ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 24 Νοέμβρη 2002
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΟ 2003
Κρίσιμο το ποιος θα οργανώσει, τι, με ποιο περιεχόμενο

Εδώ και αρκετό καιρό στη χώρα μας, όσο και σε διάφορα φόρουμ στο εξωτερικό διεξάγεται μια αντιπαράθεση για το ποιος θα είναι ο φορέας των εκδηλώσεων του 2003 στη Θεσσαλονίκη και ποιο το περιεχόμενο αυτών των εκδηλώσεων.

Από τη μια μεριά είναι η κίνηση «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003» και τα κόμματα, τα κινήματα, τα συνδικάτα που δρουν στα πλαίσια αυτής της κίνησης. Το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, η Κομμουνιστική Ανανέωση, το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, η ΕΕΔΥΕ και δεκάδες άλλα συνδικάτα και προσωπικότητες από τη χώρα μας και την Ευρώπη που συμμετέχουν και στις σημερινές εργασίες. Δηλαδή το ζωντανό, το αγωνιστικό, το μαχητικό ταξικό κίνημα της πατρίδας μας και όχι μόνο.

Από την άλλη είναι η ηγεσία του «Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ», έτσι όπως τελικά έχει συγκροτηθεί και οι δυνάμεις που επιδιώκουν να συγκροτήσουν ανάλογη κίνηση στην Ελλάδα ή να δράσουν εξ ονόματος του «Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ». Δυνάμεις όπως η κίνηση «ΓΕΝΟΒΑ», η «Ασυνέχεια», το Ιδρυμα Πουλατζά, ο Συνασπισμός κλπ.

Κρυστάλλινοι άξονες δράσης

Η κίνηση «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003» έχει δώσει ήδη εδώ και πάνω από ένα χρόνο τώρα στη δημοσιότητα τη διακήρυξή της, το περιεχόμενο των εκδηλώσεων που θέλει να κάνει και το χαρακτήρα τους. Σήμερα εδώ, αλλά και στο διάστημα που απομένει, θα ολοκληρώσουμε το ζήτημα των εκδηλώσεων και των μορφών που αυτές θα έχουν:


- Ο αντικαπιταλιστικός προσανατολισμός, η δράση ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τους μηχανισμούς της.

- Ο αντιπολεμικός χαρακτήρας και η δράση ενάντια στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ασφάλειας και Αμυνας.

- Η δράση ενάντια στις προηγούμενες Συνόδους Κορυφής που αποφάσισαν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις (σε πολλούς τομείς όπως ιδιωτικοποιήσεις, εργασιακές σχέσεις, παιδεία, υγεία κλπ.).

Αυτό είναι το βασικό περιεχόμενο και οι κατευθυντήριοι άξονες της κίνησης «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003».

Ψάρεμα σε θολά νερά

Αντίθετα, τίποτα ενάντια στο ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκή Ενωση, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Αμυνας και Ασφάλειας, τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις - τις αποφάσεις των προηγούμενων Συνόδων Κορυφής δε θα ακούσετε από τους ηγέτες του «Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ» και αυτών που φιλοδοξούν να αποτελέσουν και αποτελούν προέκτασή του στη χώρα μας.

Γενικά και αφηρημένα συνθήματα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση με ταυτόχρονα συνειδητή προσπάθεια ο καπιταλισμός να εξομοιώνεται, να ταυτίζεται με ένα μόνο από τα μοντέλα διαχείρισής του - το φιλελεύθερο, ώστε να αποκρύβεται έντεχνα ο αντιλαϊκός χαρακτήρας του σοσιαλδημοκρατικού μοντέλου, να εξωραΐζεται και να ωραιοποιείται αυτό, ώστε να εγκλωβίζονται μάζες εργαζομένων και ένας κόσμος που συνθλίβεται από την καπιταλιστική πραγματικότητα και αγανακτά.

Συνειδητή συσκότιση και ασάφεια χαρακτηρίζουν τις διακηρύξεις, τα κείμενα των ηγετών του «Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ» ούτως ώστε οι εκδηλώσεις και η δράση των εργαζομένων να λειτουργεί κατά βάση εκτονωτικά χωρίς συνέχεια και κυρίως χωρίς καμία ανατρεπτική προοπτική.

Ο έτερος αντιδραστικός βραχίονας της καπιταλιστικής διαχείρισης - η σοσιαλδημοκρατία - μπαίνει όλο και πιο αποφασιστικά στο παιχνίδι, χρηματοδοτώντας πολύπλευρα και ποικιλόμορφα το «Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ», ελέγχοντας όλο και περισσότερο ώστε οι τάσεις αμφισβήτησης των μαζών, οι αγωνιστικές τους διαθέσεις - που παρά την αντιφατικότητα, η καπιταλιστική κρίση γεννά - να στρέφονται σε ανώδυνα μονοπάτια και εκτονωτικές εκδηλώσεις.

«Αντικαπιταλιστές» οι στυλοβάτες του καπιταλισμού;

Γι' αυτό βλέπουμε βασικά στηρίγματα του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου κεφαλαίου στην υλοποίηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων (τις οποίες σκόπιμα και για αποπροσανατολισμό τις ονομάζουν παγκοσμιοποίηση) να γίνονται ξαφνικά δήθεν αντικαπιταλιστές, να αλλάζουν γενικά και αφηρημένα κατά των συνεπειών.

Δυνάμεις όπως η Ομοσπονδία των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ), η Γενική Συνομοσπονδία των Ιταλών Εργαζομένων (GGIL), η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος, η ΑΔΕΔΥ, που έχουν δώσει σαφή δείγματα γραφής στην υποστήριξη των επιλογών του κεφαλαίου, να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στα πλαίσια του «Κοινωνικού Φόρουμ».

Δύο πράγματα χαρακτηρίζουν το περιεχόμενο των οδηγιών και των κατευθύνσεων, που η ηγετική ομάδα του «Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ» δίνει:

Α) Ο αταξικός χαρακτήρας αυτών των εκδηλώσεων.

Β) Η αντιπαράθεση και η πολεμική με εκείνες τις δυνάμεις του εργατικού επαναστατικού κινήματος που παραμένουν πιστές στις αρχές του Μαρξισμού - Λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού. Στην ταξική πάλη και αντιπαράθεση.

Αυτοί είναι που φιλοδοξούν και επιδιώκουν να αναλάβουν την ευθύνη των εκδηλώσεων στη Θεσσαλονίκη το 2003.

Βήμα μπρος η εκτόνωση;

Το γεγονός ότι πολλές χιλιάδες μάζες συσπειρώνονται και κινητοποιούνται γύρω από τη συγκεκριμένη ηγεσία και τις εκδηλώσεις της δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει, με δεδομένη την πολύ άσχημη κατάσταση στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, αλλά και στην Ευρώπη και την επίσης άσχημη κατάσταση στο ευρωπαϊκό συνδικαλιστικό κίνημα και τις μικρές έως ανύπαρκτες σ' αυτό δυνάμεις του ταξικού συνδικαλιστικού πόλου.

Οργανώσεις όπως η ΣΕΣ, η GGIL, η ΓΣΕΕ διαθέτουν σοβαρές οργανωτικές δυνατότητες, άσχετα αν δεν τις χρησιμοποιούν ή όταν το κάνουν το κάνουν κυρίως αποπροσανατολιστικά και εκτονωτικά. Αλλωστε και την πρόσφατη εκδήλωση στην Ιταλία τη μαζικοποίησαν τα συνδικάτα και ιδιαίτερα η GGIL, αλλιώτικα θα ήταν κάποιες άμαζες για πανευρωπαϊκή κινητοποίηση εκδηλώσεις.

Κατά συνέπεια: Από το ποιος θα οργανώσει τις εκδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη ενάντια στη Σύνοδο Κορυφής, στη σύναξη των καπιταλιστών ηγετών και των αποφάσεών τους τον Ιούνιο του 2003, από το χαρακτήρα και το περιεχόμενο που θα έχουν αυτές, θα καθοριστεί, αν θα είναι ένα βήμα μπροστά στην αντίσταση των Ευρωπαίων εργαζόμενων και των λαών της Ευρώπης ενάντια στο κεφάλαιο ή μια εκδήλωση εκτόνωσης και καταδίκης του ενός μοντέλου, καπιταλιστικής διαχείρισης, αλλά ενίσχυσης και εξωραϊσμού του άλλου, του σοσιαλδημοκρατικού μοντέλου.

Συνεπώς, πρέπει να απαντήσουμε με σαφήνεια σε ορισμένους που σήμερα ανακάλυψαν την Αμερική, της αντικαπιταλιστικής δράσης και της αντιπαγκοσμιοποίησης.

Στην Ελλάδα ειδικά το ΚΚΕ, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και ευρύτερα το λαϊκό κίνημα και φορείς του, όπως η ΕΕΔΥΕ κλπ. επί δεκαετίες σταθερά στέκονται σε αυτά τα μετερίζια, όταν οι ίδιοι τα εγκατέλειπαν έντρομοι εξαιτίας των ανατροπών.

Στη βάση αυτή της επιμονής και των θυσιών έγινε μπορετό να υπάρχουν τα όποια αγωνιστικά ξεσπάσματα σήμερα.

Και φυσικά δεν αναφέρομαι εδώ στους ηγέτες της ΣΕΣ, της ΓΣΕΕ και καμπόσους ακόμα έμμισθους άμεσα ή έμμεσα υπηρέτες του κεφαλαίου.

Είναι φανερό πως δε θα αποδεχτούμε τη ΣΕΣ και τον Πολυζωγόπουλο, μαζί με τα άλλοθί τους («Ασυνέχεια», Ιδρυμα Πουλατζά κλπ.) να παριστάνουν τους αντικαπιταλιστές και να οργανώσουν τις εκδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη, προσφέροντας μια ακόμα πολύτιμη υπηρεσία στους Ευρωπαίους κεφαλαιοκράτες.


Του
Γιώργου ΣΚΙΑΔΙΩΤΗ*
Απόσπασμα από παρέμβαση στη διεθνή συνάντηση που οργάνωσε η «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003»



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ