ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 24 Γενάρη 2012
Σελ. /40
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Θέλουν να ξηλώσουν τα πάντα

Η παρέμβαση του ΠΑΜΕ στο «διάλογο των κοινωνικών εταίρων» - οι φορείς των εργοδοτών και η ΓΣΕΕ - ήταν καταλυτική. Οχι μόνο παρεμπόδισε τη διαδικασία αυτή αλλά έπιασε κυριολεκτικά στα πράσα όσους συνδιαλέγονται πίσω από την πλάτη της εργατικής τάξης και αποκάλυψε τα όσα σχεδιάζουν σε βάρος της. Το έγγραφο που βρέθηκε στο τραπέζι των «κοινωνικών εταίρων» έκανε σαφές το εξής: Δε συζητούν μόνο σχέδια που οδηγούν στη μείωση του αποκαλούμενου «μη μισθολογικού κόστους» αλλά συζητούν τα πάντα. Συζητούν κάθε μέτρο που είναι δυνατόν να οδηγήσει στην παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Σε αυτή την κατεύθυνση περιλαμβάνεται και η πρόταση που υπάρχει στο έγγραφο για αναστολή της ισχύος των κλαδικών και των ομοιοεπαγγελματικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Δηλαδή, θέλουν να καταργήσουν τις συμβάσεις και οι εργάτες να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί. Εδώ πρέπει να τονιστεί: Ο «διάλογός» τους δεν είναι μια διαδικασία όπου παρουσιάζονται κάποιες σκέψεις ή ιδέες, γενικά και αόριστα. Η πρόταση για τις συμβάσεις δεν είναι απλώς μια πρόταση που είχε κάνει (σ.σ. όπως ήθελαν να εμφανίσουν) ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων που δε συμμετείχε στο διάλογο. Η συγκεκριμένη πρόταση είναι έτσι διατυπωμένη που δείχνει ότι έχει υποστεί νομοτεχνική επεξεργασία και ως τέτοια, το μόνο που μένει είναι να προωθηθεί προς ψήφιση στη Βουλή. Είναι, άρα, ένας «διάλογος» που παίζει αποφασιστικό ρόλο στη συνδιαμόρφωση των αντεργατικών πολιτικών.

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό τι σχεδιάζουν στην πράξη. Να γενικευτεί η ατομική διαπραγμάτευση χωρίς προαπαιτούμενα δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί, να διαμορφώσουν μισθούς των 200 και 300 ευρώ και γι' αυτό ήδη φροντίζουν τα αστικά μέσα ενημέρωσης που προετοιμάζουν τις συνειδήσεις μας παρουσιάζοντας λίστες με χώρες στην Ευρωζώνη, με τις μισές από αυτές να έχουν πιο χαμηλούς ή πολύ χαμηλούς κατώτερους μισθούς. Θέλουν πάνω από όλα να καταργήσουν τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Να αφαιρέσουν κάθε όπλο από τους εργαζόμενους και να τους αναγκάσουν να στέκονται ατομικά, μόνος του ο καθένας και πλήρως αδύναμος απέναντι στο κεφάλαιο, να δουλεύει τζάμπα. Η τεράστια ευθύνη που φέρει η ηγεσία της ΓΣΕΕ είναι πρόδηλη. Είναι από τους βασικούς συμπρωταγωνιστές στη λήψη και στήριξη αυτών των αντεργατικών σχεδιασμών. Και αυτό επιβεβαιώνει ο τρόπος που αντέδρασε στην αποκάλυψή τους. Κάποιοι συνδικαλιστές της διέρρευσαν ότι πρόκειται για «χαλκευμένο κείμενο και ανυπόστατο κείμενο του ΠΑΜΕ». Ισχυρισμός που διαψεύσθηκε ακόμα και από εργοδοτικές οργανώσεις. Η ΔΑΚΕ άρχισε να κρώζει για την «αντιδημοκρατική» συμπεριφορά του ΠΑΜΕ και να μιλά για κλοπή προσωπικών εγγράφων. Δεν είπε λέξη για την ταμπακιέρα, δηλαδή για τα όσα συζητούνται.

Ολα αυτά αναδεικνύουν, ξανά και ξανά, την ανάγκη η εργατική τάξη να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Πρέπει να σημάνει συναγερμός, ξεσηκωμός. Δε φθάνει μόνο να σιχτιρίζει τους εργατοπατέρες και τους εργοδότες. Είναι ανάγκη τώρα η μάχη για την οργάνωση του αγώνα στους χώρους δουλειάς να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων. Τίποτα καλό για τους εργαζόμενους δεν μπορεί να γίνει με το «διάλογο». Μόνο η ταξική σύγκρουση με αυτούς που εντείνουν την εκμετάλλευση και επεκτείνουν την εξαθλίωση μπορεί να δημιουργήσει τους όρους για την αντεπίθεση των εργαζομένων και την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Με αυτό το στόχο πρέπει να δίνεται κάθε μάχη.

Με το βλέμμα στην ανατροπή

Γρηγοριάδης Κώστας

Για ακόμα μια φορά τα επιτελεία της αστικής τάξης βομβαρδίζουν το λαό για τις «κρίσιμες διαπραγματεύσεις» που γίνονται για το PSI, για τα «τελεσίγραφα» και τις «προθεσμίες» της τρόικας, που ανανεώνονται σχεδόν κάθε βδομάδα, και άλλα παρόμοια, που εξόφθαλμο στόχο έχουν να μετατρέψουν τις αγωνίες της πλουτοκρατίας σε φόβο και εκβιαστικά διλήμματα σε βάρος του λαού. Ομως, τα ατέλειωτα παζάρια των τελευταίων ημερών μοναδικό στόχο έχουν τη μοιρασιά των ζημιών από το «κούρεμα» μεταξύ των δανειστών, δηλαδή των ιδιωτών, των κρατών - μελών της Ευρωζώνης, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Σε κάθε περίπτωση, η αστική διαχείριση της κρίσης πρέπει να αφήνει παγερά αδιάφορο το λαό γιατί ούτε ευθύνεται για το χρέος, ούτε πρέπει να πληρώσει έστω και ένα ευρώ. Αυτή είναι η αδιαμφισβήτητη αλήθεια και πρέπει να αποτελεί ένα το κρατούμενο. Εκεί που πρέπει να έχει στραμμένη την προσοχή του ο λαός δεν είναι στο PSI και τη νέα δανειακή σύμβαση, αλλά στο νέο μνημόνιο διαρκείας, το νέο πακέτο μέτρων που δεν αφήνει τίποτα όρθιο από τα εναπομείναντα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα και οδηγεί σε μόνιμη χρεοκοπία και εξαθλίωση το λαό. Η συρρίκνωση όλων των μισθών στο ύψος του κατώτατου σε πρώτη φάση, το «μαχαίρι» στις επικουρικές και στις δαπάνες για την Υγεία, οι μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και οι νέες περικοπές μισθών, οι ιδιωτικοποιήσεις είναι ορισμένα από τα μέτρα του νέου πακέτου που έχουν συμφωνηθεί από τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης που ψάχνουν τρόπους να τα περάσουν. Η μοναδική φιλολαϊκή διέξοδος βρίσκεται στη λαϊκή συμμαχία, με στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων.

Ενοχλημένη και η «Αυγή» για τη ματαίωση

Για το «ήθος αυτών των συμπεριφορών» (σ.σ. της ματαίωσης του «κοινωνικού διαλόγου» από τη δυναμική κινητοποίηση του ΠΑΜΕ) αγωνιά η «Αυγή». Η οποία (σε σχόλιο του Κάρη Κ.) επέλεξε να μιλήσει για την παρεμπόδιση και αποκάλυψη των τρομοκρατικών αντεργατικών σχεδίων των «κοινωνικών εταίρων» όχι έστω απλά για να το καταγράψει, αλλά για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά της επειδή (όπως λέει) «στόχος» της παρέμβασης ήταν «αποκλειστικά η ηγεσία της ΓΣΕΕ, και όχι - όπως ίσως περιμένατε - η ηγεσία των εργοδοτών».

Εχουμε να πούμε στην «Αυγή», την εφημερίδα των ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, και στους συντάκτες της, αν είναι όντως τόσο παρατηρητικοί να ανατρέξουν στη δήλωση που έκαναν τα στελέχη του ΠΑΜΕ μετά το μπλοκάρισμα του «διαλόγου» διαμηνύοντας σε κάθε μεγαλοεργοδότη πως οι ταξικές δυνάμεις θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να γίνουν οι τόποι δουλειάς κόλαση για την εργοδοσία. Γιατί για το ΠΑΜΕ είναι καθαρό πως εργοδότες κι εργάτες όχι μόνο δεν είναι «εταίροι» αλλά είναι αντίπαλοι. Επειδή, όμως, η «Αυγή» κι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν πως οι εργάτες μπορούν άνετα να κάθονται και να τα λένε σα φιλαράκια με όσους τους εξαθλιώνουν, γι' αυτό και θίγονται κάθε φορά που χαλάει η εικόνα της ΓΣΕΕ, που ξεμπροστιάζεται ο προδοτικός και βαθιά αντεργατικός της ρόλος. Αλλωστε, για την «Αυγή» και το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αυτές οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι «αποτυχημένες» ή «υποχωρητικές». Γι' αυτούς, δεν είναι μοχλοί του κεφαλαίου μέσα στο εργατικό κίνημα, αφού παζαρεύουν τα δικαιώματα που θα χάσουν οι εργαζόμενοι, προστατεύουν την «ανταγωνιστικότητα», μιλούν για μείωση μισθολογικού και μη μισθολογικού «κόστους» (όπως ακριβώς οι μεγαλοβιομήχανοι και οι κυβερνήσεις τους) λες και είναι κόστος οι κατακτήσεις των εργαζομένων. Καθείς εφ' ω ετάχθη όμως: Η «Αυγή» κι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με τα φιλαράκια των βιομηχάνων και το ΠΑΜΕ με τα συμφέροντα των εργατών.

ΥΓ: Για την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων που συζητούν οι «εταίροι» (μαζί και η ΓΣΕΕ) όπως αποκάλυψε το ΠΑΜΕ, πότε θα βγει να μιλήσει η «Αυγή»;

Εχουν το θράσος να διαμαρτύρονται κιόλας..;!

Μα, τολμούν να διαμαρτύρονται κιόλας επειδή το ΠΑΜΕ τους αποκαλύπτει; Μετά την ανοιχτή στήριξη που προσέφεραν στον Μάνεση μη στηρίζοντας την απεργία αλληλεγγύης στους χαλυβουργούς που πρότειναν οι ταξικές δυνάμεις στο Εργατικό Κέντρο Μαγνησίας, έχουν το θράσος να αντιδρούν κι από πάνω επειδή το ΠΑΜΕ τους καταλογίζει αυτά που κάνουν και υπονομεύουν τον αγώνα;

Ο λόγος για τις δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που αντί να τρέξουν να κρυφτούν, αντιδρούν (με ανακοίνωση του Δικτύου Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς που εκδόθηκε ως σχόλιο για την ανακοίνωση του ΠΑΜΕ σχετικά με την έκφραση αλληλεγγύης στους χαλυβουργούς) και εντοπίζουν «επίθεση του ΠΑΜΕ», η οποία «δεν έχει καμιά πραγματική βάση» και «γίνεται προφανώς στο πλαίσιο των προεκλογικών σκοπιμοτήτων του ΚΚΕ»... Γιατί δε λένε; Αρνήθηκαν ή δεν αρνήθηκαν τη συμμετοχή στην απεργία που πρότειναν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο Εργατικό Κέντρο Μαγνησίας; Πρόβαλε ή δεν πρόβαλε ο εκπρόσωπός τους το επιχείρημα ότι (άκουσον - άκουσον!) οι απεργίες βοηθούν την εργοδοσία; Ισοδυναμεί ή δεν ισοδυναμεί αυτό με ανοιχτή στήριξη της εργοδοσίας; Είναι ή δεν είναι η στάση τους εφόδιο στα χέρια του Μάνεση όταν οι άνθρωποί του ασκούν πρωτόγνωρους εκβιασμούς για να μη σηκώσουν κεφάλι οι εργάτες σε Βόλο και Βελεστίνο;

Μετά από όλ' αυτά και αντί να πάνε να κρυφτούν, βρίσκουν τα μούτρα και μιλάνε για «αλληλεγγύη στους χαλυβουργούς». Αμα έχουν τέτοιους «φίλους» οι χαλυβουργοί, τι να τους κάνουν τους εχθρούς...



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ