ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 24 Νοέμβρη 2002
Σελ. /32
Το ύψος του πήχη

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού, Κ. Σημίτη, την περασμένη Τρίτη το βράδυ συγκεκριμενοποίησαν με σαφήνεια την - επίσημη τουλάχιστον - θέση της κυβέρνησης σε ορισμένες κρίσιμες πλευρές του κυπριακού προβλήματος. Οι δηλώσεις αυτές έγιναν αμέσως μετά την ολοκλήρωση των επαφών του με τους πολιτικούς αρχηγούς, αναφορικά με το «σχέδιο Ανάν». Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε σε πέντε «βασικά ζητήματα που εν πολλοίς συμπυκνώνουν την ουσία της προσέγγισής μας». Αξίζει τον κόπο να δούμε από πιο κοντά κάποια από αυτά τα «βασικά ζητήματα».

Η πρόταση Ανάν

Το πρώτο από τα πέντε «ζητήματα» αφορούσε στην πρόταση Ανάν. «Δε μας επιβάλλεται τίποτα και από κανέναν», είπε ο πρωθυπουργός. «Η πρόταση του ΟΗΕ είναι αποτέλεσμα της διαρκώς αυξανόμενης δυναμικής, που έχει αναπτύξει η διαχρονική, σταθερή και συντονισμένη δράση της Ελλάδας και της Κύπρου».

Ετσι είναι όμως; Κανείς δε μας επιβάλλει τίποτα; Και τότε γιατί «πλημμυρίσαμε» από ποταμούς δηλώσεων για την «τελευταία - πιθανά - ευκαιρία», για τον «οδυνηρό συμβιβασμό που δεν μπορούμε πια να αποφύγουμε» και άλλα πολλά παρόμοια; Γιατί όλα αυτά εφόσον κανείς δε μας πιέζει για τίποτα; Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν - όπως ο ίδιος ο πρωθυπουργός ισχυρίζεται στο πέμπτο ζήτημα των ίδιων δηλώσεών του - «δε θέλουμε οποιαδήποτε λύση».

Σε ό,τι αφορά στην ίδια την πρόταση του ΟΗΕ, έτσι έχουν τα πράγματα; «Αποτέλεσμα της διαρκώς αυξανόμενης δυναμικής, που έχει αναπτύξει η διαχρονική, σταθερή και συντονισμένη δράση της Ελλάδας και της Κύπρου» είναι αυτή η πρόταση; Δεν είναι αμερικανοβρετανικής εμπνεύσεως, όπως όλες οι δημοσιογραφικές και πολιτικές πηγές σε Ελλάδα, Κύπρο, Τουρκία, Ευρώπη και Αμερική παραδέχονται; Και, τέλος πάντων, τι σόι «διαχρονική, σταθερή και συντονισμένη δράση της Ελλάδας και της Κύπρου» ήταν αυτή που οδήγησε σε έναν «οδυνηρό συμβιβασμό», τον οποίο πρέπει, μάλιστα, να τον υποστούμε γιατί είναι και η «τελευταία ευκαιρία», όπως πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβέρνησης συνέχεια διαλαλούν;

Το διεθνές ενδιαφέρον

Ως δεύτερο ζήτημα ο κ. πρωθυπουργός ανέφερε «το ιδιαίτερα αυξημένο διεθνές ενδιαφέρον για τη λύση», που «εκδηλώθηκε σήμερα - και όχι πριν 5, 10 ή 20 χρόνια - γιατί πολύ απλά σήμερα οδηγούμε στην επιτυχή κατάληξή της την εθνική μας προσπάθεια για την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση».

Δηλαδή, τόσα χρόνια ο ΟΗΕ, η διεθνής κοινότητα, δεν ενδιαφέρθηκε για τη λύση επειδή η Κύπρος δεν ήταν ...στα πρόθυρα της εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ενωση; Αυτό μας λέει τώρα η κυβέρνηση; Και τι σημαίνει, πάλι, αυτό; Μήπως ότι αν η Κύπρος αποφάσιζε πως δεν τη συμφέρει να μπει στην Ευρωπαϊκή Ενωση η διεθνής κοινότητα θα συνέχιζε να σφυρίζει αδιάφορα; Μα, δεν είναι αυτό άμεση, σαφής ομολογία πως η λύση του Κυπριακού συνδέεται απόλυτα με την ενταξιακή πορεία της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση; Γιατί τότε όλα τα κυβερνητικά στελέχη διαβεβαιώνουν, όπου σταθούν και όπου βρεθούν, πως άλλο θέμα είναι η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση και άλλο θέμα η λύση του Κυπριακού και πως καμία συνάφεια δεν έχουν αυτά τα δύο θέματα μεταξύ τους;

Και κάτι ακόμα: Ψάχνοντας η κυβέρνηση να βρει απάντηση στο ερώτημα γιατί σήμερα «το ιδιαίτερα αυξημένο διεθνές ενδιαφέρον για τη λύση», καθόλου δεν πάει το μυαλό τους πως σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη ο «αντιτρομοκρατικός πόλεμος» των ιμπεριαλιστών; Πως σήμερα, μέσα στα πλαίσια αυτού του πολέμου, οι ιμπεριαλιστές ετοιμάζονται να επιτεθούν στο Ιράκ και στην ευρύτερη περιοχή; Πως σήμερα, δηλαδή, κάνουν τα αποφασιστικά βήματα για να λύσουν για τις επόμενες δεκαετίες και προς όφελός τους την κατοχή των ενεργειακών αποθεμάτων και το πέρασμα στην επιρροή τους των εδαφών στρατηγικής σημασίας; Πως σήμερα, άρα, πρέπει να «κλείσουν» όλα τα ανοιχτά γειτονικά προβλήματα, με τέτοιο τρόπο ώστε να τους βοηθούν στους παραπάνω σκοπούς τους; Πως τέτοια ανοιχτά προβλήματα σήμερα στην ευρύτερη περιοχή του αναμενόμενου πολεμικού θεάτρου του Ιράκ είναι το Κυπριακό, τα προβλήματα στο Αιγαίο, το Μεσανατολικό, το καθένα βέβαια με τη δική του οξύτητα αλλά και τη δική του ειδική βαρύτητα; Οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί αλλά και η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και η έκφραση που κάθε φορά αυτές λαμβάνουν στην ευρύτερη περιοχή καθόλου δεν επηρεάζουν την πορεία λύσης των εκκρεμών προβλημάτων; Αλήθεια, τέτοιες σκέψεις ούτε καν περνούν από τα κεφάλια των φωστήρων της κυβέρνησής; Αλλά, βέβαια, αφού η κυβέρνηση συμμετέχει στην ιμπεριαλιστική δράση τι μπορεί να πει για όλα αυτά;

Η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ

Ως τρίτο ζήτημα ο πρωθυπουργός σημειώνει πως «οι ημερομηνίες, που πλαισιώνουν τη συζήτηση για την προοπτική επίλυσης, συναρτώνται με τη διαδικασία διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι ημερομηνίες επιβάλλουν μια εντατική συνεννόηση, που αυτή τη στιγμή μάλλον δε φαίνεται δυνατή. Η τουρκοκυπριακή πλευρά δεν έχει πάρει θέση. Τονίζουμε πως ακόμα κι αν η λύση δεν έρθει πριν την Κοπεγχάγη, η ένταξη της Κύπρου πρέπει να προχωρήσει. Στο θέμα αυτό στεκόμαστε με ιδιαίτερη αποφασιστικότητα».

Ενταξη της Κύπρου, οπωσδήποτε λοιπόν. Ο,τι και αν γίνει. Και σ' αυτό βρίσκονται απόλυτα σύμφωνοι όλοι οι αστοί και μικροαστοί πολιτικοί. Μιλάμε για μια καταπληκτική ομοφωνία όλων των πολιτικών, είτε ανήκουν στη ΝΔ, είτε στο ΠΑΣΟΚ, είτε στο ΣΥΝ. Κάνουν πως δε βλέπουν ότι σε μια τέτοια προοπτική αυτή που θα ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση δε θα είναι η Κύπρος αλλά η Κυπριακή Δημοκρατία, δηλαδή η Νότια Κύπρος. Πως ό,τι πρωτόκολλα κι αν υιοθετηθούν, αναφορικά με το μέλλον της Βόρειας Κύπρου, αυτή θα είναι εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης και το γεγονός αυτό θα σημάνει την ουσιαστική και την τυπική αναγνώριση της διχοτόμησης. Αυτή την εξέλιξη, ως αποτέλεσμα της ένταξης μόνον της Νότιας Κύπρου, ενώ δεν μπορούν να την αποφύγουν, κάνουν πως δεν τη βλέπουν. Και συνεχίζουν, σαν ένα σώμα και μια ψυχή, να ζητούν την - έτσι κι αλλιώς - ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Εχουμε άδικο λοιπόν όταν τους κατηγορούμε πως η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση θα είναι παράγοντας επιβαρυντικός στην πορεία λύσης του Κυπριακού και πως τα κόμματα αυτά θυσιάζουν τη λύση του Κυπριακού στο βωμό της ένταξης;

Κλείνοντας ο κ. πρωθυπουργός σημείωσε την εκτίμησή του πως «η Ελλάδα μπορεί να αρθεί και θα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων». Φυσικά ο καθένας μπορεί να βάζει όπου θέλει τον πήχη αυτού του ύψους. Οι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές μαζί με την ελληνική και την τουρκική αστική τάξη τον βάζουν εκεί που τους συμφέρει. Στο «σχέδιο Ανάν». Οι λαοί της περιοχής όμως δεν έχουν κανένα λόγο να «αγωνιστούν» στο ιμπεριαλιστικό σκάμμα. Πρέπει λοιπόν να τους γυρίσουν την πλάτη. Και όλοι, Ελληνες, Τούρκοι, Κύπριοι, να αγωνιστούν αδελφωμένοι για λύσεις που θα υπαγορεύουν τα δικά τους συμφέροντα και όχι αυτά των ιμπεριαλιστών και των ντόπιων κυρίαρχων τάξεων.


Του
Βασίλη ΑΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ