«Ο μόνος άνθρωπος που είναι αρκετά ισχυρός για να ανατρέψει τον Πρόεδρο του Πακιστάν», έγραφε προ ημερών το περιοδικό «The Economist», είναι «ο ίδιος ο στρατηγός Περβέζ Μουσάραφ». Η απόπειρα του Μουσάραφ να αποπέμψει και να δικάσει τον πρώην ανώτατο δικαστή - έως πρότινος πιστό του καθεστώτος του - Ιφτιχάρ Μοχάμαντ Τσόντρι, δημιούργησε τη σοβαρότερη απειλή για την εξουσία του από το πραξικόπημα του 1999. Οι συνεχείς διαδηλώσεις από την 9η Μαρτίου και οι «γκάφες» των δυνάμεων καταστολής, όπως οι ξυλοδαρμοί και οι συλλήψεις νομικών και κορυφαίων πολιτικών, η εισβολή σε τηλεοπτικό σταθμό όπου ειδικές δυνάμεις έριξαν δακρυγόνα κι έκαναν τον εξοπλισμό γυαλιά - καρφιά, έκαναν μεγάλη ζημιά στα σχέδια του στρατηγού να «εκλεγεί» εκ νέου «πρόεδρος» και να παραμείνει Α/ΓΕΕΘΑ.

Οι προσπάθειες του Μουσάραφ να μετατοπίσει τη συζήτηση στη στρατιωτική ισχύ της χώρας, με μια πυραυλική δοκιμή, στην οικονομική συνεργασία με την Κίνα, με τα εγκαίνια ενός λιμανιού βαθέος ύδατος στο Μπαλουχιστάν, και σε φαντασιακές ή πραγματικές «συνωμοσίες» εναντίον του, επίσης απέβησαν άκαρπες. Ο πραγματιστής στρατηγός ασφαλώς αντιλαμβάνεται ότι οι εξελίξεις ενδυναμώνουν την αντιπολίτευση - την Μπεναζίρ Μπούτο και το Ναουάζ Σαρίφ, δύο μορφές που βγαίνουν από την πολιτική ανυποληψία και διεκδικούν από την εξορία, με μπαράζ δηλώσεων που βασικά απευθύνονται στην Ουάσιγκτον, μερίδιο στην εξουσία - και φέρεται να εμπλέκεται παρασκηνιακά σε διαπραγματεύσεις μαζί τους. Μετά από 8 χρόνια κυριαρχίας, ο Μουσάραφ μοιάζει αδύναμος. Οι Αμερικανοί, το υπερατλαντικό αφεντικό των Πακιστανών στρατηγών και των μυστικών υπηρεσιών, «ανησυχούν» και τον καλούν να «χειριστεί προσεκτικά» το θέμα, αν και υποστηρίζουν πως δε διαβλέπουν κίνδυνο «ανατροπής» του δικτάτορα. Νεότερα την 4η Απριλίου, όταν ο Μουσάραφ έχει δεσμευτεί σιβυλλικά ότι θα αποκαλύψει τις κατηγορίες σε βάρος του Ιφτιχάρ Τσόντρι.

Τα πράγματα πάνε άσχημα για τον Μουσάραφ και στο μέτωπο του Αφγανιστάν και των ημιαυτόνομων περιοχών των φυλών, όπου ο στρατηγός αποτυγχάνει να εφαρμόσει την (ούτως ή άλλως σχιζοφρενική) πολιτική ενδυνάμωσης των Ταλιμπάν, παλιών του συμμάχων με μεγάλη στρατηγική σημασία, την ώρα που υποτίθεται ότι τους πολεμά. Στο Ουαζιριστάν μαίνονταν αυτή τη βδομάδα μάχες με 120 νεκρούς ανάμεσα σε φυλές και Ουζμπέκους μαχητές του τζιχάντ. Στο Μπαλουχιστάν, στο υπέδαφος του οποίου βρίσκονται μεγάλα αποθέματα φυσικού αερίου, σημειώθηκαν επιθέσεις με 6 στρατιώτες νεκρούς.

Ενόψει των γενικών και προεδρικών εκλογών, γράφει η εφημερίδα «Asia Times», η χώρα μπήκε σε αντίστροφη μέτρηση «προς το χάος». Ο Μουσάραφ κρατά βέβαια γερά χαρτιά: το στρατό και την αμερικανική στήριξη, όχι χωρίς επαχθείς όρους ή επιφυλάξεις. Η πρόσφατη επίσκεψη Τσένι στο Ισλαμαμπάντ σημαδεύτηκε από σκληρούς εκβιασμούς προς τον Μουσάραφ για να «συμμορφωθεί», επιτέλους. Αλλά αυτό θα συνιστούσε πολιτική αυτοκτονία.