ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Καλλιεργούν το φόβο στο λαό

Νερό στο μύλο της καλλιέργειας κλίματος τρομοκράτησης και φόβου ρίχνει διαχρονικά ο αστικός Τύπος. Πόσο μάλλον τώρα, που, με αφορμή την προβοκατόρικη δράση κουκουλοφόρων, η κυβέρνηση παίρνει αντιδραστικά μέτρα με στόχο να χτυπηθεί το λαϊκό και εργατικό κίνημα, ο πραγματικός εχθρός της άρχουσας τάξης και των μηχανισμών της.

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το γκάλοπ που δημοσιεύει η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της Κυριακής. Ο τίτλος στην πρώτη σελίδα είναι: «Η κοινωνία θέλει δημοκρατία και τάξη». Τι σημαίνει αυτό; Σύμφωνα με την πανελλαδική έρευνα που δημοσιεύει, σημαίνει ότι η πλειοψηφία είναι υπέρ των αυταρχικών μέτρων που πήρε η κυβέρνηση με πρόσχημα τις «κουκούλες», ότι σχεδόν το 50% των ερωτώμενων είναι υπέρ της χρήσης των χαφιεδοκαμερών, που μάλιστα - όπως λένε - προστατεύουν τα πολιτικά δικαιώματα, και υπέρ της κατάργησης του ασύλου. Η ίδια έρευνα δείχνει, όπως αναφέρει η εφημερίδα, πως οι πολίτες είναι φοβισμένοι και ανασφαλείς.

Η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» φροντίζει να περιβάλει τα αντιδραστικά μέτρα της κυβέρνησης με την απαραίτητη επικάλυψη αποδοχής της κοινής γνώμης, που παρουσιάζεται μέσα από το σχετικό γκάλοπ. Παίζουν καλά το ρόλο τους, όπως και τα γκάλοπ. Το οργανωμένο εργατικό λαϊκό κίνημα πρέπει να δώσει τη δική του απάντηση απέναντι σ' αυτήν την καλά στημένη επιχείρηση έντασης του κλίματος φόβου. Να πάρει την υπόθεση στα χέρια του με αφετηρία τους χώρους εργασίας και κατοικίας, με συντονισμό κατά κλάδο, κατά δήμο και γειτονιά. Εκεί να δοθεί η απάντηση ενάντια στη δράση και των προβοκατόρων, και των κατασταλτικών μηχανισμών, αλλά και των μηχανισμών που επιχειρούν να διαμορφώσουν τέτοια κοινή γνώμη που να παρακαλά να παίρνονται μέτρα που αφαιρούν δικαιώματα και κατακτήσεις.

Η «χαραμάδα» της ΓΣΕΕ...

«Η ΓΣΕΕ οφείλει να κλείσει και την πιο μικρή χαραμάδα, σε όσους θέλουν να δημιουργήσουν ένα κλίμα ψευδεπίγραφης συμφωνίας, έστω και μερικής, σε μια περίοδο που εκδηλώνεται μια ολομέτωπη επίθεση στους εργαζόμενους. Πρέπει να αποσαφηνίσει ότι δε δέχεται καμία μετατροπή της σταθερής εργασίας σε μερική απασχόληση και ότι κεντρικό αίτημα είναι η ακύρωση του νομοθετικού πλαισίου της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που επιτρέπει αυτές τις εργοδοτικές πρακτικές».

Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από την ομιλία του στελέχους του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο προεδρείο της ΓΣΕΕ, στη χτεσινή σύσκεψη της Συνομοσπονδίας με Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες της Αττικής για την απεργία στις 2 Απρίλη. Πρόκειται για μνημείο γονυκλισίας και στήριξης της βαθιά αντιδραστικής στρατηγικής της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. Το στέλεχος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καλεί τη ΓΣΕΕ να κλείσει κάθε «χαραμάδα συμφωνίας», συγκαλύπτοντας ότι η συνδικαλιστική πλειοψηφία δεν έχει ανοίξει απλά «χαραμάδα» συναίνεσης με την κυβέρνηση και τους βιομήχανους, αλλά λεωφόρο ολόκληρη, καλύπτοντας πλήρως το άθλιο πετσόκομμα εργασιακών και άλλων δικαιωμάτων στο όνομα της κρίσης.

... και το αξιόπιστο δεκανίκι

Θα ήταν τουλάχιστον αφελές να πιστέψει κανείς ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ακούσει κουβέντα για τη συνάντηση ΓΣΕΕ - εργοδοτικών Ενώσεων που έγινε με πρωτοβουλία της πρώτης. Οτι δεν πήρε χαμπάρι για τα «11 σημεία σύγκλισης» στα οποία κατέληξαν από κοινού ΓΣΕΕ - εργοδότες. Η ότι δεν έμαθε για τις επιστολές κυβερνητικών στελεχών που χαιρετίζουν τη συναίνεση και ζητούν κι αυτοί συνάντηση με τη ΓΣΕΕ. `Η ακόμα ότι δεν είδε και δεν άκουσε τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ να χαριεντίζεται με τους βιομήχανους στην εκδήλωση της ΟΚΕ, όπου παρουσιάστηκε η συμφωνία της συναίνεσης μεταξύ των «κοινωνικών εταίρων», που αποτελεί αντιγραφή της Στρατηγικής της Λισαβόνας.

Ολα αυτά τα ξέρει και μάλιστα από πρώτο χέρι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Επιλέγει, όμως, συνειδητά να βγάζει λάδι την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, επιβεβαιώνοντας ότι είναι το πιο αξιόμαχο στήριγμα του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού και ένα από τα πιο αξιόπιστα δεκανίκια της στρατηγικής που διαμορφώνει ο δικομματισμός στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Με το ΠΑΜΕ κόντρα στην εργοδοσία

Η επίθεση ενάντια στα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων που εκτόξευσε ο Κ. Καραμανλής μετά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, έρχεται να επιβεβαιώσει ότι, τα όσα ανάλογου περιεχομένου δήλωναν δεξιά και αριστερά τις προηγούμενες μέρες πρωτοκλασάτα στελέχη της ΝΔ ( π.χ. Μίχαλος), αλλά και εκπρόσωποι των βιομηχάνων (Μυλωνάς, Δασκαλόπουλος), δεν ήταν μεμονωμένα περιστατικά αλλά το προανάκρουσμα για την παραπέρα όξυνση της αντεργατικής πολιτικής σε συνθήκες κρίσης.

Παράλληλα η «Συμφωνία» όλων των κοινωνικών εταίρων υπό τη σκέπη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ) καθώς και η «σύγκλιση» ΓΣΕΕ και ΣΕΒ με τα 11 σημεία που διαμορφώνουν «κοινούς στόχους» για την κρίση, έρχονται να συμπληρώσουν το αντεργατικό και αντιλαϊκό οπλοστάσιο της πλουτοκρατίας. Τα ψελλίσματα του ΠΑΣΟΚ για την αντεργατική πολιτική της ΝΔ, όταν είναι φανερό ότι η κυβέρνηση πορεύεται και με βάση τα γνωστά νομοθετήματα του ΠΑΣΟΚ, κανέναν δεν πείθουν. Γίνεται φανερό ότι οι δυνάμεις του κεφαλαίου και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι υπό την υψηλή εποπτεία της ΕΕ, συντονίζονται στην ίδια γραμμή, διαμορφώνουν ενιαίο μέτωπο κρούσης ενάντια στους εργαζόμενους και τα ταξικά τους συμφέροντα.

Η τοποθέτηση του πρωθυπουργού εκ Βρυξελλών, δίνει το πολιτικό σήμα αυτού του αντιλαϊκού συντονισμού. Ερχεται να εξαγνίσει και να δώσει ακραιφνή πολιτική κάλυψη σε όλα τα αίσχη που σήμερα επιβάλλουν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι μεγαλοεπιχειρηματίες μέσα στις επιχειρήσεις τους. Η πρωθυπουργική σφραγίδα μπαίνει πάνω στη μαύρη σελίδα των απολύσεων, της απασχολησιμότητας, των εκβιασμών, της εκμετάλλευσης. Δικαιώνει και ευλογεί το αντεργατικό πογκρόμ που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο.

Οσο οξύνεται και βαθαίνει η οικονομική κρίση, τόσο γίνεται πιο διακριτή, η διαχωριστική γραμμή που χωρίζει σήμερα την ελληνική κοινωνία. Από τη μια τα συμφέροντα των μονοπωλίων και της πλουτοκρατίας, από την άλλη τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα. Να γιατί η αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης, είναι σήμερα η μόνη πολιτική απάντηση που μπορεί να δώσουν οι εργαζόμενοι και τ' αλλά λαϊκά στρώματα. Ο αντιμονοπωλιακός αγώνας είναι ο μόνος δρόμος αντίστασης, ο δρόμος συσπείρωσης και πάλης των λαϊκών στρωμάτων για να μην πληρώσουν την κρίση, όπως πλήρωσαν την «ανάπτυξη» που επέβαλε η πλουτοκρατία.

Αυτό τον δρόμο δείχνουν σήμερα στους εργαζόμενους οι ταξικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Σε αυτό το χαράκωμα, της ανειρήνευτης πάλης ενάντια στα μονοπώλια, συσπειρώνονται σήμερα οι πρωτοπόροι εργάτες, που μαζί με τους κομμουνιστές και τους ΚΝίτες δίνουν τη μάχη με θυσίες, ακόμα και με κόστος, υπερασπίζονται τα θεμελιώδη δικαιώματα της εργατικής τάξης.

Μπροστά στην πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 2 Απρίλη, το μέτωπο της αντιμονοπωλιακής πάλης πρέπει να γίνει ακόμα πιο ισχυρό. Να πυκνώσει με νέες εργατικές δυνάμεις. Να δυναμώσουν οι εστίες αντίστασης σε εργοστάσια και επιχειρήσεις. Να μην περάσουν τα τριήμερα και τα τετραήμερα. Να μπουν εμπόδια στις απολύσεις και στις μειώσεις μισθών. Να απορριφθεί όχι μόνο η πολιτική της κυβέρνησης, αλλά συνολικά η στρατηγική του κεφαλαίου.