ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 24 Ιούλη 2011
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
Οι κομμουνιστές προσανατολιζόμαστε από τον αντιιμπεριαλιστικό - αντικαπιταλιστικό αγώνα

Μιλάει στον «Ριζοσπάστη» ο Κεμάλ Οκουγιάν, μέλος της ΚΕ του ΚΚ Τουρκίας

Από παράσταση διαμαρτυρίας που διοργάνωσε πέρσι το ΚΚ Τουρκίας έξω από την ελληνική πρεσβεία για να εκφραστεί η αλληλεγγύη στους αγώνες της εργατικής τάξης στην Ελλάδα
Από παράσταση διαμαρτυρίας που διοργάνωσε πέρσι το ΚΚ Τουρκίας έξω από την ελληνική πρεσβεία για να εκφραστεί η αλληλεγγύη στους αγώνες της εργατικής τάξης στην Ελλάδα
Πρόσφατα, στην Αθήνα, βρέθηκε ο σ. Κεμάλ Οκουγιάν, μέλος της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας (ΤΚΡ), για διμερείς επαφές με το ΚΚΕ. Στο περιθώριο αυτής της επίσκεψης είχαμε τη δυνατότητα να μιλήσουμε μαζί του για τις εξελίξεις στην περιοχή μας, το ρόλο της Τουρκίας, τη δράση των Τούρκων κομμουνιστών, αλλά και τις σχέσεις τους με το ΚΚΕ.

-- Σύντροφε Κεμάλ, βλέπουμε ότι η αστική τάξη της Τουρκίας επιδιώκει τα τελευταία χρόνια έναν αναβαθμισμένο ρόλο στην ευρύτερη περιοχή μας. Μάλιστα, τα προηγούμενα χρόνια είχαμε μια αντιπαράθεση με το Ισραήλ, καθώς και κινήσεις συνεργασίας με το Ιράν και τη Συρία. Σε αυτήν τη χρονική στιγμή, πώς διαμορφώνονται οι συμμαχίες που επιδιώκει η αστική τάξη της Τουρκίας στην περιοχή;

-- Πρέπει να ανατρέξουμε στην Ιστορία και να θυμηθούμε ότι την περίοδο που υπήρχε η Σοβιετική Ενωση η Τουρκία έπαιζε άμεσα φιλοαμερικανικό ρόλο στην περιοχή. Αν ανατρέξουμε στο Σύμφωνο της Βαγδάτης (σημ. «Ρ» που φτιάχτηκε το 1955 με στόχο τον «περιορισμό της σοβιετικής επιρροής» στην περιοχή) θα δούμε ότι η Τουρκική Δημοκρατία πάντα κρατούσε απόσταση απ' τον αραβικό - ισλαμικό κόσμο, όντας στενός σύμμαχος των ΗΠΑ. Επιπλέον, είχε πάντα καλές σχέσεις με το Ισραήλ και ιδιαίτερα τη δεκαετία του 1990 υπέγραψε στρατιωτικές συμφωνίες και διακήρυξε ότι αυτές έχουν στρατηγική σημασία. Ωστόσο, την περίοδο του Μπους, όταν οι ΗΠΑ διακήρυξαν ότι ο νέος κίνδυνος είναι η «ισλαμική τρομοκρατία» όλοι σκέφτονταν ότι οι ΗΠΑ θα χρησιμοποιούσαν για πολύ καιρό μόνο τη μέθοδο του μαστίγιου απέναντι στον ισλαμικό κόσμο. Αλλά αμέσως μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη ήρθαμε αντιμέτωποι με νέα κυβέρνηση στην Τουρκία, την κυβέρνηση του AKP, το οποίο είναι σίγουρο ότι αναδείχθηκε κυβερνών κόμμα με τη βοήθεια των ΗΠΑ. Ετσι, ενώ οι ΗΠΑ από τη μια διακήρυσσαν ότι η βασική «απειλή» ήταν η «ισλαμική τρομοκρατία», απ' την άλλη βοήθησαν ένα ισλαμικό κόμμα να ανέβει στην εξουσία.

Από τη συνάντηση του Κεμάλ Οκουγιάν, με την Αλ. Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και την αντιπροσωπεία του Κόμματος
Από τη συνάντηση του Κεμάλ Οκουγιάν, με την Αλ. Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και την αντιπροσωπεία του Κόμματος
Για να επιστρέψουμε στο ερώτημα: Η Τουρκία έπρεπε να κάνει πολιτικές αλλαγές στο εσωτερικό, προκειμένου να παίξει ένα ρόλο στην περιοχή και να πάρει κάποιες πρωτοβουλίες, γιατί χωρίς αυτές τις αλλαγές δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό. Μιλάμε για μια χώρα με πάνω από 70 εκατομμύρια πληθυσμό, που 'χει αυτοκρατορικές ρίζες και ιστορία, πολιτιστική - ιδεολογική επιρροή και δεσμούς με πολλές αραβικές χώρες. Η νέα κυβέρνηση έπαιξε έναν έξοχο ρόλο για να αλλάξει την κακή φήμη που 'χει στην περιοχή. Συνέχισε τους πολιτικούς - οικονομικούς δεσμούς με το Ισραήλ, αλλά δημόσια είχε δριμείες αντιπαραθέσεις με το Ισραήλ και μάλιστα μερικές φορές έκανε και κριτική στις ΗΠΑ. Ανέπτυξε πολύ καλές σχέσεις με κάποιες αριστερές κυβερνήσεις στη Λατινική Αμερική. Κάποιες φορές ψήφισε και υπέρ της Κούβας. Οι ΗΠΑ όμως δεν ανησυχούν, γιατί ξέρουν ότι η βασική γραμμή είναι υπέρ τους. Παρουσιάζουν την Τουρκία ως πρότυπο στον αραβικό κόσμο, ενώ κάποιες τουρκικές πολιτικές προσωπικότητες σαν τον Ερντογάν έγιναν «ήρωες». Στην Παλαιστίνη, στην Αίγυπτο, στην Ιορδανία και τώρα στη Συρία κρατούσαν αφίσες του Ερντογάν. Στις μέρες μας, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Πιστεύουμε ότι αυτό ήταν μια πολύ καλά σχεδιασμένη στρατηγική. Κανένας πολιτικός παράγοντας στην Τουρκία δεν μπορεί να είναι τόσο τολμηρός, να παίζει με το Ισραήλ ή τις ΗΠΑ. Κι αυτό γιατί ταυτόχρονα οι ΗΠΑ βοήθησαν το κυβερνών κόμμα να ξεφορτωθεί τον παλιό κρατικό μηχανισμό.

Η Τουρκία είναι η εμπροσθοφυλακή της αλλαγής της πολιτικής των ΗΠΑ στον ισλαμικό κόσμο. Την περίοδο του Μπους ήταν το μαστίγιο, αλλά με τον Ομπάμα υπάρχει συνέχεια. Τιμώρησαν τον αραβικό κόσμο, τον απείλησαν αλλά τώρα στρώνουν καινούργιο δρόμο για ενσωμάτωση στο σύστημα. Μέσα σε δέκα χρόνια, η Τουρκία ανέπτυξε μεγάλους πολιτιστικούς, ιδεολογικούς, πολιτικούς, οικονομικούς δεσμούς με όλη τη Μεγάλη Μέση Ανατολή, επενδύσεις, σχολεία από ισλαμικά ιδρύματα. Η Τουρκία είναι ένας σχετικά αναπτυγμένος οικονομικός παράγοντας στην περιοχή. Ως ισλαμική κοινωνία είναι πολύ κατάλληλη ιδεολογικά. Εχει πολύ καλές σχέσεις με το πολιτικό Ισλάμ σε όλες τις χώρες. Οι ΗΠΑ χρειάζονται τέτοιους οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες, για να συνεργαστούν στην περιοχή. Βέβαια, δε λέμε ότι η Τουρκία τα κάνει όλα για λογαριασμό των ΗΠΑ. Η τουρκική αστική τάξη και η κυβέρνηση έχουν τα δικά τους συμφέροντα, αλλά σε τελική ανάλυση πρέπει να ξέρουμε ότι είναι εναρμονισμένα με τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Ευέλικτη η τακτική της τουρκικής αστικής τάξης

-- Βλέπουμε ότι εκεί που πριν από λίγο διάστημα η Συρία παρουσιαζόταν ως «στρατηγικός εταίρος» της Τουρκίας με κοινά υπουργικά συμβούλια, συμφωνίες συνεργασίες κ.λπ., τώρα η αστική τάξη της Τουρκίας λειτουργεί ως παράγοντας ανατροπής της κατάστασης στη Συρία. Μέχρι πού μπορεί να φτάσει αυτή η επέμβαση της τουρκικής αστικής τάξης στις εσωτερικές υποθέσεις της Συρίας;

-- Νομίζω ότι πρέπει καταρχήν να εστιάσουμε σε αυτό που έκανε η Τουρκία με το Ιράν. Εδώ και πολλά χρόνια οι ΗΠΑ έλεγαν ότι υπάρχουν δύο απειλές για την «ειρήνη και τη σταθερότητα» στην περιοχή, το Ιράν και η Συρία. Τότε ήταν που η Τουρκία έλεγε ότι κάνατε μεγάλο λάθος. Δεν θα σας βοηθήσουμε να κάνετε το ίδιο στο Ιράν και στη Συρία ό,τι κάνατε στο Ιράκ. Και υποστήριζε ότι θα πείσει τη Δαμασκό και την Τεχεράνη να ενταχθούν στην «παγκόσμια οικογένεια».

Χρησιμοποίησε οικονομικά εργαλεία, κυρίως το εμπόριο, για να βελτιώσει τις σχέσεις με το Ιράν και τη Συρία. Αντιστάθηκε σε κάποιες πιέσεις των ΗΠΑ. Είπε ότι θα συνεργαστούμε με το Ιράν σε οικονομικό επίπεδο. Αυτοί οι οικονομικοί δεσμοί με το Ιράν και τη Συρία δεν είναι κάτι απλό. Μιλάμε για τεράστιες συμφωνίες που λύνουν και κάποια υπαρκτά προβλήματα του Ιράν σχετικά με τη διάθεση της ενέργειας και την απομόνωσή του. Υπήρχαν πολλά σχέδια συμφωνιών αλλά δεν οριστικοποιήθηκαν ποτέ. Επαιξαν με την Τεχεράνη. Και τώρα η Τεχεράνη το συνειδητοποίησε και άρχισε να ασκεί κριτική στην τουρκική κυβέρνηση.

Το ίδιο έκαναν και με τη Συρία. Είπαν ότι θα στηρίξουμε πολιτικά τη Συρία, ότι θα αυξήσουμε την εμπλοκή μας στη Συρία, αλλά τώρα συνεργάζονται με παλιές αντιπολιτευτικές ομάδες. Η κυβέρνηση προσκαλεί όλους τους ηγέτες της συριακής αντιπολίτευσης στην Τουρκία για συναντήσεις. Αυτή τη στιγμή, τα ξενοδοχεία στην Κωνσταντινούπολη είναι γεμάτα με πράκτορες της CIA, που διαπραγματεύονται με τους Σύρους ηγέτες. Αυτό το παιχνίδι το έπαιξαν πολύ καλά. Επεισαν ακόμη και κάποιους Λατινοαμερικανούς ηγέτες ότι είναι σε ρήξη με τις ΗΠΑ. Μέχρι και φίλοι μας στη Λατινική Αμερική έκαναν αυτό το λάθος.

-- Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος εισβολής και κατοχής τμήματος της Συρίας από τουρκικά στρατεύματα;

-- Αυτό δεν είναι εύκολο. Αρχισαν να δημιουργούν προβοκάτσιες στα σύνορα. Γνωρίζετε ότι στην Τουρκία ζουν Αραβες, ενώ η Τουρκία έχει παράδοση στην οργάνωση δραστηριοτήτων των κρατικών μυστικών υπηρεσιών σε συνοριακές περιοχές. Αυτό γινόταν πάντα, όχι μόνο σε αυτό το μέρος, αλλά ακόμα και στο δυτικό κομμάτι, στα σύνορα με την Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Αρχισαν να οργανώνουν διαδηλώσεις. Υπάρχουν κάποιες ημιεπίσημες καμπάνιες για «βοήθεια στο συριακό λαό». Για παράδειγμα, οι ομάδες που έκαναν πολύ μεγάλες καμπάνιες για την Παλαιστίνη τώρα κάνουν το ίδιο για τη Συρία.

Επιπλέον, άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα όπως «κάτω η κοσμική κυβέρνηση του Ασάντ». Είναι σίγουρο, λοιπόν, ότι η Τουρκία προσπαθεί να αυξήσει την πίεση στη Συρία. Βέβαια, δεν μπορεί να αποφασίσει μόνη της για στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία, ωστόσο είναι πιθανό.

Υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα. Για πολλά χρόνια, υπήρχε αντιπαράθεση στρατού - κυβέρνησης. Το κόμμα μας λέει ότι η «παλιά Δημοκρατία» έχει νικηθεί. Τώρα υπάρχει μια «νέα Τουρκία» κι έχουμε ακόμα ισχυρό στρατό. Αυτός ο στρατός δεν μπορεί να εξαφανιστεί. Πρέπει να αναλάβει έναν καινούργιο ρόλο και μια στρατιωτική επιχείρηση θα αποτελούσε μια ιδανική ειρηνευτική συμφωνία ανάμεσα στο στρατό και το «νέο καθεστώς». Εχει πολύ ενδιαφέρον αυτό που είπε δημόσια ο Ερντογάν πριν από πέντε χρόνια: αν είσαι αξιωματικός στο στρατό δεν ξεκουράζεσαι, δεν κοιμάσαι, πολεμάς και πεθαίνεις. Με άλλα λόγια είπε «φύγετε από την πολιτική και κάντε τη δουλειά σας». Πιστεύουμε ότι ο στρατός θα τον αποδεχτεί αυτό το ρόλο. Το νέο καθεστώς θα είναι πιο επικίνδυνο και τολμηρό.

-- Αυτά ήταν τα ζητήματα που απασχόλησαν την πρόσφατη επίσκεψη της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών στην Τουρκία;

-- Αυτά είναι η μια πλευρά. Οι εξελίξεις στην περιοχή, το πρόβλημα της Συρίας και φυσικά το κουρδικό ζήτημα.

-- Διαπιστώνουμε μια κινητικότητα στο κουρδικό ζήτημα. Τι επιδιώκει η αστική τάξη της Τουρκίας σχετικά με το κουρδικό ζήτημα;

-- Πρέπει να γνωρίζουμε ότι το κουρδικό ζήτημα έχει εσωτερική δυναμική, αλλά είναι και διεθνές ζήτημα. Για την Τουρκία, το Κουρδικό έχει ισχυρή ταξική βάση, γιατί η πλειοψηφία του κουρδικού πληθυσμού είναι πολύ φτωχή.

Μετά από πολλά χρόνια πάλης και θυσιών του κουρδικού λαού φαίνεται ότι υπάρχει μια διαδικασία, η οποία όμως δε θα λύσει το κουρδικό ζήτημα. Η αστική τάξη προσπαθεί να χρησιμοποιήσει αυτό το πρόβλημα για να λύσει κάποια πολιτικά και οικονομικά προβλήματα του συστήματος. Για παράδειγμα, κάθε εθνικό κίνημα παλεύει για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, είτε αυτό είναι ανεξαρτησία, είτε αυτονομία. Αυτό δημιουργεί ένα πολύ ενδιαφέρον δίλημμα. Εμείς πρέπει να υπερασπιστούμε το δικαίωμα των Κούρδων, που είναι πολιτικό και ηθικό ζήτημα, και ταυτόχρονα να αντιπαλέψουμε ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Φοβόμαστε ότι οι εξελίξεις κινούνται σε μια κατεύθυνση που εναρμονίζεται με τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Το κουρδικό κίνημα, παρόλο που είναι ακόμα ενωμένο, έχει διαφορετικά συστατικά μέρη από ταξική και οργανωτική άποψη. Το πρόβλημα είναι ότι το κουρδικό κίνημα παραγνωρίζει τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, τα σχέδια των ΗΠΑ. Λένε ότι πρέπει να λύσουν το κουρδικό πρόβλημα. Αν το συνδέσουμε με αυτά που γίνονται στη Συρία, την κατοχή του Ιράκ, τότε είναι πολύ επικίνδυνο. Μπορεί ξαφνικά να έρθουμε αντιμέτωποι με «ζώνες επιρροής» της Τουρκίας που θα χρησιμοποιούν τον ενθουσιασμό για την επίλυση του κουρδικού, αλλά αυτό θα σημαίνει ότι οι ΗΠΑ θα ελέγχουν μέσω της Τουρκίας, τη Συρία, το Ιράκ. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε την πλάτη στα δικαιώματα των Κούρδων, αλλά είμαστε κομμουνιστές και δεν μπορούμε να αφαιρεθούμε απ' τον αντιιμπεριαλιστικό - αντικαπιταλιστικό αγώνα. Αν το κάνουμε αυτό θα κάνουμε το λάθος, που έκαναν κάποιοι στη Γιουγκοσλαβία και στο Ιράκ. Πρέπει να εμείνουμε στις ιδεολογικές αρχές μας.

Πρέπει να ενισχύσουμε την παρέμβαση στην εργατική τάξη

-- Το ΤΚΡ βγαίνει από ένα έκτακτο συνέδριο. Τι καθήκοντα καθόρισε αυτό το συνέδριο για τους κομμουνιστές στην Τουρκία;

-- Συζητήσαμε πολλά πολιτικά ζητήματα. Δεν αλλάξαμε κάτι από άποψη αρχών αλλά έπρεπε να ανανεώσουμε τις πολιτικές εκτιμήσεις μας, καθώς η κυβέρνηση ενίσχυσε τη θέση της στις εκλογές. Για πολλά χρόνια λέγαμε ότι η Τουρκία διανύει μια ιστορική πορεία και ότι θα έρθει το τέλος της «παλιάς δημοκρατίας». Είπαμε ότι αυτή η διαδικασία τελείωσε, ότι νίκησε η νέα «νοοτροπία». Αυτό είναι καλό για εμάς γιατί σημαίνει ότι το ΤΚΡ θα επικεντρωθεί στο πώς θα νικήσει αυτή την καπιταλιστική δικτατορία. Ωστόσο, το βασικό ζήτημα στο συνέδριο ήταν τα οργανωτικά μας προβλήματα, παρ' όλο που δε ρίχνουμε το φταίξιμο στο κόμμα για τα άσχημα εκλογικά αποτελέσματα, γιατί οι εκλογές αυτές ήταν κάτι το ασυνήθιστο. Σχεδόν, όλα τα κόμματα που έμειναν εκτός κοινοβουλίου πήραν κάτω από 1% των ψήφων. Υπήρξε πόλωση.

Εμείς διαπιστώνουμε ένα κενό ανάμεσα στην κοινωνική μας δύναμη και την κοινωνική μας βάση. Σίγουρα, οι συνθήκες είναι δύσκολες, αλλά πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να ενισχύσουμε τη θέση μας στην εργατική τάξη. Ξεκινάμε να αλλάζουμε τη δομή του Κόμματός μας, ώστε να γίνει πιο αποτελεσματική. Είναι καλό ότι το κόμμα δεν μπήκε σε κρίση. Δεν εγκαταλείψαμε τις αρχές μας, αν κι ασκείται μεγάλη πίεση απέξω στο κόμμα μας. Να πούμε στους Ελληνες φίλους μας, στους αναγνώστες του «Ριζοσπάστη» ότι το ΤΚΡ δεν παραδίδεται. Το αντίθετο! Τώρα είμαστε πιο δυνατοί. Οι πιο όμορφες πόλεις στον κόσμο έχουν χτιστεί μετά από μεγάλους σεισμούς. Εμείς δεν είχαμε μεγάλο σεισμό, αλλά αποφασίσαμε να χτίσουμε ένα ισχυρό ΤΚΡ με τις δικές μας επαναστατικές αρχές.

-- Τα τελευταία δύο χρόνια, στην Ελλάδα αναπτύσσονται μεγάλοι αγώνες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Εχουν απήχηση στην Τουρκία, στους κομμουνιστές και τον κόσμο που αγωνίζεται; Σε ποιο βαθμό;

-- Η επίδραση έχει δύο πλευρές. Στην εργατική τάξη, στον απλό κόσμο έχει θετική επίδραση, λειτουργεί ως παράδειγμα. Από την άλλη όμως, λόγω των ψεμάτων που διαδίδουν τα μέσα ενημέρωσης, πολλοί πιστεύουν ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει αυτά τα προβλήματα, επειδή οι Ελληνες είναι τεμπέληδες.

Σε όλη την ιστορία, οι άνθρωποι που παλεύουν στους δρόμους προσπαθούν να έχουν κάποια παραδείγματα π.χ. η γερμανική εργατική τάξη πριν τη ρωσική επανάσταση ήταν παράδειγμα. Σήμερα, όμως, δεν είναι εύκολο να έχεις παραδείγματα. Για εμάς είναι μεγάλη ευκαιρία που στη γειτονική χώρα, με την οποία υπάρχουν τόσο στενοί ιστορικοί δεσμοί, υπάρχει μια ισχυρή εργατική τάξη και ένα ισχυρό κομμουνιστικό κίνημα. Το βλέπουμε ως σημαντικό εμπόδιο στις «φιλελεύθερες τάσεις» μέσα στις προοδευτικές δυνάμεις. Για παράδειγμα, αν στην Ελλάδα ο οπορτουνισμός ήταν πιο δυνατός από το ΚΚΕ θα ήταν πιο δύσκολο για εμάς να αντιμετωπίσουμε την αστική ιδεολογία. Βέβαια, οι χώρες είναι πολύ διαφορετικές παρά τα κοινά στοιχεία τους. Εχουν διαφορετική εσωτερική δυναμική. Πρέπει όμως να βρούμε τρόπους να χρησιμοποιήσουμε την ελληνική πείρα, να ενισχύσουμε και να εμψυχώσουμε την τουρκική εργατική τάξη. Αυτό γίνεται με την προσπάθεια των κομμάτων μας να συνεργαστούν σε όλους τους τομείς.

Συνεργασία και συζήτηση στη βάση αρχών

-- Είχαμε και το κοινό πόρισμα των δύο κομμάτων που δημοσιεύτηκε στο «Ριζοσπάστη» πριν από λίγους μήνες κι έπιανε και τα ζητήματα των διεθνών εξελίξεων, του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, των ελληνοτουρκικών σχέσεων κ.λπ. Πώς βλέπουν οι σύντροφοι τις σχέσεις ανάμεσα στα δυο κόμματα;

-- Το κοινό πόρισμα των δύο κομμάτων είχε στην Τουρκία επίδραση στο ιδεολογικό επίπεδο, όπου υπάρχει ισχυρή διαπάλη. Οπως είπα στην προηγούμενη ερώτηση όλες οι «φιλελεύθερες», «προοδευτικές» τάσεις ενοχλούνται από την αποτελεσματικότητα του ΚΚΕ. Οχι μόνο στην Τουρκία, αλλά σ' όλον τον κόσμο κάποιοι «φίλοι» δεν είναι ευχαριστημένοι με το ΚΚΕ. Θα προτιμούσαν ένα «άλλο» ΚΚΕ. Το ίδιο ισχύει και στην Τουρκία. Σε κάθε χώρα, οι κομμουνιστές που ζουν και παλεύουν εκεί, το κομμουνιστικό κόμμα πρέπει να βρει τρόπους να αντιμετωπίσει την ιδεολογική και πολιτική επίθεση της αστικής τάξης και των «φίλων» της. Πιστεύουμε ότι η πολιτική του ΚΚΕ, όσον αφορά στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, είναι πολιτική αρχών. Είμαστε κομμουνιστές και ξέρουμε ότι δεν μπορείς να προβλέψεις τις αντικειμενικές συνθήκες. Μπορεί σε μια χώρα να προκύψει ξαφνικά σοβαρή ταξική σύγκρουση. Ετσι θεωρούμε ότι αυτές οι κοινές μας θέσεις, η συνεργασία και η συζήτηση στη βάση αρχών κινούνται σε πολύ σωστή κατεύθυνση.


Ε. Β.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ