Eurokinissi

Για το θέμα αυτό, με ανακοίνωσή του, το ΔΣ του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας, ενισχύοντας τις θέσεις του ΔΣ του ΕΜΣΕΤ, αναφέρει μεταξύ άλλων:

«Η ανακοίνωση του ΔΣ του ΕΜΣΤ ιδιαίτερα θέτει ζητήματα για πρακτικές που ακολουθεί η διευθύντρια, που πρέπει να ερευνηθούν αμέσως από το ΥΠΠΟΑ, διότι θέτουν ευθέως ζητήματα νομιμότητας σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της περιουσίας του Μουσείου. Τα πιο πάνω εξηγούν ως ένα σημείο την αρνητική σχέση του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης με τη σύγχρονη εικαστική δημιουργία. Γνωρίζουμε δεκάδες καλλιτέχνες (οι περισσότεροι αποφεύγουν να το δηλώσουν) που έχουν προσφερθεί να δωρίσουν έργα τους στο Μουσείο, και έχουν αγνοηθεί. Δεν είμαστε της άποψης της άκριτης αποδοχής. Δεν είμαστε καν της άποψης να μετατραπεί το ΕΜΣΤ σε μία αενάως διογκούμενη αποθήκη έργων Τέχνης, τα περισσότερα εκ των οποίων, λόγω του μεγάλου αριθμού, σύντομα δεν θα είναι δυνατόν να εκτεθούν. Π.χ. από τα 1.014 έργα, που αριθμεί σήμερα η συλλογή του Μουσείου, στην έκθεση των εγκαινίων προβλέπεται να εκτεθούν τα 416. Το ζήτημα της δωρεάς έργων Τέχνης αφορά περισσότερο τις ανά την επικράτεια δημόσιες και δημοτικές Πινακοθήκες».

«Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, προκειμένου να διασφαλίζει τον εθνικό και διεθνή του χαρακτήρα και την εθνική και διεθνή δραστηριότητά του, οφείλει: Να έχει γερό εφαλτήριο στην Τέχνη που παράγεται στην Ελλάδα σήμερα. Αυτά περί ποσοστών και ποσοστώσεων και αντιεπιστημονικά είναι, και δεν υπηρετούν τη σύγχρονη Τέχνη στο διεθνές επίπεδο. Να είναι ανοιχτό (όχι σαν επιλογή ενός ατόμου) στην Τέχνη σε ενεστώτα χρόνο ως υποχρέωση. Ως υποχρέωση ξεπερνάει και την πλέον άριστη ατομική επιλογή και γίνεται επιστημονική υπόθεση θεσμικού οργάνου, όπου τα μέλη του προέρχονται από θεσμικούς φορείς».

«Αντίθετα, η μέχρι τώρα πολιτιστική πολιτική, την οποία διακηρύσσει η διευθύντρια ενόψει της λειτουργίας του Μουσείου είναι ότι ήρθε η ώρα των χορηγών. Η "εισβολή" χορηγών, όπως π.χ. του κ. Δασκαλόπουλου, ο οποίος, μαζί με τη χορηγία 300.000 ευρώ το χρόνο, παίρνει χώρο (ενοικιάζει) και επιμελητή για την προβολή των συλλογών του. Με αυτόν τον τρόπο, το Εθνικό Ιδρυμα μετατρέπεται σε εκθετήριο επενδύσεων. Με άλλα λόγια, η πολιτεία πληρώνει εκατομμύρια ευρώ για να κατασκευάζει εθνικό χώρο, μέσα από τον οποίο προβάλλονται ιδιωτικές συλλογές πέρα από την έκθεση δανείων από ιδιωτικές συλλογές. Ετσι, οι ντόπιοι καλλιτέχνες, παλαιότεροι κατά το πλείστον ως εκπρόσωποι μίας δήθεν ιστορικότητας, και κάποιοι νεότεροι (μετά 1990), γίνονται "γαρνιτούρα" ώστε να προβάλλονται οι διεθνείς πρωταγωνιστές - πρότυπα. Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονη Τέχνης, ή θα είναι ένα επιστημονικό ίδρυμα ψηφιακής τεκμηρίωσης απόλυτα ανοιχτό στο σύνολο της καλλιτεχνικής δημιουργίας στη χώρα μας συμβάλλοντας έτσι στην αισθητική καλλιέργεια των πολιτών που το πληρώνουν, ή θα είναι ένα επαρχιώτικο franchise χρηματιστήριο που θα προβάλλει καλλιτεχνικά προϊόντα ως πρότυπα των χρηματιστηριακών κέντρων, προς τέρψη και όφελος μιας ελίτ που αρέσκεται να "παίζει", να βγάζει χρήμα και από το χώρο της Τέχνης... Η πολιτεία οφείλει να πάρει ριζικά πλέον μέτρα, ώστε το ΕΜΣΤ να υπηρετεί την ανάγκη για σύγχρονο πολιτισμό των πολιτών που το πληρώνουν».

Ο Μίλτος θα έχει ακόμα στις αποσκευές του τραγούδια από τους 9 προσωπικούς του δίσκους. Tραγούδια απ' τις συμμετοχές του σε εργασίες φίλων, καθώς και μια μουσική αναφορά στα χρόνια που έζησε στην Κρήτη. Συνοδοιπόρος κι αυτή τη φορά η Μιρέλα Πάχου, που θα παρουσιάσει υλικό απ' τον πρώτο της προσωπικό δίσκο «ΜΙΡΕΛΑ» που μόλις κυκλοφόρησε.

Τον συνοδεύουν επί σκηνής - εκτός από την Μιρέλα Πάχου (πιάνο, ακορντεόν, τραγούδι) - ο Δημήτρης Σινογιάννης (ηλεκτρική κιθάρα), ο Δημήτρης Μουτάφης (μπάσο), ο Ηλίας Δουμάνης (τύμπανα) και ο Πάρις Περυσινάκης (κρητική λύρα). Ωρα προσέλευσης: 22.30. Είσοδος: 12 ευρώ με μπίρα - κρασί.

«Το εμβληματικό κείμενο του Ποιητή Κώστα Βάρναλη», λέει ο Σταμάτης Κραουνάκης -χαρακτηρίζοντας την παράσταση «πολιτική πράξη»-, «έρχεται σ' αυτή την ώρα της εθνικής δυστυχίας, να θυμίσει, να κωμωδήσει και να βάλει βαθιά το δάχτυλο στην πληγή... "Λεύτεροι πολίτες δικιά μας η πατρίδα, μα τίποτα δικό μας μέσα σ' αυτήν, όλα ξένα" λέει ο ποιητής»...

Και πράγματι είναι πολιτική πράξη, καθώς στο έργο αυτό ο Βάρναλης, χρησιμοποιώντας το ιστορικό γεγονός της δίκης του Αθηναίου φιλόσοφου, ασκεί καταλυτική κριτική στην εκμετάλλευση και την ανελευθερία, χωρίς όμως να αγιογραφεί τον εξαθλιωμένο λαό. Η επικαιρότητα του έργου είναι αδιαμφισβήτητη και χάρη σ' αυτήν, αλλά και χάρη στο εξαιρετικό ανέβασμα και στην υπέροχη ερμηνεία του Σταμάτη Κραουνάκη και των ερμηνευτών της Σπείρας - Σπείρας, φέρνοντας ακέραιο το πολιτικό μήνυμα του Βάρναλη.

Επιμέλεια σκηνικού χώρου και κοστουμιών: Ενκε Φεζολλάρι, Σταμάτης Κραουνάκης. Ηχος: Δημήτρης Μουρλάς. Φωτισμοί: Ενκε Φεζολλάρι. Σπείρα - Σπείρα: Αθηνά Αφαλίδου, Χρήστος Γεροντίδης, Αναστασία Εδεν, Τζέρομ Καλούτα, Σάκης Καραθανάσης, Χρήστος Μουστάκας, Κώστας Μπουγιώτης, Ελευθερία Σικινιώτη, Γιώργος Στιβανάκης.