτο να μεταφέρει ο στολίσκος μπορεί να εισαχθεί στη Λωρίδα της Γάζας από τα μεθοριακά της περάσματα, τα οποία λειτουργούν, όταν και όποτε το Ισραήλ κρίνει απαραίτητο στο πλαίσιο της δήθεν «χαλάρωσης του αποκλεισμού».

Η τοποθέτηση αυτή του ΓΓ του ΟΗΕ λειτούργησε ως «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για σειρά ηγεσιών, όπως η ελληνική κυβέρνηση, οι οποίες έθεσαν σειρά προσχημάτων (το αξιόπλοο των σκαφών, τα μέτρα ασφαλείας του κλπ.) προκειμένου να αποτρέψουν τον απόπλου με στόχο τη Λωρίδα της Γάζας. Ενδεικτική είναι η στάση της τουρκικής ηγεσίας, η οποία αν και θεωρητικώς οι σχέσεις της έχουν «ψυχρανθεί» με το Τελ Αβίβ μετά από την αιματηρή επέμβαση πέρυσι το Μάη στο «Μάβι Μαρμαρά» που συμμετείχε στο ανάλογο στολίσκο, φρόντισε να μεθοδεύσει τη μη συμμετοχή τουρκικών πλοίων λόγω «τεχνικών λόγων».

Αποτέλεσμα της τουρκικής «απόσυρσης» ήταν το «κέντρο βάρους» να γύρει προς την ελληνική κυβέρνηση, η οποία, αφού επανέλαβε πολλάκις τη λογική Μπαν Γκι μουν, υποχρεώθηκε, τελικά, να απαγορεύσει, επί του πρακτέου, τον απόπλου με προορισμό τη Γάζα. Μια κίνηση που της εξασφάλισε τις θερμές ευχαριστίες της ισραηλινής κυβέρνησης και τα γιουχαΐσματα - για πρώτη φορά στην ιστορία των ελληνο-παλαιστινιακών σχέσεων - κατά του Προέδρου Παπούλια στη Ραμάλα κατά την εκεί επίσκεψή του.

Το μέγεθος της συνένοχης σύμπραξής της ελληνικής κυβέρνησης με τη λογική της ισραηλινής κατοχής αποτυπώθηκε γλαφυρά και στην ανακοίνωση που εξέδωσε το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών μετά τη γνωστοποίηση της κατάληψης του «Dignite al Karama» από τον ισραηλινό στρατό. Το ελληνικό υπουργείο αρκέστηκε να υπενθυμίσει ότι είχε δώσει άδεια απόπλου για την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και ότι ο Ελληνας πολίτης που επέβαινε στο πλοίο είχε επιβιβασθεί «παράτυπα παρά τις προειδοποιήσεις των αρμοδίων ελληνικών αρχών...», ενώ σημειώνεται ότι η ελληνική κυβέρνηση «είχε αποθαρρύνει» συνολικά τη συμμετοχή Ελλήνων στο εν λόγω εγχείρημα! Μόνο στο τέλος γίνεται μια μικρή νύξη για την αναγκαιότητα «ασφαλούς επιστροφής» στην Ελλάδα του υπηκόου της. Η αντίστοιχη ανακοίνωση της γαλλικής κυβέρνησης αρκείται απλώς στη συγκεκριμένη επισήμανση.

Η σημαντικότερη, όμως ...έλλειψη στις συγκεκριμένες ανακοινώσεις είναι η παντελής απουσία της οποιασδήποτε αναφοράς στην ισραηλινή κατοχή! Αντίθετα, ακόμη και με τις χλιαρές περυσινές αντιδράσεις (που προφανώς κατέστησαν αναγκαίες λόγω του θανάτου εννιά Τούρκων ακτιβιστών), ουδείς αντέδρασε στο γεγονός ότι το ισραηλινό ναυτικό επιχείρησε σε διεθνή ύδατα επικαλούμενος τα δικαιώματα ασφαλείας του Ισραήλ επί κατεχόμενης περιοχής!

Είναι προφανές ότι η στάση αυτή μόνο ως επικρότηση της κατοχής και των συνεπειών της επί του παλαιστινιακού λαού μπορεί να εκληφθεί. Και πρόκειται για ένα ακόμη βήμα μεγαλύτερης εμπλοκής της Ελλάδας, διά μέσου των ταχύτατων ρυθμών σύσφιγξης των σχέσεών της με το Ισραήλ, στον πυρήνα των μακρόχρονων και επικίνδυνων περιφερειακών και ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων, που σοβούν εδώ και χρόνια, στην ευρύτερη περιοχή. Μια τέτοια εμπλοκή δεν είναι προς το συμφέρον ούτε του ελληνικού ούτε κανενός άλλου λαού της περιοχής.

Το ΚΚΕ κατήγγειλε την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα

Την ισραηλινή επιδρομή και κατάληψη του πλοίου που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα, κατήγγειλε το ΚΚΕ με ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ. Σε αυτή υπογράμμιζε:

«Οι εξελίξεις, με την ισραηλινή επιδρομή και κατάληψη του πλοίου που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα, φανερώνουν και πάλι τον επικίνδυνο ρόλο του Ισραήλ στην περιοχή, ο οποίος ενισχύεται και από την αναπτυσσόμενη στρατιωτική συνεργασία με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, εξυπηρετώντας τα ιμπεριαλιστικά σχέδια κι ανταγωνισμούς που βρίσκονται σε εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή. Επιβεβαιώνεται η επικαιρότητα της πρωτοβουλίας του ΚΚΕ για την ανάγκη έντασης της αντιιμπεριαλιστικής πάλης για την άρση του αποκλεισμού της Γάζας, την καταδίκη της ισραηλινής βαρβαρότητας και τη συγκρότηση ανεξάρτητου και κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους, στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση θα συνεχίσει να αγωνίζεται με συνέπεια το ΚΚΕ, που καταγγέλλει και αυτό το κρούσμα της ισραηλινής επιθετικότητας και ζητά την άμεση απελευθέρωση όλων των κρατουμένων».

Το ευρωενωσιακό κεφάλαιο της ευρωζώνης ανέλαβε να στείλει την ελληνική αστική τάξη στον ...παράδεισο. Η στήριξη του ελληνικού τραπεζιτικού συστήματος, δηλαδή του ελληνικού χρηματιστικού κεφαλαίου, έγινε δεδομένη. Ομως, δεν έγινε δεδομένος ο κατά περίπτωση τρόπος της στήριξης. Προτίμησε να αφήσει ανοιχτή την πληγή για να θυμίζει ότι η κλίνη του Προκρούστη είναι πάντα διαθέσιμη. Προηγήθηκε η άφιξη της ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, στην Αθήνα με υποσχέσεις στήριξης. Από αυτό δεν πρέπει να ένιωσαν καλά οι ευρωτσιφούτηδες. Η επιτροπή εκποίησης του δημόσιου πλούτου έχει ήδη στηθεί. Η Αμερικανίδα ΥΠΕΞ κατέστησε σαφές το ενδιαφέρον των ΗΠΑ στις επενδύσεις εκμετάλλευσης πετρελαίου, αερίου, ήπιων μορφών ενέργειας. Ο Ελληνας πονηρός αρχοντοχωριάτης αστός το είδε και σαν ευκαιρία πίεσης στους ευρωεταίρους που παλινδρομούσαν σε εσωτερικούς ανταγωνισμούς με κλειστά πορτοφόλια. Κατόρθωσε να προσφέρει το πιάτο του δημόσιου πλούτου και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού.

Η ελληνική αστική τάξη για ένα είναι σίγουρη: Οτι θα έχει ανάλογο μερίδιο στην εταιρική ληστεία. Της το εξασφαλίζουν οι κυβερνητικές ενέργειες και συμφωνίες σε ευρω-αμερικανική διάσταση με υπουργούς και συμβούλους βγαλμένους από εντεταλμένα ιδρύματα και σχολές στην εύρυθμη λειτουργία της διεθνούς καπιταλιστικής πυραμίδας. Πέρα από την εντεταλμένη υπηρεσία εξυπηρέτησης και δικαιολόγησης των προβλημάτων της ελληνικής αστικής τάξης που ασκεί η αγελαία αστική δημοσιογραφία, οι ευρωεταίροι προσπαθούν με σπασμωδικές ενέργειες να περισώσουν την υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση από ενδεχόμενη μερική ή ολική χρεοκοπία. Γι' αυτό άλλωστε και το ενδιαφέρον τους για τη σωτηρία της ελληνικής αστικής τάξης. Αυτή η σωτηρία υποθηκεύει την Ελλάδα και το λαό της για την επόμενη εκατονταετία, όπως έγινε και στο παρελθόν μετά τη συγκρότηση του νέου ελληνικού κράτους.