ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μύθοι

Κατά την πανδημία «διαλύθηκε το στερεότυπο του "ανάλγητου" ιδιωτικού τομέα», είπε σε συνέντευξή του την Κυριακή ο πρωθυπουργός και γέλασαν μέχρι και οι πόρτες των ιδιωτικών κλινικών και των μεγάλων διαγνωστικών κέντρων. Εκείνες που την ώρα που ο «πόλεμος» - όπως λέει η κυβέρνηση - βρίσκεται στο αποκορύφωμά του, παραμένουν ερμητικά κλειστές για το λαό και για τις ανάγκες του. Ανοιγοκλείνουν μόνο όταν οι μέτοχοι νιώσουν ότι «οι δουλειές έπεσαν», με παχυλές αποζημιώσεις που πληρώνει ο λαός και μόνο για τους ασθενείς που είναι ...σχεδόν υγιείς, ακόμα και με μετακινήσεις γιατρών από το δημόσιο σύστημα Υγείας. Δεν είναι βέβαια τα μόνα παραδείγματα από την πανδημία που αποκάλυψαν τις «ευαισθησίες» των καπιταλιστών: Τι να «πρωτοθαυμάσει» κανείς; Από τις εκατόμβες νεκρών στα εμπορευματοποιημένα συστήματα Υγείας όπου Γης, τον «μαυραγοριτισμό» και τα «μαχαίρια» για τα ιατρικά είδη στο πρώτο κύμα της πανδημίας, μέχρι τις «πατέντες» και τις ομηρικές μάχες για τα εμβόλια, που γίνονται όπλο στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, η «ευαισθησία» του καπιταλιστικού κέρδους για τις λαϊκές ανάγκες αποτυπώνεται ανάγλυφα παντού. Οσο δε για τις «δωρεές» των καπιταλιστών που επικαλείται ο πρωθυπουργός, είναι όλες από τα «ψιλά» των αμύθητων κερδών, για να πατήσουν πιο γερά πόδι και στο εμπορευματοποιημένο δημόσιο σύστημα Υγείας. Επομένως όχι μόνο δεν αλλάζουν αυτήν την αλήθεια, αλλά επιβεβαιώνουν πως ο μόνος μύθος και το μόνο στερεότυπο που διαλύονται στην πανδημία είναι ότι δημόσια και ιδιωτική Υγεία μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά...

Εναν χρόνο μετά...

«Λίγα κρεβάτια και αναγκαζόμαστε και πάλι να επιλέξουμε ποιον θα θεραπεύσουμε... Οι ΜΕΘ είναι γεμάτες από ασθενείς Covid και συχνά αναβάλλουμε χειρουργικές επεμβάσεις για καρκίνο... Μας βάζουν μπροστά σε επιλογές που μας κάνουν να μην κοιμόμαστε τη νύχτα...». Εναν χρόνο μετά τις τραγικές εικόνες της περασμένης άνοιξης από την Ιταλία, οι νέες καταγγελίες του Πιερλουίτζι Βιάλε, διευθυντή μονάδας μολυσματικών ασθενειών σε νοσοκομείο της Μπολόνια, ακούγονται πολύ πιο τραγικά οικείες με την ασφυκτική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στα αθωράκιστα δημόσια νοσοκομεία της Αττικής, λίγους μήνες μετά την αντίστοιχη κατάσταση στη Βόρεια Ελλάδα. «Εναν χρόνο μετά, δεν έχει αλλάξει τίποτα. Το μόνο πράγμα που έχει αλλάξει είναι ότι είμαστε πολύ πιο κουρασμένοι...». Η κραυγή αγωνίας και αγανάκτησης της Μαρία Πία Κλασαμόντε, προϊσταμένης ΜΕΘ σε νοσοκομείο της Ρώμης, είναι ίδια με τη φωνή που υψώνουν οι υγειονομικοί στη χώρα μας, καταγγέλλοντας τις τεράστιες ελλείψεις προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία, τη μετατροπή τους σε «μίας νόσου» σε βάρος της αντιμετώπισης άλλων σοβαρών ασθενειών, το γεγονός ότι ασθενείς - με ή χωρίς κορονοϊό - διασωληνώνονται εκτός ΜΕΘ και φτάνουν να περιμένουν ακόμα και τέσσερις μέρες μέχρι να βρεθεί κρεβάτι εντατικής θεραπείας, ενώ κάποιοι πεθαίνουν την ώρα που λίγο πιο δίπλα υπάρχουν κενά κρεβάτια, με εξοπλισμό και έμπειρο προσωπικό, σε μεγαθήρια του ιδιωτικού τομέα Υγείας, τον οποίο δεν αγγίζει ούτε τώρα η κυβέρνηση, για να συνεχιστεί η κερδοσκοπία μέσα στην πανδημία.

... πιο ορατός ο εχθρός

Στην Ελλάδα, στην Ιταλία - την 3η μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ - και σε όλο τον κόσμο, με όλες τις αστικές κυβερνήσεις, από όποια πλευρά κι αν το πιάσεις, από τα δημόσια συστήματα Υγείας που στενάζουν, τις συνέπειες της υποταγής των εμβολίων στα κέρδη των φαρμακοβιομηχανιών και τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς, μέχρι την απουσία ουσιαστικών μέτρων προστασίας του λαού και τη συνολική αντιλαϊκή διαχείριση της πανδημίας, επιβεβαιώνεται ότι ο καπιταλισμός είναι «αγιάτρευτος ιός» και ότι αυτόν πρέπει να βάζει στο στόχαστρο η ενίσχυση της πάλης για άμεσα μέτρα προστασίας της ζωής και της υγείας των λαών.

Αντί επίταξης...

Αντί να επιτάξει χωρίς αποζημίωση τις μεγάλες κλινικές και τα διαγνωστικά κέντρα, αντί να εντάξει όλους τους αυτοαπασχολούμενους γιατρούς σε ένα κρατικό σχέδιο αντιμετώπισης της πανδημίας, με έμφαση στην ΠΦΥ, αντί να προσλάβει μαζικά γιατρούς στα δημόσια νοσοκομεία, από τους εκατοντάδες ειδικευόμενους και άλλους που περιμένουν υπομονετικά να κάνουν ειδικότητα, αντί να μονιμοποιήσει τους χιλιάδες συμβασιούχους στο δημόσιο σύστημα Υγείας, η κυβέρνηση προκαλεί και κοροϊδεύει υγειονομικούς και ασθενείς, ανακοινώνοντας τη «συνεργασία» με μερικά ιδιωτικά θεραπευτήρια, με το αζημίωτο και μόνο για τα ήπια περιστατικά, με μετακινούμενους γιατρούς, που λείπουν από τα δημόσια νοσοκομεία. Σε όλα αυτά ήρθε να προστεθεί και η «επίταξη» μόλις 200 ιδιωτών γιατρών, που παρουσιάζεται σαν η κυβέρνηση να «έτριξε τα δόντια» στον ιδιωτικό τομέα, απογειώνοντας τον εμπαιγμό, αφού στην πραγματικότητα η απόφαση αυτή αποτελεί άλλοθι για την ασυλία που απολαμβάνουν οι μεγαλοκλινικάρχες και τα κέρδη τους σε συνθήκες πανδημίας.

... κοροϊδία

Το πιο εξοργιστικό όμως είναι ότι η κυβέρνηση αξιοποιεί τις δηλώσεις ορισμένων μεγαλογιατρών συνδικαλιστών του ιδιωτικού τομέα για να δικαιολογήσει την περιορισμένη «προσφορά» στην αντιμετώπιση της πανδημίας ως έλλειψη «φιλότιμου», «αλληλεγγύης», ακόμα και ως καταπάτηση του όρκου του Ιπποκράτη. Προσπαθεί έτσι να κρύψει τις τεράστιες ευθύνες της για το σημερινό χάλι στην Υγεία, που δεν προέκυψε βέβαια από το πουθενά. Η εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Υγείας, που υπηρετούν με την πολιτική τους όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, έχει στον πυρήνα της το «πλήρωνε για να έχεις», το άνοιγμα νέων κερδοφόρων πεδίων δράσης για το κεφάλαιο, τις συμπράξεις ιδιωτικού και δημόσιου τομέα της Υγείας, που πληρώνει πολλαπλά ο λαός, με πρώτο θύμα τις σύγχρονες ανάγκες του. Αυτήν τη λογική, μακριά από τα συμφέροντα του λαού, αλλά και των χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων γιατρών, υπηρετούν και οι πλειοψηφίες στα επιστημονικά και συνδικαλιστικά τους όργανα, στηρίζοντας φανατικά την αντιλαϊκή πολιτική στην Υγεία. Γι' αυτό είναι κοροϊδία ο «καβγάς» που στήνει η κυβέρνηση μαζί τους.

1905 Πεθαίνει o Γάλλος συγγραφέας μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας Ιούλιος Βερν.

1926 Γεννιέται ο Ιταλός θεατρικός συγγραφέας Ντάριο Φο, που το 1997 τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας.

1927 Τμήματα του Κινεζικού Εθνικού Επαναστατικού Στρατού, στον οποίο μετέχουν από κοινού οι αστοί εθνικιστές και οι κομμουνιστές, μπαίνουν στην πόλη του Νανκίν, όπου διατηρούνται ισχυρά οικονομικά συμφέροντα πολλών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Μπροστά στην ορμητική ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος, οι ιμπεριαλιστές αρχίζουν την ανοιχτή ένοπλη επέμβασή τους στην Κίνα.

1934 Πεθαίνει ο λαϊκός ζωγράφος Θεόφιλος (Θεόφιλος Χατζημιχαήλ).

1935 Εκτελούνται οι στρατηγοί Παπούλας και Κοιμήσης, ως πρωταίτιοι της βενιζελικής απόπειρας πραξικοπήματος της 1ης Μάρτη. Ερήμην σε θάνατο καταδικάστηκαν οι Ελευθέριος Βενιζέλος και Νικόλαος Πλαστήρας

1943 Υστερα από πολυήμερες μάχες, ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει τα Γρεβενά. Ο λαός της πόλης υποδέχεται τους ελευθερωτές του με ενθουσιασμό.

1944 Αποδρούν από το γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Στάλαγκ Λουφτ 3 στην κατεχόμενη Πολωνία 76 κρατούμενοι. Μόλις τρεις από αυτούς καταφέρνουν να φτάσουν στην ουδέτερη Ελβετία, ενώ οι υπόλοιποι 73 συλλαμβάνονται. Από αυτούς οι 50 παραδίδονται στην Γκεστάπο και εκτελούνται χωρίς δίκη, ανάμεσά τους και ο Ελληνας ανθυποσμηναγός Σωτήρης Σκάντζικας. Το περιστατικό θα αποτυπωθεί πολλά χρόνια αργότερα στην ταινία «Η μεγάλη απόδραση».

1960 Σε Εκθεσή του προς το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Παντελής Καραγκίτσης (Σίμος) καταγράφει τις αντιδράσεις των φυλακισμένων και εξόριστων γύρω από τις Αποφάσεις της 6ης Πλατιάς Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ. Σύμφωνα με την Εκθεση, οι σημαντικότερες από αυτές σημειώθηκαν στον Αη Στράτη και περιστράφηκαν κυρίως στις Αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου, καθώς και τα εξής ζητήματα:

α) Την κριτική, καθαίρεση και διαγραφή του Νίκου Ζαχαριάδη. Συγκεκριμένα εκφράστηκαν απόψεις, γνώμες και ενστάσεις, όπως «τα φόρτωσαν όλα στο Νίκο», «ο Ζαχαριάδης αποτελεί κεφάλαιο για το Κόμμα μας», «δεν μπορούμε να βγάλουμε τενεκέ τον Ζαχαριάδη, γιατί τότε αυτοί θα πρέπει να' ναι ο πάτος του τενεκέ» κ.ο.κ.

β) Την κριτική που έγινε για την αποχή από τις εκλογές του 1946 και την έναρξη του ένοπλου αγώνα του ΔΣΕ («μα δεν καταδικάζουμε - έτσι - και τον ηρωικό ένοπλο αγώνα του ΔΣΕ;»).

γ) Την εκτίμηση του συσχετισμού δυνάμεων και στον προσδιορισμό του χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα (βλ. Δοκίμιο Ιστορίας ΚΚΕ, Β' τόμος, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 365).

1999 Λίγο πριν από τις 9 το βράδυ οι σειρήνες ήχησαν στην Πρίστινα, στο Βελιγράδι, στην Ποντγκόριτσα, στο Νόβισαντ. Το έγκλημα άρχιζε. Η επιδρομή του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας κράτησε 78 μέρες. Οι δολοφόνοι του ΝΑΤΟ στην επιχείρηση διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας είχαν την αμέριστη συνεργασία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που ενώ τα ΝΑΤΟικά τανκς περνούσαν από την ελληνική επικράτεια για το Κόσοβο, εκείνη ισχυριζόταν ότι «δεν συμμετείχε» (!) στον πόλεμο...