Αλλη μια επίθεση στον κομμουνισμό φιλοξένησε η «Καθημερινή». Ο αρθρογράφος, αφού πρώτα φέρνει στα μέτρα του το τι σημαίνει η αρχή «από τον καθένα ανάλογα με τις ικανότητες, στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του», ξεκινάει την επίθεση, συγκεντρώνοντας τα πυρά του στο σχεδιασμό της οικονομίας. Διαπιστώνει ότι αυτός «οδηγεί στη δικτατορία», στις «νομενκλατούρες» και τον «ολοκληρωτισμό», στη μη ικανοποίηση των «διαφορετικών» κοινωνικών αναγκών. Και, παρά τα τσιτάτα που αξιοποιεί, για να υπερασπιστεί τον «δημοκρατικό καπιταλισμό», καταλήγει στο «παραδοσιακό» συμπέρασμα όλων των απολογητών της αστικής τάξης: Η αμφισβήτηση της «ελευθερίας» των καπιταλιστών στην εκμετάλλευση των εργαζομένων και του δικαιώματος των λίγων να πλουτίζουν σε βάρος των πολλών χαρακτηρίζεται «δικτατορία». Και επειδή ο αρθρογράφος κατακεραυνώνει τον «κεντρικό σχεδιασμό» για να υπερασπιστεί το «αόρατο χέρι της κοινωνίας», δηλαδή τελικά την καπιταλιστική αγορά, πρέπει να σημειώσουμε πως αυτό το «χέρι» καταφέρνει διαχρονικά να μεγαλώνει το χάσμα ανάμεσα σε αυτά που οι εργαζόμενοι παράγουν και στις διευρυνόμενες κοινωνικές ανάγκες. Ζήτημα που οι εργαζόμενοι βιώνουν καθημερινά, άλλοτε σχετικά, άλλοτε απόλυτα. Τελικά, όσο και να γυροφέρνουν οι υπερασπιστές του καπιταλισμού, δεν ξεμπλέκουν από τη βασική τους αδυναμία: Να εξηγήσουν πώς γίνεται αυτό το «αόρατο χέρι» πάντα να κανονίζει με ευλάβεια να αυγαταίνουν τα κέρδη μιας χούφτας καπιταλιστών και να συγκεντρώνονται η φτώχεια, η ανεργία και η εξαθλίωση στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Αυτό το ζήτημα λύνεται με έναν και μοναδικό τρόπο, με αυτόν δηλαδή που λύθηκε και πριν από 100 χρόνια, κάνοντας κοινωνική ιδιοκτησία τον πλούτο που παράγεται. Και αυτό αργά ή γρήγορα θα ξαναγίνει, γι' αυτό βλέπουν εφιάλτες...

Την ίδια ώρα που στον Πειραιά οι δυνάμεις του Λιμενικού εμπόδιζαν εργαζόμενους και συνδικαλιστές να εισέλθουν στο χώρο διεξαγωγής του συνεδρίου της ΠΝΟ για να καταγγείλουν τις νόθες διαδικασίες, ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας κατέθετε στη Βουλή με τη μορφή ...τροπολογίας ένα νέο πολυνομοσχέδιο, συμπληρωματικό σ' αυτό που ήδη συζητιόταν, με το οποίο αυξάνει κι άλλο τα προνόμια στους εφοπλιστές, ενισχύει και διευρύνει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς απέναντι στους ναυτεργάτες, συνολικά απέναντι στο λαό και το κίνημα. Σύμφωνα με άρθρο της «τροπολογίας», συγκροτούνται κλιμάκια «ειδικών αποστολών» από δυνάμεις του Λιμενικού Σώματος και της Ακτοφυλακής, με επιχειρησιακή αυτοτέλεια και με αποστολή την πρόληψη και την καταστολή απέναντι «σε μεμονωμένα άτομα και σε ομάδες». Δηλαδή, από τη μια μεριά, βρίσκονται οι εφοπλιστές, οι αχυράνθρωποί τους στο συνδικαλιστικό κίνημα και βέβαια το κράτος και οι κυβερνήσεις τους. Κι από την άλλη, οι ναυτεργάτες, συνολικά η εργατική τάξη που στενάζει από τη φτώχεια και την ανεργία, για να ανακάμψουν και να θωρακιστούν τα κέρδη του κεφαλαίου. Κι επειδή αυτή η αντιλαϊκή πολιτική πάει χέρι - χέρι με την ένταση της καταστολής, το κράτος θέτει στην υπηρεσία των εφοπλιστών και νέους μηχανισμούς, ενώ ενισχύει και τους ήδη υπάρχοντες.