Νέα μέτρα περιορισμού στις μετακινήσεις ανακοίνωσε η κυβέρνηση Κόντε στην Ιταλία, αυστηροποιώντας κι άλλο τις μετακινήσεις, στο όνομα της προσπάθειας περιορισμού της εξάπλωσης, χωρίς όμως εξίσου δραστικές παρεμβάσεις στη στήριξη του συστήματος Υγείας (επιτάξεις ιδιωτικών νοσοκομείων κ.λπ.), ούτε και στην υπεράσπιση των εργαζομένων από την εργοδοτική αυθαιρεσία.

Τα νέα μέτρα προβλέπουν μεταξύ άλλων ότι όποιος βγαίνει από το σπίτι του, ακόμα και για να προμηθευτεί τρόφιμα, φάρμακα κ.λπ., δεν θα μπορεί να απομακρύνεται σε ακτίνα μεγαλύτερη των 200 μέτρων.

Για την τήρηση των μέτρων αξιοποιείται πλέον και τμήμα του στρατού, με τον υπουργό Αμυνας Λορέντσο Γκουερίνι να τονίζει ότι σε αυτή τη φάση 20.000 στρατιώτες είναι έτοιμοι «να κάνουν το καθήκον τους». Ηδη, σε περιοχές όπως το Μιλάνο, στους δρόμους περιπολούν και στρατιώτες.

Μάλιστα, σε προκλητικό ύφος, ο υπουργός Εξωτερικών Λουίτζι ντι Μάγιο προειδοποίησε τους Ιταλούς: «Το ξαναλέω: Πρέπει να μείνουμε σπίτι. Πρέπει να σεβαστούμε τους κανόνες και όσο κάποιοι είναι ανεύθυνοι, τόσο θα επιβάλλουμε πιο αυστηρούς κανόνες». Είχε δε το θράσος να επικαλεστεί την «υγεία των συμπολιτών μας», ενώ όλα δείχνουν ότι ο νόμος δεν είναι το ίδιο αυστηρός απέναντι στους μεγαλοεπιχειρηματίες, των οποίων οι ενέργειες αυξάνουν τον κίνδυνο μόλυνσης εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων και κατ' επέκταση συνολικής εξάπλωσης της επιδημίας.

Πρώτα απ' όλα, η ίδια η κατάσταση στο σύστημα Υγείας επιβεβαιώνει ότι η απομόνωση του πληθυσμού από μόνη της δεν επαρκεί, χωρίς επιβεβαίωση των κρουσμάτων και σχεδιασμένη καραντίνα, με παρακολούθηση της εξέλιξης της υγείας τους. Οι μαρτυρίες των νοσοκομειακών γιατρών είναι χαρακτηριστικές. Ο Ρομάνο Παολούτσι, γιατρός σε νοσοκομείο της Κρεμόνα, στη Λομβαρδία, δήλωσε στο «Ρόιτερς»: «Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί τις τελευταίες μέρες (σ.σ. εξαιτίας και του ότι τα νοσοκομεία έχουν υπερκορεστεί) θα έλεγα ότι είναι πως οι ασθενείς δεν μπορούν καν να δέχονται επισκέψεις από συγγενείς τους και συχνά πεθαίνουν μόνοι τους στο σπίτι...». Η Ντανιέλα Κονφαλονιέρι, νοσηλεύτρια στο Μιλάνο, λέει ότι η κατάσταση έχει φτάσει στο σημείο που πολλά θύματα της επιδημίας δεν καταγράφονται καν, με ό,τι αυτό σημαίνει για την εξάπλωσή της.

Την ίδια στιγμή, χάος επικρατεί σε πολλούς κλάδους και τόπους δουλειάς, όπου η εργοδοτική αυθαιρεσία καλπάζει. Την Παρασκευή έγινε γνωστό ότι μια 48χρονη ταμίας στην αλυσίδα σούπερ μάρκετ «Simply Market» στην Μπρέσια της Λομβαρδίας κατέληξε χτυπημένη από τον κορονοϊό. Τα φειδωλά ρεπορτάζ ανέφεραν μόνο ότι πέθανε στο σπίτι της (!) αφότου παρουσίασε υψηλό πυρετό από τις αρχές της βδομάδας και η κατάστασή της επιδεινώθηκε δραματικά μέσα σε μια νύχτα. Η διεύθυνση της αλυσίδας έκλεισε το κατάστημα για απολύμανση, αλλά τα ερωτήματα είναι πολλά. Π.χ., εξετάστηκε έγκαιρα η εργαζόμενη ώστε να ιχνηλατηθούν οι επαφές της και να προστατευθούν συνάδελφοι και πελάτες;

Καταγγελίες για απουσία μέτρων πρόληψης έρχονται καθημερινά από διάφορους κλάδους.

Σύμφωνα με το πρακτορείο ANSA, αύριο οι μεταλλεργάτες στη Λομβαρδία κατεβαίνουν σε 8ωρη απεργία, ζητώντας περισσότερα μέτρα προστασίας σε εργοστάσια που μένουν ανοιχτά. Κλαδικά συνδικάτα καταγγέλλουν ότι ο κατάλογος των επιχειρήσεων που μπορούν να συνεχίσουν να εργάζονται «έχει επεκταθεί υπερβολικά, καλύπτοντας τομείς αμφίβολης σημασίας» και αφήνοντας στις επιχειρήσεις «υπερβολική διακριτική ευχέρεια» όσον αφορά τις εξαιρέσεις. Απεργία ετοιμάζουν αύριο και εργαζόμενοι στον κλάδο της χημικής βιομηχανίας στη Λομβαρδία, με αντίστοιχα αιτήματα.

Για απεργιακές κινητοποιήσεις προειδοποιούν και οι τραπεζοϋπάλληλοι, που επίσης καταγγέλλουν ανυπαρξία μέτρων προστασίας, ότι δεν τους παρέχονται καν μάσκες, γάντια, αντισηπτικά.

Την πραγματοποίηση γενικής απεργίας αύριο Τετάρτη, με σύνθημα «Πόσοι περισσότεροι νεκροί για να καταλάβει η κυβέρνηση ότι όλα πρέπει να κλείσουν;» προωθεί η συνδικαλιστική οργάνωση USB (Unione Sindacale di Base), απαιτώντας τη λήψη αυστηρότερων μέτρων για τη διασφάλιση των εργαζομένων της χώρας.

«Είναι πλέον προφανές ότι η μεγαλύτερη εξάπλωση του κορονοϊού και τα περισσότερα θύματα καταγράφονται ακριβώς στις περιοχές όπου υπάρχουν μεγάλες μονάδες παραγωγής και όπου λόγω της ασυδοσίας της εργοδοσίας, χιλιάδες εργαζόμενοι αναγκάζονται να δουλέψουν, να μεταδώσουν τον ιό και να αρρωστήσουν», τονίζει η USB, υπογραμμίζοντας ότι «δεν θα δεχτούμε η Confindustria να υπαγορεύει τους κανόνες σε ολόκληρη τη χώρα και στην πραγματικότητα να καθορίζει αυτή ποιος είναι ο αποδεκτός αριθμός των θανάτων που θα πρέπει να υποστούμε».

Σημειωτέον, η ένωση των μεγαλοβιομηχάνων, Confindustria, έστειλε επιστολή στον πρωθυπουργό ζητώντας του αναστολή για κάποιες μέρες της απόφασης όσων επιχειρήσεων «δεν είναι αναγκαίες» - κάτι που φυσικά μπορεί να ερμηνευτεί με διάφορους τρόπους. Η επιστολή αναφέρει μεταξύ άλλων - μοιάζοντας να «προειδοποιεί» και για εγκατάλειψη της ντόπιας αγοράς για αναζήτηση άλλων, πιο κερδοφόρων - ότι η επιλογή των επιχειρήσεων που θα κλείσουν πρέπει να γίνει με μεγάλη προσοχή, διότι αν κλείσουν πολλές μεγαλώνει ο κίνδυνος να μην ξανανοίξουν, ενώ ζητούν και φοροαπαλλαγές από πάνω.

Το ΚΚ Ιταλίας με παρέμβασή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καταγγέλλει την Confindustria ότι σκέφτεται μόνο τα κέρδη της, στις πλάτες των εργαζομένων. Τονίζει πως η κυβέρνηση δεν εισακούει στον ίδιο βαθμό τις διαμαρτυρίες των εργαζομένων και των βιομηχάνων και πως η υγεία των εργαζομένων και όλου του λαού θυσιάζεται στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.

Στο άρθρο του «Ριζοσπάστη» που δημοσιεύτηκε στις 21/3 «Η διαπάλη στο ιμπεριαλιστικό σύστημα γύρω από τον Covid-19 και η διέξοδος για τους εργαζόμενους», γίνεται αναφορά στις Διεθνείς Συμφωνίες απαγόρευσης των βιολογικών όπλων. Πρόκειται για δύο Συμφωνίες:

Τη Σύμβαση για την απαγόρευση της επεξεργασίας, παραγωγής και αποθήκευσης Βακτηριολογικών (Βιολογικών) και τοξικών όπλων και για την καταστροφή τους (BTWC), που υπογράφτηκε στα 1972 και αποτέλεσε την πρώτη διεθνή συνθήκη αφοπλισμού, η οποία απαγόρευσε την παραγωγή μιας ολόκληρης σειράς όπλων. Η υπογραφή της συμπλήρωσε την πρωτόλεια συμφωνία του Πρωτοκόλλου της Γενεύης, που υπογράφτηκε το 1925 (κι όχι το 1975, όπως λαθεμένα γράφηκε στο άρθρο).

Πρέπει να σημειωθεί πως οι ΗΠΑ αρνήθηκαν το 2001 να υπογράψουν το Πρωτόκολλο της Διεθνούς Συνθήκης του 1972, που αφορά τον έλεγχο για την εφαρμογή της Συμφωνίας, με άλλα λόγια, αρνούνται να τους γίνει έλεγχος για το αν την εφαρμόζουν...