ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 24 Ιούνη 2012
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΜΟΓΓΟΛΙΑ
Πλούσια χώρα φτωχός λαός

Βουλευτικές εκλογές διεξάγονται την Πέμπτη

Ψάχνοντας για λίγα τρόφιμα σε σκουπιδότοπο
Ψάχνοντας για λίγα τρόφιμα σε σκουπιδότοπο
Στις κάλπες προσέρχονται την ερχόμενη Πέμπτη περίπου 1,5 εκατομμύρια ψηφοφόροι για να εκλέξουν το 76μελές κοινοβούλιο της Μογγολίας, μιας χώρας που συνορεύει βόρεια με τη Ρωσία και νότια με την Κίνα. Συνολικά 11 πολιτικά κόμματα και δύο συνασπισμοί έχουν καταθέσει λίστες των υποψηφίων τους για το βουλευτικό αξίωμα σε μια χώρα πλούσια σε φυσικό πλούτο, κοιτάσματα χαλκού, χρυσού, άνθρακα, μόλυβδου, ουρανίου, τα οποία έχουν ...προσελκύσει πολλούς ξένους επενδυτές που αυξάνουν τα κέρδη τους. Καθόλου τυχαίο καθώς η Μογγολία κατέχει 3.000 τόνους απόθεμα χρυσού, 30 εκατομμύρια τόνους χαλκού (τη μεγαλύτερη ποσότητα στην Ασία), κατέχει τη δεύτερη θέση παγκοσμίως στα αποθέματα ουρανίου, καθώς μεγάλες ποσότητες ασημιού και ορυκτών.

Σπεύδει το κεφάλαιο

Σημαντικές είναι οι εμπορικές συναλλαγές της Μογγολίας με την Κίνα, με το 90% των εξαγωγών της να κατευθύνεται προς τα εκεί, ενώ η Μογγολία αγοράζει το 95% του πετρελαίου και μια σημαντική ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας από τη Ρωσία. Σύμφωνα με την «Wall Street Journal», Ρώσοι επιχειρηματίες ήδη κατέχουν το 49% των μετοχών του σιδηρόδρομου της χώρας, καθώς και της μεγαλύτερης βιομηχανίας τήξης χαλκού και εξόρυξης χρυσού. Η συνεργασία με τη Ρωσία δεν περιορίζεται μόνο στον επιχειρηματικό τομέα. Στα τέλη του Σεπτέμβρη οι δύο χώρες θα πραγματοποιήσουν κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με την ονομασία «Σελένγκα 2012» με στόχο την αντιμετώπιση της λεγόμενης «τρομοκρατίας». Οι κοινές αυτές ασκήσεις διεξάγονται τα πέντε τελευταία χρόνια, ενώ το 2011 πήραν μέρος συνολικά περισσότεροι από 500 στρατιώτες.

Ιδιαίτερα αυξημένο ενδιαφέρουν έχουν και οι ΗΠΑ προς τη Μογγολία, κάτι που φάνηκε και από την επίσκεψη του Αμερικανού αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν στη χώρα τον Αύγουστο του 2011, όπου επεσήμανε το ...ενδιαφέρον των ΗΠΑ να ενισχυθούν ακόμα περισσότερο οι διμερείς σχέσεις, οι οικονομικές και στρατιωτικές. Εξάλλου, και ο Πρόεδρος της χώρας Τσακχία Ελμπεγκντόρτζ, σε επίσκεψή του στη Ουάσιγκτον, είχε υπογραμμίσει πως θα δώσει «κεντρικό ρόλο στις αμερικανικές εταιρείες στον γοργά αναπτυσσόμενο ενεργειακό τομέα της χώρας». Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται και η ανάθεση του έργου ανάπτυξης και εκμετάλλευσης του ανθρακωρυχείου Ταβάν Τολγκόι στην έρημο Γκόμπι, ενός από τα μεγαλύτερα του κόσμου με αποθέματα 6,4 εκατομμύρια τόνους άνθρακα στον αμερικανικό μεταλλουργικό γίγαντα «Peabody Energy».

Φτώχεια και εξαθλίωση του λαού

Φυσικά, οι όποιες επενδυτικές δραστηριότητες ή τα έσοδα από την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, η αύξηση κατά 17,3% της οικονομίας το 2011, δεν ωφελούν το λαό.

Υπολογίζεται πως το 40% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας (το 2008 ήταν στο 35%) με την παιδική θνησιμότητα να καλπάζει σημειώνοντας 36 θανάτους για κάθε 1.000 γεννήσεις, ενώ το προσδόκιμο ζωής φτάνει μόλις τα 68,6 χρόνια. Η Παγκόσμια Τράπεζα υπολογίζει πως η ανεργία στη χώρα φτάνει το 20%. Εξαιτίας της σημαντικής αύξησης των τιμών των βασικών προϊόντων ο πληθωρισμός ξεπέρασε το 10% την περίοδο 2010-2011, σύμφωνα με την Κεντρική Τράπεζα της χώρας, κάτι που οδήγησε στην πραγματική μείωση των μισθών κατά 13%. Σύμφωνα με υπολογισμούς, ο πληθωρισμός αναμένεται να εκτοξευτεί στο 15,5% το 2012.

Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου και του ντίζελ κατά 17% προκάλεσαν λαϊκές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις το χειμώνα. Σε απεργιακές κινητοποιήσεις σε ολόκληρη τη χώρα προχώρησαν και οι εκπαιδευτικοί τον περασμένο Δεκέμβρη απαιτώντας αύξηση των μισθών τους. Σαν απάντηση η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Σουχμπατάρ Μπατμπολντ, έχοντας υπόψη του τις προσεχείς εκλογές, υποσχέθηκε αυξήσεις της τάξης του 53% για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, συμπεριλαμβάνοντας τους εκπαιδευτικούς.

Μία από τα ίδια στις εκλογές

Οι προσεχείς εκλογές δε θα σηματοδοτήσουν καμία ουσιαστική αλλαγή για την πλειοψηφία του λαού. Μετά τις ανατροπές και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης τα δύο κύρια πολιτικά κόμματα, το Λαϊκό Επαναστατικό Κόμμα (MPRP) -το οποίο μετονομάστηκε το 2010 σε Λαϊκό Κόμμα- και η Δημοκρατική Ενωση (DUC), εναλλάσσονται στην εξουσία προωθώντας τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης σε βάρος του λαού. Πρόσφατα, στις αρχές του Ιούνη, η Γενική Εκλογική Επιτροπή αποφάσισε να απορρίψει την υποψηφιότητα του Ενκχμπαγιάρ Ναμπάρ στις προσεχείς εκλογές εξαιτίας κατηγοριών που αντιμετωπίζει για διαφθορά. Ο Ναμπάρ ήταν πρωθυπουργός της χώρας (2000-2004), πρόεδρος της Βουλής (2004-2005) και στη συνέχεια Πρόεδρος της χώρας (2005), ενώ έχασε τις εκλογές από τον Τσακχία Ελμπεγκντόρτζ το 2009. Είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στη μετεξέλιξη του «Λαϊκού Επαναστατικού Κόμματος» μετά τις ανατροπές και τη διάλυση της ΕΣΣΔ.

Η σημερινή Μογγολία των 3,2 εκατομμυρίων κατοίκων δε θυμίζει τίποτα από την εποχή της σοσιαλιστικής διακυβέρνησης όπου η χώρα είχε σημαντική βιομηχανική παραγωγή, αγροτική ανάπτυξη και κτηνοτροφία προς όφελος του λαού. Οποιες πολιτικές δυνάμεις ή συνασπισμός δυνάμεων και αν εκλεγούν δε θα βγάλουν τους Μογγόλους από την εξαθλίωση, τη φτώχεια και τη ανέχεια.


Κλωντίν ΧΕΣΠΕΡ


Για την προοπτική της ανατροπής

Ολη η διαδικασία γεγονότων, προσώπων και κομμάτων της εκλογικής και μετεκλογικής περιόδου έδειξε το κυριότερο, ότι η αστική τάξη γνωρίζει να ελέγχει και να κατευθύνει την εξουσία της. Η πολιτική εξέλιξη ξεκίνησε από τη θεαματική ανάδειξη της αστικής διαχειριστικής αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) για να καταλήξει στην κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Πολλές συζητήσεις τηλεοπτικές συνεχίζουν να καταναλώνονται για τις αιτίες αυτής της εξέλιξης. Ομως καμία δεν τολμά να αγγίξει τη θέση, το χαρακτήρα της διαπλοκής εξουσίας της ελληνικής αστικής τάξης και του ξένου παράγοντα. Μια σχέση που επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά το πάγιο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας να βρίσκεται χειραγωγημένη στα χαλκεία της ντόπιας και ξένης αστικής ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας. Το πρόβλημα παλιό και σύνθετο. Η λύση του προβάλλεται ως γινόμενη μέσα στο πλαίσιο του αστικού καπιταλιστικού συστήματος.

Το σύνδρομο της «ρεαλιστικής» προσβολής διακατέχει όλα τα πολιτικά κόμματα, ομάδες και παρατάξεις ως πολιτικό μικρόβιο. Οι οραματισμοί για μια νέα κοινωνία σοσιαλισμού βρίσκονται στα αζήτητα. Ολος αυτός ο κουρνιαχτός του αστικού πολιτικού ρεαλισμού οδηγεί στην αναπότρεπτη ανάγκη για όσους καταλαβαίνουν, να βάλουν στην ημερήσια διάταξη της πολιτικής τους τη σοσιαλιστική προοπτική. Είναι η πολιτική που πεισματικά και κόντρα στα χάχανα των «ρεαλιστών» επιμένει στη στρατηγική επιδίωξη της σύνδεσης των οξύτατων τρεχουσών εργατολαϊκών αναγκών με την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Είναι, αλήθεια, δύσκολη πολιτική γι' αυτό και υλοποιείται μόνο από τους λίγους και πεφωτισμένους. Από εκείνους που ξέρουν να μετρούν τις ανάγκες και την εξέλιξη της κοινωνίας με το κομπάσο της ιστορικής αλήθειας και της εμπειρίας του εργατολαϊκού κινήματος.

Οι αστικές εκλογές μπορεί να τέλειωσαν για την αστική τάξη και τους πολιτικούς παρατρεχάμενους, δεξιούς κι «αριστερούς». Για το εργατολαϊκό κίνημα και τους πολιτικούς του εκφραστές συνεχίζονται στον πολιτικό στίβο. Οσοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό θα ατυχήσουν. Η πορεία και η τύχη ενός εργατολαϊκού κόμματος και παράταξης δεν κρίνονται με το μέτρο των αστικών εκλογών. Οι κάθε λογής χάχανοι ας το καταλάβουν. Η ιστορική εμπειρία του εργατολαϊκού κινήματος διδάσκει ότι η αλήθεια κρίνεται στους δρόμους του αγώνα. Οσοι το αγνοούν αυτό κακό του κεφαλιού τους. Η μετεκλογική πορεία ήδη άρχισε. Οι λιπόψυχοι παραμερίζονται. Στη σκέψη και τα χείλη ζωντανεύει το σοσιαλιστικό όραμα ως σημερινό, τωρινό δικαίωμα. Τέλειωσαν προ πολλού οι διαχωρισμοί σε minimum και maximum. Το ίδιο κι οι αγώνες της πολυθρόνας και της παντόφλας. Ο σοσιαλισμός είναι υπαρκτός στο μυαλό και την καρδιά των κολασμένων. Ας τον τραγουδήσουν στους στίχους της Διεθνούς.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ