Η ολοκλήρωση του σιδηροδρομικού κέντρου εμπορευματικών μεταφορών στο Θριάσιο «θα αλλάξει την όψη του Λεκανοπεδίου», είπε ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΓΟΣΕ

Ο νέος διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΓΟΣΕ, Χρ. Διονέλης, με τη φράση «για τον σιδηρόδρομο τα χρήματα, τα κονδύλια, έρχονται από τις εμπορευματικές μεταφορές, δηλαδή σε όλη την Ευρώπη, στα πιο προηγμένα δίκτυα, οι επιβάτες δεν αποτελούν κερδοφορία για τους σιδηροδρόμους. Τα εμπορεύματα δίνουν τις κερδοφορίες», έδωσε και το στίγμα του προσανατολισμού των έργων που προωθεί η κυβέρνηση για τον σιδηρόδρομο. Οπως ανέφερε, η ΕΡΓΟΣΕ έχει επικεντρώσει στους άξονες που αφορούν τα «διευρωπαϊκά δίκτυα», φέρνοντας ως παράδειγμα τη σύνδεση Αλεξανδρούπολης - Ορμενίου - Μπουργκάς και την προσπάθεια «να ενώσουμε δύο λιμάνια. Ενα στη Μαύρη θάλασσα, το Μπουργκάς, και ένα στο Αιγαίο, την Αλεξανδρούπολη, όπου φυσικά προέκταση μπορεί να είναι μέχρι την Καβάλα», σημειώνοντας πως «έστω παίρνοντας ένα μικρό ποσοστό από τα φορτία που διακινούνται σήμερα μέσα από το Βόσπορο», «θα δώσει μια τεράστια δυναμική».

Ακόμα, ο Χρ. Διονέλης σημείωσε πως στις προτεραιότητες συγκαταλέγεται και «το έργο που θα αλλάξει την όψη του Λεκανοπεδίου και είναι το Θριάσιο», το οποίο, όπως είπε, «ολοκληρώνεται τώρα τον Αύγουστο. Είναι ένα πολύ μεγάλο έργο, το οποίο δημιουργεί ένα τεράστιο σιδηροδρομικό κέντρο εμπορευματικών μεταφορών, το οποίο σε σύνδεση με το Ικόνιο (σ.σ. το τις προβλήτες - Σταθμούς Εμπορευματοκιβωτίων της COSCO) πραγματικά θα μπορέσει να αποτελέσει ένα μοχλό για την ανάπτυξη των εμπορευματικών σιδηροδρομικών μεταφορών στην Ελλάδα». Από τα έργα αυτά, πέρα από τους μονοπωλιακούς ομίλους των μεταφορών, θα ωφεληθούν και οι κατασκευαστικοί όμιλοι. Οπως ανέφερε ο διευθύνων σύμβουλος, πρόκειται για έργα που θα χρηματοδοτηθούν από το πακέτο Γιούνκερ, το οποίο «προϋποθέτει συμμετοχή ιδιωτών» και αυτά «μπορούν να προσελκύσουν ιδιωτικά κεφάλαια». Εξέφρασε επίσης την ελπίδα του ότι θα βρεθούν ιδιωτικά κεφάλαια για τις γραμμές από την Πάτρα προς τον Πύργο με σύνδεση Κατάκολου και Ολυμπίας.

Από την πλευρά του, ο υπουργός Χρ. Σπίρτζης ανέφερε ότι ο κυβερνητικός σχεδιασμός είναι «να υπάρχουν εμπορευματικά κέντρα σε κάθε λιμάνι». «Πρέπει να υπάρχει ένα εμπορευματικό κέντρο στην Αλεξανδρούπολη, στην Καβάλα, στο Βόλο, στην Ηγουμενίτσα, στην Πάτρα» σημείωσε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι ο σιδηρόδρομος είναι άμεσα συνδεδεμένος «με εθνικά ζητήματα, γεωπολιτικά ζητήματα, αλλά και έχει σχέση με τις υπόλοιπες υποδομές που σχετίζονται με τις μεταφορές στη χώρα μας».

Χαρακτηριστικό, εξάλλου, του προσανατολισμού που δίνεται στην ανάπτυξη του σιδηρόδρομου για τις ανάγκες των μονοπωλίων, είναι και το γεγονός ότι τα μέλη της ΡΑΣ που διορίζονται από τον υπουργό είναι εξειδικευμένα στις συνδυασμένες μεταφορές: Για παράδειγμα, ο Αντ. Γάκης είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου Πειραιά με ειδίκευση, σύμφωνα με τον ίδιο, «στις θαλάσσιες μεταφορές, όπου άμεσο αντικείμενο είναι και οι συνδυασμένες μεταφορές», ο Μ. Παπαδημητρίου είναι εξειδικευμένος «στον τομέα των logistics», στον ίδιο τομέα ειδικεύεται και η Ειρ. Ράμφου κ.ο.κ.

Ο βουλευτής του ΚΚΕ, Χρήστος Κατσώτης, επισήμανε ότι «τα τελευταία χρόνια υλοποιείται η απόφαση της ΕΕ για την πλήρη απελευθέρωση των μεταφορών. Στα πλαίσια αυτά, έχουμε μία πολιτική, η οποία προσαρμόζεται, ικανοποιώντας αυτή την ανάγκη για νέους ορίζοντες επένδυσης των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων σε τομείς τέτοιους που θα έπρεπε να ήταν αποκλειστικά δημόσιοι, με ανάπτυξη του σιδηρόδρομου ως πιο ασφαλές μέσο όπως δείχνουν τα πράγματα, σύμφωνα με τις νέες τεχνολογίες, για την κάλυψη των αναγκών του ίδιου του λαού μας».

Ανέφερε ότι οι επιβατικές γραμμές του ΟΣΕ απαξιώνονται «χωρίς μέτρα ασφάλειας των ίδιων των εργαζομένων, όπως φάνηκε και από το ατύχημα στη Θεσσαλονίκη», για το οποίο ζήτησε να βγει γρήγορα το τελικό πόρισμα. Αλλά και όπου το δίκτυο εκσυγχρονίζεται, σημείωσε ο βουλευτής του ΚΚΕ, η συμμετοχή των ιδιωτών όπως προϋποθέτει το πακέτο Γιούνκερ σημαίνει «πολύ ακριβό εισιτήριο για τους επιβάτες, για να μπορέσει να διασφαλίσει την κερδοφορία του όποιος ιδιώτης μπει στο έργο». Δηλαδή, όπως ανέφερε, ο λαός πληρώνει για το πακέτο Γιούνκερ - όπως και οι άλλοι λαοί της ΕΕ - και «ξαναπληρώνει όταν χρησιμοποιεί, τον σιδηρόδρομο όπως γίνεται και με τους εθνικούς δρόμους, όπου εδώ η ληστεία που γίνεται με τα διόδια είναι άνευ προηγουμένου».

Εντός του Ιούλη αναμένεται να προκηρυχθεί ο διαγωνισμός για την πώληση της νέας εταιρείας που συνέστησε η ΔΕΗ, στην οποία μεταβιβάζει πελατολόγιο ίσο με το 7% του χαρτοφυλακίου της, περίπου 450.000 πελάτες όλων των κατηγοριών, σύμφωνα με όσα αποκάλυψε χτες ο πρόεδρός της Μ. Παναγιωτάκης, στο περιθώριο της τακτικής Γενικής Συνέλευσης της επιχείρησης. Το συγκεκριμένο σχέδιο έχει προαναγγελθεί εδώ και καιρό από τη διοίκηση της ΔΕΗ, η οποία σχεδιάζει να «προικοδοτήσει» τη νέα εταιρεία και με σταθερή τιμή ρεύματος για ένα χρονικό διάστημα 2-3 χρόνων ως «δέλεαρ» για τους υποψήφιους επενδυτές.

Παράλληλα, σε σχέση με την πώληση του 40% των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, σύμφωνα με τις προβλέψεις του τέταρτου μνημονίου, ο Μ. Παναγιωτάκης σημείωσε ότι μέσα στον επόμενο μήνα θα παραδοθεί στην κυβέρνηση η σχετική λίστα με τις μονάδες στις οποίες θα μπει πωλητήριο. Τοποθετήθηκε και για το ζήτημα της συνεργασίας με την κινεζική CMEC για την κατασκευή νέας λιγνιτικής μονάδας στη Φλώρινα, σημειώνοντας πως η εξέλιξή της θα εξαρτηθεί από τις τελικές αποφάσεις που θα ληφθούν σε κυβερνητικό επίπεδο, αναφορικά και με το ποιες μονάδες της ΔΕΗ θα πωληθούν αλλά και ποια επιχειρηματικά συμφέροντα θα επικρατήσουν τελικά στην διεκδίκηση του λιγνιτικού ορυχείου της Βεύης.

Στο μεταξύ, σε νέα παρέμβαση για τις εξελίξεις στη ΔΕΗ, η Τομεακή Επιτροπή Ενέργειας Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ υπογραμμίζει τις σοβαρές ευθύνες που φέρουν, εκτός από την κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, και η περιφερειακή αρχή και ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, που ο καθένας με τον τρόπο του προωθεί την πολιτική της «απελευθέρωσης».

Συγκεκριμένα αναφέρει: «Η περιφερειακή αρχή, ευθυγραμμιζόμενη με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στα χνάρια της, καλλιεργεί αυταπάτες και εφησυχασμό για "σκληρή διαπραγμάτευση" που γίνεται, για επιτυχίες, προτείνει "άλλους τρόπους" ιδιωτικοποίησης, όπως να αναλάβει η Τοπική Διοίκηση τη λειτουργία σταθμών και ορυχείων. Η αντιπολίτευση αντιτάσσεται στο προτεινόμενο σχέδιο ιδιωτικοποίησης, προτείνοντας το δικό της σχέδιο, όπως η παραχώρηση λιγνιτικών κοιτασμάτων σε Δράμα και Ελασσόνα, είτε το σχέδιο για τη "μικρή ΔΕΗ".

Στην ίδια λογική και ο εργοδοτικοί - κυβερνητικοί συνδικαλιστές, που υπονόμευσαν την απεργία της 17 Μάη, αφού δεν πήραν κανένα μέτρο για την οργάνωσή της (σε πολλούς χώρους δεν βγήκε ούτε δελτίο Τύπου στους πίνακες ανακοινώσεων). Δεν είναι τυχαία η τοποθέτηση του προέδρου της ΓΕΝΟΠ ότι δεν υπάρχει λόγος για αντιδράσεις ακόμα, ότι γίνεται διαπραγμάτευση, στηρίζοντας έτσι την κυβέρνηση και καλλιεργώντας αυταπάτες. Ο βρώμικος ρόλος τους αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι για μια ακόμα φορά παίζουν το "χαρτί" των εξαιρέσεων, του συντεχνιασμού, καλλιεργώντας τον κοινωνικό αυτοματισμό.

Αποδεικνύεται ότι κανένας "συντονισμός" αυτών που συμφωνούν με την ΕΕ, την ανταγωνιστικότητα, την "απελευθέρωση" της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, δεν μπορεί να δώσει αγωνιστική απάντηση ενάντια στην πολιτική που μας εξαθλιώνει.

Ολο και περισσότερο γίνεται φανερό ότι οι εργαζόμενοι στον κλάδο, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, για να δουν άσπρη μέρα, για να ζήσουν σύμφωνα με τις δυνατότητες και τις ανάγκες της εποχής, έχουν έναν δρόμο: Να συναντηθούν με το ΚΚΕ, να συζητήσουμε μέσα στο κίνημα για το πώς θα πετάξουμε τις βδέλλες που ρουφάνε το αίμα του λαού, να παλέψουμε να γίνει πραγματικότητα η πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ για έξοδο από την κρίση προς όφελος του λαού, που αποτελεί τη μοναδική απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που βιώνουμε.

Μια πρόταση που κατοχυρώνει ότι το ενεργειακό προϊόν θα είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα, κάτι που για να λυθεί οριστικά προϋποθέτει γραμμή σύγκρουσης και ρήξης με το καθεστώς ιδιοκτησίας των μονοπωλίων στον τομέα της Ενέργειας και συνολικά στην οικονομία. Στον διαφορετικό αυτό δρόμο ανάπτυξης, με τις εγχώριες ενεργειακές πηγές, τις πρώτες ύλες, τα μέσα παραγωγής, μεταφοράς και διανομής Ενέργειας να αποτελούν κοινωνική ιδιοκτησία, ο ενεργειακός σχεδιασμός θα μπορεί να αναπτύξει την παραγωγή και να ικανοποιεί συνδυασμένα το σύνολο των λαϊκών αναγκών και θα διασφαλίζει τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, την εξασφάλιση επαρκούς λαϊκής κατανάλωσης, τη διασφάλιση της υποδομής για την κάλυψη των αναγκών της κεντρικά σχεδιασμένης βιομηχανίας, την ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου, την προστασία του περιβάλλοντος».