ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 24 Νοέμβρη 2009
Σελ. /40

Ούτε βήμα πίσω - ΠΑΜΕ!

Το «ζύγι» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ

Ανάμεσα στα υπόλοιπα, που είπε ο κ. Αλαβάνος κατά τη δημόσια εμφάνισή του την Παρασκευή στη Θεσσαλονίκη, ήταν και ότι ένας από τους «μεγάλους στόχους» που είχε θέσει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές - στόχο τον οποίο, όπως δήλωσε, το κόμμα του απέτυχε να εκπληρώσει - ήταν και «η αλλαγή των συσχετισμών στην ιστορική αριστερά».

Αφήνουμε κατά μέρος το τι «ιστορικά», πόσο και τι είδους «Αριστερά» είναι αυτό που εκπροσωπεί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και πάμε σε εκείνο που εν προκειμένω μας ενδιαφέρει και το οποίο είναι το εξής:

Στόχος βασικός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, όπως ομολογείται από τον μέχρι πρότινος επικεφαλής της κοινοβουλευτικής του ομάδας, ήταν να ...νικήσει το ΚΚΕ. Να περάσει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το ΚΚΕ σε ψήφους. Να εκτοπίσει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το ΚΚΕ από την τρίτη σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμμα. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά, με εφαλτήριο τις εκλογές, να ηττηθεί γενικά η πολιτική εμβέλεια και η κοινωνική απήχηση των θέσεων του ΚΚΕ, σε όφελος των θέσεων του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

«Και ποιο είναι το πρόβλημα;», θα ρωτήσει κάποιος. Πού είναι το «παράξενο»; Τίποτα δεν είναι παράξενο και πουθενά δεν υπάρχει πρόβλημα. Μόνο σε τούτο:

Αν κάτι ανάλογο το έλεγε το ΚΚΕ, ότι στόχος του δηλαδή είναι να πάρει ψήφους από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, να μειώσει σε όφελός του την πολιτική και κοινοβουλευτική απήχηση και εκπροσώπηση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, να ...νικήσει δηλαδή τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, τότε μια τέτοια τοποθέτηση του ΚΚΕ θα καταγγελλόταν σαν «αναίτια επίθεση». Σαν «μικρότητα». Σαν «εχθρότητα». Ενώ δε θα έλλειπαν και πλείστοι όσοι «αναλυτές», που θα διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους για την «εμφυλιοπολεμική τακτική» (!) του ΚΚΕ.

Τώρα, όμως, που όλα αυτά τα διακηρύσσει, τα ομολογεί και τα πράττει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - ενώ ταυτόχρονα δημαγωγεί, επικαλούμενος την «ενότητα της Αριστεράς» - ουδείς δείχνει να ενοχλείται. Διότι, πολύ απλά, όταν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι θέλει να πλήξει το ΚΚΕ, τότε αυτό όχι μόνο δεν του καταλογίζεται ως «αθέμιτη επιδίωξη», αλλά λογίζεται και πιστώνεται στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σαν «θεμιτός πολιτικός στόχος» του.

Αντίθετα, όταν είναι το ΚΚΕ που κάνει κριτική στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, τότε η ζυγαριά των «αντικειμενικών» μας αναλυτών αρχίζει να μετράει, αλλά με το ζύγι πειραγμένο. Οταν το ΚΚΕ υπερασπίζεται την πολιτική του και τη στρατηγική του έναντι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, τότε δεν πρόκειται για «θεμιτό πολιτικό στόχο» του ΚΚΕ, αλλά για «έγκλημα καθοσιώσεως».

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, μια ολόκληρη στρατιά από «πλουραλιστές» και «φιλαλήθεις» δημοσιολόγους, σε μια επίδειξη συντονισμού καλοκουρδισμένης συγχορδίας, αρχίζουν να μιλούν και να αρθρογραφούν για να καταδικάσουν - μετά βδελυγμίας - το πλήγμα που υφίσταται ο «πολιτικός πολιτισμός» από τις «ανομολόγητες και αθέμιτες επιδιώξεις» του ΚΚΕ. Που, όμως, στην περίπτωση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και «θεμιτές» είναι, και «καλοδεχούμενες», και «πολιτισμένες»...

Ιδού οι «διαφορές»

Για «υπέρμετρο ατλαντισμό και ανεπίκαιρο φιλελευθερισμό», κατηγόρησε την Ντόρα Μπακογιάννη ο κ. Μιχάλης Λιάπης.

Τοποθέτηση που πραγματικά βοηθάει τον θεατή των εξελίξεων στο εσωτερικό της ΝΔ να αντιληφθεί το είδος των «διαφορών» που χωρίζουν μεταξύ τους τους δυο βασικούς διεκδικητές της ηγεσίας της.

Ετσι, αν από τη μια μεριά έχουμε την κυρία Μπακογιάννη με τον «υπέρμετρο ατλαντισμό» της (για τον οποίο δεν είχε διαμαρτυρηθεί ο κ. Λιάπης όσο συμμετείχε μαζί της στο ίδιο υπουργικό συμβούλιο...), τότε προφανώς, από την άλλη μεριά, υπάρχει και ο ...«μετρημένος» ατλαντισμός τον οποίο - κατά τα φαινόμενα - εκπροσωπεί ο κ. Σαμαράς.

Εκείνο που δε φαίνεται, πάντως, να τίθεται υπό διαπραγμάτευση, είναι ο «ατλαντισμός». Αυτός αποτελεί, όπως θα λέγαμε, τον κοινό παρονομαστή και του ενός και της άλλης. Ο,τι «διαφορές» υπάρχουν, περιορίζονται αποκλειστικά στον ...αριθμητή, έχουν να κάνουν με την ποσότητα και κυρίως με την εμφαντικότητα με την οποία κάθε φορά εκδηλώνεται ο «ατλαντισμος».

Κατά την ίδια προσέγγιση, ο φιλελευθερισμός της κυρίας Μπακογιάννη είναι «ανεπίκαιρος», λέει ο κ. Λιάπης. Γεγονός, που πρέπει να μας οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι υπάρχει και ο ...«επίκαιρος» (νεο)φιλελευθερισμός.

Ομως, αν αυτά είναι που χωρίζουν την κυρία Μπακογιάννη και τον κύριο Σαμαρά, αν ισχύουν όσα δηλώνουν οι υποστηρικτές ή οι κατήγοροί τους, τότε γιατί δεν αφήνουν τα περί διαγραμμάτων. Ας απευθυνθούν στους ψηφοφόρους της ΝΔ, αλλά και σε όλη την κοινωνία, προτάσσοντας εκείνο που πραγματικά θεωρούν ως «δίλημμα»: Το ποιος, δηλαδή, από τους δύο έχει την ικανότητα να επιλέγει το κατάλληλο «τάιμινγκ», για να διακηρύσσει και να προωθεί τόσο το δεδομένο θατσερισμό της ΝΔ, όσο και τον αδιαπραγμάτευτο ατλαντισμό της...

1918 Ιδρύεται το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ουγγαρίας. Το 1956 μετονομάστηκε σε Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ουγγαρίας.

1940 Λαϊκή εξέγερση εναντίον των Γάλλων αποικιοκρατών στο Νότιο Βιετνάμ.

1960 Ο Καναδάς δε θα δεχτεί να εξοπλιστεί με πυρηνικά όπλα, εκτός αν του παραχωρηθεί το δικαίωμα ισότιμου ελέγχου με τους Αμερικανούς, δηλώνει ο Καναδός πρωθυπουργός, Τζον Ντιφενμπέκερ.

1961 Αποπυρηνικοποιημένη ζώνη κηρύσσει την Αφρική, με την απόφασή της, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.

1964 Περί τους 800 Βέλγους αλεξιπτωτιστές καταλαμβάνουν τη Στάνλεϊβιλ και απελευθερώνουν Δυτικούς ομήρους. Εκτελούνται 30 όμηροι. ΕΣΣΔ και Γιουγκοσλαβία καταγγέλλουν με δριμύτητα την επέμβαση ΗΠΑ και Βελγίου.

1967 Τη σύναψη συμφωνίας μεταξύ Παρισίων και Βαγδάτης για την εκμετάλλευση του ιρακινού πετρελαίου, ανακοινώνει η γαλλική κυβέρνηση, προς μεγάλη απογοήτευση των Δυτικών συμμάχων της.

1969 Επικυρώνεται, με την ταυτόχρονη υπογραφή της σε Ουάσιγκτον και Μόσχα, η Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών.

Για δυο θέματα αγωνιά η στήλη αυτές τις μέρες. Πρώτον, ποιος θα είναι ο διαιτητής στο επερχόμενο ντέρμπι μεταξύ Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού. Δεύτερον, ποιο θα είναι τελικά το χαρτοφυλάκιο της νέας μας επιτρόπου στην Κομισιόν, της κυρίας Δαμανάκη...

«Το κύριο κόμμα της Αριστεράς στην Ελλάδα είναι το ΠΑΣΟΚ»!

Το δήλωσε χτες ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Θ. Πάγκαλος (συνέντευξη στο «Mega»).

Μάλιστα, έφερε σαν επιστέγασμα του ισχυρισμού του το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ είναι μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.

Βέβαια, από τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ κατέθεσε το γνωστό προϋπολογισμό που κατέθεσε (για να μείνουμε σε ένα μόνο δείγμα της «αριστεροσύνης» του), αναφορές στην «αριστεροσύνη» της διεθνούς της σοσιαλδημοκρατίας δε χρειάζονταν.

Μιας, όμως, και ο αντιπρόεδρος της «αριστερής» κυβέρνησης του «αριστερού» ΠΑΣΟΚ αναζήτησε στην Σοσιαλιστική Διεθνή την απόδειξη για το πόσο «αριστερό» είναι το κόμμα του, να σας θυμίσουμε ότι αντιπρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς είναι ο Εχουντ Μπάρακ. Ο υπουργός Αμυνας του Ισραήλ. Αυτός, δηλαδή, που είχε το γενικό πρόσταγμα για τη γενοκτονία των Παλαιστινίων που συνέβη τον περασμένο Γενάρη, στη Γάζα...



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ