ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 24 Οχτώβρη 2012
Σελ. /28
Επιμονή στην οργάνωση της αντίστασης, για την ανατροπή

Τα εργασιακά δεν μπήκαν από το παράθυρο στη συζήτηση για το νέο μνημόνιο, όπως ισχυρίζονται διάφοροι αστοί αναλυτές. Ηταν στην ατζέντα από το 1992 με τη συνθήκη του Μάαστριχτ και έγιναν απόφαση για όλη την ΕΕ το 1994 με την «Λευκή Βίβλο». Σήμερα διαβάζεται απλά ο επικήδειος.

***

Είναι ψέμα ότι όσο πιο γρήγορα δοθεί η δόση του δανείου τόσο πιο γρήγορα θα ακυρωθούν τα αντεργατικά μέτρα. Οι καπιταλιστές επιταχύνουν την εφαρμογή της πολιτικής που προωθούν ακριβώς για να διασφαλίσουν την όσο το δυνατόν πιο έντονη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης κι αυτός ο στόχος δεν είναι πρόσκαιρος.

***

Τόσο τα Μνημόνια όσο και οι δανειακές συμβάσεις που τα συνοδεύουν είναι θηλιά στο λαιμό του λαού. Υποθηκεύουν το μέλλον του. Η κατάργησή τους είναι εκ των ων ουκ άνευ κι αυτός ο στόχος καθορίζει και το δρόμο για να γίνει πράξη: Εξω από την Ευρωπαϊκή Ενωση με λαϊκή εξουσία.

***

Με αυτά τα δεδομένα το κλάμα στον αστικό Τύπο για τη χρεοκοπία του λαού έρχεται εκ των υστέρων. Αφού πρώτα με ένα σχεδόν υστερικό τρόπο ο αστικός Τύπος τρομοκράτησε το λαό ότι έρχεται η συντέλεια του κόσμου αν δεν υπογραφεί το πρώτο μνημόνιο, αν δεν συμφωνηθεί το δεύτερο μνημόνιο και τώρα αν δεν ετοιμαστούμε για ένα τρίτο μνημόνιο.

Οι προβαλλόμενες απειλές για τη δημοκρατία που τώρα δήθεν ανακαλύπτουν, δεν είναι τίποτα άλλο από μορφές άσκησης της δικτατορίας των μονοπωλίων. Ξέρουν ότι κάθε βήμα προς τη βαρβαρότητα απαιτεί όλο και πιο αυταρχικό πλαίσιο εφαρμογής της πολιτικής για το μεγάλο κεφάλαιο.

Τα νέα παιδιά που ήδη χαρακτηρίζονται χαμένη γενιά δεν είναι αυτονόητο ότι τελικά θα είναι πράγματι χαμένη γενιά. Η αστική προπαγάνδα υποβάλλει αυτήν την ιδέα, για να γίνει αποδεκτή.

Ο καπιταλισμός που έφαγε τα ψωμιά του επιμένει να πάρει μαζί του στα τάρταρα την ικμάδα της ζωής. Χρέος των νέων εργατών απέναντι στην ίδια τη ζωή τους, να αντισταθούν, να βρεθούν στην πρώτη γραμμή της πάλης για να θάψουν ό,τι πρέπει να θαφτεί. Ο δρόμος του οργανωμένου ταξικού εργατικού κινήματος δείχνει το δρόμο σε όλους.

***

Η απολυτότητα με την οποία από τον αστικό Τύπο δίνεται η εντολή να επιμείνει η κυβέρνηση με όποιο πολιτικό κόστος στην εκτέλεση της αποστολής της αποκαλύπτει και την αδυναμία της αστικής τάξης να πείσει ότι αυτή ή η άλλη μορφή διαχείρισης θα δώσει τελικά λύση. Γνωρίζουν ότι το μόνο αποτέλεσμα της πολιτικής τους, είναι το τσάκισμα των εργατών και βιάζονται να εφαρμοστεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα αυτή η πολιτική πριν η εργατική τάξη μαζικά αποκτήσει συνείδηση της δύναμής της.

Κατά συνέπεια και στον αντίποδα της επιδίωξης των αστών, στο χέρι της εργατικής τάξης, βρίσκεται η λύση. Στο χέρι των εργατών, συνολικότερα των λαϊκών στρωμάτων, είναι να γίνει το μεγάλο βήμα. Με το ΠΑΜΕ, τις συσπειρώσεις στους αγρότες, στους αυταπασχολούμενους, στους σπουδαστές - φοιτητές, με τις γυναίκες στην πρώτη γραμμή. Με καθαρό ότι αυτό το σύστημα δε γιατρεύεται, ανατρέπεται όμως.


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ


ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΒΟΥΤΙΑ

ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΔΑΚΡΥΑ ...ΣΤΕΛΛΑ: «Η στάση πληρωμών δεν είναι ανέκδοτο (...) Η χώρα αρχίζει να ζει ημέρες χρεοκοπίας και είναι θέμα χρόνου να αρχίσει μια καλπάζουσα φτωχοποίηση (...) Πόσο αντέχουμε άραγε να ζήσουμε έτσι; (...) Οι ηγέτες των δημοκρατιών αποδεικνύονται υποδεέστεροι των περιστάσεων, αφιλοσόφητοι, ανιστόρητοι, αναίσθητοι, ανίσχυροι (...) Η καταγραφόμενη δυσαρμονία μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής τάξης, το έλλειμμα νομιμοποίησης, η αποτυχία των τεχνοκρατών, η κρίση αντιπροσώπευσης, η ανάδυση νέων επιθετικών εθνικισμών, η επέλαση των στερεοτύπων μίσους δεν αφορούν πια μόνο στην εξασθενημένη και πολλαπλώς βαλλόμενη Ελλάδα - αφορούν στο σύνολο της Ευρώπης» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΜΕΤΡΑΝΕ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥΣ: «Φόβους ότι η Ευρώπη θα βιώσει την δική της "Αραβική Ανοιξη" αν δεν αντιμετωπισθεί άμεσα το θέμα της νεανικής ανεργίας εγείρει η μεγαλύτερη έρευνα που έχει γίνει ποτέ για τη "χαμένη γενιά της Ευρώπης". Με το χαρακτηρισμό αυτό η μελέτη του Eurofound ονομάζει τα 14 εκατομμύρια των νεαρών "ανενεργών" Ευρωπαίων (...) Επικεντρώθηκε σε άτομα ηλικίας 15-29 ετών τα οποία δεν παρακολουθούν δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια εκπαίδευση, δεν μαθητεύουν σε κάποιο κλάδο και δεν εργάζονται (γνωστά ως Neets από τα αρχικά των λέξεων not in employment, education, or training) (...) Οι συγγραφείς της μελέτης υπογραμμίζουν ότι το χειρότερο που έχει διαμορφωθεί δεν είναι οι οικονομικές συνέπειες αλλά ο φόβος "της απομάκρυνσης των νέων από τη δημοκρατική συμμετοχή στην κοινωνία" καθώς η έρευνά τους έδειξε ότι οι ανενεργοί νέοι είναι σε πολύ μικρότερα ποσοστά πολιτικοποιημένοι σε σχέση με τους εργαζόμενους ενώ εμπιστεύονται λιγότερο τους πολιτικούς (...) Η εκτίμηση της Eurofound είναι ότι από αυτά τα 14 εκατομμύρια μόλις το 10% θα απορροφηθεί στην αγορά εργασίας» (στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

Η ΕΝΤΟΛΗ: «Αυτή η κυβέρνηση αποτελεί την τελευταία ευκαιρία της χώρας να παραμείνει στην ευρωζώνη. Και αυτή η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΚΑΘΕ ΠΡΟΤΑΣΗ ΚΑΙ ΨΕΜΑ: «Χωρίς την εκταμίευση της δόσης των 31,5 δισ. θα είναι φρούδες οι ελπίδες να φανεί σύντομα κάποιο φως στο βάθος του τούνελ. Ας (...) προχωρήσουμε στην οριστικοποίηση της συμφωνίας. Αλλωστε, όσο ταχύτερα ανακάμψουμε τόσο συντομότερα θα είμαστε σε θέση να ακυρώσουμε δεσμεύσεις και μέτρα που μας επιβλήθηκαν» (από το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

ΤΑ ...ΕΞΑΣΤΗΛΑ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο: ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ - ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΔΡΑΣΗΣ για «μπλόκο στα εξοντωτικά μέτρα»

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Καταλύτης των εξελίξεων τα εργασιακά

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Μαχαίρι στις συντάξεις από το πρώτο ευρώ

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Νέος φόρος στα ακίνητα από το πρώτο ευρώ αξίας

ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ: Φόρος - σοκ από το πρώτο ευρώ στα ακίνητα

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Αρχίζει το δράμα

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Ωρα αποφάσεων

ΕΘΝΟΣ: ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ το αφορολόγητο στα ακίνητα

ΤΑ ΝΕΑ: Πλειστηριασμοί ακινήτων, παγώνουν και το 2013

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Παγώνουν πλειστηριασμοί και ρυθμίσεις δανείων

Η ΕΛΛΑΔΑ: Τριπλός εφιάλτης για Σαμαρά

Η ΑΥΓΗ: Ο Σαμαράς φοβάται το τέλος Παπανδρέου

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Τι κρύβει η άνοδος στο Χρηματιστήριο

ΥΠΟ-ΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ
Συμπαιγνία

«Κάθε φορά που βρισκόμαστε στο "παραπέντε" της οριστικοποίησης των αντιλαϊκών πακέτων που υιοθετούν τρόικα και κυβερνώντες, πληθαίνουν οι... ενστάσεις για το περιεχόμενο και την αποτελεσματικότητα τόσο των άμεσα οικονομικών μέτρων όσο και των διαρθρωτικών αλλαγών που περιέχονται στο πακέτο (...) Μιλάμε για μια συζήτηση που για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, είναι σκέτη συμπαιγνία και πάντα αποσκοπεί στον αποπροσανατολισμό από το κύριο. Και για τα θύματα της φιλομονοπωλιακής πολιτικής, το κύριο είναι ότι οποιαδήποτε εκδοχή διαχείρισης της κρίσης με γνώμονα τα συμφέροντα του κεφαλαίου, αποτελεί επιλογή που στο "διά ταύτα" της έρχεται σε αντίθεση με τα στοιχειώδη λαϊκά συμφέροντα. Κλασικοί πρωταγωνιστές της συμπαιγνίας (...) ήταν μέχρι πρόσφατα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, σε εναλλασσόμενους ρόλους (...) τώρα που και τα δύο στηρίζουν με τη ΔΗΜΑΡ την κυβέρνηση Σαμαρά, το ρόλο του οπαδού της... επεκτατικής πολιτικής, των διαφορετικών, δηλαδή, αναλογιών διαχείρισης της κρίσης υπέρ του κεφαλαίου, τον έχει αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οπως υποστηρίζουν στελέχη του, η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική στερεί από τους επιχειρηματίες τη δυνατότητα δανεισμού και ως εκ τούτου η περιορισμένη ρευστότητα δεν αφήνει τις επιχειρήσεις να ξεπεράσουν την κρίση. Προτείνουν, λοιπόν, να παρθούν μέτρα που θα διευκολύνουν τη χρηματοδότησή τους, για να αυξήσουν τάχα την παραγωγή κ.ο.κ.».

Συμφωνούν στο «διά ταύτα»

«Η ψευτοαντιπαράθεση ανάμεσα στους οπαδούς της λεγόμενης περιοριστικής και της λεγόμενης επεκτατικής πολιτικής, που σε μεγάλο βαθμό αποτελεί αντικατοπτρισμό της αντίστοιχης κόντρας ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΕΕ, μπορεί να προβλέπει διαφορετικές αναλογίες και ρυθμούς στην υιοθέτηση των μέτρων στήριξης του κεφαλαίου για την αντιμετώπιση της κρίσης, ωστόσο και οι μεν και οι δε, από κοινού επιδιώκουν κοινούς στόχους (...) ανεξάρτητα από το πώς θα ονομαστεί η σχολή διαχείρισης της κάθε πλευράς, και η μία και η άλλη επιδιώκει την εξασφάλιση φτηνού εργατικού δυναμικού για τους κεφαλαιοκράτες, προτείνει μέτρα χρηματοδότησης του κεφαλαίου, προωθεί ρυθμίσεις για αντιλαϊκές, αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις».

Καμιά σπαζοκεφαλιά

«(...) Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να σπαζοκεφαλιάζουν για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχει η μία ή η άλλη μορφή διαχείρισης της κρίσης υπέρ του κεφαλαίου. Οι ήδη γνωστές και άλλες τόσες αν ανακαλύψουν οι καπιταλιστές, θα αποτελούν παραλλαγές μιας πολιτικής που θα εξακολουθεί να είναι αντιδραστική και σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Αλλού πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Στην ολοκληρωτική απόρριψη, στην ανατροπή κάθε πολιτικής που παραδίνει τον κοινωνικό πλούτο στους κεφαλαιοκράτες και θυματοποιεί το λαό, στην προοπτική της διεξόδου από την κρίση υπέρ του λαού, έξω από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του χρέους και λαϊκή οικονομία» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ