Στο φόντο της επίθεσης στο Βερολίνο, την περασμένη Δευτέρα, που είχε ως απολογισμό 12 νεκρούς και πάνω από 40 τραυματίες, φουντώνει, για μια ακόμα φορά, σε ευρωπαϊκό επίπεδο η συζήτηση γύρω από τα ζητήματα της «εσωτερικής ασφάλειας», των λεγόμενων «υβριδικών απειλών» και της αντιμετώπισής τους, με την ενεργότερη εμπλοκή και των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως και άλλων κρατικών μηχανισμών. Πρόκειται για μια συζήτηση που έχει ανοίξει εδώ και πολύ καιρό, αξιοποιώντας κάθε είδους «πατήματα» και με στοχεύσεις πολύ πέρα από την αντιμετώπιση κάποιων «άμεσων απειλών». Στην πραγματικότητα, οι εξελίξεις που τρέχουν στα ζητήματα της ασφάλειας τόσο σε θεσμικό όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο προσανατολίζονται στο στόχο της θωράκισης της εξουσίας των μονοπωλίων σε κάθε χώρα, ως όρο και για τη διεξαγωγή της ανελέητης πάλης με τους ανταγωνιστές κάθε καπιταλιστικής χώρας ή ένωσης σε διεθνές επίπεδο.

Αλλωστε, όπως τόνιζε και σε ανακοίνωσή του για τις επιθέσεις το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ «αυτές οι ενέργειες, ανεξάρτητα από τις ιδιαίτερες επιδιώξεις των δραστών, αποτελούν συστατικό στοιχείο του ιμπεριαλιστικού πολέμου στον 21ο αιώνα κι αυτό ισχύει ανεξάρτητα από το σε ποιο βαθμό η δραστηριότητα τέτοιων οργανώσεων διαμορφώνεται κάτω από τη στήριξη ή ανοχή ιμπεριαλιστικών κέντρων ή εκδηλώνεται ως στοιχείο αυτονόμησης αυτών των δυνάμεων από τα όποια ισχυρά κέντρα τους ενίσχυσαν στο παρελθόν».

«Στην ΕΕ η Κοινή Πολιτική Αμυνας είναι και ...Ασφάλειας, μιλάμε για ΚΠΑΑ, με τις δύο έννοιες να διαπλέκονται, και είναι ένα ζήτημα να το δούμε κι εμείς πώς θα το υπηρετήσουμε».

Η φράση ανήκει σε πρ. αρχηγό του ΓΕΣ και αντανακλά διεργασίες στις Ενοπλες Δυνάμεις για βαθύτερη εμπλοκή τους στο ζήτημα της λεγόμενης εσωτερικής ασφάλειας, με μια σειρά προσχήματα, πασχίζοντας, μάλιστα, συνολικά η εγχώρια αστική τάξη, με όλους τους μηχανισμούς και πυλώνες της, να χειραγωγήσει το λαό πείθοντάς τον να δεχτεί τις τέτοιες εξελίξεις, ότι γίνονται για το «καλό» του, την προστασία του, ενόσω τα μονοπώλια θωρακίζουν ακόμα παραπέρα την εξουσία τους, κόντρα ακριβώς στον «εχθρό λαό».

Αλλωστε, ο τέτοιος προσανατολισμός των Ενόπλων Δυνάμεων και στη χώρα μας, όπως και των υπόλοιπων κατασταλτικών μηχανισμών του αστικού κράτους, που ντύνεται με τον αόριστο μανδύα των «υβριδικών απειλών», αποτελεί στοιχείο της ευρύτερης ευρωενωσιακής στρατηγικής για το ζήτημα.

Ενδεικτικά, μόλις την περασμένη βδομάδα, την Πέμπτη, 15/12, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που συνεδρίασε στις Βρυξέλλες, με τη συμμετοχή και του Ελληνα πρωθυπουργού επιβεβαίωσε τη «δέσμευσή» του στην περιλάλητη «Στρατηγική Εσωτερικής Ασφάλειας» της ΕΕ. Εξέτασε, επίσης, την ενίσχυση της συνεργασίας εντός ΕΕ σε θέματα «εξωτερικής ασφάλειας και άμυνας», εστιάζοντας και στην εφαρμογή προτάσεων με την οποία δίνεται συνέχεια στην Κοινή Δήλωση ΕΕ - ΝΑΤΟ που υπογράφηκε στη Βαρσοβία τον Ιούλη του 2016, προς ενίσχυση της τέτοιας συνεργασίας των δύο πόλων του ευρωατλαντικού άξονα.

Προηγούμενα, αρχές Δεκέμβρη, στη Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, με συμμετοχή και της Υπατης Εκπροσώπου της ΕΕ Φεντερίκα Μογκερίνι για θέματα Εξωτερικών και Αμυνας, υιοθετήθηκαν 40, εξειδικευμένα μέτρα προς υλοποίησης της Κοινής Δήλωσης, ανάμεσα στα οποία: Να προχωρήσουν ΝΑΤΟ και ΕΕ μέσα στο 2017 στην ίδρυση ενός «Ευρωπαϊκού Κέντρου για την αντιμετώπιση Υβριδικών Απειλών». Στόχος είναι έως το Μάη του 2017 να ενισχυθεί η συνεργασία μεταξύ στελεχών των δύο κέντρων για το μοίρασμα πληροφοριών σχετικά με πιθανές υβριδικές απειλές. Επίσης, να δουλέψουν πάνω στον τομέα των «Στρατηγικών Επικοινωνιών», αντιμετωπίζοντας τα όσα «αρνητικά» λέγονται σε βάρος ΕΕ και ΝΑΤΟ, προβάλλοντας τις «θετικές» πλευρές τους, αλλά και να δουλέψουν μαζί πάνω στην «αντιμετώπιση Κρίσεων».

Η εξοικείωση των λαών με την ενεργότερη εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων στο εσωτερικό των χωρών στο όνομα των «υβριδικών απειλών», του «ασύμμετρου πολέμου» και της σκόπιμα θολής έννοιας της «ριζοσπαστικοποίησης» που τάχα γεννάει την τρομοκρατία, κρύβοντας τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, γίνεται με σταθερούς ρυθμούς τα τελευταία χρόνια, αξιοποιώντας και τις κάθε λογής αφορμές. Χαρακτηριστικό είναι το «καθεστώς έκτακτης ανάγκης» στο οποίο βρίσκεται η Γαλλία πάνω από 1,5 χρόνο με περιστολή δικαιωμάτων και ελευθεριών και ανάπτυξη του στρατού και στρατιωτικοποιημένων μηχανισμών στο εσωτερικό της χώρας.

Εξίσου χαρακτηριστικά είναι και τα όσα λέγονται στη «Λευκή Βίβλο για τη γερμανική ασφάλεια και το μέλλον των Ενόπλων Δυνάμεων της Γερμανίας», κείμενο - «θεμέλιο», όπως χαρακτηρίστηκε, για την αναθεώρηση, ύστερα από 10 χρόνια, της «πολιτικής ασφάλειας» της Γερμανίας, το οποίο παρουσιάστηκε τον Ιούλη του 2016, όπου σημειώνεται ότι «δεν είναι πλέον δυνατή μια διακριτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην εσωτερική και την εξωτερική ασφάλεια (...) Οι περιστάσεις απαιτούν μια αποτελεσματική ολιστική κυβερνητική προσέγγιση στο ζήτημα της ασφάλειας».

Επιπλέον το κείμενο αναφέρει ότι «μη κρατικοί παράγοντες και συγκεκριμένα κράτη καταφεύγουν σε μεθόδους "υβριδικού" πολέμου. Αυτός περιλαμβάνει τη χρήση στρατιωτικών μέσων κάτω από το κατώφλι του συμβατικού πολέμου. Ο σκοπός είναι η υπονόμευση ενός κράτους με ένα συγκαλυμμένο τρόπο. Αυτή η προσέγγιση συνδυάζει διαφορετικά πολιτικά και στρατιωτικά μέσα και εργαλεία, με έναν τρόπο, ο οποίος δεν αποκαλύπτει τις πραγματικές επιθετικές προθέσεις, έως ότου όλα τα μέρη του παζλ να έχουν συμπληρωθεί (...)

Οι υβριδικές τακτικές θολώνουν τα όρια ανάμεσα στον πόλεμο και την ειρήνη (...) Οι ρόλοι του επιτιθέμενου και της αμυνόμενης παράταξης γίνονται εσκεμμένα δυσδιάκριτοι. Η πρόθεση είναι να καθυστερήσουν ή να αποφύγουν εντελώς την άμεση και αποφασιστική απάντηση του κράτους που βρίσκεται υπό επίθεση και της διεθνούς κοινότητας. Η επιτυχής πρόληψη των υβριδικών απειλών επιτάσσει την κρατική και κοινωνική αντοχή (...)».

Στο πλαίσιο αυτό, τον περασμένο Αύγουστο δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε Σοντανγστσάιτουνγκ», αποκάλυπτε σχέδια της γερμανικής κυβέρνησης ενταγμένα στην «Αντίληψη για την Πολιτική Προστασία» να υποχρεώσει τους πολίτες να συγκεντρώσουν αποθέματα τροφίμων για δέκα μέρες και νερού για πέντε μέρες, ώστε να αντιμετωπίσουν μία «επίθεση ή μια καταστροφή». Επιπλέον, προβλεπόταν η δημιουργία ενός αξιόπιστου συστήματος συναγερμού, καλύτερη δομική προστασία των κτιρίων αλλά και βελτίωση της αποτελεσματικότητας του συστήματος Υγείας.

Τα παραπάνω αποκαλύπτουν τη νέα προσέγγιση στη στρατηγική ασφάλειας από τα ισχυρά αστικά κράτη και ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως ΝΑΤΟ και ΕΕ: Οτι δεν διαχωρίζεται η εσωτερική ασφάλεια από την ανοιχτή εισβολή ενός κράτους ή συμμαχίας κρατών σε άλλο κράτος με στρατιωτική επίθεση - παραβίαση των συνόρων. Οι λεγόμενες «υβριδικές απειλές» αποτελούν δηλαδή κομμάτι του ανελέητου καπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Σημειωτέον, ο «υβριδικός πόλεμος» αναφέρεται ως πεδίο όπου ΝΑΤΟ και ΕΕ πρέπει να ενισχύσουν τις «δυνατότητές» τους σε όλα τα Συμβούλια των υπουργών Αμυνας των κρατών - μελών τους, και είναι κάτι για το οποίο προετοιμάζονται και οι εγχώριες Ενοπλες Δυνάμεις, απέναντι σε μια στρατιωτική στρατηγική που αναμειγνύει συμβατικό και ανορθόδοξο πόλεμο με τον κυβερνοπόλεμο, με πλήγματα στα πληροφοριακά συστήματα του αντιπάλου, με διάχυση προπαγάνδας μέσω των σύγχρονων διαδικτυακών μέσων, με καλλιέργεια της λεγόμενης διαφθοράς στην αντίπαλη χώρα κ.ά.

Τα τέτοια μέτρα έρχονται προς υλοποίηση και προηγούμενων αποφάσεων, που έστρωσαν το έδαφος, όπως η Δεύτερη έκθεση, το 2013, της Κομισιόν, σχετικά με την εφαρμογή της στρατηγικής εσωτερικής ασφάλειας της ΕΕ, όπου έβαζαν θέματα, τα οποία όλο και πιο συχνά τελευταία αναφέρονται ως αντικείμενα και των Ενόπλων Δυνάμεων, ακριβώς στη λογική σύζευξης «Ασφάλειας» και «Αμυνας».

Π.χ. γίνεται λόγος για «ενίσχυση της ικανότητας της Ευρώπης να προστατεύει πολίτες, επιχειρήσεις και κυβερνήσεις, καθώς και τις υποδομές που χρησιμοποιούν, από κυβερνοεπιθέσεις, οι οποίες είναι ικανές να προκαλέσουν τεράστιες οικονομικές ζημίες», ενώ γινόταν αναφορά και στο «πρόγραμμα προστασίας υποδομών ζωτικής σημασίας» της ΕΕ, όπου λίγο - πολύ εντάσσεται οποιαδήποτε επιχείρηση ή εγκατάσταση κριθεί ως στρατηγικής σημασίας από το μεγάλο κεφάλαιο και για τη διασφάλιση της απρόσκοπτης λειτουργίας της ρόλος ανατίθεται και στις Ενοπλες Δυνάμεις.

Η θωράκιση των συμφερόντων των μονοπωλίων, που βρίσκεται στην καρδιά αυτών των σχεδίων, γίνεται ακόμα πιο φανερή στα ζητήματα που αφορούν τον έλεγχο και την προστασία, και με στρατιωτικά μέσα, πηγών Ενέργειας, εγκαταστάσεων, αγωγών και διαύλων, σε μια περίοδο που οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί για τέτοια ζητήματα ολοένα και οξύνονται.

Διόλου τυχαία, το 2015 έγινε στο ΝΑΤΟικό Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (εδράζεται στη Σούδα), συνέδριο με θέμα «Τρέχουσες και μελλοντικές προκλήσεις για την Ενεργειακή Ασφάλεια στο θαλάσσιο περιβάλλον», όπου όπως αναφερόταν χαρακτηριστικά σε κείμενα του συνεδρίου, πραγματευόταν θέματα «που σχετίζονται με την πολυπλοκότητα της εξασφάλισης της ασφάλειας και της προστασίας κρίσιμων ενεργειακών υποδομών στη θαλάσσια επικράτεια (...) και την ανάπτυξη της κατάρτισης στους στόχους και τις κατευθυντήριες γραμμές που σχετίζονται με αυτή την αναδυόμενη πρόκληση ασφαλείας».

Ενώ και στην πρόσφατη «τριμερή» Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, άνοιξε το ζήτημα της διαμόρφωσης ενιαίου μηχανισμού υποτίθεται «πολιτικής προστασίας», αλλά με το βλέμμα στραμμένο στην προστασία των αγωγών Ενέργειας τα σχέδια των οποίων κυριάρχησαν στη συζήτηση.

Καθώς ο «υβριδικός πόλεμος» απλώνεται και στον κυβερνοχώρο, στη χρήση, στη διάχυση προπαγανδιστικού υλικού στο διαδίκτυο από συλλογικές οντότητες ή ιδιώτες, οι Ενοπλες Δυνάμεις καλούνται να παίξουν ρόλο και εκεί, σε άλλο ένα πεδίο όπου Αμυνα και Αφάλεια διαπλέκονται όπως ορίζει π.χ. η «Στρατηγική της ΕΕ για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο», η οποία εγκρίθηκε το Φλεβάρη του 2013, και αποβλέπει μεταξύ άλλων σε «ενίσχυση της ανθεκτικότητας και της ασφάλειας των δικτύων και των πληροφοριών», «κατάστρωση πολιτικής της ΕΕ για την κυβερνοάμυνα», «αναβάθμιση της διεθνούς πολιτικής της ΕΕ για τον κυβερνοχώρο».

Με τα ίδια προτάγματα, το ΝΑΤΟ κάνει ετησίως την άσκηση κυβερνοάμυνας «Cyber Coalition», στις έδρες των αντίστοιχων εθνικών φορέων των συμμετεχουσών χωρών με κεντρική διεύθυνση από το ΝΑΤΟικό επιτελείο «Alliance's Cyber Range» στην Εσθονία. Ελληνική συμμετοχή καταγράφεται από το 2009, με εμπλοκή της Διεύθυνσης Κυβερνοάμυνας του ΓΕΕΘΑ και επιτελών αντίστοιχων Διευθύνσεων των Γενικών Επιτελείων, σε άλλη μια εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων σε θέματα που παρουσιάζονται γενικώς ως Ασφάλειας.