Διακήρυξη για την Παγκόσμια Μέρα Κατά των Ναρκωτικών (26 Ιούνη)
Δυόμισι χρόνια πανδημίας, που σηματοδοτήθηκαν από το άγχος για την ίδια τη ζωή, από κοινωνική απομόνωση και αναστολή κάθε είδους δημιουργικής δραστηριότητας. Με αντιλαϊκά μέτρα που επιδείνωσαν δραματικά το βιοτικό επίπεδο και εντείνουν την οικονομική και εργασιακή αβεβαιότητα. Με αποθέωση της ατομικής ευθύνης, έναντι της συλλογικής κρατικής, και αυξημένη καταστολή.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, όλοι οι επίσημοι οργανισμοί κατέγραψαν αύξηση της χρήσης ουσιών διεθνώς και στη χώρα μας. Είχαμε πενταπλασιασμό της ημερήσιας κατανάλωσης κοκαΐνης, αύξηση 600% στη χρήση μεθαμφεταμίνης («κοκαΐνη των φτωχών»), αύξηση στη χρήση κάνναβης, που έφτασε τον Μάρτιο του 2021 να αντιστοιχεί στο 10% του πληθυσμού της Αττικής. Την ίδια ώρα καμία ουσιαστική στήριξη δεν δόθηκε στα θεραπευτικά προγράμματα και στα κέντρα πρόληψης των εξαρτήσεων, ώστε να αντεπεξέλθουν στις αυξημένες απαιτήσεις που διαμορφώθηκαν.
Πολιτικές συρρίκνωσης του λαϊκού εισοδήματος, συντήρησης κοινωνικών ανισοτήτων και αποκλεισμών που στερούν την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών, πόσο μάλλον δημιουργικών επιλογών, μέσα στις οποίες η «φυγή» από τη δυσβάστακτη πραγματικότητα παίρνει χαρακτήρα «εκτόνωσης», «διεξόδου», «αυτοΐασης» κ.λπ. Είναι συνεχείς οι αναφορές του ΟΗΕ στη συσχέτιση που υπάρχει ανάμεσα στη φτώχεια, στην ανεργία, στην περιθωριοποίηση και τη χρήση ουσιών, πείρα που επιβεβαιώθηκε άλλωστε με τραγικό τρόπο και μέσα στα χρόνια της τελευταίας οικονομικής κρίσης.
Οι πολεμικές εξελίξεις στην Ουκρανία και σε άλλες χώρες διαμορφώνουν ανθρωπιστική κρίση και συνεχείς ροές προσφύγων, οι οποίοι έχουν αποδειχθεί πιο ευάλωτοι στη χρήση και την εξάρτηση. Αλλωστε η Ιστορία έχει αποκαλύψει πολλές φορές το πώς ναρκωτικές ουσίες αξιοποιούνται στους πολέμους για να αντέξουν τις θηριωδίες όσοι στέλνονται βορά στα κανόνια, για να «επουλωθεί» η φρίκη και ο πόνος, αλλά και για να χειραγωγηθεί η αντίσταση των λαών απέναντι σε όλα αυτά.
Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας την πορεία που χάραξαν οι προκάτοχοί της και πιστή στην υλοποίηση των πολιτικών της ΕΕ για τα ναρκωτικά, επιμένει να:
Επιστέγασμα όλων των παραπάνω αποτελεί η εγκληματική εξέλιξη της έναρξης λειτουργίας Χώρων Εποπτευόμενης Χρήσης ναρκωτικών, δηλαδή της καταδίκης των χρηστών στην ακροβασία μεταξύ φυσικού και κοινωνικού θανάτου για χάρη της τουριστικής αίγλης, η οποία απαιτεί ένα κέντρο «καθαρό» και «ασφαλές», ακόμα κι αν αυτό σημαίνει προσφορά χώρου στον θάνατο, άτυπη νομιμοποίηση της χρήσης ναρκωτικών και του παράνομου εμπορίου τους.
Και έτσι απλά, με τη ρετσινιά του «ανίατου αρρώστου», η κοινωνία μετατρέπει το θύμα σε θύτη, κι ας είναι εκείνη που ύπουλα του έδωσε την πρώτη δόση, σβήνοντας παράλληλα κάθε αμφιθυμία και ελπίδα για αλλαγή. Ναρκοθετώντας κάθε προσπάθεια πρόληψης, προσβάλλοντας τον αγώνα χιλιάδων νέων και των οικογενειών τους, που βρίσκονται ή αποφοίτησαν από θεραπευτικά προγράμματα απεξάρτησης.
Το ΕΣΥΝ διεκδικεί μεταξύ άλλων:
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτές τις μέρες στα εδάφη της πρώην ΕΣΣΔ η πιο ξακουστή γιαγιά είναι η Αννα Ιβάνοβνα Ιβανόβα, η γιαγιά που με την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο (της ΕΣΣΔ) υποδέχτηκε τους Ουκρανούς στρατιώτες έξω από το σπίτι της, σε ένα χωριό κοντά στο Χάρκοβο, νομίζοντας πως είναι Ρώσοι. Αναλυτικά για το γεγονός έχουμε γράψει στον «Ριζοσπάστη» στις 7/5/22: Οπως φαίνεται σε βίντεο που αναρτήθηκε στο YouTube, Ουκρανοί στρατιώτες που μοιράζουν τρόφιμα σε περιοχή του Χαρκόβου, πέφτουν πάνω σε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων. Αυτοί νομίζουν ότι πρόκειται για Ρώσους στρατιώτες και τους καλωσορίζουν. Οι Ουκρανοί αποφασίζουν να συνεχίσουν για λίγο αυτό το μπέρδεμα, μιας και το βρίσκουν εξαιρετικά διασκεδαστικό. Αρχικά, ο Ουκρανός στρατιώτης καλεί τον παππού να πει «δόξα στον Πούτιν, δόξα στα ρωσικά στρατεύματα». Ο παππούς, που φαίνεται να είδε τα ουκρανικά διακριτικά στη στολή και έχει αρχίσει να καταλαβαίνει, αρνείται. Ο στρατιώτης τού λέει ότι «αυτό είπε μόλις η σύζυγός σας».
Τη στιγμή εκείνη, η γιαγιά, η οποία ακόμη δεν έχει καταλάβει τι γίνεται, εμφανίζεται από την αυλή του σπιτιού της με μια κόκκινη σημαία, με τη σημαία της Σοβιετικής Ενωσης. «Ω! Να και η γιαγιά, με την κόκκινη σημαία υποδέχεται τα ρωσικά στρατεύματα», λέει κοροϊδευτικά ο στρατιώτης. «Απλώστε αυτό το κουρελάκι», λέει στη γιαγιά. «Ναι, τη σημαία, απλώστε την». Η γιαγιά ανεμίζοντας την κόκκινη σημαία πλησιάζει και ακολουθεί συνοπτικά ο παρακάτω διάλογος: «Μας περιμένατε;», τη ρωτάει ο στρατιώτης. «Ναι, φυσικά σας περίμενα», απαντάει η γιαγιά. «Και προσευχόμασταν και για εσάς και για τον Πούτιν και για όλο τον λαό». Ο στρατιώτης αρχίζει να της δίνει τρόφιμα «επειδή μας περιμένατε». Η γιαγιά αρνείται να τα πάρει, λέγοντας ότι «εσείς τα χρειάζεστε περισσότερο». Τότε ο στρατιώτης τής παίρνει τη σημαία, της λέει «δόξα στην Ουκρανία» και πετάει τη σημαία στο έδαφος και αρχίζει να την ποδοπατά. Η γιαγιά τότε καταλαβαίνει τι συμβαίνει, επιστρέφει τις κονσέρβες στον Ουκρανό στρατιώτη και δείχνοντας τη σημαία που αυτός ποδοπατά, του λέει: «Οι γονείς μου πολέμησαν γι' αυτήν τη σημαία»...
Η ιστορία αυτή έχει και νέα επεισόδια, μιας και το BBC έκανε ένα ολόκληρο ρεπορτάζ, με συνεντεύξεις τόσο από την γιαγιά όσο και από τους Ουκρανούς στρατιώτες, που προσπαθεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, να τους αγιοποιήσει. Το υλικό αυτό, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, διοχετεύθηκε και σε διάφορα ελληνικά ΜΜΕ. Από τη μεριά μας, θα θέλαμε να υπογραμμίσουμε ορισμένα από αυτά που η Αννα Ιβάνοβνα διευκρινίζει: Οτι βγήκε δηλαδή με την κόκκινη σημαία για να υποδεχτεί τους στρατιώτες, γιατί θεώρησε πως όλοι οι λαοί της περιοχής θα ζήσουν μαζί και πάλι ειρηνικά, ενώ δεν υποστηρίζει τη ρωσική πολεμική επιχείρηση στην Ουκρανία και λέει: «Πώς μπορώ να υποστηρίξω κάποιους όταν οι άνθρωποί μου πεθαίνουν; Ζούμε μέσα στον φόβο και τον τρόμο». Εάν μπορούσε να μιλήσει με τον Ρώσο Πρόεδρο, θα του έλεγε: «Κάνατε λάθος. Εμείς οι Ουκρανοί εργαζόμενοι δεν κάναμε κάτι για να το αξίζουμε αυτό. Είμαστε αυτοί που υποφέρουν περισσότερο». Μιλώντας δε για τη σημαία της ΕΣΣΔ, δηλώνει πως «η κόκκινη σημαία δεν είναι η σημαία της Ρωσίας. Είναι το λάβαρο της αγάπης και της ευτυχίας σε κάθε οικογένεια, σε κάθε πόλη, σε κάθε Δημοκρατία. Οχι της αιματοχυσίας. Και όποιος πει το αντίθετο, κάνει λάθος».
Βεβαίως, η πράξη της Αννας Ιβάνοβνα, που υπερασπίστηκε την κόκκινη σημαία, όταν ο Ουκρανός στρατιώτης άρχισε να την ποδοπατά, λέγοντας «οι γονείς μου πολέμησαν γι' αυτήν τη σημαία», αξιοποιήθηκε τόσο από την προπαγάνδα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, που επιδιώκει να παρουσιαστεί ως «συνεχιστής της ΕΣΣΔ», αλλά χωρίς τους κομμουνιστές, όσο και από την αντικομμουνιστική ουκρανική προπαγάνδα, που επιδιώκει μεταξύ άλλων να ταυτίσει την ΕΣΣΔ με τη σημερινή Ρωσία. Η ίδια η διάσημη γιαγιά βιώνει τα αποτελέσματα αυτής της προπαγανδιστικής εκμετάλλευσης από τις δύο πλευρές του ιμπεριαλιστικού πολέμου και δηλώνει πως δεν είναι χαρούμενη που την έκαναν διάσημη, κι αυτό γιατί πολλοί άνθρωποι στο χωριό της, όπου υπήρξαν θύματα μεταξύ των αμάχων, αλλά και συνολικά στην Ουκρανία, την θεωρούν «προδότρια». Στις «μυλόπετρες» της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας επιδιώκεται να συνθλιβεί όχι μόνο η αλήθεια αλλά και η στάση απλών ανθρώπων, που δεν συμφωνούν με την πολεμική αιματοχυσία δύο λαών, οι οποίοι μεγαλούργησαν αδελφωμένοι στα χρόνια του σοσιαλισμού.