-- Κυρία Παπαρήγα, υπάρχει ένας τεράστιος φαύλος κύκλος στην πραγματικότητα με το θέμα των συμβασιούχων και όλων των εργαζομένων με ελαστικές μορφές εργασίας, stage κλπ. Ο φαύλος κύκλος είναι ότι θεωρείται αυτή η μορφή εργασίας αντισυνταγματική, αλλά δεν υπάρχει καμία εναλλακτική λύση είτε μεταβατική. Δηλαδή, από εκεί πάμε στη μονιμοποίηση. Μήπως υπάρχει κάποια ενδιάμεση λύση, ώστε να σωθεί αυτός ο κόσμος;

-- Λοιπόν, για να ξεκαθαρίσουμε. Πρόκειται για επιλογή αντιδραστική και βάρβαρη. Τώρα, συνταγματική και αντισυνταγματική είναι το λιγότερο και να σας πω το εξής: Το Σύνταγμα τα χωράει όλα. Και μόνο το γεγονός ότι μέσα στο Σύνταγμα προτάσσεται το διεθνές δίκαιο έναντι του εθνικού, το ευρωενωσιακό έναντι του εθνικού, πας πίσω από αυτό και λες «δεν το προβλέπει το Σύνταγμα, αλλά το προβλέπει η Συνθήκη της Λισαβόνας», δεν μπορούμε τώρα να μπλέξουμε σε νομικίστικα. Πρέπει να προσέξουν τα παιδιά με τα stage, θα πέσουν πάνω τους μεγάλες εταιρείες νομικές για να βγάλουν μπόλικο παραδάκι. Δεν είναι θέμα νομικό.

Εχουμε 700.000 που δουλεύουν και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα με μορφή ελαστικής απασχόλησης και έχουμε και 700.000 ανέργους. Η μεγάλη πλειοψηφία είναι νέες ηλικίες και γυναίκες. Αυτό το 1.400.000 έχει δικαίωμα στη δουλειά; Κι όμως, το θέλουν έτσι άνεργο και μερικά απασχολούμενο για τον εξής λόγο: Γιατί πιέζουν έτσι αυτούς που δουλεύουν και έχουν ακόμα μόνιμη δουλειά για να μη ζητάνε και να χάνουν ακόμη περισσότερα δικαιώματα, γιατί σου λέει «έχω αυτούς που μπορεί να πάρουν τη θέση». Γιατί κρατάνε τους εργαζόμενους διαιρεμένους σε μόνιμους, σε συμβασιούχους, σε μη συμβασιούχους, που τρέχουν με τα δικηγορικά γραφεία, τα μεγαλοδικηγορικά γραφεία, τους εργατολόγους, να βρουν άκρη.

Εμείς ζητάμε μόνιμη δουλειά και δεν το λέμε γενικά και αφηρημένα. Από ένα σημείο και μετά βεβαίως μπαίνει το εξής θέμα: Αυτή η οικονομία που έχουμε, όλη η οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, είναι στενός κορσές. Είναι ταξική η κοινωνία, δεν τους χωράει όλους. Και εδώ μπαίνει πια το ζήτημα: Η κατεύθυνση ενός εργατικού λαϊκού αγώνα πού θα πάει. Θα βάλει σαν στόχο τη φθορά του ΠΑΣΟΚ, παραδείγματος χάριν, μόνο; Οπως έβαζαν ως στόχο τη φθορά της Νέας Δημοκρατίας; Από εκεί και πέρα μπαίνει το ζήτημα, αυτό που λέμε της πάλης για την εξουσία του λαού, της λαϊκής εξουσίας, της εξουσίας που συμφέρει τα μικρομάγαζα και τη φτωχή αγροτιά.

Κοιτάξτε, έτσι ή αλλιώς το σύστημα έχει δείξει τα όριά του, δεν μπορεί να εξασφαλίσει δουλειά σε όλους. Δε θα ήταν καπιταλισμός αν μπορούσε να εξασφαλίσει και καλή δουλειά και καλό μισθό. Ομως, εμείς δε βάζουμε σαν όρο για να γίνει μια απεργία, για να γίνει μια συνέλευση σε έναν τόπο δουλειάς για να γίνει μια διαδήλωση, να έχει στο μυαλό του ο καθένας ότι πρέπει να πάει εκεί. Στο δρόμο θα τα ξεκαθαρίσουμε.

Αλλά σήμερα δεν πρέπει να επιτρέψουμε να πει η κυβέρνηση ότι ένα μέρος του λαού συμφωνεί με αυτά τα μέτρα. Ακόμη κι αν τα πάρει ετσιθελικά, με τη βοήθεια δεν ξέρω ποιων, κοινοβουλευτικά, να ξέρει ότι χωρίζει το Κοινοβούλιο από το λαό ένα χάσμα μεγάλο, τεράστιο. Και αυτό κέρδος θα είναι, αν δεν μπορέσουμε να ματαιώσουμε κάποιο από αυτά τα μέτρα. Αν όμως παρθούν αυτά τα μέτρα με αντιστάσεις εθιμοτυπικές, τότε, με συγχωρείτε, θα ανοίξει η όρεξη και θα έρθουν πολύ χειρότερα.

Σε βασικά ζητήματα δεν υπάρχουν ενδιάμεσες λύσεις. Χρησιμοποιήθηκαν και οι μετατάξεις. Γιατί τα stage δεν είναι - ήταν μια ενδιάμεση λύση στην ανεργία ή στις μη προσλήψεις; Αλλη ενδιάμεση λύση θα βρούμε; Θα φτιάξουμε εμείς ενδιάμεσες λύσεις και μάλιστα και με τη συνενοχή τη δική μας;

-- Το συνδικαλιστικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας λέει «πω - πω έπρεπε να παρέμβουμε να μην αφήσουμε πεδίο στο ΚΚΕ», δηλαδή τα ψηφαλάκια. Εμείς δεν παρεμβαίνουμε για τις ψήφους αυτή τη στιγμή. Αν το κρίναμε με βάση τις ψήφους, θα έπρεπε τώρα να αναχωρήσουμε και να γίνουμε ασκητές - κομμουνιστές, ομφαλοσκόποι. Συνεχίζουμε και παλεύουμε και λέμε: Είμαστε διατεθειμένοι να καταβάλλουμε ακόμη και περισσότερες θυσίες.

Επομένως ο αγώνας που κάνουμε θα το πω καθαρά: Πάνω απ' όλα έχει σαν στοιχείο του ότι η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και να απελευθερώσουν την κοινωνία από κάθε μορφής εκμετάλλευση. Ταυτόχρονα, ακριβώς επειδή βλέπουμε μπροστά, δεν μπορεί να μην έχουμε ορθάνοιχτα τα μάτια και να μην είμαστε ευαίσθητοι σε αυτό που λέμε τα προβλήματα του τώρα, δε διαχωρίζονται αυτά.

Από τη συζήτηση με τους δημοσιογράφους

Βεβαίως, θα πούμε και στον κόσμο, αυτό τον πόλεμο δεν μπορείς να το διεξάγεις, αν δεν βαδίζεις χέρι - χέρι και με τους κομμουνιστές, ανεξαρτήτως αν συμφωνείς σε όλα μαζί τους. Αυτός είναι ο στόχος μας. Δεν πήραμε αυτή τη θέση για τους εργαζόμενους με τα STAGE για να πάρουμε την ψήφο τους. Γιατί τότε δε θα είχαμε και επιχειρήματα. Από πού αντλούμε τη θέση μας αυτή; Από το γεγονός ότι δικαίωμα για δουλειά έχουν όλοι.

Από τη στιγμή που τελειώνει κάποιος το Λύκειο ή το ΤΕΙ ή τα ΑΕΙ, πρέπει να βρίσκει δουλειά. Είμαστε αντίθετοι με την αποδέσμευση του πτυχίου από το επάγγελμα. Με τον ΑΣΕΠ κι αυτές τις εξετάσεις που γίνονται και που έχει γίνει άλλοθι το ΑΣΕΠ. Ο ΑΣΕΠ τώρα θα κρίνει αξιοκρατικά τις νοσηλεύτριες; Οχι, δεν υποτιμώ τις νοσηλεύτριες. Μα εδώ έχουν κάνει 30.000 βιογραφικά για να γίνουν διευθυντές και όλοι έχουν 40 πτυχία και 50 μεταπτυχιακά, ποιο θα είναι το κριτήριο του διορισμού; Αν είναι ΠΑΣΟΚ. Τώρα τι, παίζουμε; Διευθυντή και γραμματέα ΠΑΣΟΚ θα θέλουν, τι θα θέλουν.

Εμείς την κάλπη την υποτάσσουμε στον αγώνα και όχι τον αγώνα στην κάλπη. Είμαστε διαφορετικοί. Και απόδειξη είναι ότι δε μας επηρεάζει το εκλογικό αποτέλεσμα. Είναι άλλο πράγμα αυτό που λέμε στο λαό, ότι αν θέλεις να γίνεις δυνατός ισχυροποίησε το ΚΚΕ. Αυτό είναι αντικειμενικό, εντελώς.

Αν κάνει η κυβέρνηση. Τι «αν», αφού τα λέει το ΕΚΟΦΙΝ, σας τα έχουμε δώσει και γραπτά συγκεκριμένα τι έχουν αποφασίσει το Γιούρογκρουπ, το ΕΚΟΦΙΝ. Αυτά δεν είναι με την υπογραφή της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ; Γι' αυτά οι συνδικαλιστές τι λένε; Αξιοκρατία, ΑΣΕΠ και κάτι τέτοια;

-- Συχνά και μάλιστα πιο πολύ από τους υπουργούς Παιδείας και Υγείας λέγεται ότι υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι οι οποίοι δε βρίσκονται στη θέση τους και κατά κάποιον τρόπο έχει αρχίσει και προετοιμάζεται ένας σχεδιασμός επιστροφής στις οργανικές τους θέσεις. Θα ήθελα να μου κάνετε ένα σχόλιο γι' αυτό.

-- Οι μετακινήσεις είναι μια φάμπρικα που την έκανε η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Κι εδώ βεβαίως έχει το στοιχείο της ρουσφετολογίας. Και λέω φάμπρικα, γιατί είναι η έκταση του προβλήματος, γιατί βεβαίως μια εκπαιδευτικός που μένει έγκυος τον Ιούνιο, έκτακτα, μπορεί να έχει και ένα πρόβλημα να μην μπορεί να πάει στη δουλειά που ήταν.

Είτε λόγω υγείας, είτε οικογενειακές ανάγκες, μπορεί να δημιουργούνται κάποια προβλήματα. Αλλά η έκταση, όπως έχει το πρόβλημα, είναι μια φάμπρικα που την είχαν ανοίξει οι ίδιοι για να δημιουργούν θύλακες «ημετέρων».

Αλλά να σας πω και κάτι άλλο; Γιατί δε μας τα δίνουν συγκεκριμένα; Γιατί, πρέπει να πούμε και μια άλλη πλευρά. Οι εκπαιδευτικοί δε δουλεύουν μόνο 25 ώρες στα σχολεία. Κάνουν και γραφική δουλειά.

Τώρα, μάλιστα, οι εκπαιδευτικοί έχουν γίνει και νοσηλευτές. Πρέπει να ανακαλύψουν ποιο παιδί έχει πυρετό, να βρουν τη μάνα του, αν έχει υποκείμενο νόσημα κ.λπ. Εχουν πάει σχολίατροι στα σχολεία; Είναι κάτι που το είχα αφήσει για το κλείσιμο για το θέμα της γρίπης. Δε θα πω εγώ για το εμβόλιο αν είναι καλό ή κακό ή όχι. Αλλά πού είναι οι σχολίατροι; Ο εκπαιδευτικός τώρα πρέπει να είναι μάγκας, με συγχωρείτε, για να καταλάβει αν ένα παιδί πήγε νωρίτερα ή όχι στο σχολείο, έχουν γίνει και αυτοί γιατροί.

Οι εκπαιδευτικοί κάνουν και γραφική δουλειά. Κάνουν πολλή δουλειά για τη βιβλιοθήκη, γιατί ένα σχολείο έχει και την αναγκαία γραφειοκρατία.

Είναι πώς είναι οργανωμένη η εκπαίδευση, ας μας πουν ποιος είναι ο ρόλος του εκπαιδευτικού, ποιες είναι περιπτώσεις ρουσφετολογίας και ποιες οι υπαρκτές ανάγκες. Για τους νοσηλευτές το ίδιο.

Τώρα με τον ΑΣΕΠ θα τους παίρνουν όλους στο κέντρο και μετά θα τους πηγαίνουν στην περιφέρεια ή ανάποδα. Θα μπαίνει ο άλλος στην Κοζάνη, αλλά αφού είναι κάτοικος Αθήνας θα έρχεται στην Αθήνα.

Εδώ θέλει άλλου τύπου σχεδιασμό, αλλά αυτά δεν μπορεί να υπάρξουν. Αυτά στο σοσιαλισμό υπήρξαν και λειτούργησαν και ας αφήσουν το «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται», να μην πετάμε και το παιδί μαζί με τα νερά, αλλά εν πάση περιπτώσει.

Ας μας εξηγήσουν, πρώτα να βγουν και να μας πουν πώς δημιουργούνται 15.000 κενά απότομα, για να καταλάβουμε και πού είναι οι νοσηλευτές - φαντάσματα.

Εδώ όμως βγαίνει και λέει ο Παπανδρέου ότι σε κάθε πέντε που φεύγουν θα διορίζεται ένας. Ρωτάω: Λογικά οι κοινωνικές υπηρεσίες δεν έχουν διευρυνθεί; Νέοι τομείς, νέες ειδικότητες, αυτό θα πει σύγχρονη εποχή. Αρα, ο τεχνολογικός εκσυγχρονισμός που έγινε, δικαιολογεί τη μείωση της ζωντανής ανθρώπινης εργασίας; Και αν έχουμε τεχνολογικό εκσυγχρονισμό, θα πεταχτούν κι άλλοι ή θα μειωθεί ο χρόνος εργασίας, το ωράριο εργασίας;

Αυτά έτσι πρέπει να αντιμετωπιστούν. Με αυτήν την έννοια δε δίνουμε δεκάρα σε ό,τι λένε. Και όταν αυτά που λένε αντανακλούν σε υπαρκτά προβλήματα, το κάνουν για άλλους λόγους.

-- Πολλά είναι αυτά που δείχνουν ότι το ενδιαφέρον της κυβέρνησης και των Αμερικάνων για το Αιγαίο είναι αυξημένο και φαίνεται να συνδέεται και με το ζήτημα της αντιπυραυλικής ασπίδας. Ενα σχόλιο θα ήθελα.

-- Εγώ θα έλεγα ότι αυτό το ζήτημα ενδιαφέρει πάρα πολύ. Ενδιέφερε και την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ενδιαφέρει τώρα και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ο λαός πρέπει να ενδιαφερθεί εναντίον αυτών των επιδιώξεων.

Γιατί ενδιαφέρει την κυβέρνηση; Γιατί λέει ότι η Ελλάδα πρέπει να είναι παίκτης, πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή, είτε αυτό λέγεται αντιπυραυλική ασπίδα, είτε λέγεται πόλεμος του Αφγανιστάν, του Ιράκ, στη διανομή των αγορών. Γιατί, σου λέει, όσο καλός παίκτης είμαι, τότε θα εξασφαλίσω διέξοδο για τα επιχειρηματικά κεφάλαια. Πιέζουν οι επιχειρηματίες, δεν τους φτάνουν τα κέρδη που βγάζουν στην Ελλάδα, πρέπει να βγουν και έξω! Τώρα, από εκεί και πέρα, εάν αυτό σημαίνει και γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο και όλα τα άλλα, γι' αυτούς είναι ψιλά γράμματα. Σου λέει, εμείς είμαστε διεθνιστές. Διεθνιστές είμαστε κι εμείς. Μόνο που ο δικός μας διεθνισμός δεν απαξιώνει το γνήσιο πατριωτισμό και έτσι δεν απαξιώνεται και ο πραγματικός διεθνισμός. Οσο θα υπάρχει εθνοκρατική οργάνωση και σύνορα, εμείς δεν πρόκειται να τα εκχωρήσουμε σε κανέναν.

Το Αιγαίο έχει πετρέλαια, και ευρωπαϊκές και αμερικάνικες εταιρείες θέλουν την άντλησή του. Αλλά επιπλέον, υπάρχει κι ένας άλλος παράγοντας στο Αιγαίο, υπάρχει η Τουρκία η οποία αυτή τη στιγμή προσφέρει εαυτόν για να εξυπηρετήσει είτε τις ευρωπαϊκές ηγετικές δυνάμεις, είτε τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η γεωστρατηγική της θέση είναι τέτοια και οι αξιώσεις της ηγεσίας της αστικής τάξης της Τουρκίας, ανεξαρτήτως των εσωτερικών διαφοροποιήσεων που υπάρχουν, είναι πολύ μεγάλες.

Πολύ φοβόμαστε ότι η Τουρκία προκειμένου να προσφέρει υπηρεσίες, θα ζητήσει και ανταλλάγματα και τα ανταλλάγματα θα είναι στο Αιγαίο, στην Κύπρο και διάφορα άλλα. Γι' αυτό, το ζήτημα δεν είναι τι συζητάει ο κ. Παπανδρέου με τον κ. Ερντογάν, «ειρήσθω εν παρόδω» έστειλε ένα γράμμα ο Ερντογάν και από την πολλή διαφάνεια που έχει η κυβέρνηση, παρέλειψε να μας το δώσει να δούμε τι λέει! Εδώ κοντεύουμε να μάθουμε το γενεαλογικό δέντρο του καθενός που έχει κάνει βιογραφικό για να πάει να δουλέψει στο υπουργείο, όμως τι λέει ο Ερντογάν, δεν ξέρουμε! Εχουμε μάθει τα πάντα, τη μαμά, τον μπαμπά του υπουργού, αλλά τι λέει ο Ερντογάν και τι απαντάει ο Παπανδρέου δεν το ξέρουμε. Δεν μπορούμε να γίνουμε και Κασσάνδρες.

Επομένως, αυτή τη στιγμή η κύρια γραμμή της κυβέρνησης, όπως και της Νέας Δημοκρατίας, ήταν τα πάντα για την κερδοφορία του κεφαλαίου. Και πολύ φοβόμαστε ότι τα πράγματα στο Αιγαίο και στην Κύπρο δε θα πάνε καλά. Αρα, δεν είναι το ζήτημα τι διαπραγματεύονται οι δυο, εδώ πρόκειται για πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η Μεγάλη Βρετανία παίζει δευτερότερο ρόλο στο Κυπριακό με τη βάση της, που μάλιστα είπε ότι αν λυθεί το Κυπριακό θα παραχωρήσει και ένα μέρος της βάσης; Θα κόψει ένα κομμάτι και θα το ξανακάνει Κυπριακό; Αφού τα χωρικά ύδατα είναι δικά της.

Τώρα, τι να σας πω; Πάντως δεν είναι θέματα δεύτερης σημασίας σε σχέση με αυτά που θέσαμε και μέσα στο κίνημα πρέπει να μπουν και αυτά.