Με μια πρωτόγνωρη και απαράδεκτη δικαστική απόφαση απαγορεύτηκε η ίδρυση αγροτοκτηνοτροφικού συλλόγου στο Νομό Αργολίδος. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ναυπλίου απέρριψε την αίτηση αγροτοκτηνοτρόφων της Αργολίδας για την ίδρυση σωματείου, κρίνοντας ότι είναι αντισυνταγματική!

Πρόκειται για μια απόφαση που πλήττει ευθέως τα δημοκρατικά δικαιώματα και το αναφαίρετο δικαίωμα του συνδικαλισμού. Πρόκειται για μια απόφαση που ανοίγει επικίνδυνους και ολισθηρούς δρόμους. Πρόκειται για μια απόφαση για την οποία πολιτικά υπεύθυνη είναι η κυβέρνηση, αλλά και όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, καθώς η Ευρωπαϊκή Ενωση, με δεκάδες αποφάσεις και ντιρεκτίβες, έχει καταστήσει απαγορευτική και ποινικά κολάσιμη ακόμα και κάθε σκέψη για ριζοσπαστικές αλλαγές υπέρ των εργαζομένων της στα κράτη - μέλη της.

Η δικαστής του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ναυπλίου, που έβγαλε τη συγκεκριμένη απόφαση (537/2008), έφτασε σε σημείο να ορίσει ότι «σκοπός και στόχος των Αγροτικών Συνδικαλιστικών Ενώσεων δεν μπορεί να είναι η αλλαγή της αγροτικής οικονομίας». Ομως τους στόχους πάλης και διεκδίκησης των σωματείων δεν μπορεί να τους θέσει κανένα δικαστήριο και καμία κυβέρνηση.

Την αίτηση για την αναγνώριση σωματείου κατέθεσαν στις 15/1/2008 οι: Νικόλαος Σιατερλής του Σταύρου, κάτοικος Ανυφίου Δήμου Μιδέας, Βασίλειος Βλάχος του Παναγιώτη, κάτοικος Μυκηνών Δήμου Μυκηναίων, Αναστάσιος Κατσικάρης του Ανδρέα, κάτοικος Σκαφιδακίου Δήμου Λέρνης, Γεώργιος Στεργίου του Δημητρίου, κάτοικος Ανυφίου Δήμου Μιδέας και Μιχαήλ Βλάχος του Αναστασίου κάτοικος Αμυγδαλίτσας Δήμου Μιδέας, με την ιδιότητα των μελών που αποτελούν την προσωρινή διοίκηση του υπό σύσταση αγροτικού σωματείου με την επωνυμία «Αγροτοκτηνοτροφικός Σύλλογος Αργολίδας», με έδρα το Αργος.

Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ναυπλίου, με δικαστή την Κωνσταντίνα Κιούση πάρεδρο Πρωτοδικών και γραμματέα τον Ευάγγελο Θεοδωρόπουλο, απέρριψε την αίτηση την 1/7/2008. Η απόφαση αυτή, βέβαια, δεν πτοεί τους αγροτοσυνδικαλιστές της Αργολίδας, που αντιπροσωπεύουν το συνεπές ταξικό αγροτικό κίνημα, οι οποίοι δηλώνουν πως θα συνεχίσουν τον αγώνα τους για την αναγνώριση του σωματείου τους και ενάντια στην ακολουθούμενη αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ.

Ο αγροτοσυνδικαλιστής Γιώργος Στεργίου δήλωσε στον «Ρ» τα ακόλουθα: «Η απόφαση του δικαστηρίου του Ναυπλίου δε θα μας εμποδίσει να ιδρύσουμε το σωματείο μας. Δε θα εμποδίσει τον αγώνα μας. Οι μικρομεσαίοι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι του νομού μας, αλλά και όλης της Ελλάδας αντιμετωπίζουν οξυμένα προβλήματα, που χρόνο με το χρόνο γίνονται μεγαλύτερα. Αν δε συνδικαλιστούμε κι αν δεν αγωνιστούμε, πάμε χαμένοι. Οσες απαγορεύσεις και να μας βάλουν και όσα αγροτοδικεία να μας κάνουνε, εμείς δε θα σταματήσουμε. Θα διεκδικούμε το δικαίωμα στο συνδικαλισμό, στον αγώνα και στη ζωή, θα παλεύουμε για την ανατροπή αυτής της αντιαγροτικής πολιτικής σε όφελος της μικρομεσαίας αγροτιάς και των λαϊκών στρωμάτων».

Ο «Ρ» δημοσιεύει σήμερα ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της προκλητικής αυτής απόφασης:

«Περαιτέρω, κατά τις διατάξεις του άρθρου 1 του β.δ. της 25/25.2.1947, απαγορεύεται η ύπαρξη ή λειτουργία σωματείων, οργανώσεων και εν γένει ενώσεων προσώπων, όπως και εάν χαρακτηρίζονται ή τιτλοφορούνται, τα οποία έχουν σκοπό ή επιδιώκουν την αντιποίηση της Αρχής ή αναμειγνύονται στην άσκηση της κρατικής εξουσίας, εννόμου τάξεως. Ειδικότερα,

α) η διάταξη του καταστατικού, με την οποία σκοπείται "η ταξική συνειδητοποίηση του αγρότη" αντίκειται ευθέως προς τη δημόσια τάξη, δεδομένου ότι πουθενά στην ελληνική νομοθεσία δεν επιχειρείται διάκριση του Ελληνικού λαού σε κοινωνικές τάξεις και εκφεύγει του σκοπού του ν. 1361/1983 περί Αγροτικών Συνδικαλιστικών Οργανώσεων,

β) η διάταξη του καταστατικού, η οποία αποβλέπει στην καλλιέργεια της συνεταιριστικής ιδέας, καθώς επίσης και στη βαθμιαία αλλαγή των θεσμών και των δομών της αγροτικής οικονομίας, με τελικό σκοπό την συνεταιριστικοποίησήν της, διαγράφει την πρόθεση των ιδρυτών του σωματείου για υποκατάσταση των αρμοδίων κρατικών αρχών στη σφαίρα εξουσίας της Διοικήσεως, μέσω της τελικής απόφασης αναφορικά με τις πολιτικές επιλογές, και προδήλως επεκτείνει την άμεση δραστηριότητα σε θέματα πολιτικής της εκάστοτε Κυβερνήσεως, την οποία κανείς όμως νόμος δεν επιτρέπει (ΕφΑθ 2545/1980 ΝοΒ 29.109, ΠολΠρΠρεβ 4/1978, ό.π.) και αντίκειται έτσι στα άρθρα 12 παρ. 5 και l7 του Συντάγματος 1975/1986/2001, μέσω των οποίων αφ' ενός διασφαλίζεται η σύσταση γεωργικών συνεταιρισμών αφ' ετέρου προστατεύεται η ατομική ιδιοκτησία, και έτσι σκοπός και στόχος των Αγροτικών Συνδικαλιστικών Οργανώσεων δεν μπορεί να είναι η "αλλαγή της αγροτικής οικονομίας", αλλά μόνον η διεκδίκηση, η προαγωγή και η διασφάλιση των οικονομικών, κοινωνικών και επαγγελματικών συμφερόντων των μελών των, αλλά και των αγροτών γενικώτερα, και

γ) η διάταξη του καταστατικού που αναφέρει ως σκοπό την προστασία και διαφύλαξη της καλλιεργήσιμης γης και της κτηνοτροφικής παραγωγής από το αλλοδαπό κεφάλαιο, είναι ευθέως αντισυνταγματική, δεδομένου ότι αντίκειται στο άρθρο 107 του Συντάγματος 1975/1986/2001, μέσω του οποίου προστατεύονται τα κεφάλαια του εξωτερικού (βλ. Ι. Αραβαντινού, Εισαγωγή εις την Επιστήμην του Δικαίου, σελ. 87, ΠολΠρΠρεβ 67/1984, ό.π.), πλέον τούτου η ως άνω διάταξη αντίκειται και προς τη συμφωνία περί προσχωρήσεως της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), με την οποία επιτρέπεται η ελευθερία διακίνησης του κεφαλαίου (βλ. και Π. Δαγτόγλου, Βασική Νομοθεσία Ευρωπαϊκού Κοινοτικού Δικαίου, σελ. 164, 178, άρθρον 67, και άρθρον 3 γύ ΣυνθΕΟΚ).

Κατά ακολουθία των ανωτέρω, ο τιθέμενος σκοπός του υπό ίδρυση σωματείου αντιβαίνει εις το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους και πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση ως μη νόμιμη».

Η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και Αλληλεγγύη», σε ανακοίνωσή της, σχετικά με την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ναυπλίου, σημειώνει τα παρακάτω:

Στην απόφασή της η πάρεδρος Πρωτοδικών Κωνσταντίνα Κιούση κρίνει παράνομους και αντισυνταγματικούς τους σκοπούς του συλλόγου, προσφεύγοντας, εκτός των άλλων, σε βασιλικό διάταγμα της περιόδου του εμφυλίου (β.δ. 25/25.2.1947) το οποίο αποτελούσε συνοδευτικό του αντικομμουνιστικού αναγκαστικού νόμου 509. Το εν λόγω β.δ. απαγόρευε τα σωματεία και εν γένει τις οργανώσεις που «αναμειγνύονται στην άσκηση της κρατικής εξουσίας» και προέβλεπε τη δυνατότητα εκτόπισης των μελών των σωματείων αυτών.

Πρώτο, επειδή η προαγωγή των επαγγελματικών συμφερόντων του συλλόγου, με βάση το καταστατικό, περιλαμβάνει την «ταξική συνειδητοποίηση» των μελών. Αυτό θεωρήθηκε από το δικαστήριο ότι αντίκειται στη νομιμότητα με το επικίνδυνο και, παράλληλα, αστείο επιχείρημα ότι κανένας νόμος δε διακρίνει σε τάξεις τον ελληνικό λαό.

Δεύτερο, η απόφαση θεωρεί ότι δεν μπορεί να τίθεται σκοπός του συλλόγου η «αλλαγή της αγροτικής οικονομίας με στόχο τη συνεταιριστικοποίησή της» γιατί έτσι το σωματείο υπεισέρχεται στη σφαίρα της πολιτικής, πράγμα που δεν μπορεί νομίμως να πράξει!

Τρίτο, η απόφαση θεωρεί ότι το καταστατικό δεν μπορεί να θέτει ως στόχο την «αλλαγή της αγροτικής οικονομίας» γιατί αυτό αντίκειται στην προστατευόμενη από το Σύνταγμα ατομική ιδιοκτησία.

Τέταρτο, το δικαστήριο θεωρεί ότι δεν μπορεί να περιλαμβάνεται στους σκοπούς του συλλόγου «η διαφύλαξη της καλλιεργήσιμης γης και της κτηνοτροφικής παραγωγής από το αλλοδαπό κεφάλαιο» γιατί αυτό είναι αντίθετο στο άρθρο 107 του Συντάγματος το οποίο θεσπίζει ειδικά προνόμια για το ξένο κεφάλαιο.

Πέμπτο, η απόφαση του δικαστηρίου θεωρεί ότι δεν μπορεί να αναφέρεται ο παραπάνω σκοπός στο καταστατικό του συλλόγου γιατί αυτό αντιβαίνει στη συμφωνία προσχώρησης της Ελλάδας στην ΕΟΚ και στην ελευθερία διακίνησης του κεφαλαίου που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της τελευταίας.

Είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη, με δεδομένο το γεγονός ότι, με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, έχει ήδη οικοδομηθεί ένα πλέγμα αντιδημοκρατικών διατάξεων που επιχειρεί να ταυτίζει τους λαϊκούς αγώνες με την τρομοκρατία (όπως για παράδειγμα ο ν. 3251/2004), ενώ στους εργασιακούς χώρους καταπατούνται ωμά ακόμη και οι όποιες στοιχειώδεις ελευθερίες είχαν κατακτήσει οι εργαζόμενοι.

Πρέπει ιδιαίτερα να σημειωθεί ότι στην αντίληψη της απόφασης οτιδήποτε αντιπαλεύει την κυρίαρχη πολιτική, ό,τι πολιτικοποιεί και εξυψώνει τους λαϊκούς αγώνες, ό,τι στρέφεται ενάντια στην ελευθερία της αγοράς, δηλαδή την εξουσία των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, οτιδήποτε αντιστρατεύεται την ΕΕ και το ξένο κεφάλαιο, ό,τι θυμίζει λαϊκή και ταξική πάλη τίθεται εκτός νόμου και συνταγματικής νομιμότητας.

Η απόφαση αυτή καθίσταται ακόμη περισσότερο επικίνδυνη αν υπολογιστεί η προωθούμενη σε όλη την ΕΕ (με ειδική απόφαση -πλαίσιο) ποινικοποίηση των ριζοσπαστικών ιδεών και η θέση εκτός νόμου κομμάτων και οργανώσεων νεολαίας σε αρκετές χώρες - μέλη της ΕΕ, επειδή τα κόμματα και οι οργανώσεις αυτές αναφέρονται στην ταξική πάλη και στην ταξική συνειδητοποίηση. Πρόσφατο παράδειγμα είναι η απαγόρευση της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τσεχίας.

Να στρώσει το δρόμο για την παραπέρα ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων επιδιώκει η εταιρεία «HELLAS FINANCE», αποθρασυμένη από την κυνήγι που έχουν εξαπολύσει σε βάρος των εργαζομένων οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, με τη συνδρομή των κρατικών κατασταλτικών και δικαστικών μηχανισμών.

Η εταιρεία (έχει αντικείμενο την έκδοση και προώθηση πιστωτικών καρτών και είναι θυγατρική της Γενικής Τράπεζας, η οποία έχει εξαγοραστεί από τη γαλλική «Societe General»), έστειλε μαζί με άλλες τρεις εταιρείες εξώδικο στο νεοσύστατο Σωματείο Εργαζομένων Χρηματοπιστωτικών και Συναφών Επιχειρήσεων νομού Αττικής, με αφορμή τις κινητοποιήσεις που έκανε το Σωματείο στα τέλη Ιούλη και στις αρχές Αυγούστου στα γραφεία της εταιρείας. Το Σωματείο απαιτεί να παρθούν πίσω οι απολύσεις που ήδη έχει κάνει η εταιρεία με τη μορφή της «οικειοθελούς αποχώρησης» (έχουν φθάσει τις 15). Για το ζήτημα των απολύσεων το ΚΚΕ έχει καταθέσει σχετική Ερώτηση στη Βουλή.

Με το εξώδικο, η εργοδοσία χαρακτηρίζει τις κινητοποιήσεις «αξιόποινες πράξεις» και... φοβερίζει τις ταξικές δυνάμεις ότι «θα προβούμε σε κάθε νόμιμη ενέργεια για την ποινική δίωξη και αποζημίωσή μας κατά των εμπλεκομένων προσωπικά και κατά του σωματείου σας». Ενώ σε άλλο σημείο του εξώδικου προσπαθεί με προκλητικό τρόπο να ορίσει η ίδια ποιους εργαζόμενους δικαιούται να εκπροσωπεί το σωματείο και ποιους όχι!

Απαντώντας στην πρόκληση, το Σωματείο επισημαίνει σε ανακοίνωσή του ότι η εταιρεία προσπαθεί να εκφοβίσει τους εργαζόμενους με το εξώδικο που έστειλε και πιο κάτω κάνει καθαρό ότι: «Τις μορφές αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, τις αποφασίζουν οι εργαζόμενοι και οι απειλές της διοίκησης της Εταιρείας, μας αφήνουν παγερά αδιάφορους». Απαιτεί να σταματήσουν οι απολύσεις, διαφορετικά «η απάντησή μας θα είναι πιο αποφασιστική, πιο μαζική, πιο οργανωμένη» και δηλώνει: «Δε θα τους αφήσουμε σε ησυχία. Θα μας βρίσκουν μπροστά τους σε κάθε καταπάτηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων».