Το όνομά της συνδέεται με μια σημαντική παρουσία στο χώρο του κλασικού τραγουδιού και με μια διεθνή καριέρα, που την καθιστά πρέσβειρα της Ελλάδας στις μεγάλες όπερες του κόσμου. Η σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου, γεννημένη στη Βέροια, σπούδασε τραγούδι στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, απ' όπου αποφοίτησε με Αριστα παμψηφεί και Αριστείο εξαιρετικής επίδοσης. Της απονεμήθηκε το βραβείο των υποτροφιών «Μαρία Κάλλας» και ως υπότροφος συνέχισε τις σπουδές της στην Ανωτάτη Μουσική Ακαδημία της Κολονίας και στη συνέχεια στο Λονδίνο με την Vera Rosza.

Εχει εμφανιστεί στα σπουδαιότερα λυρικά θέατρα της Ευρώπης. Ως σολίστ έχει τραγουδήσει σε Κολονία, Βουδαπέστη, Ιταλία, Λισαβόνα, Τόκιο, Φρανκφούρτη, κ.α. Το ρεπερτόριό της περιλαμβάνει τους σημαντικότερους ρόλους της όπερας. Τη στιγμή που η Ελλάδα αγνοεί την πορεία της, εκείνη, αφοσιωμένη στην τέχνη της, μοιράζει τη ζωή της μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας δημιουργώντας εξαιρετικές ερμηνείες. Οπως έγινε πρόσφατα με τη μελοποιημένη ποίηση Κωνσταντίνου Καβάφη σε μουσική Αθανάσιου Σίμογλου και τίτλο Cavafy II - Return.

«Είναι μία μουσική - λέει η Σόνια Θεοδωρίδου - που είναι απόλυτα αλεξανδρινή και φέρει τα χρώματα μίας Ελλάδας που ίσως και να έχουμε απολέσει. Μίας Ελλάδας αισθαντικής, μίας άλλης Ελλάδας»...

-- Κάποια Ιθάκη σου έδωσε κι εσένα το ωραίο ταξίδι; Ποια είναι η Ιθάκη σου και τι σου έδωσε το ταξίδι;

-- Η Ιθάκη μου είναι η Ελλάδα. Σε αυτήν θέλω να γυρίσω αφού τελειώσω με το ωραίο ταξίδι. Ενα ταξίδι πλούσιο, γεμάτο μουσική, καινούριες εμπειρίες, συναντήσεις με σπουδαίους ανθρώπους, με πόνο και χαρές, με δόξα αλλά και θυσίες.

-- Ποιο είναι το μεγαλύτερο προσόν στο λόγο του Καβάφη;

-- Είναι το πόσο σύγχρονός μας είναι. Είναι ωσάν να έγραψε τους ακριβούς του στίχους χθες. Ωσάν να περιέγραψε την εποχή μας πριν από εμάς...

-- Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ να πούνε. Τι χρειάζεται να διαθέτει κανείς, πέρα από το ταλέντο και την αγάπη για τη δουλειά του, για να μπορεί να λέει «όχι» και να κάνει αυτά που ο ίδιος θέλει και πιστεύει;

-- Να έχει υψηλά ιδανικά, να πιστεύει στο έργο του, να είναι υπερήφανος και να έχει δυνατή προσωπικότητα.

-- Ποιες είναι για σένα οι ιδανικές φωνές κι αγαπημένες;

-- Αγαπημένων προσώπων που έχασα. Της μάνας, του πάτερα, στενών φίλων που με τα λόγια τους εξακολουθούν να με συντροφεύουν.

-- Η αγωνιστική στάση της οικογένειάς σου τι ρόλο έπαιξε στη δική σου θέση στα πράγματα;

-- Με έκανε να παλεύω για ένα καλύτερο αύριο, να είμαι κριτική σε αυτά που θέλουν να μας περάσουν οι πολιτικοί και να προσφέρω για το κοινό καλό.

-- Αισιοδοξία ή απαισιοδοξία; Τι μπορεί να μας κάνει δυνατότερους;

-- Η βαθιά ματιά μέσα μας. Η αυτοκριτική. Η παραδοχή των λαθών μας και το κουράγιο μιας καινούριας προσπάθειας.

-- Πολλά από τα σχολιαζόμενα θέματα του ποιητή δεν έχουν αλλάξει. Κι αναρωτιέσαι, μα αυτός ο κόσμος δε θ' αλλάξει ποτέ, όπως λέει και ο Χατζιδάκις στον Κεμάλ;

-- Πολλές φορές διαβάζοντας τα ποιήματα του Καβάφη σκέφτηκα και εγώ το ίδιο. Γιατί δεν μαθαίνουμε, αναρωτήθηκα. Και κατέληξα στο συμπέρασμα πως όσο το Εγώ στέκεται μπροστά μας, είναι αδύνατον να αλλάξουμε και να προχωρήσουμε.

-- Συμφωνούν όλοι ότι οι άνθρωποι με αντιστάσεις, με αξίες, με ιδέες δεν παρασύρονται. Πώς καλλιεργείται η αντίσταση στον άνθρωπο, πώς οι αξίες; Αρκεί η παιδεία; Η προσωπικότητα μέσα σ' ένα σύστημα σκληρό και επιβαλλόμενο; Η ταξική συνειδητοποίηση; Είναι θέμα αγωγής από την οικογένειά σου; `Η όλα μαζί;

-- Η παιδεία είναι ένα σημαντικό αγαθό στον άνθρωπο. Η μόρφωση και η καλλιέργεια όπλα δυνατά στα χέρια του. Οι γονείς είναι εκείνοι που με τη στάση τους γίνονται παράδειγμα προς μίμηση στα παιδιά τους. Ολα αυτά, μαζί με ένα κράτος που θα μπορούσε να λειτουργεί προς το κοινό καλό, θα έφτιαχνε σωστούς ανθρώπους.

-- Εχθρός της προόδου - έχει πει κάποιος - δεν είναι μόνο οι ενταγμένοι στο σύστημα. Είναι και οι εφησυχασμένοι;

-- Απολύτως σωστό...

-- Εχεις συμμετάσχει σε πολλά πρωτοποριακά ανεβάσματα στο εξωτερικό. Ποια είναι τα πιο αγαπημένα σου;

-- Ξεχωρίζω την παραγωγή της όπερας του Πουτσίνι «Αδελφή Αγγελική» στο Βασιλικό Θέατρο των Βρυξελλών. Ο κόσμος στο τέλος της παράστασης έκλαιγε με αναφιλητά. Και η ορχήστρα. Το ίδιο και εγώ.

-- Εχεις τραγουδήσει στα γερμανικά και Μπρεχτ - Βάιλ; Μίλησέ μου γι' αυτή την εμπειρία.

-- Με συγκινεί ιδιαίτερα ο μπρεχτικός λόγος. Είναι ο υπερασπιστής του λαού, είναι η καταγραφή του πόνου του απλού λόγου, είναι όμως και η προειδοποίηση πως η αδικία που υφίσταται η εργατική τάξη, η απαξίωση των σκληρά εργαζομένων θα έχει ως αποτέλεσμα την εξέγερση. Και τότε θα είναι αργά...

-- Η τέχνη που υπηρετείς είναι πολυτέλεια για την Ελλάδα, ή η Ελλάδα απλά τρώει τα παιδιά της;

-- Η τέχνη που υπηρετώ είναι λαϊκό είδος. Ο Μότσαρτ παιζόταν στα καπηλειά στην εποχή του. Δυστυχώς η κλασική μουσική δεν είναι μέρος της καθημερινότητας του λαού. Και αυτό οφείλεται και πάλι στην ελλιπή παιδεία μας. Οσο για το ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της... δεν τα τρώει, τα καταβροχθίζει. Τα διώχνει γιατί αυτά τα παιδιά δεν έχουν βύσμα, οπότε τα αποβάλλει. Ετσι και εμείς ξενιτευτήκαμε, γιατί αυτή η αγαπημένη μας πατρίδα δεν είχε μέρος για εμάς.

Με το έτος 2013 να είναι διπλή επέτειος για τον μεγάλο ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη (150 χρόνια από τη γέννησή του και 80 από το θάνατό του). Μετά από τη μεγάλη επιτυχία του πρώτου cd με τίτλο Cavafy - Shades of love... που κυκλοφόρησε πέρσι, ο συνθέτης Αθανάσιος Σίμογλου, καταθέτει τη δεύτερη εργασία του με τη σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου πλαισιωμένη από την Οrchestra Mobile και τον Μαέστρο Θεόδωρο Ορφανίδη. Συμμετέχουν Κώστας Ραφαηλίδης, Κατερίνα Ρούσσου.

Το Cd αποτελεί το δεύτερο μέρος της Καβαφικής Τριλογίας του Αθανάσιου Σίμογλου, η οποία θα ολοκληρωθεί με το τρίτο και τελευταίο μέρος και θα παρουσιαστεί σε ένα τριήμερο αφιέρωμα στον Καβάφη και τον Αθανάσιο Σίμογλου στο Βερολίνο τον Ιούνη. Ο Αθανάσιος Σίμογλου γεννήθηκε το 1954 στο Διδυμότειχο. Σπούδασε Πιάνο και Σύνθεση στο Κρατικό Ωδείο Βορείου Ελλάδος, ενώ μεταξύ 1974 και 1981 σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου στην Ιταλία. Ενα χρόνο αργότερα, μετοίκησε στη Στουτγάρδη, όπου και διατηρεί Ιατρείο μέχρι σήμερα.