ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 24 Μάρτη 2018 - Κυριακή 25 Μάρτη 2018
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΕΣ ΣΤΙΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ
«Ανεβάζουν στροφές» στην επιχείρηση χειραγώγησης και στο χτύπημα των αγώνων

Πρωταγωνιστικό ρόλο στο «φτιασίδωμα» των «κοινωνικών διαλόγων» αναλαμβάνει η ηγεσία της ΓΣΕΕ

Eurokinissi

Πρωταγωνιστικό ρόλο στο «φτιασίδωμα» των «κοινωνικών διαλόγων» αναλαμβάνει η ηγεσία της ΓΣΕΕ
Τα ρέστα του δίνει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, παίρνοντας θέση με τον καταμερισμένο του ρόλο δίπλα στα υπόλοιπα επιτελεία του κεφαλαίου, για τον επόμενο γύρο της αντεργατικής επίθεσης, αυτόν που ξετυλίγεται ενόψει της περιβόητης «μεταμνημονιακής περιόδου».

Μπροστά στη φάση που το κεφάλαιο προσδοκά πέρασμα σε ρυθμούς ανάκαμψης της κερδοφορίας του, γι' αυτό και εντείνει την αντεργατική επίθεση για να την θωρακίσει, ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός προσαρμόζει αντίστοιχα τον αντιδραστικό του ρόλο: Επιχειρεί ακόμα πιο απροκάλυπτα να επιβάλει σιγή νεκροταφείου στο εργατικό κίνημα και τους χώρους δουλειάς, επιτίθεται στην ίδια τη μορφή πάλης της απεργίας, ενώ ταυτόχρονα αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο στην προσπάθεια φτιασιδώματος της απάτης των «κοινωνικών διαλόγων» για τη χειραγώγηση και το μάντρωμα των εργαζομένων πίσω από τους «εθνικούς στόχους» του κεφαλαίου.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο «κουμπώνουν» όλα τα κομμάτια του παζλ από τη στάση αυτών των δυνάμεων τους τελευταίους μήνες:

-- Η απροκάλυπτη άρνηση των πλειοψηφιών στις διοικήσεις ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ να κηρύξουν πανελλαδική απεργία ενάντια στο πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που περιλάμβανε και το νέο αποφασιστικό χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα.

-- Η αντίστοιχη απόρριψη από τις ίδιες δυνάμεις της πρότασης του ΠΑΜΕ για προκήρυξη πανεργατικής απεργίας για τις 14 Μάρτη, με αιχμή το κρίσιμο ζήτημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, όπως και το ότι πίσω από την πλάτη των εργαζομένων μεθοδεύουν νέα συμφωνία με τη μεγαλοεργοδοσία για την εκ νέου επικύρωση του αίσχους των 586 και 511 ευρώ ως κατώτατου μισθού.

-- Το γεγονός ότι αυτή τους την ανοιχτά απεργοσπαστική στάση, οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ την συνόδευσαν με επιθέσεις στην ίδια την απεργία ως μορφή πάλης, με τον αντιδραστικό ισχυρισμό ότι το ισχυρότερο όπλο των εργατών είναι... «ξεπερασμένο».

-- Οι... διαλέξεις του προέδρου της ΓΣΕΕ για την ανάγκη αναβάθμισης του «κοινωνικού διαλόγου» και για το «πότε μια καπιταλιστική οικονομία μπορεί να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά».

Ολομέτωπη επίθεση στην απεργία και τους εργατικούς αγώνες

Δεν πρόκειται απλά για κατάπτωση και κατάντια: Είναι συνειδητή προσαρμογή στις τρέχουσες ανάγκες του κεφαλαίου. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, επιχειρώντας να εκδώσει... τη «ληξιαρχική πράξη» θανάτου της απεργίας (κάτι που βέβαια δεν πρόκειται ούτε αυτή να το πετύχει, όπως δεν το πέτυχαν και διάφοροι άλλοι που το επιχείρησαν στο παρελθόν), παρεμβαίνει συνειδητά στο πλευρό της μεγαλοεργοδοσίας, ενισχύει στην πράξη την αντιαπεργιακή διάταξη που νομοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Και δεν μένουν εκεί: Κλιμακώνοντας αυτήν τη γραμμή, η ηγεσία της ΓΣΕΕ προχώρησε σε ένα ακόμα βήμα υπονόμευσης των αγώνων των εργαζομένων για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων με αυξήσεις μισθών. Πριν από λίγες μέρες, την ίδια περίοδο που ταξικά συνδικάτα δίνουν σημαντικές απεργιακές μάχες σε κλάδους για τις ΣΣΕ (στους οικοδόμους, στα Τρόφιμα - Ποτά, στους ηθοποιούς), η ηγεσία της ΓΣΕΕ, εν κρυπτώ, πίσω από τις πλάτες των εργαζομένων, πήγε σε συνάντηση με τους εργοδότες και - σύμφωνα με δημοσιεύματα - συμφώνησε μαζί τους στην υπογραφή «νέας» Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) με την οποία διαιωνίζεται το αίσχος των 586 και 511 ευρώ μεικτά κατώτερος μισθός...

Καταγγέλλοντας αυτές τις μεθοδεύσεις το ΠΑΜΕ σημείωνε χαρακτηριστικά:

«Στα κρυφά, η ηγεσία της ΓΣΕΕ συναντήθηκε με τις εργοδοτικές οργανώσεις, για να επικυρώσουν για ακόμα μια φορά το αίσχος των 586 και 511 ευρώ που έχει νομοθετηθεί από κυβέρνηση και εργοδότες. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ τάχα για να διαφυλάξει το "θεσμό" της ΕΓΣΣΕ, προσυπογράφει, για άλλη μια φορά, την πιο βάρβαρη αντεργατική νομοθεσία που τσακίζει τις Συλλογικές Συμβάσεις, τους μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Αυτήν τη φορά, μάλιστα, ξεπέρασαν κάθε όριο ξεδιαντροπιάς, αφού παραβίασαν ακόμα και την απόφαση του Γενικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ που πραγματοποιήθηκε μόλις δυο μήνες πριν, που ενέκρινε ως διεκδικητικό πλαίσιο την επαναφορά της ΕΓΣΣΕ και των 751 ευρώ βασικό μισθό, πλαίσιο που είχαν κοινοποιήσει οι ίδιοι με εξώδικη πρόσκληση στους εργοδότες!»

Σημειώνοντας ότι και αυτή η ενέργεια δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός, αλλά είναι αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης στρατηγικής, το ΠΑΜΕ στην ίδια ανακοίνωση υπογράμμιζε: «Η αθλιότητα αυτή δεν μας προξενεί έκπληξη, καθώς πατούν πάνω στην πάγια και σταθερή γραμμή της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, που συνδιαμορφώνουν με τα αφεντικά. "Ποιος εργοδότης θα δώσει σήμερα 751 ευρώ" αναρωτήθηκε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ στο πρόσφατο Γενικό Συμβούλιο. Δύο μήνες αργότερα επικύρωσε εκ νέου αυτήν τη δήλωση με την υπογραφή της νέας ΕΓΣΣΕ...».

«Κοινωνικός διάλογος» και καημός για την «αποτελεσματική λειτουργία» του καπιταλισμού

Η επιδίωξη του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού να «σβήσει» κάθε εστία αγώνα και ταξικής σύγκρουσης με τους καπιταλιστές συνδέεται άμεσα με την προσπάθεια φτιασιδώματος των χρεοκοπημένων «κοινωνικών διαλόγων».

Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση του προέδρου της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλου στο πρόσφατο συνέδριο της ΓΣΕΒΕΕ, στο οποίο μίλησε και ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας.

Εκεί, μιλώντας για το ρόλο των «κοινωνικών εταίρων», ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ είπε, μεταξύ άλλων: «Ο ρόλος αυτός θεμελιώνεται πάνω σε ένα συγκεκριμένο μοντέλο διαπραγμάτευσης. Η βασική ιδέα του μοντέλου αυτού αφορά το πότε μια καπιταλιστική οικονομία μπορεί να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά. Οταν το κεφάλαιο και η εργασία μοιράζονται ίσα μερίδια διαπραγμάτευσης και υπερασπίζονται ελεύθερα τα συμφέροντα που εκπροσωπούν; 'Η όταν υπάρχει ταξική πόλωση και σύγκρουση; Αν και η απάντηση δεν είναι αυτονόητη για όλους (σ.σ. εδώ φωτογραφίζει τις ταξικές δυνάμεις) ωστόσο, τις τελευταίες δεκαετίες κυριαρχεί η αυτονόητη υπεράσπιση του κοινωνικού διαλόγου. Αυτό θεωρείται και είναι μία μεγάλη κατάκτηση του ευρωπαϊκού πολιτισμού, όπου μέσω της θεσμοθέτησης μιας σειράς διαδικασιών οι αντιπροσωπευτικές οργανώσεις των μεγάλων κοινωνικών ομάδων, εργοδότες - εργαζόμενοι, εκφράζουν τα συμφέροντά τους και προσπαθούν να βρουν κοινές λύσεις. Το διαπραγματευτικό παίγνιο που έχει θεσμοθετηθεί μεταξύ κράτους - συνδικάτων και εργοδοτών αποτέλεσε τη βάση της οικοδόμησης αυτού που ονομάζουμε και ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, το οποίο θεωρείται ότι συνέβαλε σημαντικά στην μεταπολεμική αύξηση της ευημερίας».

Καταδίκη των ταξικών αγώνων, υπεράσπιση του «κοινωνικού διαλόγου» ως μια «αυτονόητη» λειτουργία για τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους, για την εξεύρεση «κοινών λύσεων» ανάμεσα στους εργάτες και τους εκμεταλλευτές τους, λειτουργία που συμβάλλει τάχα στην «αύξηση της ευημερίας» και φυσικά... καημός για την «αποτελεσματική λειτουργία» της καπιταλιστικής οικονομίας και όχι βέβαια για την ικανοποίηση των αναγκών της εργατικής τάξης... Με δυο λόγια, μια μνημειώδης τοποθέτηση υπέρ της στοίχισης των εργαζομένων πίσω από τα συμφέροντα του κεφαλαίου και της οικονομίας του, υπέρ της απάτης ότι τάχα με αυτόν τον τρόπο θα δουν και οι εργάτες «αύξηση της ευημερίας» τους!

Επιχείρηση στοίχισης πίσω από το «εθνικό σχέδιο» του κεφαλαίου

Τον ίδιο ακριβώς σκοπό, άλλωστε, υπηρετεί και η υπογραφή που έβαλαν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, μαζί με όλες τις ενώσεις του εγχώριου κεφαλαίου, στην «Κοινή Δήλωση» για το «Εθνικό Αναπτυξιακό Σχέδιο» που παρουσιάστηκε πρόσφατα στο Ζάππειο. Ενα σχέδιο το οποίο συμπυκνώνει τη στρατηγική των επιχειρηματικών ομίλων για την ανάκαμψη της κερδοφορίας τους και της ανταγωνιστικότητας, με βασική προϋπόθεση την κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης και την παροχή νέων προνομίων στα μονοπώλια.

Οι τζίφρες των εργοδοτικών - κυβερνητικών συνδικαλιστών στα «εθνικά σχέδια» του κεφαλαίου, η προπαγάνδα υπέρ των «κοινωνικών διαλόγων» και των «κοινών λύσεων» για κεφάλαιο και εργάτες, ρίχνουν ταυτόχρονα νερό στο μύλο της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων, στην προσπάθειά τους να πείσουν τους εργαζόμενους και το λαό να σκύψουν κι άλλο το κεφάλι, να βάλουν πλάτη για την καπιταλιστική ανάπτυξη γιατί τάχα όλο και κάτι θα πάρουν και αυτοί.

Κάπως έτσι, άλλωστε, οι... διαλέξεις του προέδρου της ΓΣΕΕ που είδαμε παραπάνω «κουμπώνουν» με τις ξόβεργες της πολιτικής εξαπάτησης που στήνουν κυβέρνηση, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, υποσχόμενοι στο μέλλον και με πολλούς αστερίσκους κάποια ψίχουλα αύξησης στον κατώτατο μισθό, την ίδια ώρα που κλιμακώνουν την ολομέτωπη επίθεση στο εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων.


Γ. Ζαχ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ