ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 23 Αυγούστου 2018
Σελ. /20
Τρία...

Τις «προτεραιότητες» της κυβέρνησης για μετά το «τέλος των μνημονίων» καταγράφει η «Αυγή». Ποιες είναι αυτές; Οι «Συλλογικές Συμβάσεις», η «αύξηση του κατώτατου μισθού» και η «δικαιότερη φορολόγηση». Μιλάμε δηλαδή για «τρία στα τρία» στην απάτη! Σε ό,τι αφορά τις Συλλογικές Συμβάσεις, ακόμα και η περίφημη επεκτασιμότητα όσων κλαδικών έχουν υπογραφεί δείχνει να «κολλάει» στην υποχρέωση των εργοδοτών να καταθέσουν στοιχεία από τα μητρώα των εταιρειών τους για τον αριθμό των εργαζομένων που απασχολούν, ώστε να πιστοποιηθεί η «αντιπροσωπευτικότητά» τους στον κλάδο. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι οχυρώνονται πίσω απ' αυτήν τη διάταξη της νομοθεσίας και με διάφορα προσχήματα αρνούνται να καταθέσουν στοιχεία, ακόμα και στις περιπτώσεις που η κλαδική Σύμβαση προβλέπει ελάχιστα παραπάνω από τις επιχειρησιακές ή τις ατομικές του κλάδου.

... στα τρία

Οσο για τις διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη, η εργοδοσία προσέρχεται κατά κανόνα με πρόταση για κλαδικό μισθό ίσο με τον κατώτερο των 586 ευρώ, κάνοντας χρήση όλης της αντεργατικής νομοθεσίας που της πρόσφεραν απλόχερα η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Σημειωτέον, αυτόν τον απαράδεκτο κατώτερο μισθό, μετά από έξι χρόνια «παγωμάρας» στα σημερινά άθλια επίπεδα, η κυβέρνηση υπόσχεται να τον «αυξήσει», εφαρμόζοντας κι εδώ έναν από τους νόμους των μνημονίων! Οσο για τη «δικαιότερη φορολόγηση», εδώ γελάνε (πικρά) οι εκατοντάδες χιλιάδες μισθωτοί, αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες, την ώρα που η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει το παραπέρα τσεκούρι στο αφορολόγητο, ακόμα και για εισοδήματα... 500 ευρώ. Πράγματι, λοιπόν, η κυβέρνηση έχει προτεραιότητες για τη «μεταμνημονιακή» εποχή. Μόνο που και αυτές, όπως και πριν, αφορούν το κεφάλαιο και όχι το λαό.

Επενδύσεις

Το ...«χάος» που χωρίζει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ από τη «νεοφιλελεύθερη» ΝΔ είχαμε πάμπολλες ευκαιρίες να το διαπιστώσουμε όλα τα προηγούμενα χρόνια, συγκρίνοντας π.χ. τα μνημόνια και τους εκατοντάδες νόμους που έφεραν και ψήφισαν από κοινού. Ωστόσο, η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Θ. Φωτίου, μας έδωσε μια ακόμα ευκαιρία, δηλώνοντας ότι η κυβέρνηση προσεγγίζει τις κρατικές δαπάνες για την Πρόνοια «με την πεποίθηση ότι οι επενδύσεις αυτές είναι αναπτυξιακές, ενώ η νεοφιλελεύθερη αντίληψη τις θεωρούσε σπατάλη χρημάτων». Τι μας είπε δηλαδή; Οτι τα επιδόματα πτωχοκομείου και αναδιανομής της φτώχειας, με τα οποία η κυβέρνηση επιχειρεί να πετύχει με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια, είναι «επένδυση». Βέβαια, η υπουργός βλέπει τον κόσμο με τα «μάτια» του κεφαλαίου και τα δικά του κριτήρια χρησιμοποιεί, όπως το «κόστος - όφελος» για τις δαπάνες που αφορούν λαϊκές ανάγκες, το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας και η περιβόητη «κοινωνική συνοχή», η ενσωμάτωση δηλαδή της δυσαρέσκειας που προκαλεί η αντιλαϊκή πολιτική. Με αυτά τα κριτήρια, επομένως, η «κοινωνική πολιτική» της κυβέρνησης είναι πράγματι «επένδυση» για τους επιχειρηματικούς ομίλους: «Εκπαιδεύει» το λαό να μειώνει την απαιτητικότητα και τις διεκδικήσεις του, ανοίγει διάπλατα το δρόμο για παραπέρα ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της Πρόνοιας, μειώνει το λεγόμενο «μη μισθολογικό κόστος» για τους εργοδότες και «εξοικονομεί» κρατικές δαπάνες, που στη συνέχεια γίνονται φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις στο κεφάλαιο. Μιλάμε δηλαδή για πραγματικό «αναπτυξιακό εργαλείο»...

Στον ντορβά

Πυκνώνουν τα δημοσιεύματα που μιλάνε για «γερμανική βοήθεια» στην Τουρκία, προκειμένου η οικονομία της να «ξεγλιστρήσει» από τη μέγγενη που σφίγγει εξαιτίας των αμερικανικών κυρώσεων. Μάλιστα, στις 21/9 οι υπουργοί Οικονομικών και Οικονομίας της Γερμανίας και της Τουρκίας θα συναντηθούν στο Βερολίνο για να προετοιμάσουν την επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου μια βδομάδα αργότερα. Μέχρι τότε, σύμφωνα με τα γερμανικά ΜΜΕ, ενδεχομένως να υπάρξουν ανακοινώσεις για συγκεκριμένα μέτρα στήριξης της Τουρκίας, μέσα από ένα «ευρύ φάσμα» επιλογών για την προώθηση των εξωτερικών συναλλαγών και του εμπορίου. Από την πλευρά της, η Τουρκία συνεχίζει τα «σινιάλα καπνού» προς την ΕΕ και ειδικά προς τη Γερμανία, απελευθερώνοντας Γερμανούς υπηκόους, ενώ και η απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών ερμηνεύεται ως κίνηση «καλής θέλησης» προς την ΕΕ. Αυτό που έχει αξία να επισημανθεί, είναι οι άξονες και οι αντιάξονες που στήνονται με κάθε αφορμή ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κράτη και κέντρα, ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντα των μονοπωλίων τους. Οι τεταμένες παλιότερα σχέσεις Τουρκίας - Γερμανίας (αλλά και Τουρκίας - ΕΕ) φαίνεται να «εξομαλύνονται» όχι μόνο εξαιτίας των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων που διατηρούν τα γερμανικά μονοπώλια στην Τουρκία, αλλά και λόγω της έντασης στις σχέσεις Γερμανίας - ΗΠΑ, με αιχμή τους δασμούς, τη συμφωνία με το Ιράν και άλλα. Πίσω απ' όλους αυτούς τους συμβιβασμούς και τις αντιθέσεις κρύβεται η συνολικότερη ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, όπου η Ελλάδα διεκδικεί ενεργότερο ρόλο, βάζοντας το κεφάλι του λαού στον ντορβά των επιδιώξεων της αστικής τάξης, με ανυπολόγιστες συνέπειες και κινδύνους.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

1806 Πεθαίνει ο Γάλλος φυσικός Σαρλ Ογκιστέν Ντε Κουλόμπ.

1864 Γεννιέται ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

1914 Η Ιαπωνία κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Γερμανίας (Α' Παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός Πόλεμος).

1921 Ξεκινά η μάχη του Σαγγάριου, που καταλήγει με ήττα του ελληνικού στρατού (Μικρασιατική Εκστρατεία).

1923 Κορυφώνονται στον Πειραιά οι απεργιακές κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν στις 19 Αυγούστου από τα ναυτεργατικά σωματεία και το Εργατικό Κέντρο. Στην πλατεία Πασαλιμανιού πραγματοποιείται πανεργατική συγκέντρωση από ΓΣΕΕ και ΕΚΠ. Η κυβέρνηση δίνει διαταγή να χτυπηθεί η συγκέντρωση και να διαλυθεί. Στρατός και Αστυνομία επιτίθενται στους απεργούς με σφοδρότητα. Απολογισμός: 11 νεκροί εργάτες, 100 τραυματίες, ενώ συλλαμβάνονται περίπου 500. Η απεργία λύνεται μετά το αιματηρό χτύπημα, όμως παραμένει η μεγαλύτερη απεργιακή κινητοποίηση της εποχής.

1939 Υπογράφεται το σοβιετο-γερμανικό σύμφωνο μη επίθεσης, το γνωστό Σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ. Επήλθε μετά τη Συμφωνία του Μονάχου το 1938 (μεταξύ Γερμανίας, Ιταλίας, Βρετανίας και Γαλλίας), που «έσπρωχνε» τον Χίτλερ προς την ΕΣΣΔ και αφού όλες οι προσπάθειες προσέγγισης της ΕΣΣΔ με τα μη φασιστικά αστικά κράτη της Ευρώπης για τη συγκρότηση μετώπου κατά της επιθετικότητας του φασισμού είχαν αποτύχει. Ηταν το μοναδικό μέσο άμυνας που είχε απομείνει στην ΕΣΣΔ και το οποίο της εξασφάλισε 21 πολύτιμους μήνες ειρήνης, ανεκτίμητους στην πολεμική προετοιμασία της ενόψει της αναπόφευκτης γερμανικής επίθεσης. Το Σύμφωνο αξιοποιείται προπαγανδιστικά εναντίον της ΕΣΣΔ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Το δε Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στη λογική της εξίσωσης κομμουνισμού - φασισμού, καθιέρωσε την 23η Αυγούστου «ως Ευρωπαϊκή Μέρα Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων»!

1942 Η εποποιία του Στάλινγκραντ περνάει στην πιο αποφασιστική της φάση, αφού η μάχη μεταφέρεται στα προάστια και αργότερα στις συνοικίες της πόλης.

1943 Τα σοβιετικά στρατεύματα απελευθερώνουν το Χάρκοβο, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας.

1944 Οι λαϊκές μάζες, με την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρουμανίας, ανατρέπουν το δικτατορικό καθεστώς του Αντονέσκου. Η 23η Αυγούστου ανακηρύχτηκε εθνική γιορτή της Ρουμανίας.

1948 Δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού μπαίνουν στα Τρίκαλα.

1978 Ενοπλοι αντάρτες «Σαντινίστας» καταλαμβάνουν το Κοινοβούλιο στη Μανάγκουα της Νικαράγουας, συλλαμβάνοντας εκατοντάδες ομήρους. Απαιτούν την απελευθέρωση των 150 πολιτικών κρατουμένων, εγγυήσεις να καταφύγουν σώοι στον Παναμά και λύτρα δέκα εκατομμυρίων δολαρίων. Ο δικτάτορας Αναστάσιο Σομόζα αποδέχεται όλα τα αιτήματά τους.

1983 Ψηφίζεται από τη Βουλή ο νόμος για την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης.

1985 Η ελληνική κυβέρνηση ανακοινώνει την άρση της εμπόλεμης κατάστασης με την Αλβανία, η οποία διήρκεσε 40 χρόνια.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ