Συνοπτικά με το νομοσχέδιο:
Αυτός ο νόμος επισφραγίζει την προτεραιότητα της χρηματοδότησης των ομίλων σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Οι φοροελαφρύνσεις προς τους ομίλους εκτινάσσονται και μοναδικό αποτέλεσμα για τους εργαζόμενους είναι οι ακόμα σκληρότερες θυσίες, καθώς ο πολλαπλασιασμός της νόμιμης φοροδιαφυγής των μονοπωλιακών ομίλων σε όλους τους τομείς της οικονομίας σημαίνει ακόμα σκληρότερα μέτρα για τους εργαζόμενους. Αποδεικνύεται πως τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού, έσοδα που βασίζονται στη φοροληστεία των λαϊκών στρωμάτων, στο τσάκισμα μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών, θα κατευθύνονται στη χρηματοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων.
Σε μια πραγματική «κρίση ειλικρίνειας» το σχέδιο νόμου αποσυνδέει και τυπικά τις επιδοτήσεις από τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, αντιστοιχίζοντας το γράμμα με την ουσία του νόμου ως κρατική ρύθμιση που στοχεύει στη θωράκιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Αποδεικνύεται πως η καπιταλιστική ανάπτυξη δε σημαίνει νέες θέσεις εργασίας, πλούτο και ευημερία για τους εργαζόμενους αλλά εντατικοποίηση της εργασίας, φτώχεια και σχετική εξαθλίωση.
Ταυτόχρονα, με πρόσχημα την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, ακόμα και οι υποτυπώδεις τυπικοί όροι πολεοδομικού και περιβαλλοντικού ελέγχου, που έχουν απομείνει, πρακτικά καταργούνται. Η έγκριση της λειτουργίας των επενδύσεων θα γίνεται πρακτικά με ευθύνη του ίδιου του επενδυτή (!!!) με τραγικές συνέπειες στο περιβάλλον και στην υγεία της λαϊκής οικογένειας, ενώ η ανάθεση των ελέγχων υλοποίησης των επενδύσεων σε ιδιωτικές εταιρείες πολλαπλασιάζει την κερδοφορία των ομίλων, επιτρέποντας να καταστρατηγούν ακόμα και τους όποιους τυπικούς όρους των επενδυτικών προγραμμάτων.
Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να επιτρέψει την παράδοση της «γης και του ύδατος» στους επιχειρηματικούς ομίλους. Η όποια ανάπτυξη μπορεί να φέρει ο καπιταλιστικός δρόμος θα βασίζεται στην εξαθλίωση των εργαζομένων, σε μισθούς πείνας, σε ανύπαρκτα δικαιώματα, στην καταστροφή του περιβάλλοντος. Ο μονόδρομος των εργαζομένων είναι ο δρόμος της αποδέσμευσης απ' την ΕΕ, της μονομερούς διαγραφής του χρέους, της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων.
Στα «Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας», ο ποιητής είδε όσα δεν είδαν τα φαντάσματα των ρεπορτάζ. Την πατρίδα ως έχει και είναι. Οχι ως επένδυση. Πικρή. Το Ρωμιό ως δύναται να είναι. Αγέρι. Ελάφι που πελεκάει τα βράχια και μασάει τα σίδερα. Οχι σαν μια μαύρη προβοκατόρικη παραστρατιωτική ομαδούλα, που καίει καλά ασφαλισμένα φορτηγά, παραφερνάλια των μέσων παραγωγής του αδηφάγου αφεντικού που αυγατίζει εν μια νυκτί το κεφάλαιό του.
Γιατί, άμα ξεπεζέψεις συνειδητά από το στίχο, προσγειωθείς στο ανώμαλο έδαφος της υπόδουλης ανάλυσης των πραγματικών περιστατικών, και κλείσεις τ' αυτιά στις οιμωγές των «καταδιωγμένων» επενδυτών και των «στοχοποιημένων» δραστών, τότε το αμείλικτο πολιτικό ερώτημα «τις ωφελείται» από το δρώμενο Σκουριές, ορθώνεται και απαντιέται πάραυτα. Ο πρωθυπουργός Σαμαράς, στο πιτς φιτίλι, ανακοινώνει βλοσυρός κι αποφασιστικός πως... οι ξένες επενδύσεις θα προστατευθούν με κάθε μέσο. Και πως η «Καναδικός Χρυσός», που έχει τέσσερα χρυσωρυχεία εξασφαλίσει στη φτωχή Ελλάδα, θα τακτοποιηθεί άμεσα με την προώθηση της κολλημένης στη Θράκη, αντίστοιχης με τις Σκουριές, επένδυσής της. Τα μολοτοφάκια και τα στρατιωτικά παντελονάκια, καταγεγραμμένα στην κάμερα της εταιρείας, έφτιαξαν μια ωραία ατμόσφαιρα! Για τις ...εθνοσωτήριες επενδύσεις που επισπεύδονται. Ετσι ό,τι δεν κατάφερε από μόνη της η πολυεθνική, το πέτυχαν μια χούφτα προβοκάτορες που μοιάζει να τους περίμεναν ως κι οι κακοπληρωμένοι δυστυχείς ιδιωτικοί φρουροί, αφού οι βάρβαροι επιτέλους θα διαβούνε.
Είναι τόσο κραυγαλέα η διαφορά ανάμεσα στο «εδώ το φως» του κόκκινου Ρίτσου και στο πυροτεχνηματικό μπουκάλι με μπενζίνα σε πρόθυμο να τη δεχτεί στόχο, που δεν απορείς πια. Στα μάρμαρα δεν πιάνει η σκουριά. Στα μυαλά κάτω από το σκοτεινό το σκούφο όμως, πιάνει και παραπιάνει. Και τότε ο ποιητής δικαιώνεται, όταν γράφει και προφητεύει το 1943, («Σαββατόβραδο στη συνοικία του φθινοπώρου») ...«Το κέρδος είναι αμφίβολο πάντα μα η ζημιά βέβαιη».
Εκδήλωση - συζήτηση για τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο διοργανώνει η Αχτίδα Καλλιτεχνών της ΚΟ Αττικής, αύριο Δευτέρα 25/2, στις 7 μ.μ., στο θέατρο «ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ», Καπνοκοπτηρίου 8 και Στουρνάρη (πλησίον Αχαρνών). Θα μιλήσει ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Η Νομαρχιακή Οργάνωση Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, διοργανώνει εκδήλωση με θέμα «Ο ρόλος του βιομηχανικού προλεταριάτου στην ταξική πάλη», αύριο Δευτέρα 25 Φλεβάρη, στις 6.30 μ.μ. στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ, στον Περισσό. Θα μιλήσει ο Δ. Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στην εκδήλωση θα γίνει προβολή βίντεο. Στο χώρο θα υπάρχει έκθεση φωτογραφίας.