Η «προθυμία» του εν λόγω κυρίου Ντιέγκο Ντέλα Βάλε - «ιδιοκτήτη γνωστής φίρμας υποδημάτων» - «αποχαλινώθηκε» από την δηλωμένη πρόθεση της ιταλικής κυβέρνησης τον περασμένο Αύγουστο να προχωρήσει στα μεγάλης κλίμακας και αναγκαία έργα συντήρησης του σπουδαίου και πασίγνωστου μνημείου στη Ρώμη, του Κολοσσαίου, με χρηματοδότηση από «χορηγούς» και με αντάλλαγμα τη διαφήμισή τους, ίσως ακόμα και ...πάνω στο μνημείο! Διότι, σύμφωνα με τους φερόμενους ως «εμπνευστές» της «ιδέας», Ιταλό υπουργό Πολιτισμού, Σάντρο Μπόντι, και τον δήμαρχο της Ρώμης, Τζάνι Αλεμάνο, οι κρατικοί πόροι είναι ανεπαρκείς και το δημόσιο δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να φέρει σε πέρας ένα τόσο σημαντικό έργο..!

Η παραπάνω τελευταία φράση είναι σκανδαλώδης από μόνη της, ειδικά για ένα κράτος, όπως η Ιταλία, του οποίου η «εξωτερική» πολιτιστική πολιτική έχει φέρει θετικά αποτελέσματα στον τομέα επιστροφής λεηλατημένων θησαυρών της πολιτιστικής κληρονομιάς του ιταλικού λαού. Ομως, δεν είναι τίποτα περισσότερο από έκφραση της πολιτικής επιλογής της ΕΕ, για πλήρη εμπορευματοποίηση της κληρονομιάς και του πολιτισμού γενικότερα. Γι' αυτό και ο ιταλικός Τύπος όχι μόνο δεν «σοκαρίστηκε», αντίθετα θεώρησε ότι πρόκειται για «σημαντική προσφορά» του επιχειρηματία και ότι οι «μόνες» δυσκολίες είναι ...η «υπερβολική γραφειοκρατία» και οι «υποχρεώσεις» - συνοδευόμενες από κυρώσεις - που καλούνται να αναλάβουν οι ιδιώτες, όπως π.χ. τα χρονοδιαγράμματα και οι κανόνες ασφαλείας, κάτι το οποίο «απέτρεψε» άλλους βιομήχανους που είχαν εκφράσει ανάλογες προθέσεις! Δηλαδή, οι βιομήχανοι απαιτούν πλήρη ασυδοσία, ακόμη και στο πώς θα συντηρηθεί το μνημείο. Διότι, γι' αυτούς, το «ενδιαφέρον» και για τον πολιτισμό αξιολογείται με όρους κόστους - κέρδους. Γεγονός το οποίο «προσπερνάται» από τους απολογητές και προπαγανδιστές - «διαφημιστές» της αστικής «χορηγίας» και «φιλανθρωπίας».

Ο Ντέλα Βάλε πάντως «διευκρίνισε» ότι δεν προτίθεται να καλύψει «ούτε γωνιά του γνωστότερου μνημείου της Αιώνιας Πόλης με γιγαντοαφίσες, στις οποίες θα διαφημίζονται οι τσάντες και τα παπούτσια του, εννοώντας ότι η διαφήμιση, στην οποία στοχεύει, είναι μέσω θετικών δηλώσεων του δήμου και της κυβέρνησης». Αυτές τις έχει φυσικά σίγουρες. Αλλωστε, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να δείξει το κράτος την «ευγνωμοσύνη» του στο κεφάλαιο. Διότι, η πραγματική αιτία αυτής της πολιτικής δεν είναι βέβαια η «έλλειψη» χρημάτων, αλλά η επιλογή να μη δοθούν τα χρήματα στη διάσωση της κληρονομιάς, ώστε το τεχνητό «κενό» να καλυφθεί από το κεφάλαιο. Μάλιστα, το ότι το οικονομικό μέρος της υπόθεσης δεν υφίσταται καν στην πραγματικότητα, είναι και το γεγονός ότι τα εισιτήρια εισόδου του Κολοσσαίου αποφέρουν 35 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, «βασικό έσοδο για τα ταμεία του ιταλικού υπουργείου Πολιτισμού», ενώ τα έργα προϋπολογίζονται όπως αναφέρθηκε αρχικά στα 23 εκατ. ευρώ. Λόγω αυτών των υψηλών εσόδων προσπαθεί το ιταλικό κράτος να βρει μια «φόρμουλα» ώστε να ολοκληρωθούν τα έργα το 2013, χωρίς όμως να κλείσει το μνημείο, κάτι το οποίο με όρους «οικονομίας της αγοράς» είναι φυσικά κοστοβόρο.

Επιπλέον, η ...«σεμνότητα» του βιομήχανου των παπουτσιών να μην απαιτεί να γεμίσει το μνημείο με αφίσες με την πραμάτεια του, δε σημαίνει απολύτως τίποτα σε περίπτωση που «χαλάσει» η «δουλειά» και αναζητηθεί άλλος «χορηγός». Θυμίζουμε ότι τον περασμένο Αύγουστο, το «Fox News», επικαλούμενο το ιταλικό υπουργείο Πολιτισμού, έλεγε ότι η μορφή των διαφημίσεων θα είναι ...«συμβατή με την αξία και την αισθητική» του Κολοσσαίου(!), αν και το πώς ακριβώς θα φαίνονται δεν έχει διευκρινιστεί. Το ιταλικό ΥΠΠΟ «χαριτολογούσε» λέγοντας ότι μπορεί στην Ιταλία να «έχουμε κάπως διαφορετική αίσθηση της αισθητικής από αυτή των ΗΠΑ». Αλλά το «Fox» απαντούσε πως αν οι εταιρείες πρόκειται να δώσουν 25 εκατομμύρια ευρώ, σίγουρα θα απαιτήσουν να φαίνεται η επωνυμία τους με έντονο φωτισμό κάπου πάνω στο μνημείο...

Για την ιστορία να θυμίσουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που το ιταλικό κράτος «πρωτοπορεί» στην εμπορευματοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς του. Από το 1998, «κεντροαριστερές» και μη κυβερνήσεις, έχουν βάλει στο «μάτι» της ιδιωτικοποίησης τα μνημεία, με αποκορύφωμα το σχετικό «πογκρόμ» της πρώτης κυβέρνησης Μπερλουσκόνι το 2001. Το 2008 ο Δήμος της Ρώμης ανακοίνωσε το σχέδιό του για δημιουργία «θεματικού ψυχαγωγικού πάρκου» με θέμα την αρχαία Ρώμη ...στα πρότυπα της παρισινής Ντίσνεϊλαντ. Πέρσι, η πασίγνωστη «Γέφυρα των Στεναγμών» στη Βενετία ...καλύφθηκε εντελώς από διαφήμιση γνωστού μονοπωλίου στο χώρο των καλλυντικών.